ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Reborn ] สะดุดรัก...กับดักร้ายของนายแมวมอง! 1827

    ลำดับตอนที่ #5 : [Fic Reborn ] สดุดรัก ... : งาน

    • อัปเดตล่าสุด 19 ม.ค. 56





    แสงแดดยามเช้ารอดผ่านผ้าม่านสีฟ้าเย็นที่ผมโปรดปรานที่สุดกระทบเข้ากับเปลือกตาของผมสร้างความรำคาญไม่น้อย  ผมขยี้ตา 2-3 ครั้ง  ก่อนจะกระพริบตาปรับให้เข้ากับแสงภายนอก  นี้ผมคงเผลอหลับไปเมื่อตอนเย็นแน่ๆเลยแหะ =..=

            " งืม....  น้ำก็ไม่ได้อาบแหะ =
    O= "   ผมพูดก่อนจะก้มมองเสื้อผม  แล้วเดินดุ้มๆไปยังตู้เสื้อผ้า  คว้าผ้าขนหนูผาดบ่า   เตรียมก้าวถอยหลังเดินเข้าห้องน้ำ  แต่รู้สึกถึงอะไรมารัดตัวผมแน่น

            " ............!
    ? "    เมื่อผมหันไปมองก็พบกับพี่ที่รวบผมไปกอดแน่น แล้วซุกหน้าลงบนซอกคอผม (!?)

            " งืม...  หอมดีน้องพี่.... "

            " โถ่ !  พี่เอง  ทำตกใจหมด "  ผมพูดก่อนจะพยายามคลายจากอ้อมกอดพี่  แต่เหมือนยิ่งคลายพี่ยิ่งกอดแน่นขึ้น
    ?

            " จะอาบน้ำหรอ? "  พี่ถาม   ยังคงซุกหน้าลงบนคอผมอยู่  แต่เหมือนจะกดริมฝีปากลงซอกคอผม 

            " อะ...อืม  คือ..ปล่อยผมก่อนพี่  ผมจะไปอาบน้ำ "

            " อาบด้วยสิ... "
            " ..............!
    ? "  ผมเบิกตาโพล้งกับคำพูดเล่นๆที่ดูแปลกไปมากสำหรับพี่ผม...?

            " ฮ่ะๆๆๆๆ !!!  ล้อเล่นน่า  ดูทำหน้าเข้าสิ "  พี่หัวเราะออกมา  หลังเห็นสีหน้าผมดูตกใจ

            " อะ...อื้อ   ผมไปอาบน้ำก่อนนะ "   สีหน้าผมเริ่มคลายกังวนลงมากเมื่อเห็นพี่กลับมาเป็นเหมือนเดิม  พี่คลายกอดผมช้าๆ
     

            " อื้อ !  อาหารเช้าพี่เตรียมไว้ให้แล้วนะ  พี่ไปทำงานก่อนละ "  พี่พูดก่อนจะดึงผมมากอด 

            " ครับ !  โชคดีนะครับพี่ "

            " จ้า !!! "  พี่เดินออกไปจากห้องของผม  ทิ้งความสงสัยต่างๆนาๆไว้ให้กับผม  ผมรีบสบัดความคิดแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

            " คิดอะไรบ้าๆ "
     

    แอ๊ดดดด...

    เสียงบานประตูห้องสึนะถูกเปิดอีกครั้งของบุคคลที่คิดว่าน่าจะไปตั้งนานแล้ว  สีหน้ายิ้มๆ  ก่อนจะเปรยประโยคที่แสนจะเบาว่า

            " อีกไม่นานหรอกสึนะ  เราจะได้ " รัก " กันโดยไม่มีกำแพงคำว่า " พี่น้อง " มากั้นความสัมพันธ์ของเราอีกต่อไป....   หึหึหึ "

    .
    .
    .
    .
    .


       ผมที่อาบน้ำแต่งตัวอะไรเสร็จสรรพ    ชุดที่ผมใส่เป็นเสื้อเชิดบางๆทับด้วยเสื้อสูทสีดำอ่อนๆ ไม่ดำเข้นจนเกินไปที่ดูเข้ากันได้อย่างแปลก  ส่วนกางเกงผมสวมด้วยเดฟสีดำเข้ม  รองเท้าผ้าใบสีขาวนี้คือชุดที่ผมใส่ไปทำงานประจำครับ  สบายๆแต่ดูเรียบหรูไปอีกแบบ
    ผมทานอาหารที่พี่เตรียมให้  ก่อนจะคว้ากุญแจรถเดินลงคอนโดไป  ใช่เวลาในการขับรถไม่นานก็ถึงบริษัท
    GT  ที่ผมทำงานแล้ว

            " สวัสดีคะ !  คุณซาวาดะ
    ^^ "  พนักงานสาวที่เดินผ่านไปก็ก้มลงสวัสดีทักทายผม  ซึ่งชักเป็นเรื่องปกติแล้วสิ  ที่ผมมีคนนับถือมากกก...กก =_=^

            " ครับ ^ ^ "  ผมยิ้มตอบ  ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งโต๊ะทำงานตัวเอง  

    ก็อก ! ก็อก !  

            " เข้ามาได้ครับ  ประตูไม่ได้ล็อก "  ผมเอยขึ้น
     

            " ขออนุญาติคะ "  ก่อนพนักงานผู้หญิงคนนหึ่งจะเดินเข้ามา 

            " มีอะไรครับ? "

            " บอสเรียกผมคะ " 

            " อ๋อ !  ครับๆ "  ผมพูด  ก่อนพนักงานคนนั้นจะก้มหัวแล้วเดินออกไป  

    ห้องบอส...

    ก็อกๆ !!!
     

    ผมเคาะประตูพอเป็นมารยาท  แล้วเปิดเข้าไป  กวาดสายตาก่อนจะเห็นร่างของบอสนั่งหันหลังให้ผม  มองออกไปยังนอกหน้าต่าง  

            " เรียกผมมีอะไรรึเปล่าครับ
    ? "

            " นั่งก่อนสิ ^^ "  บอสหันมา  ก่อนจะผายมือยิ้มๆ  

            " ครับ "
     

            " ผมมีงานใหม่จะให้คุณทำซักหน่อยนะ "  บอสพูดเปิดประเด็นอย่างไม่รีรอ

            " งาน
    ?  คร่าวนี้คนไหนครับ ? "

            " นี้หนะ "  บอสพูดก่อนจะยื่นเอกสารมาให้ผม  ผมรับมาเปิดอย่างสนใจ 

            "  อืม....  ฮิบาริ   เคียวยะ ...   ลูกคนเดียวเจ้าของธุรกิจพันล้านที่กำลังไปได้สวย   มีบริษัทใหญ่ๆเต็มประเทศ   ล่าสุดคือห้างหรูระดับห้าดาวที่พึ่งมาเปิดแถวนี้ได้ไม่กี่วันผู้คนก็แห่กันไปจนยอดขายพรุ่ง   อืม....  จบตรีด้านบริหารธุรกิจที่อเมริกา  เกียรตินิยมอันดับ 1  และจบโทด้านออกแบบที่ฝรั่งเศส  เกียรนิยมอันดับ 1 อีกหรอเนี๊ย O.O  แต่ไม่ได้เรียนต่อเอกเพราะกลับมารอรับช่วงต่อบริหารธุรกิจของป๊างันหรอ.... "   ผมอ่านอย่างตกตะลึงในความเก่งสุดยอดของนายนี้   

            " อืม  ใช่  ยอดเลยใช่มั้ยละ "


            " แต่ว่าทั้งหรูและเพียบพร้อมแบบนี้เขาจะยอมมาเป็นดารางันหรอครับ? " 

            " นี้แหละคือหน้าที่ของนาย  ที่จะดึงเขามาให้ได้ซาวาดะคุง "

            " ว่าแต่มีรูปมั้ยละครับ
    ? " 

            " อะ..  นี้ "  บอสยื่นรูปใบหนึ่งมาให้ผม  ความรู้สึกหน้าตามันคุ้นๆแหะ = =?  แต่นึกไม่ยักจะออกแหะ  

            " โห้....  หน้าตาเข้าขั้น(โคตร)หล่อระดับเทพเลยนะครับเนี๊ย "
     

            " ฮ่ะๆๆ  เห็นมั้ยละ "

            " ว่าแต่จะเริ่มยังไงก่อนดีนะครับ "

            " อะนี้...  ที่อยู่บ้านของ ฮิบาริซัง "  บอสยื่นใบเล็กๆมาให้ผม
     

            " อ๋อ...  อืมๆ  ครับ "

            " ผมคาดหวังในตัวคุณมากนะซาวาดะ  นำตัวเขามาให้ได้ละ "

            " ระดับนี้แล้ว !  สบายใจได้ครับบอส
    ^ ^ "  ผมยิ้มอย่างเบิกบาน

            " เฮ้อ... ได้ยินคุณพูดแบบนี้แล้วผมก็สบายใจขึ้น   ช่วยหน่อยนะ "

            " ครับงันขอตัวก่อนนะครับ "  ผมพูดก่อนจะลุกออกไปคว้าเปิดประตูเดินออกไปพร้อมซองเอกสาร  

            " ขอให้คุณกลับมาครบ 32 ประการนะครับ... "




    ___________________________________________________

    ยะฮู้ !!!  หายไปนาน  ในที่สุดก็ได้ฤกษ์อัพซะที >O<    
    มาดูยอดคอนเม้นแล้วแบบว่ามันชื่อจายยยยอะ !!! 
    ขอบคุณมากๆเลยนะคะ  ที่ติดตามผมงานของไรท์ 
     ร๊ากกกทูกคนค้าาา >3<

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×