คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 +เราสองคน+ 100%
“อีแ่เือนเียว็บแล้วนี่…แ่เี่ยวอะไรับบไม่บ” เาเปิเพลป็อบหวาน ๆ แล้วับรถออไปามถนน แอ่อนอาาศีลมพัปะทะหน้าให้นบนรถรื่นรมย์ับบรรยาาศสบาย ๆ เ็มที่
“หมิวะ้อเรียน่อมหาลัย่ะ น้าแอนำับมาให้ หมิวเรียนนบมหาลัยให้ไ้ เอ๊ แ่ถ้าหมิวแ่านับุโล่อน หมิว็ไม่้อเรียนมหาลัย็ไ้ใ่มั้ยะ หมิวะบอน้าแอนว่า หมิวอยาไปเป็นแม่บ้านอุโล มีเบบี๋ัวเล็ ๆ” สาวน้อยบวหนึ่เป็นสอาำพูอเาแล้วิฝันเอไปไล
“เรียน่อมหาวิทยาลัยแบบที่น้าอน้อหมิวบอ็ีนะ หมิวยัสาว ยัใ้ีวิสนุ ๆ ไ้่อนะมีเบบี๋นะรับ อย่าน้อย็สนุับผมไปนาน ๆ ่อนีว่า ยัมีอีหลายอย่า อีหลายที่ที่ผมอยาะพาน้อหมิวไปู ไปพบเอ แ่พูถึเรื่อแ่านแล้วผมไม่่อยสบายใเลย ถึผมะรัหมิวแ่เรายัรู้ัันไม่มาพอ ถ้าผมไม่แร์หมิว ผมเสียวันหนีหายไปเลย ผู้ายโสยัลัวำว่าแ่านอยู่รู้มั้ย หมิวยัเ็ ไม่เ้าใผู้ายเท่าไหร่ เราทำวามรู้ัันให้ีว่านี้่อนีมั้ยรับ เผื่อหมิวะไปเอใรที่ีว่าผม...ผมไม่อยาเห็นแ่ัวผูมัสาวน้อยแสนสวยเอาไว้ หมิวยัมีโอาสเลือสิ่ที่ีที่สุ” เาพูทีเล่นทีริแล้วบท้ายอย่าริั ใส่วามห่วใยลไปในน้ำเสียอบอุ่น
“หมิวอายุสิบแปแล้วนะะ” สาวน้อยทำแ้มป่ออย่าแ่อน
“ผมอายุสามสิบแล้วนะรับ หมิว...บาทีผม็ิว่านอายุนาผมู่วรับสาวน้อยแสนสวยแบบหมิวไหม” เาใส่วามลัเลในลเสียที่พู มวิ้วหนาเ้มเหมือนปีนสีบลอน์เ้มปนน้ำาลแสวามเรีย
“ถึหมิวะเ็ แ่หมิวรู้ีว่าหมิวรัุโลนะะ” สาวน้อยพูเสียเรือ
“ไม่เอาน่า ถ้าหมิวอยาเป็นผู้ให่อย่าี้แย วันนี้ผมพาหมิวไปหาพ่อแม่เพื่อทำวามรู้ัันให้มาึ้น ไม่มีารผูมัอะไร แ่เป็น้าวให่สำหรับอนาอเรา อย่าร้อไห้เลยนี เี๋ยวาหวาน ๆ สวย ๆ ะ้ำหมนะ้ะ” เายิ้มแบบเทพบุรให้สาวน้อย
“ฮึ๊..ฮึ๊...หมิวอายุสิบแปแล้ว โแล้วไม่ี้แย่ะ ุโลไม่โรธหมิวนะะ”
“หมิว่วยหยิบอให้ผมหน่อยสิรับ อยู่ในลิ้นัเ็บอหน้ารถ”
“่ะ หยิบอะไระุโล”
“้าในนั้นมีออย่าเียวรับ ่วยผมหยิบที”
สาวน้อยเปิลิ้นัหน้ารถออ ้าในมีล่อเรื่อประับำมะหยี่สีน้ำเินรอยัลบลูหรูหรา มือเรียวึหยิบออมา
“นี่เหรอะ”
“ใ่รับหมิว เปิล่อให้ผมหน่อย” โลเหลือบามอแล้วพยัหน้าสบาหวานึ้ลมโบ้อแบ๊วอหมิว่อนะหันไปสนใถนน้าหน้า
“...ว๊าว...สวยั่ะ” สาวน้อยอ้าปาิ้มลิ้มเป็นรุปัวโอ นัยน์าสีน้ำาลหวานมออที่อยู่ในล่อเรื่อประับ
“หมิวอบไหมรับ” เาถาม
“สวยมา ๆ เลย่ะโล อใรเหรอะ” เสียหวานถามอย่าื่นเ้นเห็นไ้ั นิ้วเรียว้อนสร้อยทอำาวเส้นบาประับเพรเม็เล็ ๆ เป็นระยะล้อแสแเล่นวูบวาบับาน่ารัมีรสนิยม
“อใรเหรอ....ผมั้ใื้อให้น้าอุ ราวหน้าผมะไปแนะนำัวับเาีไหม นี่ผมเลยื้อไว้ื้อใเาให้เห็นใปล่อยให้เราบับ”
“…ว้า..” สาวน้อยปิล่อ เสียส่บอวามเบื่อหน่ายผิหวั หน้าหวานรูปไ่้ม่ำ แ้มใสป่อ ทำหน้าอ้ำ
“อีแ่เือนเียว็บแล้วนี่…แ่เี่ยวอะไรับบไม่บ” เาเปิเพลป็อบหวาน ๆ แล้วับรถออไปามถนน แอ่อนอาาศีลมพัปะทะหน้าให้นบนรถรื่นรมย์ับบรรยาาศสบาย ๆ เ็มที่
“หมิวะ้อเรียน่อมหาลัย่ะ น้าแอนำับมาให้ หมิวเรียนนบมหาลัยให้ไ้ เอ๊ แ่ถ้าหมิวแ่านับุโล่อน หมิว็ไม่้อเรียนมหาลัย็ไ้ใ่มั้ยะ หมิวะบอน้าแอนว่า หมิวอยาไปเป็นแม่บ้านอุโล มีเบบี๋ัวเล็ ๆ” สาวน้อยบวหนึ่เป็นสอาำพูอเาแล้วิฝันเอไปไล
“เรียน่อมหาวิทยาลัยแบบที่น้าอน้อหมิวบอ็ีนะ หมิวยัสาว ยัใ้ีวิสนุ ๆ ไ้่อนะมีเบบี๋นะรับ อย่าน้อย็สนุับผมไปนาน ๆ ่อนีว่า ยัมีอีหลายอย่า อีหลายที่ที่ผมอยาะพาน้อหมิวไปู ไปพบเอ แ่พูถึเรื่อแ่านแล้วผมไม่่อยสบายใเลย ถึผมะรัหมิวแ่เรายัรู้ัันไม่มาพอ ถ้าผมไม่แร์หมิว ผมเสียวันหนีหายไปเลย ผู้ายโสยัลัวำว่าแ่านอยู่รู้มั้ย หมิวยัเ็ ไม่เ้าใผู้ายเท่าไหร่ เราทำวามรู้ัันให้ีว่านี้่อนีมั้ยรับ เผื่อหมิวะไปเอใรที่ีว่าผม...ผมไม่อยาเห็นแ่ัวผูมัสาวน้อยแสนสวยเอาไว้ หมิวยัมีโอาสเลือสิ่ที่ีที่สุ” เาพูทีเล่นทีริแล้วบท้ายอย่าริั ใส่วามห่วใยลไปในน้ำเสียอบอุ่น
“หมิวอายุสิบแปแล้วนะะ” สาวน้อยทำแ้มป่ออย่าแ่อน
“ผมอายุสามสิบแล้วนะรับ หมิว...บาทีผม็ิว่านอายุนาผมู่วรับสาวน้อยแสนสวยแบบหมิวไหม” เาใส่วามลัเลในลเสียที่พู มวิ้วหนาเ้มเหมือนปีนสีบลอน์เ้มปนน้ำาลแสวามเรีย
“ถึหมิวะเ็ แ่หมิวรู้ีว่าหมิวรัุโลนะะ” สาวน้อยพูเสียเรือ
“ไม่เอาน่า ถ้าหมิวอยาเป็นผู้ให่อย่าี้แย วันนี้ผมพาหมิวไปหาพ่อแม่เพื่อทำวามรู้ัันให้มาึ้น ไม่มีารผูมัอะไร แ่เป็น้าวให่สำหรับอนาอเรา อย่าร้อไห้เลยนี เี๋ยวาหวาน ๆ สวย ๆ ะ้ำหมนะ้ะ” เายิ้มแบบเทพบุรให้สาวน้อย
“ฮึ๊..ฮึ๊...หมิวอายุสิบแปแล้ว โแล้วไม่ี้แย่ะ ุโลไม่โรธหมิวนะะ”
“หมิว่วยหยิบอให้ผมหน่อยสิรับ อยู่ในลิ้นัเ็บอหน้ารถ”
“่ะ หยิบอะไระุโล”
“้าในนั้นมีออย่าเียวรับ ่วยผมหยิบที”
สาวน้อยเปิลิ้นัหน้ารถออ ้าในมีล่อเรื่อประับำมะหยี่สีน้ำเินรอยัลบลูหรูหรา มือเรียวึหยิบออมา
“นี่เหรอะ”
“ใ่รับหมิว เปิล่อให้ผมหน่อย” โลเหลือบามอแล้วพยัหน้าสบาหวานึ้ลมโบ้อแบ๊วอหมิว่อนะหันไปสนใถนน้าหน้า
“...ว๊าว...สวยั่ะ” สาวน้อยอ้าปาิ้มลิ้มเป็นรุปัวโอ นัยน์าสีน้ำาลหวานมออที่อยู่ในล่อเรื่อประับ
“หมิวอบไหมรับ” เาถาม
“สวยมา ๆ เลย่ะโล อใรเหรอะ” เสียหวานถามอย่าื่นเ้นเห็นไ้ั นิ้วเรียว้อนสร้อยทอำาวเส้นบาประับเพรเม็เล็ ๆ เป็นระยะล้อแสแเล่นวูบวาบับาน่ารัมีรสนิยม
“อใรเหรอ....ผมั้ใื้อให้น้าอุ ราวหน้าผมะไปแนะนำัวับเาีไหม นี่ผมเลยื้อไว้ื้อใเาให้เห็นใปล่อยให้เราบับ”
“…ว้า..” สาวน้อยปิล่อ เสียส่บอวามเบื่อหน่ายผิหวั หน้าหวานรูปไ่้ม่ำ แ้มใสป่อ ทำหน้าอ้ำ
XOXO มาเรื่อย ๆ ฝาเรื่อใหม่ีนะรี๊ที่รั ุ๊บุ ุ๊บุ
ความคิดเห็น