คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : องก์ 1 +ล่มสลาย+ 30%
อ์ 1 ล่มสลาย
“พระบิา ไ้โปรอย่าส่ลูไปอยู่ในเื้อมมืออราษสอสูรร้ายน่าลัวเหล่าเลยนะเพะ”
นัยน์าลมโามล้ำั่มีมวลหมู่าวไปพริบพราวอยู่ภายในลั่นหยาอัสสุลใสทะลัรินารอัษุที่ประอบ้วยนนอนหนา
นุ่มละเอียนมิอาัลั้นหยน้ำใสไว้ไ้ ึ่ำปล่อยให้ลิ้ร่วรินลมาบนนวลพัร์ผิวาวละเอียลออับเลือฝาระเรื่อสีแอ่อนประุผลแอปเปิ้ล่ำสุ
“าราล
ราาราษสมันระบุัวเ้ามาแลับีวิอประาราษร์แลีวิอน้อายเ้าที่ยัเยาว์นั
มันรับปาะละเว้นให้เรายัปรออาาัรวารัไ้ในานะแว้นประเทศราส่บรราารให้
เ้า้อยอมเสียสละแล้วลูหิมีนิสรา” ราาแว้นวารั ราโฤทธี
ผู้ราผมหอาวเราลิบเรียบร้อย วรั ทรส่า้วยมุทอำ
หาบ่านั้นุ้มลูราภาพ นัยน์าสีน้ำเินเ้มฟ้าฟา้วยวามทุ์โถมท่วมหฤทัย
“พระบิาใยมิรออีสัวันล่ะเพะ
ลูหิมีเื่อว่าเ้าายอลันเลัมา่วยเราออาวล้อมอพวอสูราย่ำ้าพวนั้น”
มีนิสรารีน้ำาทิ้
ะมอลา่อหน้า่าหออยหินเห็นอทัพราษสศัรูแผ่ไพศาลอยู่รอบำแพพระนร
ร่าที่มีผิวสีเทาอมเียวน่ารัเียอพวมันในุเราะพร้อมอาวุธรบมือให่โมหึมาว่ามนุษย์อยู่รึ่่วัว
พวมันล้วนัฬะป่าเถื่อน ่าฟันทหารอวารัล้มายเลื่อนุภูเาาศพ
พวมันำลัใ้ศพอทหารล้าทับถมึ้นป่ายปีนแทนบันไเพื่อบุเ้าำแพเมือ
อีไม่นานราวัแห่วารัที่ามเรืออารยะั้อถูบุทำลาย
“เฮอะ ๆ ู่หมั้นอเ้านั่นหรือ
มันส่สาส์นมาว่ามิอาปลีแบ่ำลัเพื่อมา่วยเราไ้ ้วยอาาัรีรินทร์็ำลัเรียมัวป้อันารรุรานเ่นัน
เฮอะ ไอ้พวี้ลาาาว พวมัน้อารเอาัวรอถ่ายเียว”
“ไม่ริ
เ้าายอลันเละไม่ทิ้ลูหิให้ไปอยู่ในมืออผู้ใ เรารัันมั่นนั”
มีนิสราส่ายหน้าไม่เื่อที่พระบิาล่าว
วใหวั่นไหวไม่ยอมรับวามริที่ประัษ์ับสายา ลิ่นวันไฟ เลือ
และาเน่าลอยลมึ้นมาถึหออยรนี้
เสียโห่ร้อออริราศัรูและเสียโอโอยเ็บปวรวร้าวอมนุษย์ที่ำลัะสิ้นลมอย่าทรมาน้วยมหอมาบ
ส่วนเสียอาวุธนั้นไร้
เียบไปนานแล้ว...วารัพ่ายศึราบาบรอวินาทีที่พวราษสั่ว้าป่าเถื่อนะรูบุทะลัเ้ามาในเวียวั
“เ้าเห็นหรือไม่ว่าพวมันะหัเ้ามาในราวัไ้ไม่เินหนึ่ั่วยาม
เห็นแ่ธีรัลน้อายอเ้าผู้ึ่ัสืบสายเลือวารัเถิ
น้อายอเ้ายัเยาว์นั สิบสอปีเท่านั้น วามหวัอว์เราล้วนอยู่ที่เา ในานะัิยะนารีแห่วารั
เ้ามีหน้าที่เสียสละเพื่อปป้ออ์รัทายาทแห่เรา”
นัยน์าสีน้ำเินเ้มประับาวแลหยาน้ำามอน้อาย่ามาราอย่าปวร้าว
ธีรัลอยู่ในอ้อมออรานีวรริรายา ราินีอ์ใหม่ มาราเลี้ยผู้ใีอมีนิสรา ทัู้่ล้วนมีใบหน้าหมอ
วรริรายาและพระบิา่ามอหิสาว้วยวามหวัและันให้มีนิสรายอมรับะารรม
แบรับหน้าที่หนัหนาบนบ่าแบบบา
“เ้าูเถิ...าวบ้านถู่าทีละน
ไม่เว้นแม้เ็และสรี เ้าลเร็วเท่าไหร่ย่อม่วยีวิาวบ้านไ้มาึ้นเท่านั้น
เ้าเพียนเียวะ่วยนไ้มาหลายนั
รวมถึว์อเราัไม่สูสลายไปาแผ่นินที่สืบสานมาพันปี
เป็นทาสในวันนี้เพื่อรอโอาสหวนืนมาอามหรือัพลีีพสิ้นหมู่มวลมนุษย์”
มีนิสรามอหิราผอมแห้ถูัศีรษะระเ็นลาลานนอำแพเมือแล้วสุะทนไหว
ราย่อไปือเ็น้อยำลั่อิวเพื่อสัเวยีวิ่อร่อเวลาีวิสุสบายอนา
หาีวิอนาเพียหนึ่สามารถยืเวลาให้วารัไ้
“พระบิา...ลูหิ....ยอมแล้ว”
XOXO นิยาย Dark Erotica Fantasy BDSM ้า
ความคิดเห็น