คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [Fic Reborn ] สดุดรัก... : ถ่ายโฆษณา [ 1 ]
" พี่ใจเย็นๆก่อนสิ มันไม่ใช่อย่างงันนะ " ผมพูด พร้อมกับเกาะแขนพี่ พี่ไม่ตอบแต่ตายังคงจ้องมองฮิบาริอย่างกับเกลียดแค้นกันมาแต่ชาติก่อน
" ฉันถามว่านายเป็นใคร " พี่พูดเสียงรอดไรฟัน ให้ตายสิ! ผมอยู่กับพี่ตั้งแต่เล็กจนโตยังไม่เคยเห็นพี่โกธรอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย บอกได้คำเดียว นะ..หน้ากลัว T_T
" เอิ่ม...จะเป็นใครดีน้า ^_^ " มันยกคิ้วพร้อมแสดงสีหน้ากวนโอ๊ยสุดๆอะ ถ้าผมเป็นพี่คงเข้าไปกระชากหน้ามันมาชกสักที สอ... เฮ้ย !!!
" แก !!! "
ผว๊ะ ! ผวั๊ะ !
ดั่งความคิดผมมันเป็นจริง - - อะไรจะศักดิ์สิทธิ์งี้ว่ะ !!! พี่ผมพุ่งเข้าหามันพร้อมกระชากคอเสื้อขึ้นชก 2 หมัด แต่นายฮิบาริใช่ย่อยก็พลิกตัวขึ้นซัดพี่ผมคืนเหมือนกัน ทั้งสองร่างพี่ผมและนายฮิบาริต่างล้มกลิ้งลงไป ต่างผลัดกันชกผลัดกันโดนชกไปมา
" หยุดนะ!!! พี่!!! คุณ!!! ผมบอกให้หยุดไง " ไม่ว่าผมจะตะโกนแหกปากขนาดไหนสองคนนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเล่นมวยไทยกันสักนิด !! ไอ้บ้าฮิบาริ เอ็งต้องใช้หน้าตาทำมาหากินนะเว้ย!!! T_T
ผลั๊ก!! ปึก!!!
" บอกให้หยุดไง !!! พอแล้ว !!! พรุ่งนี้นายต้องไปรับงานแล้วนะ !!!! "
ผลั๊ก !!!
ทุกอย่างยังคงดำเนินต่อไป อารมณ์ผมค่อยๆเดือดปุดๆขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเดินมาหยุดยังร่างของพี่กับฮิบาริ
" ไม่หยุดใช้มัย? ได้.... "
ฉ่า !!!!! เคร้ง !!!!
น้ำร้อน(โคตร)ๆถูกสาดยังสองร่าง ไม่พอผมยังเคว้งถังน้ำที่เป็นเหล็กทั้งใบไปที่สองร่างนั้นสุดแรง
" โอ๊ยๆๆๆ !!! ร้อนๆๆๆๆ " นายฮิบาริวี๊ดเสียงขึ้น ก่อนทั้งสองจะผละออกจากกัน ดิ้นโหย้งๆอย่างกับเต้น
" โอ๊ย !!!!! ร้อน!!! สึนะ!!! ทำอะไรเนี๊ย " พี่พูดพร้อมกับใช้มือลูบๆและพัดลมใส่ผิว
" ก็จะเลิกบ้ากันได้แล้วไง !!! ทำอะไรสิ้นคิดที่สุด !!! คิดจะชกกันจนตายไปข้างเลยรึยังไง ฮะ!!! "
" ก็มันมากวนพี่ก่อน " พี่เถียง
"........." ผม
" อ้าว ! พูดอย่างนี้ก็ไม่ถูกนะครับ " ฮิบาริโต้กลับ
"..........." ผม
" ทำไม !!! " พี่
"........" ผม
" หรือจะต่อละครับ ฮ่ะ!! " ฮิบาริพูด พี่และฮิบาริเตรียมจะพุ่งเข้าใส่กันอีกรอบ
" ก็ฉันบอกให้หยุด!!!!!!!!!!!!!!!! " ผมตะเบ็งเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่จะดังได้ ได้ผล ทั้งสองร่างชะงักกึก
" แต่... " ฮิบาริตั้งท่าจะแย้งขึ้น แต่ก็ต้องเงียบลงเมื่อเห็นสายตาเหนื่อยๆของผม
" มานี้ " ผมพูดพร้อมกับดึงแขนฮิบาริออกมาจากห้อง โดยมีเสียงพี่ไล่ตามหลังมา
" สึนะ! จะไปไหน !! สึนะ " แต่ผมก็ไม่ได้สน ผมเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาจากตู้ไม่ลืมที่จะคว้าเสื้อกันหนาวมาตัวหนึ่ง
" ไป! เดี๋ยวฉันจะไปทำแผลให้ "
" แหม น่ารักแล้วยังใจดีอีกเน๊อะ ^^ " ฮิบาริพูดไปพร้างสวมถุงเท้าไปพราง
" เอาไปทำเองเลยไป !!! -*- " พรางยัดกล่องยาใส่เต็มแรงที่มือฮิบาริ
" โอ๊ย!! " ฮิบาริร้องลั่น ผมรีบถล่าเข้าไปดู
" ขะ..ขอโทษ เจ็บหรอ? " ผมพูด พรางค่อยๆดูข้อมือที่ถูกน้ำร้อนลวก
" เจ็บสิ ก็คุณเล่นใช้น้ำร้อนแบบนั้น ระห่ำเป็นบ้า "
" ถ้าไม่ใช้พี่กับนายจะหยุดมั้ยละ !!? " ผมตอกกลับไป แต่ก็ยังงวยกับการดูแผลอยู่
" แหะๆ " ฮิบาริยิ้มแห้งๆมายังผม
" รีบไปที่รถนายเถอะ ฉันจะทำแผลให้ "
" คร้าบบบ !!! "
[ Hibari ]
" เจ็บมั้ย? " เสียงใสๆของสึนะดึงขึ้นรอบที่ 100 แล้วมั่งครับ - - ก็ตั้งแต่แตะยาให้ผมก็ถามตลอด แต่ผมก็อดดีใจไม่ได้ที่สึนะเป็นห่วงผม ><
" เป็นห่วงผมหรอครับ? "
" เปล่า นายต้องใช้หน้าถ่ายโฆษณา เกิดเป็นอะไรขึ้นมา ดับ! แน่ "
" ใจร้าย T^T "
" หึ " ผมแอบเห็นสึนะลอบยิ้มหน้าแดงๆอยู่แว๊บนึ่ง ก่อนจะหันมาสนใจทำแผลให้ผมต่อ เอ่อ... ลืมบอกไปตอนนี้ผมกับสึนะเรานั่งอยู่ในรถของผมกับครับ หลังจากสึนะลากผมลงจากคอนโดก็มานั่งทำแผลอยู่บนรถของผมซึ่งให้เหตุผลว่าถ้าทำข้างบนอาจจะได้แผลมากกว่าทำแผลนะสิ ผมก็คิดว่าประมาณนั้น - -
" โอ๊ย ! " ผม(แกล้ง)ร้องลั่น -O-
" ปะ..เป็นอะไร?? ฉันทำเจ็บหรอ??? "
" เปล่า ไม่ได้เจ็บที่แผล "
" แล้วเจ็บตรงไหน ? "
" ตรงนี้ " ผมพูดพร้อมกับฉวยโอกาศกอบกุมมือเรียวที่แสนจะนุ่มนิ่มนั้น เลื่อนมาวางทาบอกซ้ายเบาๆ
" ตรงหัวใจนี้ "
"........"
" ........." ผม
" อยากได้อีกแผลมั้ยละ?? "
" อุ๊ย!! แหะๆ ไม่ละ " ผมรีบปฎิเสธทันควัน - - โหดเป็นบ้า แต่น่ารักชิป!!!
" นี้แหนะๆๆๆ !! " สึนะเริ่มจิ้มที่แผลมุมปากพร้อมกดรัวๆย้ำที่แผล เล่นผมแทบน้ำตาเล็ด T^T
" โอ๊ย!! ผมเจ็บนะ " ผมรีบตะคุบมือเรียวสวยไว้ ทำให้เราผสานสายตาอย่างไม่ตั้งใจ
" ปะ..ปล่อย "
" ก็คุณแกล้งผม "
" อะไร !! ก็แค่ทำแผลให้เฉยๆ " ก็ยังคงเถียงข้างๆคูต่อไป แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ทำยังไงก็แม่มโคตรน่ารักอะ ><
" หรออออ??? " ผมแกล้งลากเสียงยาวๆ สึนะมองค้อนๆมายังผม ให้ตายเหอะ !!! โคตรน่ารักน่าหยิกอะครับ ไว้ความความคิด มือผมก็เผลอไปดึงแก้มนุ่มนิ่มนั้นแล้ว =[ ]=
" นาย !!! " สึนะตวาดผมเบาๆ พร้อมมองมาอย่างค้อนๆ
" เอ่อ...ก็คุณอยากทำหน้าน่ารักก่อนเองทำไมละ "
" บ้า !!! -////- " พูดพรางเบี่ยงหลบสายตาผม ก่อนจะเก็บยาเข้ากล่องไว้ ปิดกล่องเสร็จสรรพ ก่อนจะคว้าเปิดประตูรถ แต่ผมก็รั้งมือบางไว้ก่อน
" มีอะไร? "
" ผมมีความลับจะบอกคุณ "
" ความลับ? " ย่นคิ้วอย่างสงสัย
" มานี้สิ " สึนะยื่นคิดอยู่ครู่นึ่งก่อนจะยอมโยกตัวเอนหูมาใกล้ๆผม
ผมเปิดประตู้ห้องพักเข้าไป ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน โดยไม่แม้แต่จะมองหน้าพี่สักนิด ทั้งๆที่พี่นั่งจ้องผมเขม็งอยู่ที่โซฟา
" เดี๋ยว!! " พี่พูดดังขึ้น ขาผมหยุดชะงักก่อนจะหันมามองหน้าพี่
" พี่มีอะไรรึเปล่า? ถ้าไม่มีผมจะได้ไปนอนพรุ่งนี้มีประชุมบริษัท "
" ไอ้นั้นเป็นใคร? "
" พี่!! อย่าเรียกเขาว่าไอ้นะ "
" อ๋อ! นี้ถึงขนาดปกป้องกันเลยหรอ !? " พี่ขึ้นเสียง พร้อมลุกขึ้นเดินมาประจันหน้ากับผม จ้องตาผมนิ่ง ผมก็จ้องตอบอย่างไม่ลดละ
" มันไม่ใช่อย่างนั้น "
" ตกลงมันเป็นใคร "
" เฮ้อ..! ฮิบาริเป็นนักแสดงใหม่ที่ผมต้องดูแลเอง จบนะ! " ผมพูดตัดบท ก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้อง
" ยัง!! แล้วแค่เด็กในสังกัดทำไมต้องพามาคอนโด แทบจะจูบกันอีก คิดว่าพี่จะเชื่องันหรอ !! พี่บอกแล้วไงว่าห้ามมีแฟนนะ !! " พี่ตวาด ตั้งแต่ผมอยู่กับพี่ผมไม่เคยมีแฟนเลยสักคนเดียว เพราะพี่ทั้งหวงไม่ยอมให้ผมคบกับใคร จนป่านนี้ก็ยังไร้วี่แวว
" นั้นมันก็แค่อุบัติเหตุ!! พี่อย่าคิดมากสิ ที่เขามาคอนโดก็แค่มาส่งเฉยๆ เพราะหิวน้ำผมจึงชวนขึ้นมาดื่มน้ำไม่ให้เสียมารยาทที่อุตสาห์ขับมาส่ง "
" รถเราก็มี ทำไมต้องให้มันมาส่ง "
" รถผมเสีย!! เขาเลยให้ลูกน้องลากเข้าอู่ "
" หึ! คิดว่าปั้นเรื่องขึ้นมาแบบนี้คิดว่าพี่จะเชื่อรึไง !! "
" พี่ !! ผมก็อธิบายไปจนหมดแล้ว ถ้าพี่จะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่ ผมห้ามความคิดใครไม่ได้ "
" ไม่รู้แหละ! ตั้งแต่นี้ไปสึนะต้องเลิกยุ่งกับมันซะ!! "
" ไม่ได้ นี้มันเป็นงานของผมนะ !! ผมทำไม่ได้ "
" สึนะ! แต่พี่สั่ง เราก็ต้องทำ !! "
" พี่เผด็จการที่สุด!!! " ผมพูดเสียงดังกับพี่ พร้อมกับวิ่งเข้าห้องล็กกลอนเสร็จสรพพ
ปังๆๆๆ !!!
" สึนะ! สึนะ! สึนะ! "
พี่ตะโกนเรียกผมเสียงดัง พร้อมกับทุบประตูห้องเสียงดัง
" โธ่เว้ย!!! " พี่สถนบทเสียงดัง ก่อนเสียงจะเงียบไป พร้อมกับประตูห้องที่ปิดดังโคล้ม ผมคิดว่าพี่คงจะออกไปนอกห้องแน่ๆ
" เฮ้อ... " ผมถอนหายใจเบาๆ ผมไม่เข้าใจพี่จริงๆทำไมทำตัวไร้เหตุผลแบบนี้นะ ทั้งๆที่พี่เป็นคนนิ่ง สุขุม และใจเย็นกว่านี้แท้ๆ คิดไปก็ป่วยการ ผมล้มตัวลงนอนช้าๆ ก่อนจะปิดเปลือกตาลงสู่นินทรา ...
............
ปึก!
ผมกระแทกแก้วเบียร์ลงบนโต๊ะแก้วสีใสด้วยความโกรธ หลังจากที่ผมกับสึนะมีปากเสียงกันรุนแรงที่สุด ทำให้ผมแทบควบคุมอารมณ์โกรธไม่ไหวจึงรีบหนีออกมาระงับอารมณืข้างนอกซึ่งผมก็เลือกที่จะมานั่งในบาร์แห่งนึ่ง พร้อมสั่งขวดเบียร์มากินแทบจะเต็มโต๊ะหวังให้อาจจะทำให้ลืมๆเหตุการณ์ไปบาง แต่เปล่าเลยยิ่งคิดยิ่งอยากจะฆ่าไอ้นั้นให้มันตายๆไปซะ ตั้งแต่เล็กจนโตสึนะไม่เคยเถียงหรือตะคอกผมสักครั้งเดียว นี้เป็นครั้งแรกที่สึนะกล้าเถียงผมแบบนี้ เพราะมัน!!
" น้อง!! เอาเบียร์มาเพิ่มสิ!!! " ผมตะโกนบอกเด็กเสริฟคนหนึ่ง ก่อนเด็กคนนั้นจะวิ่งมายังโต๊ะผม
" จะรับเบียร์เพิ่มใช้มั้ยครับ? "
" เออ! เร็วด้วย " ผมตอบเสียงแข็ง เด็กนั้นสดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะโค้งเดินไปนำเบียร์มาให้ผม แต่เสียงนึ่งก็แทรกขึ้นมาซะก่อน
" น้อง! ไม่ต้อง " เสียงเล็กแหลมดังขึ้นข้างๆผม ผมตวัดสายตามองไปยังบุคคลมาใหม่อย่างเคืองๆ
" เคียวโกะ " ผมเปรยชื่อของผู้หญิงตรงหน้าอย่างหน่ายๆ เคียวโกะสวมชุดเดรสเกาะอกสีแดงเพลิงเผยร่องอกนูนสีขาวอวบ สวมส้นสูงสีดำตัดได้ดีกับสีของชุด สย่ายผมยาวสีส้มทองสว่างไว้หลังใบหน้าที่แต้มไปด้วยเครื่องสำอางราคาเยียบหมื่น ริมฝีปากบางที่ถูกเคลือบไปด้วยลิปสติกสีแดงข้นไม่ต่างไปจากชุด กระตุกยิ้มพรางมองมายังผม
" ไงคะ จี! ว๊าย! ตายแล้วหน้าไปโดนอะไรมาคะ?? " เคียวโกะที่พึ่งสังเกตุหน้าผมที่เต็มไปด้วยแผลทั้งที่คิ้วและมุมปาก เธอถล่าเข้ามานั่งข้างๆผมพร้อมยื่นมือจะดูแผลของผม ผมปัดมือเธออย่างรำคาญ
".........." ผมยกแก้วเบียร์ขึ้นกิน
" ......... " เธอมองมาอย่างขัดๆ
" เอ่อ...ตกลงจะเอาเบียร์เพิ่มมั้ยครับ? "
" เอามา!!! " ผมพูดเสียงแข็ง เคียวโกะมองมายังผม
" คะ..ครับ " พูดพรางวิ่งไปเอาเบียร์มาเพิ่ม
" ตกลงว่าหน้าไปโดนอะไรมาคะ?? "
" ยุ่ง!! "
" จี!!! "
"......" ไม่นานเด็กเสริฟคนเมื้อกี้ก็นำเบียร์มาเพิ่มให้ผม ผมหยิบขวดเบียร์ขึ้นเทใส่แก้ว ก่อนจะกระดกดื่มอย่างไม่คิดให้มาก ผมที่กำลังรินเพิ่มมือบางของคนข้างๆก็มารั้งผมไว้
" พอก่อนเถอะคะ เป็นอะไรไปคะ? ดูคุณเครียดๆนะ...ฉันช่วยเอามั้ย?? " ไม่ว่าเปล่ามือบางก็เลื่อยขึ้นมาลูบบริเวณอกแกร่งของผมช้าๆ ส่งสายตายั่วยวนมายังผม ผมจับมือเรียวสวยก่อนจะสบัดอย่างรำคาญ
" จี!! "
"......." ผม เอ่อ...ลืมไป เคียวโกะ หรือ ซาซางาวะ เคียวโกะ ผู้หญิงแสนเซ็กซี่ตรงหน้านี้คือหนึ่งในหลายๆคู่นอนของผม ผมเจอเธอที่ผับตอนนั้นผมเผลอดื่มนักไปหน่อยทำให้ผมจำอะไรไม่ได้ ตื่นขึ้นมาก็พบตัวเองนอนกับเคียวโกะที่คอนโดเธอซะแล้ว ทำให้เธอผูกมัดผมจนน่ารำคาญ หน่ำซ้ำยังตามผมไปถึงบริษัท ส่วนเคียวโกะก็เป็นถึงนางแบบแนวหน้าของวงการเลยก็ว่าได้ ถ่ายแบบขึ้นปกกับหนังสือดังๆหลายฉบับเชียวแหละ แต่ทำไงได้..ผู้หญิงแรงๆง่ายๆแบบนี้ อย่างมากก็แค่ของเล่นฆ่าเวลาสำหรับผมนั้นแหละครับ แต่.. ดารา? วงการ? ถ่ายแบบ..?
" เคียวโกะ " ผมหันไปเรียกชื่อเธอ เคียวโกะหันมายิ้มให้ผมพร้อมกับสวมกอดคอผม
" คะ? "
" เธอรักฉันมั้ย? "
" รักสิ!! เคียวโกะรักจีที่สุด! รักมากกว่าใคร "
" แล้วผมจะเชื่อคำพูดของเธอได้ยังไง "
" ถ้าจีอยากจะให้เคียวโกะทำอะไร เคียวโกะยอมทุกอย่าง...เพื่อพิสูจน์ว่าเคียวโกะรักจีคนเดียว" ผมลอบกระตุกยิ้มเย็น
" ถ้างัน..ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ "
" ..........? "
..........
" นะ...นายน้อย !! หน้าไปโดนอะไรมาครับ? " คุซาเบะ หรือลูกน้องคนสนิทของผมพูดด้วยสีหน้ากระวนกระวายสุดๆ
" โดนพี่เขยต้อนรับนิดหน่อยนะ " ผมลอบกระตุกยิ้ม ก่อนจะสาวเท้าขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คุซาเบะยื่นเอ๋องงกับคำพูดผมข้างล่าง
" เฮ้อ !!~ " ผมถอนหายใจทิ้ง ก่อนจะล้มตัวลงนอน แต่แว๊บนึ่งใบหน้าหวานๆของสึนะก็ลอยเข้ามาในมโนความคิดผม ทำให้ยิ้มขึ้นมาราวกับคนบ้า >< พลานทำให้คิดถึงเหตุการณ์ก่อนกลับจากคอนโดสึนะขึ้นมาดื้อ
"ผมมีความลับจะบอกคุณ"
" ความลับ? " ย่นคิ้วอย่างสงสัย
" มานี้สิ " สึนะยื่นคิดอยู่ครู่นึ่งก่อนจะยอมโยกตัวเอนหูมาใกล้ๆผม
" คือผมนะ... "
" .........? "
" ผมว่าสึนะน่ารักมากเลยนะ " สิ้นคำใบหน้าหวานก็แดงแปร๊ดจนลามไปทั่วใบหู ก่อนจะรีบถอยหลังออกจากผมอย่างลุกลี้ลุกลน ฮ่าๆ น่ารักชิปหายเลยครับ >/////<
" ถะ..ถ้าพูดจบแล้ว รีบๆกลับบ้านนายไปเลยไป !!! -////////- "
" อายหรอ? "
" บะ..บ้า!!!" เอยจบก็รีบวิ่งขึ้นคอนโดราวกับติดจรวดยังไงอย่างงัน หึหึ
ตื๊ดๆ
เสียงโทรศัพท์ดังเรียกให้ผมตื่นจากภวังค์ ผมเอือมมือหยิบขึ้นมาดู โชว์ชื่อของผู้โทร ผมลอบถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
โคลม....
" ฮัลโหล " ผมกรอกเสียงเรียบๆลงไปยังปลายสาย
[ ฮัลโหล! เคียวยะหรอ ]
" อืม ฉันเอง "
[ เคียวยะอะ! หมู่นี้ไม่ค่อยมาหาโคลมเลยนะคะ คิดถึงแทบแย่ !! ] โคลมตอบเสียงอ้อนออดแก้มหงุดหงิด เอ่อ...ลืมแนะนำไป โคลม หรือ โรคุโด โคลม อดีตสาวๆในสต็อกผมเองแหละครับ ทีแรกเธอก็ดูน่าสนใจอยู่หรอกนะ ผมตามจีบตามเอาใจเธอแค่ 3 วันก็ยอมผมละ ทีแรกก็ดูน่ารัก เข้าใจง่ายแท้ๆ แต่เดี๋ยวนี้ตามติดผมอยู่ได้ ชอบโทรมาจี้ผมตลอดว่าทำอะไรอยู่ อยู่ไหน จนผมรำคาญโคตรๆอะ
" อืม ผมงานยุ่งนะ " โกหกครับ -..-
[ ไม่จริง! เคียวยะต้องแอบไปมีคนอื่นแน่ๆ กรี๊ด!!! โคลมไม่ยอมจริงๆด้วย !!! ] โคลมวีดเสียงกรี๊ดลั่น จนผมต้องยกโทรศัพท์ออกห่างหู เนื่องจากหูผมอาจได้รับความกระทบกระเทือนเพราะเสียงโคลมก็เป็นได้ -_-
" โคลมใจเย็นๆก่อน ผมไม่ได้มีใครอย่างที่คุณคิดทั้งนั้นแหละ เลิกโวยวายได้แล้ว "
[ โคลมไม่เชื่อ !! ]
" เฮ้อ...จะให้ผมทำยังไงละคุณถึงจะเชื่อ "
[ ออกมาหาโคลมหน่อยสิคะ นะ... ]
" แต่... "
[ หรือเคียวยะไม่รักโคลมแล้วคะ !!! ] เออดิ -_-
" รัก...ครับรักสิ "
[ ไม่เชื่อ ! เคียวยะต้องออกมาหาโคลมได้สิ นอกจะเคียวกำลังนอนกกอยู่กับนังหน้าด้านคนไหนอยู่ !! ]
" ไปกันใหญ่แล้ว โอเคๆ ผมจะออกไปหาเดี๋ยวนี้แหละ "
ติ๊ด !
ผมกดตัดสายอย่างเซ็งๆ ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมมาสวมเดินไปยังรถ
" จะออกไปไหนหรอครับ? "
" มีธุระนิดหน่อย " ผมตอบคุซาเบะ แล้วเดินออกไปทันที
........
" เอ๋...ฮิบาริ เคียวยะ?? " เคียวโกะทำสีหน้างงเล็กน้อยหลังสิ้นประโยคของผม
" ใช่ มันเป็นดาราคนใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวในไม่ช้านี้ "
" อ๋อ เคียวโกะเคยได้ยินนะคะ รู้สึกจะเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าของธุรกิจพันล้านด้วยนะคะ แล้วไหนจะห้างสรพพสินค้าที่เปิดแถวนี้อีก รวยเอาเรื่องเลยนิคะ "
" แล้วไง? ก็แค่ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนึ่ง " ผมกัดฟันพูด ก่อนจะตวัดสายตาไม่พอใจไปยังเคียวโกะ เจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อย
" เอ่อ...แล้วเขาไปทำให้จีไม่พอใจหรอคะ? หืมว์ " เคียวโกะคล้องแขนผมก่อนจะพิงศีรษะผมอย่างอ้อนๆ
" เอ่อ.. ช่างมันเถอะ! ทำไม! หรือฉันขอร้องแค่นี้เธอก็ทำให้ฉันไม่ได้ " ผมแสร้งกล่าวแบบน้อยใจ ก่อนจะดึงแขนเรียวให้หลุดจากการเกาะกุม ยกแก้วเบียร์ขึ้นกระดกกลบเกลือน
" ไม่นะคะ !! แค่นี้เองเคียวโกะทำให้จีได้เสมอนะคะ อย่าโกรธกันสิคะ " เคียวโกะรีบกอดแขนผมไว้แน่น ผมหันมากระตุกยิ้มเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปเชยคางมนขึ้น จ้องตาหวานสวยนั้นเนินนานก่อนจะค่อยๆประกบปาก ผมค่อยๆแทรกลิ้นร้อนๆสู่โพล้งปากคว้านทั่วโพล้งปากเล็ก
จืด....
นั้นคือสิ่งที่ผมสัมผัสได้ ยิ่งเธอง่ายแค่ไหนมันก็ยิ่งไร้ค่าสำหรับผม อยากสัมผัส ... เรือนร่างเล็กแต่กลับสวยกว่าผู้หญิงหน้าไหนที่ผมเคยนอนด้วย ท่าทีไร้เดียงสา รอยยิ้ม ทุกอย่าง... ผมที่เฝ้าดูแลคอยกันท่าไอ้พวกที่คิดจะมายุ่งกับคนของผม...ผมที่อดทนมาแสนนาน ไม่มีทาง! ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวนาย ' สึนะ '
" อื้มมมม !!~ " เคียวโกะครางเบาๆในลำคอ ก่อนที่ผมจะผละออกจากริมฝีปากเล็กนั้น ก่อนจะยกแก้วขึ้นกระดกต่อ
" เคียวโกะรักจีที่สุดนะคะ "
" อืม ผมก็รักเคียวโกะ " ผมพูดก่อนจะลุกขึ้น
" ไปไหนคะ?? "
" รอแป็บ ผมไปเข้าห้องน้ำก่อน "
" รีบๆกลับมานะคะ เคียวโกะคิดถึง "
" อืม "
เอี๊ยด !
ผมเลี้ยวหาที่จอดรถก่อนก่อนจะเดินเข้าไปในผับที่ที่โคลมนัดผมไว้ ข้างในดังกระหึ่มด้วยเสียงเพลงทั้งแสงสีเสียง วัยรุ่นทั้งชายและหญิงต่างโยกย้ายส่ายสะดพกเต้นกันเต็มที เพื่อที่จะปลดปล่อยความเครียดออกมา ผมสอดส่องสายตาพยายามมองหาโคลมแต่เพราะมันมืดเกินไปและเสียงดังทำให้ผมแทบจะมองไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำ ขณะที่ผมกำลังจะแทรกผ่านคนที่เต้นเข้าไปข้างในแต่ก็ถูกสาวสวยหุ่นเป๊ะคนนึ่งหยุดไว้
" ว่าไงคะสุดหล่อ? "
" ครับ " ผมเอยตอบ ส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้
" มาคนเดียวหรอคะ? ไม่เหงาหรอ? มาเต้นกันหน่อยมั้ยคะ?? " พูดพรางเดินมาหยุดข้างหน้าก่อนจะเต้นยั่วยวน มือบางลูบไล้แถวๆอกผมเบาๆ ผมยิ้มหวานไปให้
" ครับ เหงาสิ "
" งันฉันช่วยแก้เหงาได้มั้ยคะ?? " หากผมยังไม่ทันได้เอยอะไรขึ้นเสียงที่แสนคุ้นเคยก็ดังขึ้น
" กรี๊ด!! แกกล้าดียังไงกันฮะ!!! " เสียงแหลมดังมาจากข้าหลัง ก่อนที่มือเรียวจะกระชากผมของผู้หญิงคนนั้น มือบางคว้าน้ำราดลงไปที่ผมยาวสลวยนั้น ผมแอบหน้าเหวอเล็กน้อย
" กรี๊ด!!!!!!!! " ผู้หญิงคนนั้นวี๊ดเสียงร้องกรี๊ด ทำให้ผู้คนรอบข้างหันมาสนใจที่จุดของผมเป็นตาเดียว เสียงเพลงก็หยุดลงด้วย
" โคลม!"
" หึ! สมน้ำหน้า!! " โคลมกระแทกยิ้มเยาะเย้ยไปให้ ก่อนจะเดินมาคล้องแขนผม แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวพ้นแขนเรียวก็ถูกกระชากกลับไป ก่อนเสียงฝามือจะกระทบลงบนหน้าโคลมอย่างจัง
เพรี๊ยะ!!!
" กรี๊ด!!! มากไปแล้วนะย๊ะ!!!! "
เพรี๊ยะ!!!
ทั้งสองทั้งกลิ้งตบกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร จนผมรำคาญก่อนจะตัดสินใจเดินออกมาจากสถานการณ์อย่างรำคาญ มุ่งตรงไปยังห้องน้ำ
ซ่า ซ่า ซ่า
ผมเปิดน้ำก๊อกพร้อมกับใช้ผ่ามือรองน้ำแล้วกวักขึ้นลูบหน้า มือเอื่อมไปหยิบผ้าเช็ดมือที่วางอยู่ใกล้ๆมาเช็ดๆ ผมส่องกระจกตรวจดูความเรียบร้อย เตรียมจะก้าวออกไปแต่เพราะไม่ทันระวังทำให้เป็นชนคนคนนึ่งเข้าอย่างจัง ผู้ชายคนนั้นเซเล็กน้อย คงเพราะอาการเมา
" เฮ้ย! เดินระวังหน่อยสิวะ!! " ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างหัวเสีย
" จะมาว่าผมก็ไม่ได้นะครับ นี้มันทางสาธารณะ ใครจะเดินก้ได้ " ผมตอบกลับไปอย่างไม่ยอม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นทำให้เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างชัดเจน ผมยังจำได้ดีเลย เลือดยังซิบๆอยู่ที่ข้างแก้มผมดี = =
" แกอีกแล้วหรอวะ ไอ้หน้าอ่อน "
" ครับคุณพี่ชายหน้าแก่ ^^ " ผมส่งยิ้มกวนไปให้ จะใครซะอีกละถ้าไม่ใช่พี่ชายของสึนะ ผมว่าห้องน้ำจะแตกก็วันนี้แหละครับ -__-
" แกว่าไงนะ !! " คุณพี่ชายกระชากคอเสื้อผมไป พร้อมกดเสียงต่ำถาม
" เอาเถอะครับ เรื่องเดินชนผมขอโทษก็แล้วกัน ถือว่าหายกันนะครับ " ผมปัดมือที่กระชากคอเสือผมออก เตรียมจะก้าวเดินออกไป แต่ถูกหยุดไว้ก่อน
" เดี๋ยว!! "
" อะ... " ยังไม่ทันจบ กระถางต้นไม้(?)ที่ตั้งสวยอยู่ๆดีก็ลอยเฉียดหัวผมไปชนิดที่ว่าเส้นยาแดงผ่าแปด
" คิดว่าเรื่องมันจะจบง่ายๆหรอวะ!? " ไอ้ต้นตอของกระถางต้นไม้ยื่นหน้าเหี้ยม เตรียมปล่อยหมัดพุ่งมาที่ผม ใครจะยอมผมรีบสวนหมัดคืนไปทันที
ผลั๊ก!
ต่างฝ่ายต่างรับหมัดของกันและกัน ทั้งผมและคุณจีโหมตัวเข้ามาจับคอเสื้อของอีกฝ่ายไว้เหวี่ยงไปมา ผมผลาดท่าทำให้ถูกดันกระแทกเข้าผนังห้องน้ำอย่างแรง เล่นเอาผมจุก จังหวะนั้นผมรีบกระแทกตัวคืนไป ทำให้โทรศัพท์คุณจีกระเด็นไปหน้าห้องน้ำ เราทั้งคู่แลกหมัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ผู้คนที่สัญจรผ่านหน้าห้องน้ำเริ่มหยุดมุงดูกันแน่นขึ้นเรื่อยๆ
" กะ...เกิดอะไรกับครับ??? " เสียงผู้จัดการผับแห่งนี้ดังขึ้น คาดว่าเด็กเสิร์ฟที่เห็นเหตุการณ์จะไปรายงานให้ทราบ
" มีเรื่องทะเลาะวิวาทกันขึ้นครับ เอาไงดีครับ? " เสียงเด็กเสิร์ฟเอยถาม ชายวัยกลางคนเจ้าของผับ
" นั้นอะไร? " มือหนาชี้ไปที่โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ราคาแพง ที่ตอนนี้มานอนแน่นิ่งที่ปากทาง
" คิดว่าน่าจะเป็นของใครคนใดคนนึ่งใน 2 คนนี้ทำตกไว้ตอนชกกันนะครับ "
" ดีเลย รีบโทรหาคนรู้จักมาสิ "
" แล้ว...จะโทรหาใครดีละครับ?? "
" ใครก็ได้ เบอร์ล่าสุดเลย เร็ว!! ห้องน้ำผับฉันจะพังแล้ว!!! "
" คะ...ครับ "
RRRRRRR....
"........." ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ มือผมขยี้ตาเบาๆหนึ่งที่ สายตาเบี่ยนไปมองนาฬิกาชี้บอกเวลา ตี 1 กว่า
" ใครโทรมาตอนตี 1 กว่าเนี๊ยนะ? " ไม่ว่าเปล่า ผมเอื่อมมือคว้าโทรศัพท์ก่อนจะดูที่หน้าจอมือถือ
จีอ็อตโต้...
" พี่.... " ผมรีบกดรับ ก่อนจะกรอกน้ำเสียงลงไป
" ฮัลโหล...พี่หรอ? พี่อยู่ไหนแล้วครับ?? " แต่ปรายเสียงที่ตอบกลับมากลับไม่ใช่เสียงพี่แต่อย่างใด
" เอ่อ...คุณคงเป็นน้องของเจ้าของโทรศัพท์นี้สินะครับ คือพี่ชายของคุณตอนนี้มีเรื่องวิวาทในผับ xxx ของเราครับ กรุณามารับกลับด้วยครับ "
"...!! คะ...ครับผมจะรีบไป "
ใช้เวลาไม่นานขาผมก็มาเยียบที่อโคจรแบบนี้ กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่คลุ้งไปหมด ผมเอามือผิดปิดจมูกแทบไม่ทัน ผมสบัดหัวสองสามทีก่อนจะแทรกตัวผ่านฝูงชนที่เต้นส่ายไปมา นัวเนียกันไปอายใคร ผมมุ่งตรงไปยังห้องน้ำชั้น 2 เสียงเชียร์ดังมาเป็นระยะๆ ทำให้ผมเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีก
ภาพชายสองคนที่ผมคุ้นตาดีกำลังล้มลุกกลิ้งไปมา ต่างไม่ยอมกันละกัน แลกหมัดกันต่อเนื่อง คนที่เข้าไปห้ามก็จะโดนลูกหลงไปด้วย ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งได้แต่มองอยู่ห่างๆ ผมรีบแทรกตัวเข้าไปในห้องน้ำทันที
" พี่! คุณฮิบาริ!! หยุดนะ!! " ผมตะโกนสั่ง แต่ก็ไม่เป็นผล ผมรีบเข้าไปรั้งตัวพี่ชายผมไว้ที่กำลังถูกฮิบาริซัดหมัดลงไป
" อย่า!! ฉันบอกให้หยุด!!! " ฮิบาริชะงักค้าง หันมามองผมจังหวะนั้นทำให้พี่รีบพลักร่างฮิบาริลงก่อนจะกระหน่ำชกไม่ยั้ง
" พี่ช่วยหน่อยเร็ว!! " ผมหันไปบอกพวกเด็กเสิร์ฟให้เข้ามาช่วย
" คะ..ครับ " ผมไปรั้งร่างพี่ผมไว้ ส่วนเด็กเสิร์ฟก็ไปรั้งร่างฮิบาริไว้
" พี่!! นี้มันเกิดอะไรขึ้น ?? "
" มันเริ่มก่อน/มันเริ่มก่อน " ทั้งสองพูดพรางชี้หน้าพร้อมกัน
" แกนั้นแหละเริ่มก่อน!! " พี่พูด
" ไม่จริง!! คุณหาเรื่องผมก่อน!! "
" พอได้แล้ว!!! ทั้ง 2 คนนั้นแหละ!!! " ผมตะคอกกลับไปอย่างเหลืออด ทั้งสองเงียบลง จู่ๆเสียงนึ่งก็ดังขึ้น
" กรี๊ด!!! เคียวยะ!!! เกิดอะไรขึ้นคะ??? " ผู้หญิงในชุดเดรสรัดรูป หน้าตาสะสวยชวนมองเดินผ่าผู้คนก่อนจะรียถลาเข้ามาประคองร่างฮิบาริไว้
" เคียวยะคะ นี้มันเกิดอะไรขึ้นคะ? ใครทำอะไรคุณ?? "
" มีเรื่องนิดหน่อย "
" พี่ครับ กลับกันเถอะ " ผมพูดแทรกขึ้น ก่อนจะค่อยๆพยุงร่างของพี่ผมไว้
" เดี๋ยวครับ!! สึนะ " ฮิบาริผละออกจากผู้หญิงคนนั้น แล้วจับแขนผมไว้ ผู้หญิงคนนั้นมองอย่างขัดใจ
" อย่ามายุ่งกับน้องฉัน!!! กลับไปหาแฟนนายไป!! " พี่พูดเน้นเสียง ก่อนจะดึงแขนผมคืนจากมือของฮิบาริ ผมจำใจเดินตามพี่ออกไป หันมามองฮิบาริเป็นระยะๆจนลับตาไป
" มันเป็นใครคะ??? "
" เปล่า "
" ไม่จริง!! คุณโกหก! "
" นี่! เลิกงี่เง่าได้แล้ว น่ารำคาญ!! " ชายหนุ่มกระแทกเสียงตอกกลับอย่างรำคาญ ก่อนจะเดินผ่าออกไป
" กรี๊ดดด!!!! คุณจะทำอย่างงี้กับโคลมไม่ได้นะคะ!! โคลมไม่ยอม!!!!!! "
เม้นน้อยไม่อัพน้า กร๊าซ!!!!!!!!!!!!!!
______________
ฮัลโหล!!
ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ หุหุ แบบว่าหายไปนานมากกกกก...ก
แหะๆ แต่เค้าก็มาอัพให้แล้วน่า แห่ๆ ><
ตอนหน้าไม่มีเปอร์เซ็นแล้วน่า
ที่แต่งตอนนี้เป็นเปอร์เซ็นไม่ใช่อะไรแค่อยากแต่งเยอะๆในตอนเดียว
ประหยัดตอนดี 55 5
จะพยายามมาอัพให้นะคะ อย่าพึ่งเบื่อกันเน้อ คนดี
ความคิดเห็น