ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แข่งฟุตบอล!
"เหอะ!มาเสียทีนะ!โดยเฉพาะเธอ....อาชิกิ โนมุยะ!"
เสียงของคนที่ใส่ผ้าคลุมสีดำยาวเกือบถึงปลายเท้าที่อยู่ข้างหน้าของพวกฟิฟธ์เซ็กเตอร์พูดขึ้นแล้วแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว
"....มา...ซา...ระ....นา...นา..ระ..."
ส่วนโนมุยะก็ยังใกล้(ไม่ใกล้แล้วนี่ลืมตาได้แค่0.1จาก10ส่วนของตาเอง)หลับเต็มทนนี่ยืนได้ก็พระบุญคุณแล้วที่เธอไม่หลับไปทั้งๆแบบนี้(หลับทั้งยืน)
"รุ่นพี่คิริโนะ!"
เสียงหญิงสาวผมสีน้ำเงินมัดผมทรงทวิลเทลพูด(ตะโกน)ขึ้นอย่างร้องรน
"เธอ....คือ...?"
"อ้อ!ขอโทษที่ลืมแนะนำตัวนะคะ ฉันชื่อ คุโมะ เทลล่า เป็นน้องสาวของพี่ มิซุฮาระ เนริน่า ค่ะ!แต่เป็นพี่น้องคนละพ่อเฉยๆค่ะ!"
เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรให้รันมารุ แต่ทางฝ่ายของนานาระกลับรู้สึกได้ถึง'กลิ่นอาย' ที่ไม่ใช่มนุษย์ของพวกนี้ แต่ยังไม่ทันที่นานาระจะได้คิดอะไรต่อโนมุยะก็หันกลับมาเหมือนรู้ความคิดของเธอ เธอจึงหยุดคิดทันที
"อ้อใช่!พอดีว่า 'พวกเรา' เป็นฟิฟธ์เซ็กเตอร์ค่ะ!แต่ไม่ใช่แบบพวกนั้นนะคะ พวกเราเป็นด้านดีที่จะคอยปกป้องพวกนักฟุตบอลที่ถูกฟิฟธ์เซ็กเตอร์อีกฝ่ายปองร้ายอยู่ค่ะ!แต่ท่าทางจะเป็นพวกคุณที่ถูกปองร้ายนะคะ^^งั้นขอแนะนำตัวอีกรอบค่ะ! พวกเราคือฟิฟธ์เซ็กเตอร์ด้านขาวหรือ Gray Shadow ค่ะ!แต่ก็ไม่ใช่ว่าพวกเราจะเป็นคนดีทั้ง100%หรอกนะคะ^^!ส่วนพวกนั้นคือฟิฟธ์เซ็กเตอร์ด้านมืดหรือ Light Shadow ค่ะ!และแน่นอนพวกนั้นก็ไม่ได้เป็นคนชั่วทั้ง100% เหมือนกันค่ะ ความจริงพวกเราก็เคยเป็นกลุ่มเดียวกันนะคะแต่ตั้งแต่รุ่นพี่คิริโนะย้ายเข้ามาในชมรมฟุตบอลมันก็เริ่มแบ่งออกเป็น2ฝ่ายทันทีค่ะ เพราะอีกฝ่ายหนึ่งคิดจะ 'ฆ่า' รุ่นพี่คิริโนะ
ก็เลยมีฝ่ายเราที่คิดจะ 'ปกป้อง' รุ่นพี่และทุกคนเหมือนกันค่ะแต่ถึงรุ่นพี่โนมุยะจะอยู่ฝ่ายพวกเราแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่คิดจะฆ่ารุ่นพี่หรอกนะคะ^^อย่างน้อยๆรุ่นพี่ทำประกันชีวิตไว้ก็ดีนะคะ ขอบคุณที่ทนฟังค่ะ และสุดท้ายหนูจะขอบอกว่า คนในชมรมรุ่นพี่ถูกพวกด้านมืดโจมตีจนต้องหามส่งโรงพยาบาลหมดแล้วนะคะ พวกเราและพวกเขามี 'ทางเลือก' ให้รุ่นพี่อยู่3ทาง
นะคะ
ข้อแรก แข่งฟุตบอลกับพวกนั้น
ข้อสอง ถ้าชนะพวกนั้นได้ทุกคน(ในชมรม)จะไม่ตาย
ข้อสาม ถ้าแพ้รุ่นพี่และทุกคนจะต้องตาย
อ้อ..และข้อสี่ที่รุ่นพี่โนมุยะฝากมาบอกว่า ถ้ายอมออกจากชมรมฟุตบอลจะยอมบอกวิธีแก้ไขเรื่องทุกอย่างให้
เอ่อ...ข้อห้าจากพวกนั้นฝากมาบอกว่า ถ้ารุ่นพี่ยอมเข้าฟิฟธ์เซ็กเตอร์จะทำให้ทุกอย่างเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น
น่ะนะคะเอาล่ะค่ะหนูว่าพี่จะต้องเลือกเงื่อนไขแล้วล่ะนะคะ"
เทลล่าพูดอย่างอารมภ์ดีแถมยังพูดยาวเหยียดไปหลายบรรทัดจนผมที่ฟังเริ่มเหวอแถมกฏพวกนั้นมันอะไรกันนนนนน มีแต่ตายกับตายนี่หว่า!แถมถ้าไปแข่ง.....สมาชิกหายเกลี้ยง!เอาไงดีๆ
"...ผมขอ...วะ...เวลา10นาทีครับ!แล้วพวกเราจะกลับมาพร้อมคำตอบ!"
โฮชิยืนแล้วพูดขึ้นกับพวกนั้นแล้วลากพวกเราไปคุยทันที
สนามที่ไกลจากพวกนั้นประมาณ500เมตร
"คุณรันมารุครับ...คุณตกอยู่ในอันตรายแล้วนะครับ!"
ต่อให้ผมตาบอดผมก็รู้ว่าผมกำลังตกอยู่ในอันตรายนะโฮชิ.....-_-....
"แล้วจะให้ผมทำยังไงดี?ถ้าจะแข่งสมาชิกก็หายเกลี้ยงหมดเลยนะ?"
ผมถามแต่ท่าทางเนรินที่แบกโนมุยะมาจะชอบในคำพูดของผมเธอเลยแสยะยิ้มออกมาอย่่างน่ากลัว....น่ากลัวมากๆ =[]= แล้วเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ผม
"ใครว่านายไม่มีสมาชิกกัน?หันกลับไปดูสิ!นายความรู้สึกช้าเอ๊ย!ฮิฮิ"
เมื่อผมหันหลังกลับไปมองผมก็เจอกับ.....ทุ่งหญ้า!?(อุสาได้อารมภ์ซึ้งๆแล้วแท้ๆเหอะๆ)
"เอ๋????!!!!!!"
"อุบ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
เสียงโนมุยะที่โดนแบกหลังด้วยท่าแบกกระสอบทรายที่อยู่บนไหล่ข้างซ้ายของเนรินหัวเราะขึ้น...เดี่ยวก่อน?เธอไม่หลับแล้วเรอะ?!
ตุบ!!
เธอหล่น(ไม่ใช่กระโดดแบบเท่ๆนะ)ลงมาจากไหล่เนรินแล้วยืนแถมยังเอามือปัดฝุ่นจนคลุ้งอีก
แล้วผมก็เห็น....รอยยิ้มของทุกคนทั้งพี่เอนะ สาวสวยผมสั้นถึงไหล่ผมสีขาวออกครีมตาสีน้ำตาลที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน เซนกิเด็กหญิงอายุ11ปีผมสั้นสีน้ำตาลที่ยิ้มอย่างซนๆ คิเคียวเด็กสาวที่อ้างตัวเองว่าเป็นแฟนของสุรุงิ....เรื่องเมื่อตอนนั้นยังไม่ลืมเลยแหะ...คิดแล้วสยอง เอาเป้นว่าเธอก็ยิ้มเหมือนกัน คิเซกิรุ่นน้องที่เหมือนจะไม่ชอบผมอย่างออกนอกหน้าแต่เธอก็ยังทำหน้าเบื่อๆผมเหมือนเคย คุณราเนียที่อยู่ห้องเดียวกันเธอเป็นคนที่...นับว่าสวยผมสีขาวยาวมัดโบว์แต่เสียดายที่สีหน้าของเธอกลับขัดไว้(จอมมารเอ๊ย!จะสวยทั้งที!//คนแต่ง)เธอเก่งในอันดับสามของปี2เหมือนกัน และเทลล่า...เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? คุณเรียวโกะ รุ่นพี่ปี3ที่เรียบร้อยทุกอย่างผมสีขาวหม่นๆยาวเกือบถึงหลังตาสีม่วงและหน้าตาที่เรียบร้อยตลอดเวลา เรนะจังห้อง 2-C ที่หน้าตาออกจะหน้ารักยิ้มตลอดเวลาความสูงต่ำกว่ามาตรฐานนั้นทำให้ทุกคนกลับชอบเธอในทันทีเธอติดอันดับ1ใน10ของปี2เธอได้ที่6ก็นับว่าฉลาดนะ...แต่เท่าที่ได้ยินมาเธออกจะซื่อๆเกินไปหน่อย นามิ สาวน้อยปี1อยู่ห้องเดียวกับสุรุงิเท่าที่เคยได้ยินมาเธอออกจะ...บ้านารูโตะ...ครั้งหนึ่งเธอเคยให้ผ้าคาดนินจากับผมด้วย...
"หวัดดีจ๊ะรันมารุคุง^^"//พี่เอนะ
"เฮอะ!ก็ไม่ได้อยากมาแ่ข่งเท่าไหร่หรอก!แต่คุณโนมุยะขอมาทั้งที!"//คิเซกิ
"โอฮาโยค่ะรุ่นพี่รันมารุหวังว่าพี่คงจะยังไม่ตายเร้วเกินไปนะคะ"//คิเคียว
"คงไม่แพ้หรอกนะ?รันมารุคุง"//ราเนีย(เธอพูดอย่างน่ากลัวแล้วหันมาทางผมมันช่างน่ากลัวจริงๆ)
"ยินดีที่ได้รู้จักกัน(อีกรอบ)ค่ะรุ่นพี่รันมารุ"//เทลล่า
"มาแข่งด้วยกันนะคะคุณคิริโนะ"//รุ่นพี่ฟุจิโนะ
"เรนะจะแข่งด้วย!"//เรนะ
"หวังว่า(วิชานินจาของ)ฉันคงจะช่วยรุ่นพี่ได้อยู่นะคะ"//นามิ
"ผมก็จะช่วยคุณรันมารุเหมือนกันนะครับ"
โฮชิพูดขึ้นทำให้ผมต้องหันกลับไปเมื่อหันกลับไปก็เจอโฮชิ โนมุยะ(ที่ตื่นแล้ว) เนริน กำลังยิ้มอยู่(ยกเว้นโนมุยะ)
"ไอ้พวกนั้นเดี๋ยวแม่จัดเต็มให้ซะเลย!"
เนรินพูดแล้วชู2นิ้วขึ้นมาเหมือนจะบอกว่า 'สู้ตาย!'
"......แข่งเสร็จแล้วฉันจะนอน.....""....มา...ซา...ระ....นา...นา..ระ..."
ส่วนโนมุยะก็ยังใกล้(ไม่ใกล้แล้วนี่ลืมตาได้แค่0.1จาก10ส่วนของตาเอง)หลับเต็มทนนี่ยืนได้ก็พระบุญคุณแล้วที่เธอไม่หลับไปทั้งๆแบบนี้(หลับทั้งยืน)
"รุ่นพี่คิริโนะ!"
เสียงหญิงสาวผมสีน้ำเงินมัดผมทรงทวิลเทลพูด(ตะโกน)ขึ้นอย่างร้องรน
"เธอ....คือ...?"
"อ้อ!ขอโทษที่ลืมแนะนำตัวนะคะ ฉันชื่อ คุโมะ เทลล่า เป็นน้องสาวของพี่ มิซุฮาระ เนริน่า ค่ะ!แต่เป็นพี่น้องคนละพ่อเฉยๆค่ะ!"
เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรให้รันมารุ แต่ทางฝ่ายของนานาระกลับรู้สึกได้ถึง'กลิ่นอาย' ที่ไม่ใช่มนุษย์ของพวกนี้ แต่ยังไม่ทันที่นานาระจะได้คิดอะไรต่อโนมุยะก็หันกลับมาเหมือนรู้ความคิดของเธอ เธอจึงหยุดคิดทันที
"อ้อใช่!พอดีว่า 'พวกเรา' เป็นฟิฟธ์เซ็กเตอร์ค่ะ!แต่ไม่ใช่แบบพวกนั้นนะคะ พวกเราเป็นด้านดีที่จะคอยปกป้องพวกนักฟุตบอลที่ถูกฟิฟธ์เซ็กเตอร์อีกฝ่ายปองร้ายอยู่ค่ะ!แต่ท่าทางจะเป็นพวกคุณที่ถูกปองร้ายนะคะ^^งั้นขอแนะนำตัวอีกรอบค่ะ! พวกเราคือฟิฟธ์เซ็กเตอร์ด้านขาวหรือ Gray Shadow ค่ะ!แต่ก็ไม่ใช่ว่าพวกเราจะเป็นคนดีทั้ง100%หรอกนะคะ^^!ส่วนพวกนั้นคือฟิฟธ์เซ็กเตอร์ด้านมืดหรือ Light Shadow ค่ะ!และแน่นอนพวกนั้นก็ไม่ได้เป็นคนชั่วทั้ง100% เหมือนกันค่ะ ความจริงพวกเราก็เคยเป็นกลุ่มเดียวกันนะคะแต่ตั้งแต่รุ่นพี่คิริโนะย้ายเข้ามาในชมรมฟุตบอลมันก็เริ่มแบ่งออกเป็น2ฝ่ายทันทีค่ะ เพราะอีกฝ่ายหนึ่งคิดจะ 'ฆ่า' รุ่นพี่คิริโนะ
ก็เลยมีฝ่ายเราที่คิดจะ 'ปกป้อง' รุ่นพี่และทุกคนเหมือนกันค่ะแต่ถึงรุ่นพี่โนมุยะจะอยู่ฝ่ายพวกเราแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่คิดจะฆ่ารุ่นพี่หรอกนะคะ^^อย่างน้อยๆรุ่นพี่ทำประกันชีวิตไว้ก็ดีนะคะ ขอบคุณที่ทนฟังค่ะ และสุดท้ายหนูจะขอบอกว่า คนในชมรมรุ่นพี่ถูกพวกด้านมืดโจมตีจนต้องหามส่งโรงพยาบาลหมดแล้วนะคะ พวกเราและพวกเขามี 'ทางเลือก' ให้รุ่นพี่อยู่3ทาง
นะคะ
ข้อแรก แข่งฟุตบอลกับพวกนั้น
ข้อสอง ถ้าชนะพวกนั้นได้ทุกคน(ในชมรม)จะไม่ตาย
ข้อสาม ถ้าแพ้รุ่นพี่และทุกคนจะต้องตาย
อ้อ..และข้อสี่ที่รุ่นพี่โนมุยะฝากมาบอกว่า ถ้ายอมออกจากชมรมฟุตบอลจะยอมบอกวิธีแก้ไขเรื่องทุกอย่างให้
เอ่อ...ข้อห้าจากพวกนั้นฝากมาบอกว่า ถ้ารุ่นพี่ยอมเข้าฟิฟธ์เซ็กเตอร์จะทำให้ทุกอย่างเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น
น่ะนะคะเอาล่ะค่ะหนูว่าพี่จะต้องเลือกเงื่อนไขแล้วล่ะนะคะ"
เทลล่าพูดอย่างอารมภ์ดีแถมยังพูดยาวเหยียดไปหลายบรรทัดจนผมที่ฟังเริ่มเหวอแถมกฏพวกนั้นมันอะไรกันนนนนน มีแต่ตายกับตายนี่หว่า!แถมถ้าไปแข่ง.....สมาชิกหายเกลี้ยง!เอาไงดีๆ
"...ผมขอ...วะ...เวลา10นาทีครับ!แล้วพวกเราจะกลับมาพร้อมคำตอบ!"
โฮชิยืนแล้วพูดขึ้นกับพวกนั้นแล้วลากพวกเราไปคุยทันที
สนามที่ไกลจากพวกนั้นประมาณ500เมตร
"คุณรันมารุครับ...คุณตกอยู่ในอันตรายแล้วนะครับ!"
ต่อให้ผมตาบอดผมก็รู้ว่าผมกำลังตกอยู่ในอันตรายนะโฮชิ.....-_-....
"แล้วจะให้ผมทำยังไงดี?ถ้าจะแข่งสมาชิกก็หายเกลี้ยงหมดเลยนะ?"
ผมถามแต่ท่าทางเนรินที่แบกโนมุยะมาจะชอบในคำพูดของผมเธอเลยแสยะยิ้มออกมาอย่่างน่ากลัว....น่ากลัวมากๆ =[]= แล้วเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ผม
"ใครว่านายไม่มีสมาชิกกัน?หันกลับไปดูสิ!นายความรู้สึกช้าเอ๊ย!ฮิฮิ"
เมื่อผมหันหลังกลับไปมองผมก็เจอกับ.....ทุ่งหญ้า!?(อุสาได้อารมภ์ซึ้งๆแล้วแท้ๆเหอะๆ)
"เอ๋????!!!!!!"
"อุบ...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
เสียงโนมุยะที่โดนแบกหลังด้วยท่าแบกกระสอบทรายที่อยู่บนไหล่ข้างซ้ายของเนรินหัวเราะขึ้น...เดี่ยวก่อน?เธอไม่หลับแล้วเรอะ?!
ตุบ!!
เธอหล่น(ไม่ใช่กระโดดแบบเท่ๆนะ)ลงมาจากไหล่เนรินแล้วยืนแถมยังเอามือปัดฝุ่นจนคลุ้งอีก
แล้วผมก็เห็น....รอยยิ้มของทุกคนทั้งพี่เอนะ สาวสวยผมสั้นถึงไหล่ผมสีขาวออกครีมตาสีน้ำตาลที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน เซนกิเด็กหญิงอายุ11ปีผมสั้นสีน้ำตาลที่ยิ้มอย่างซนๆ คิเคียวเด็กสาวที่อ้างตัวเองว่าเป็นแฟนของสุรุงิ....เรื่องเมื่อตอนนั้นยังไม่ลืมเลยแหะ...คิดแล้วสยอง เอาเป้นว่าเธอก็ยิ้มเหมือนกัน คิเซกิรุ่นน้องที่เหมือนจะไม่ชอบผมอย่างออกนอกหน้าแต่เธอก็ยังทำหน้าเบื่อๆผมเหมือนเคย คุณราเนียที่อยู่ห้องเดียวกันเธอเป็นคนที่...นับว่าสวยผมสีขาวยาวมัดโบว์แต่เสียดายที่สีหน้าของเธอกลับขัดไว้(จอมมารเอ๊ย!จะสวยทั้งที!//คนแต่ง)เธอเก่งในอันดับสามของปี2เหมือนกัน และเทลล่า...เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? คุณเรียวโกะ รุ่นพี่ปี3ที่เรียบร้อยทุกอย่างผมสีขาวหม่นๆยาวเกือบถึงหลังตาสีม่วงและหน้าตาที่เรียบร้อยตลอดเวลา เรนะจังห้อง 2-C ที่หน้าตาออกจะหน้ารักยิ้มตลอดเวลาความสูงต่ำกว่ามาตรฐานนั้นทำให้ทุกคนกลับชอบเธอในทันทีเธอติดอันดับ1ใน10ของปี2เธอได้ที่6ก็นับว่าฉลาดนะ...แต่เท่าที่ได้ยินมาเธออกจะซื่อๆเกินไปหน่อย นามิ สาวน้อยปี1อยู่ห้องเดียวกับสุรุงิเท่าที่เคยได้ยินมาเธอออกจะ...บ้านารูโตะ...ครั้งหนึ่งเธอเคยให้ผ้าคาดนินจากับผมด้วย...
"หวัดดีจ๊ะรันมารุคุง^^"//พี่เอนะ
"เฮอะ!ก็ไม่ได้อยากมาแ่ข่งเท่าไหร่หรอก!แต่คุณโนมุยะขอมาทั้งที!"//คิเซกิ
"โอฮาโยค่ะรุ่นพี่รันมารุหวังว่าพี่คงจะยังไม่ตายเร้วเกินไปนะคะ"//คิเคียว
"คงไม่แพ้หรอกนะ?รันมารุคุง"//ราเนีย(เธอพูดอย่างน่ากลัวแล้วหันมาทางผมมันช่างน่ากลัวจริงๆ)
"ยินดีที่ได้รู้จักกัน(อีกรอบ)ค่ะรุ่นพี่รันมารุ"//เทลล่า
"มาแข่งด้วยกันนะคะคุณคิริโนะ"//รุ่นพี่ฟุจิโนะ
"เรนะจะแข่งด้วย!"//เรนะ
"หวังว่า(วิชานินจาของ)ฉันคงจะช่วยรุ่นพี่ได้อยู่นะคะ"//นามิ
"ผมก็จะช่วยคุณรันมารุเหมือนกันนะครับ"
โฮชิพูดขึ้นทำให้ผมต้องหันกลับไปเมื่อหันกลับไปก็เจอโฮชิ โนมุยะ(ที่ตื่นแล้ว) เนริน กำลังยิ้มอยู่(ยกเว้นโนมุยะ)
"ไอ้พวกนั้นเดี๋ยวแม่จัดเต็มให้ซะเลย!"
เนรินพูดแล้วชู2นิ้วขึ้นมาเหมือนจะบอกว่า 'สู้ตาย!'
โนมุยะก็ยังงัวเงียตามแบบฉบับของเธอต่อไป...แล้วเธอก็เดินเข้ามาแล้วเอาหมวกสีขาวใส่ให้ผมแถมยังแกะยางมัดผมทั้ง2ข้างที่อยู่หลัง(และไต้)คอของผมออกอีก(และเธอก็ยังก้มหน้าลงมาจนคางของเธอเกือบโดนไหล่ของผมแล้วด้วยแล้วเธอก็ยังหายใจรดคอ(และไหล่)ของผมอีก -///-)
"....สีผมกับทรงผมนายมันทำให้ฉันอยากนอน....แล้วมันก็น่ารำคาญด้วยคราวหน้าไปย้อมผมซะนะ....."
ผมของผมมันเกี่ยวอะไรกับการง่วงนอนของเธอกัน!แต่เอาเถอะ!ผมพร้อมแล้วที่จะแข่งฟุตบอลกับพวกนั้น!(ด้วยหมวกสีขาวที่ปิดผมของผมจนเหลือแต่ผมที่ถูกปล่อยออกมาจนยาวถึงกลางหลัง)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น