ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น [ แก้ไขคำผิด ]
“ มีเรื่องอะไรรึเปล่า มุคุโร่? " ร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาวสะอาด ที่คอพาดไปด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กๆ พรางเช็ดผมสีน้ำตาลไหม้นุ่นที่ลู่ลงมาเพราะเปียกน้ำนั้นช้าๆ เดินเรียบๆออกมาจากห้องน้ำ เอยถามคนรักตนที่กำลังสวมชุดตำรวจเป็นยศ สีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนัก ร่างสูงหันมายิ้มบางๆให้แก่ร่างบางคนรัก แต่ก็ดูออกอย่างง่ายดายว่ามันเป็นรอยยิ้มที่แสนจะฝืดเสียเต็มทน
" ผู้บัญชาการเรียกประชุมด่วนนะ " ชายหนุ่มร่างสูงเอยตอบกลับ ร่างบางเมื่อสังเกตเห็นความเครียดผิดปกติของร่างสูง จึงเดินช้าๆมาหยุดตรงแผ่นหลังหนาที่ดูแข็งแกร่งนั้นช้าๆ ถูกห่มปกปิดด้วยอาภรณ์ผืนใหญ่ที่ดูสง่าอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะเลื่อยผ่ามือบางสอดเข้าที่เอวหนาเลื่อยขึ้นมากอดบริเวณแฝงอกแกร่งด้วยท่าทีขี้อ้อน
" มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ? ดูมุคุโร่เครียดจัง " ร่างบางเอยเบาๆ มือแกร่งจับผ่ามือบาง ก่อนจะพลิกกายมาโอบกอดร่างบางขี้อ้อน ความอบอุ่นค่อยๆแผ่ซ่านออกมา บ่งบอกได้ถึงบุคคลตรงหน้าช่างอบอุ่นเหลือเกิน ความห่วงใยส่งผ่านไปทางใจดวงเล็กสื่อไปถึงใจร่างหนา แม้จะไม่ได้พูดอะไรมากแต่หัวใจก็ได้บอกอย่างชัดเจน
" อ้อนแต่เช้าเลยนะครับ "
" งืมมม !!~ อยากอ้อนอ่ะ คิกคิก " ร่างบางเอยพรางหัวเราะชอบใจเล่น
" เอาละๆ รีบๆไปเปลี่ยนเสื้อเร็ว จะได้ติดรถไปทำงานด้วยกัน " ร่างสูงแหงนมองนาฬิกาข้อมือเรือนแพง ก่อนจะเปลี่ยนมาโยกหัวร่างบางเบาๆ อย่างเอ็นดู
" อยากกอดนานๆอะ " ยังคงดื้อดึงงอแงตามประสา ก่อนจะกอดแน่นลงไปอีก ร่างสูงได้แต่มองยิ้มๆในความน่ารักน่าเอ็นดูของร่างบางแต่เมื่อในหน้าที่กลับดูกล้าหาญและบ้าบิ่นจนเขาแทบจะหัวใจวายเล่น เมื่อรู้ว่าแอบไปทำภารกิจเพียงคนเดียวทุกที
" ถ้ายังช้าอีก ผมจะไปเปลี่ยนให้เอาไหม? " เอยรดรินต้นคอร่างบาง แหย่เล่นๆ มือบางรีบผละออกจากกายแกร่งทันที เลือดผาดสีแดงกระจายทั่วใบหน้านวลงามช้าๆ เรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของใครบ้างคนอย่างดี
" ชิว์ ! ไปก็ได้ มุคุโร่ง่ะ !! " เอยเสียงงอลๆ ก่อนจะสะบัดตัวเดินเข้าห้องไปแบบไม่ต้องคิดอะไร แม้เขาจะเป็นคนรักกันถึงขั้นอาศัยอยู่ด้วยกันแล้วก็ตาม กล้าพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าไม่เคยล่วงเกินร่างบางแม้แต่น้อย นอกเหนือจากกอดและจับไม้จับมือทั่วไปเท่านั้น
แอ๊ดดดด !!~
ประตูห้องถูกเปิดออกมา พร้อมร่างบางในชุดตำรวจเต็มยศไม่ต่างจากร่างสูงนัก
" รีบไปกันเถอะ "
" ครับๆ "
ภายในห้องประชุมที่แน่นไปด้วยเหล่าคนใหญ่คนโต ตรงกลางมีโต๊ะขนาดใหญ่ มีร่างของคนใหญ่คนโตนั่งลายล้อมรอบๆโต๊ะใหญ่ เสียงเครื่องทำความเย็นนับ 10 กว่าตัวทำหน้าที่แผ่ความเย็นของตัวเองได้อย่างไม่บกพร่อง แต่มีเพียงร่างหนึ่งที่เหงื่อกาฬเริ่มไหลลงมาช้าๆ ความวิตกกังวลถาโถมเข้ามาจำนวนมาก หลังจากผู้บัญชาการใหญ่เอยชื่อคนคนนึ่งขึ้น
" ฮิบาริ เคียวยะ " ความเงียบถูกปกคลุมทั่วห้องกว้างใหญ่ ไม่มีแม้แต่เสียงเดียวที่เล็ดรอดออกมาจากใครทั้งสิ้น เมื่อผู้บัญชาการสูงสุดเอยถึงบุคคลนี้
" มาเฟียหนุ่มที่มีอิทธิพลปกครองด้านสิ่งผิดกฎหมายทั้งหมด ทั้งค้ายาบ้า ไปจนถึงอาวุธสงคราม ผู้ต้องสงสัยว่ากำลังนำอาวุธสงครามส่งขายนอกประเทศ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่สามารถเอาผิดเนื่องจากไม่มีหลักฐานมามัดตัวได้อย่างแน่นหนา " ผู้บัญชาการเองสีหน้านิ่งๆแต่แววตากลับดูร้อนรนจนเห็นได้ชัด ความเครียดเริ่มกัดกินพื้นที่ทวีคูณขึ้นไปอีก มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่ยังคงทำหน้าที่ให้ความเย็นตลอดเวลา
" นี้คือรูปของเขา... " เอยก่อนจะส่งสัญญาณให้ตำรวจหญิงคนหนึ่ง เธอก้าวมาหยุดตรงหัวโต๊ะ ก่อนจะกดรีโมทฉายภาพจอมอนิเตอร์อย่างคล่องแคล่ว ภาพขนาดใหญ่ฉายบนจออย่างชัดเจน รูปชายหนุ่มวัย 20 ต้นๆ ในชุดสูทสีดำสนิท ผมสีดำรัตติกาลมืดสนิท บวกกลับใบหน้าคมคายที่ดูดีจนน่าอิจฉา สายตาคมกริบที่แฝงไปด้วยความร้ายกาจอยากจะรับรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
" ฮิบาริ เคียวยะ ลูกครึ่ง อิตาลี-ญี่ปุ่น เกิดที่ญี่ปุ่นแต่เมื่อแม่เสียชีวิตลงจึงย้ายมายังอิตาลีบ้านเกิดของพ่อตัวเอง ประวัติเคยเป็นนายตำรวจแต่ถูกไล่ออกเนื่องจากได้แอบยักยอกเงินของหลวง และเริ่มผันตัวเองมาเป็นมาเฟียจนถึงทุกวันนี้ " ผู้บัญชาเอยยาวยืดออกมา ทุกคนต่างจดจ่อให้สิ่งที่ผู้บัญชาการเอยออกมาอย่างตั้งใจ
" ส่ายรายงานมาว่าในเร็วๆนี้จะมีการค้าขายอาวุธผิดกฎหมายไปยังต่างประเทศ เหลือเพียงหลักฐานเท่านั้นที่เราจะสามารถเอาผิดฮิบาริได้ " อาการเต้นรัวสั่นถึงมาอีกครั้ง เมื่อคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้บัญชาการเริ่มใช้สายตากวาดมองรอบๆไปทั่ว ก่อนจะเอยประโยคที่เขาไม่อยากได้ยินที่สุด
" ที่ประชุมครั้งนี้ ผมต้องการสายที่จะส่งเข้าไปล้วงเอาข้อมูลในฐานทัพพวกมัน ... "
สีหน้าทุกคนเริ่มวิตกขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ใครๆก็รู้ดีว่า สายที่ว่าก็คือ การนำลูกน้องคนใดคนหนึ่งในความดูแลของตนไปเป็นสาย และสิ่งที่เตรียมใจไว้ก็คือ ' พร้อมที่จะตายในหน้าที่ ' ได้ทุกเมื่อเมื่อโดนจับได้ ... ร่วมถึงเขาด้วย ดวงเนตรสองสีที่ฉายแววตาวิตกกังวลออกมาแต่กลับยังคงตีสีหน้านิ่งๆ ความกลัวเริ่มก่อในใจขึ้นทีละนิด และสิ่งที่ไม่อยากได้ยินที่สุดกลับเอยออกมาจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้บัญชาการสูงสุด ...
" โรคุโด มุคุโร่ ผมได้ข่าวว่าลูกน้องคุณมีคนหนึ่งที่กล้าหาญเด็ดเดี่ยว และพร้อมยอมพลีชีพเพื่อความถูกต้องอยู่คนหนึ่งนิ... "
" .........!! "
" ซาวาดะ สึนะโยชิ ... คนนั้นสินะ? "
______________________________________
เอ๊า ! หายไปนานมากกกกก ฮ่ะๆๆๆ
อย่าพึ่งหนีหายไปหมดนะจ๊ะ
ไรท์ไม่ทิ้งเรื่องนี้หรอกนะ ทุกเรื่องแหละ ไรท์จะพยายามมาอัพให้ได้ พอดีสมองมันตัน อุวะฮ่ะๆ บวกกับขี้เกียจ ( กระโดดตีลังกาหมุนตลบ 3 ครั้งหลบทรีนรีดดี๊ -_- )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น