คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ลูกสาวผู้มืดมนของมินนี่
APPICATION FORM
"มีเจตนาดีหรือเปล่าล่ะ?”
______________________________________
PART 1 : ข้อมูลทั่วไป
ชื่อ : แคโรไลน์ ไพรเทอร์ล (Caroline Praiterl)
ชื่อเรียก : แคโรล / แคร์ล (Carol / Carl) แคร์ล ใช้เรียกสำหรับคนที่สนิทหรือครอบครัวเท่านั้น
เพศ : หญิง
อายุ : 19 ปี
สัญชาติ : เกิดและโตที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
ประวัติ : ฐานะปานกลาง พ่อรับราชการตำรวจ ส่วนแม่เสียชีวิตตั้งแต่เธออายุสิบสามปี
ลักษณะทางกายภาพ : ผมหยักศกที่มักจะถูกมัดเป็นแกละดูยุ่งเหยิงสีไม้มะเกลือ ดวงตาดูโศกเศร้าตลอดเวลาเป็นสีฟ้าใส ผิวขาวซีด ริมฝีปากชมพูคล้ำเหยีดตรงแทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงเพราะเธอแทบจะไม่ยิ้มเลย บ่อยครั้งมักจะขมวดคิ้ว
ตำหนิ : -
โรคประจำตัว : -
กรุ๊ปเลือด : O
เพิ่มเติม : แคโรลสูง 163 ซม. หนัก 44 กก. ดูตัวเล็กในสายตาคนส่วนใหญ่
______________________________________
PART 2 : ข้อมูลด้านจิตวิทยา
ลักษณะนิสัย : หากมองเผินๆ สาวน้อยแคโรลจะดูเป็นแม่สาวมืดมน มองแล้วโลกทั้งใบเป็นสีเทา เธอไม่ค่อยพูดกับคนแปลกหน้าและไม่เชื่อใจใครง่ายๆ ทำให้เธอมีเพื่อนน้อย แต่เพื่อนของแคโรลล้วนเป็นเพื่อนที่ดีทั้งนั้น หากได้รู้จักเธอมากขึ้นสักนิดจะรู้ว่าแท้จริงแล้วความมืดมนเป็นเพียงเปลือกนอก ที่จริงแคโรลมีนิสัยร่าเริงและเฮฮา อาจดูหยิ่งในสายตาคนนอก แต่สำหรับเพื่อนและครอบครัว เธอเปรียบเหมือนดอกไม้ดอกน้อยที่ชุ่มน้ำตลอดเวลา ทว่าเบื้องลึกลงไปแคโรลนั้นขี้เหงา ถึงเธอจะร่าเริงสำหรับเพื่อนแต่เธอก็ไม่ค่อยสุงสิงกับเพื่อนสักเท่าไหร่ เธอชอบอยู่คนเดียวมากกว่า แถมพ่อยังทำงานหนัก ทำให้แคโรลยิ่งเหงามากขึ้นอีก
ชอบ เกลียด กลัว : ดอกเดซี่ / การสูญเสีย / พ่อ
งานอดิเรก : อ่านนิยายและฟังเสียงไวโอลิน
ความสามารถพิเศษ : เธอมีความจำเป็นเลิศและยังเก่งด้านงานเขียนอีกด้วย
บาปที่เคยกระทำ : ครั้งหนึ่งเธอเคยลองหัดขับมอเตอร์ไซค์ ด้วยความเก้ๆกังๆ บวกกับความไม่ชำนาญ ทำให้เผลอไปชนแมวตาย
เพิ่มเติม : เมื่อตอนที่แม่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอเป็นคนที่ร่าเริงและเป็นที่รักของเพื่อนๆมาก
______________________________________
PART 3 : สัมภาษณ์
PART 3.1 : สัมภาษณ์ออริ
คุณเดินเข้ามาในห้องพักที่มีหญิงสาวเรือนผมสีบลอนสว่างนั่งอยู่เบื้องหน้า หล่อนยิ้มและเหมือนรู้ว่าคุณกำลังมา ก่อนที่จะผ่ายมือเป็นเชิงบอกให้นั่งลงที่เก้าอี้ด้านหน้า “สวัสดีดิฉัน คือผู้คุมกฏ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอคะ?” หญิงสาวยิ้มก่อนที่จะยื่นถ้วยกาแฟให้คุณ
: แคโรลพงกหัวให้หญิงสาวตรงหน้าก่อนจะรับกาแฟมาดื่มจนหมด เธอวางแก้วกาแฟลงและพูด "สวัสดีค่ะ แคโรลไลน์ ไพรเทอร์ล" หยุดเว้นช่วงก่อนจะพูดต่อ "เรียกฉัน แคโรล ก็ได้
“ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะ คุณเป็นผู้ถูกเลือกปีนี้สินะ” หญิงสาวทำท่าจดไปสักครู่ก่อนที่จะมองหน้าคุณและส่งยิ้มอบอุ่นมาให้คุณ “คุณชอบสีอะไรคะ? ระหว่าง แดง ขาว และ สีดำ”
: ร่างบางทำหน้างงกับคำว่า ผู้ถูกเลือก แต่ก็ไม่ได้เอะใจและตอบคำถามไป "ฉันชอบสีเทามากกว่า" พลางก้มหน้าลงไปและเงยขึ้นมาอีกครั้ง "แต่ถ้าให้ตอบตามตัวเลือก...ก็คงสีดำ"
หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะเอ่ยต่อ “ถ้าฉันบอกคุณว่า กาแฟที่คุณดื่มสามารถทำให้คุณตายได้คุณจะทำยังไงคะ?”
: แคโรลแลมองแก้วกาแฟที่บัดนี้ไร้ซึ่งกาแฟสักหยดพร้อมกับพูดเสียงเรียบ "ถ้าฉันตายจริงๆก็คงจะดี..." จะได้ไม่เป็นภาระของพ่อ ประโยคสุดท้ายเธอก็ได้แค่คิด ไม่ได้พูดออกไป
“ฉันล้อเล่นน่ะค่ะ” หญิงสาวหัวเราะกระหยิมก่อนที่จะเปลี่ยนสายตามามองคุณจนขนที่ต้นคอลุกขึ้นมาด้วยนัยน์ตาที่ผิดแปลกจากตอนแรกลิบลับ ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะเริ่มเลือนลาง พร้อมกับสติที่หลุดลอยออกไป...
PART 3.2 : สัมภาษณ์ผู้ปกครอง
สวัสดีครับ ไรต์เตอร์มีนามว่าอะมูมู่ เรียกว่าอะไรก็สุดแล้วแต่ท่านจะกรุณา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ
:: สวัสดีค่าาา >___<)/ มินนี่ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะไรต์มู่
ใบสมัครอาจจะยุ่งยากมากไปหน่อย แต่ก็นะ ขอบคุณที่สนใจและมาสมัครจากใจจริงครับ
:: ไม่ยุ่งยากหรอกค่ะ ขอบคุณที่รับสมัครนะคะ *โค้ง*
ทำไมถึงมาสมัครครับผม? เอ่อะ ถ้าติดแล้วอย่าทิ้งนะครับ มีกิจกรรมให้ร่วมสนุกด้วย
:: เนื้อเรื่องที่เกริ่นมาน่าสนใจเน้~ ถ้าติดไม่ทิ้งแน่ ถ้าไม่ติดแต่เนื้อเรื่องยังน่าสนอยู่ก็จะติดตามต่อนะ!
คาดหวังอะไรจากนิยายเรื่องนี้รึเปล่าครับ แบบแนวเรื่องอะไรแบบนั้น?
:: บอกไปในแบบฟอร์มของลูกชายแล้วค่ะ!
มีอะไรจะฝากมั้ยครับผมแหะๆๆ ถ้าไม่มีก็ขอบคุณที่มาสมัครอีกรอบ ผมจะพยายามไม่ดอง จริงๆ (?) เพราะตอนนี้ก็เข้ามหาลัยได้แล้ว ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก ช่วงนี้ว่างยาว
:: ฝากลูกสาวสุดมืดมน(?)ไว้ในหัวใจสักห้องด้วยนะคะ อย่าดองน้าาา บ๊ายบาย
โชคดีครับ เมโทไดซ์ยินดีต้อนรับเสมอครับผม !
ความคิดเห็น