คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Fic Reborn ] สดุดรัก... : โดนใจ
ตุบ!! โครม!!! โอ๊ยยย!!!
" เฮ้ย! เดินปะสาไรวะ!! " เสียงบุคคลที่ผมเดินไปชนเข้า ข้าวของกระจัดกระจาย กาแฟของผมราดอยู่บนเสื้อของคนที่ผมชนอย่างจัง ส่วนผมผมก้นกระแทกปึกลงบนพื้น TT
" รู้มั้ยฮะ!! เสื้อตัวนี้มันแพงมากนะ!!! นายมีปัญญาจ่ายมั้ยฮะ!? " เสียงของผู้ชายคนนั้นยังดังต่อเนื่อง ผมที่กำลังลุกกล่าวขอโทษ ชะงักลง เลือดในตัวผมเดือดปุดๆ หนอย!!
" นาย!! มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ!!! " ผมตวาดลั่น ก่อนจะลุกยืนเต็มความสูง แต่นายนั้นยังคงสนใจแต่ปัดเสื้อตัวเองที่เลอะคราบกาแฟอยู่
" หึ! ดูถูกดีกว่าดูผิด!!! " มันตอบมา แต่ยังคงงวยกับการมองคราบกาแฟที่เสื้ออยู่ โดยไม่ได้หันมาสนใจผมอย่างใด
" ไม่มีใครสอนรึไงวะ!! พูดกับคนอื่นให้มองหน้านะฮะ!!! " ผมตะคอกอย่างเหลืออด ก่อนจะขยุ่มคอเสื้อของมันให้เงยหน้าขึ้น
[ hibari ]
ผมที่กำลังงวยกับการปัดคราบเลอะที่เสื้ออย่างหัวเสียอยู่ ไอ้คนที่เดินมาชนผมก็เถียงกลับอย่างไม่ลดละ และที่หนักสุดมันกล้ามาก! มันดึงคอเสื้อของผมอย่างแรง -*- หน้าผมเงยไปตามแรง ผมที่เตรียมจะซัดมันก็ต้องชะงักเสียดื้อๆ
" -*- " หน้าของคนคนนั้น
" O_O " หน้าผม ทำไมนะหรอครับ ก็เพราะว่าภาพที่ผมกำลังเห็นอยู่ตอนนี้นะสิ คือ ใบหน้าหวานนน....นนนน ~_~ ทั้งๆที่น่าจะอายุใกล้ๆกับผมแต่หน้าอ่อนอย่างกับเด็กอายุ 18 แถมผิวขาวอย่างกับหิมะ หน้าดูขาวใสไร้สิวไม่มีแม้แต่เม็ดเดียว
ดวงตาสีน้ำตาลโตที่ตอนนี้หรี่ลงมาเล็กน้อย เนื่องจากอารมณ์โกธร คิ้วเรียวสวยตอนนี้ย่นจนจะผูกกันเป็นโบว์ ผมสีน้ำตาลสวยที่ยาวปะต้นคอขาวๆนั้น ร่างกายดูบอกบางเกินกว่าจะเป็นผู้ชายด้วยซ้ำ
บระ!!! เกิดมาพึ่งเคยเห็นคนหน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิงอีก นอกจากน้องปอย - - ถึงจะเคยผ่านหญิงมาเยอะก็ตามนับว่านี้เป็นครั้งแรกที่ผมใจสั่นกับผู้ชายได้ขนาดนี้ ><
" เฮ้ย!!! ไอ้ตาตี๋!!! เงียบทำไมฮะ!!! " เสียงของคนตรงหน้าทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะมองหน้าอีกฝากตอบ
" เปล่า... " ผมตอบเสียงอ่อยอิ่ง
" หึย!! ไอ้บ้าเอ้ย!!! เสียเวลาจริงๆ " คนตรงหน้าด่าผมชุดใหญ่ ก่อนจะก้มลงเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายอย่างหัวเสีย ผมไม่รอช้ารีบนั่งย่องๆช่วยเก็บ แล้วเนียนจับมือนุ่มๆขาวๆนั้น แล้วแสร้งชักมือกลับอย่างเนียนๆ
" ไม่ต้อง!! " เสียงของคนตรงหน้าตวาดกลับ ก่อนจะปัดมือผมที่กำลังจะเก็บถุงข้าวของให้ ผมชักมือกลับหน้ายิ้มๆ
" นายชื่ออะไรงันหรอ? " ผมถาม
" ทำไมฉันจะต้องบอกชื่อกับคนแปลกหน้าอย่างนายด้วย!!! "
" ก็เพื่อเจอกันคราวหน้าจะได้ทักทายถูกไงครับ ^^ "
" เหอะ! งันหรอ แต่คงไม่ต้องหรอก! เพราะนี้จะเป็นครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายที่เราจะเจอกัน!! " ร่างตรงหน้าผมกล่าว ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปอย่างหัวเสียไม่น้อย แต่คงมีแต่ผมที่ยังคงยิ้มหน้าบานไม่หยุด
" หยิ่งแบบนี้แหละ... ชอบ " ผมเปรยเบาๆ พลันลุกน้องชุดดำของผม 2-3 คนก็วิ่งมายังผม ก่อนจะพูดขึ้น
" ผมไปจัดการให้ครับ " ลูกน้องคนหนึ่งผมพูดขึ้น ผมยกมือขึ้นขว้าง ก่อนจะส่งสายตาเย็นชาไปให้
" ไม่ต้อง! " ผมพูดเสียงเย็น พลันสายตาผมก้ไปเตะเข้ากับโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งที่กระเด็นออกห่างไปไม่ไกลนัก คงจะเป็นของน้องหน้าหวานนั้นแน่ๆเลย คิดได้ดังนั้นผมจึงเดินไปหยิบขึ้นมาดู
สายที่ไม่ได้รับ 59 สาย...
" มีใครตายรึเปล่าวะ! -*- " ผมเปรยอย่างหัวเสียเบาๆ เนื่องจากชื่อเจ้าของเบอร์ที่โทรเข้าโทรศัพท์น้องหน้าหวานนั้นเป็นรูปผู้หญิงน่าตาจับว่าน่ารักทีเดียว ชื่อว่า ฮารุ ผมรู้สึกคับคลายคับคลายังไงไม่รู้แหะ
พลันสายตาผมก็ไปเตะเข้ากับป้ายหน้าโรงหนังเป็นรูปเดียวกันกับในมือถือนี้เปะ
" ... นี้มันดาราคนนั้นนิ ต้องมีอะไรเกี่ยวคล่องกันแน่ๆ " ผมพูด ก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเดินไปหาลุกน้องของผมที่ยืนรอผมอยู่ไม่ห่าง
" ไปสืบประวัติของคนเมื่อกี้ให้ฉันที "
" ครับ! นายน้อย! " พวกลูกน้องของผมพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะก้มหัวให้ผม แล้วกระจายเดินออกไป
ตืดดด.... ตืดดดด....
เสียงสั่นจากข้อความดังขึ้น ผมล้วงมือหยิบโทรศัพท์ของน้องหน้าหวานขึ้นมาอ่านอย่างถือวิสา ก่อนจะกดอ่าน
มิอุระ ฮารุ
คุณสึนะคะเป็นอะไรไปรึเปล่าคะเมื่อกี้ที่โทรคุยกันอยู่ทางสายก็เงียบไปดื้อๆเป็นห่วงนะคะ
" หึ! " ผมอ่านข้อความนั้น อย่างเดือดๆ จะอะไรกันนักกันหนาฟระ!! ผมสถบทอย่างหัวเสีย รู้สึกไม่ชอบใจเลยแหะ!
_______________________________________________________________________
อัพแล้วเน้อ
ความคิดเห็น