คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บุกและพบเจอ 59%
เป็นเวลานานพอสมควรในการประชุมใหญ่ครั้งนี้ เมื่อเสร็จสิ้นเหล่าคนใหญ่คนโตก็ต่างทยอยกันกลับออกไป ใบหน้าแสดงความโล่งเกือบจะทุกนายที่ไม่ใช่ลูกน้องตนที่ต้องไปเป็นส่าย จะเหลือก็เพียงร่างชายหนุ่มเนตรสองสีที่ดวงหน้าเข้มแสดงความวิตกอย่างเห็นได้ชัด
" เดี๋ยวก่อนครับ !! ท่าน ผบ. " เสียงทุมคมเอยขึ้น รั้งให้ร่างชายชรา ผบ. ที่กำลังจะเดินออกจากห้องประชุมไปเนื่องจากเสร็จสิ้นการประชุม ชายผู้เป็น ผบ. หยุดฝีเท้าลง ก่อนจะหันมามองร่างชายผู้ยศน้อยกว่า
" มีธุระอะไรอย่างงันหรือ? พันเอก? "
“ ทำไม !? ทำไมต้องเป็นคนของผมด้วย !!?? "
" ผมมองตามความเหมาะสม " ตอบเสียงนิ่งสงบ หากคนฟังกลับไม่สงบดั่งคนพูดสักนิด กลับร้อนรนใจเป็นที่สุด แววตาคมจ้องมองไปยังร่างชายชราตรงหน้าที่ยศใหญ่ที่สุดอย่างไม่เข้าใจ
" เหมาะสม !? เหมาะสมตรงไหน?? ท่าน ผบ. ก็รู้ว่าคนของผมคนนี้นิสัยใจร้อน วู้วาม อาจทำให้แผนเสียก็เป็นได้ แล้วอย่างนี้ จะให้ไปทำได้ยังไง? ผมไม่เห็นด้วยครับ !! "
" แต่ฉันมองดูแล้วว่าเหมาะสม เอาละ ! ฉันว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ยังไงซะทางที่ประชุมก็เห็นชอบกันทุกคน หากเอาความคิดคุณมาตัดสิ้นใหม่ก็คงยังไงอยู่ "
" แต่ ....!! " ทันทีที่จะเอยท้วง ชายผู้เป็น ผบ. ก็รีบชิงตัดบทจบเสียก่อน
" เอาละ !! หมดธุระแล้วฉันไปก่อนนะ พันเอก " ชายชราหันมายิ้มให้ราวกับเสแสร้งอย่างไงอย่างงัน ก่อนจะเดินออกไปทิ้งความโมโหและหงุดหงิดไว้ให้ร่างสูงเพียงคนเดียว
" ปั๊ดโธ่เว้ย !!! "
ใบหน้าหวานในชุดเต็มยศนั่งรออยู่ภายนอกห้องประชุม เมื่อเห็นเหล่าคนในห้องประชุมต่างทยอยกลับไปหมดจะเหลือก็แต่นายตนที่ยังไม่เห็นวี่แววจะกลับออกมาแต่อย่างใด
" เธอ....สินะ ซาวาดะ คนของพันเอกโรคุโดนะ? " เสียงชายชราเอยเสียงนุ่มและใบหน้ายิ้มๆ เรียกให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย พรางหันมาสบมองยังต้นเสียง เมื่อสายตาสบเข้ากับยศที่ประดับบ่าก็รีบลุกขึ้นยืนตรงตั้งท่าเคารพทันที
" ครับ !! ผู้บัญชาการ "
" ฮ่ะๆ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ "
" ครับ " ร่างบางเอยยิ้มๆ
" เอ่อ...นี้เดี๋ยวไปพบฉันที่ห้องด้วยนะ มีเรื่องจะบอกเธอสักหน่อย " ชายผู้เป็น ผบ. เอยยิ้มๆ ก่อนจะเดินออกไปพอดีกลับมุคุโร่ที่เดินออกมาจากห้องประชุมพอดี
" เอ่อ...ครับ " ร่างบางขานรับ
" สึนะ .... " เสียงชายหนุ่มคนรักเอยขึ้น พรางจับเบาๆที่ไหล่บาง ดวงหน้าหวานหันมาสบมองก่อนจะคลี่ยิ้มหวานส่งไปให้ เรียกเลือดฟาดจางๆบนใบหน้าของผู้มองอย่างช่วยไม่ได้
" อ้าว มุคุโร่ประชุมเสร็จตั้งนานแล้ว ทำไมกลับออกมาช้าจัง ปล่อยให้รอตั้งนาน " ใบหน้าหวานบู๋ลงเล็กน้อย เรียกรอยยิ้มคมจากร่างสูงได้ไม่ยาก
" หึหึ ช่างเถอะ ว่าแต่คุยอะไรกับผู้บัญชาการอย่างงันหรอ? "
" อ๋อ ! ก็ไม่มีอะไรมากหรอก พอดีผู้บัญชาการบอกว่าให้ไปพบที่ห้องนะ เห็นบอกว่ามีธุระจะคุยนะ " คำพูดที่เหมือนไม่มีอะไร แต่ร่างสูงที่ฟังถึงกลับสะอึกทันที แววตาที่สดใสเมื่อพบหน้าร่างบางเมื่อครู่ แปลเปลี่ยนมาตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่ร่างบางยังพอรับรู้ได้
" เอ่อ....มะ..มีอะไรรึเปล่า มุคุโร่? "
" สึนะ... ฉันมีเรื่องจะบอก... คือ "
ต่อ
รถปอร์เช่คันหรูสีดำมืด กระจกข้างติดด้วยฟิล์มดำทำให้คนภายนอกไม่สามารถเห็นบุคคลภายในรถได้ พลันรถคันหรูก็ขับด้วยความเร็วตรงเข้าซอยลึกมืด ก่อนจะเลี้ยวเข้ามาในโกดังร้างขนาดใหญ่ บรรยากาศกลางคืนแลดูวังเวงและน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
" รอดูเหตุการณ์ตรงนี้ก่อน หรือลงไปรอพวกมันเลยครับนาย ? " เสียงห้าวโหดของชายร่างใหญ่บอดี้การ์ดที่ทำหน้าที่ขับรถหันมาเอยถามผู้มีศักดิ์เป็นนายตน ที่นั่งหลับตาสงบนิ่งอยู่เบาะหลัง แม้เพียงนั่งนิ่งๆแต่ก็กลับยังคงความน่ากลัวยากจะคาดการณ์ได้ พลันดวงตาคมค่อยๆเปิดเปลือกตาหนา ตวัดมองผ่านกระจกรถคันหรูสำรวจรอบๆบริเวณพรางคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอยประโยคถัดไป
" รอดูไปก่อน " แม้เพียงประโยคเดียวที่เอยออกมาก หากเหล่าลูกน้องที่ฟังกลับขนลุกเกรียวไปตามๆกัน ท่าทีที่ดูสง่าผ่าเผยนั้น ใบหน้าคมที่ได้รูป ผิวสีซีดขาว รูปร่างที่ดูแมนราวกับนายแบบ หากรูปกายเหล่านั้นกลับเป็นเพียงแค่เปลือกนอก ชายผู้นี้จะเรียกได้ว่า ' ปีศาจในคราบเทพบุตร ' ก็หาใช่เรื่องแปลก ความร้ายกาจที่ซ้อนอยู่ใต้ใบหน้าคมที่แสนเย็นชาราวกลับน้ำแข็งขั้วโลก พลันรถคันหรูไม่แพ้กันที่ขับด้วยความเร็วแล่นมาจอดไม่ห่างจากรถร่างสูงนัก ก่อนบอดี้การ์ดคนหนึ่งก็รีบเปิดประตูรถ ร่างชายวัยกลางคนร่างท้วมใหญ่ ใบหน้าอัปลักษณ์ แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำสนิท ใบหน้าที่แสนเจ้าเล่ห์ ยกยิ้มที่แสนจะเสแสร้งมองไปยังรถร่างสูง
" ลงไปเลยมัยครับ " บอดี้การ์ดส่วนตัวของชายหนุ่มเอยถามนายตนอย่างน้อบน้อม ร่างสูงหาได้เอยอะไรไม่ มือหน้าคว้าแว่นตากรอบดำมืดขึ้นมาสวม ก่อนจะพยักหน้าหนึ่งทีเชิงเป็นสัญญาณ บอดี้การ์ดหนุ่มรีบเดินลงรถเปิดประตูให้ทันที เรียวขายาวสง่าก้าวลงมาจากรถ ตวัดสายตาคมมองไปยังร่างชายวัยกลางคน
" ไง !! คุณฮิบาริ มาก่อนเวลาเสมอเลยนะครับ " ชายแก่ยกยิ้มเป็นมิตรที่สุดไปให้ หากร่างสูงหาได้สนใจไม่
" ของอยู่นี้แล้ว " บอดี้การ์ดร่างสูงเอยแทนนายตน ที่ได้แต่เฝ้ามองเหตุการณ์นิ่งๆ ชายแก่เสียหน้าเล็กน้อยที่ได้รับความเย็นชาตอบกลับมาแทน แต่ก็ต้องรีบทำให้ให้ปกติที่สุด หากทำให้ร่างสูงสง่าตรงหน้าเคืองขึ้นมาละก็ เท่ากับธุรกิจทั้งหมดของเขาเป็นอันล้มละลายเป็นแน่ เพราะใครๆก็ต่างย้ำเกรงอำนาจชายผู้เปรียบดั่งซาตานผู้นี้
" ฮืม... " ชายแก่ยกยิ้ม ก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดตนไปตรวจของ เมื่อทุกอย่างไม่มีปัญหา จึงหยิบกระเป๋าเงินสดจำนวนมหาศาล ชายผู้เป็นบอดี้การ์ดร่างสูงก็ตรวจสอบเงิน เมื่อทุกอย่างไม่มีปัญหา จึงส่งยื่นของไปให้ชายแก่ ชายแก่เจ้าเล่ห์ยกยิ้มชั่วร้ายขึ้นมา แต่เพียงแวบเดียวเท่านั้น ก็รีบปรับสีหน้าให้ดูเป็นมิตรเข้าไว้ มีเพียงร่างสูงที่ยืนสังเกตการณ์อยู่นิ่งๆเท่านั้นที่จับพิรุธได้ บอดี้การ์ดหนุ่มได้ส่งมอบของให้พร้อมๆกับบอดี้การ์ดของชายแก่ที่ส่งกลับมาให้ ทุกอย่างกำลังจะจบได้ด้วยดี ร่างสูงรับเงินมา โดยมีชายแก่ยกยิ้มเช็คของอยู่ ก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดตน
" กลับ " ร่างสูงเปรยเสียงเบาสั่งบอดี้การ์ดหนุ่ม ก่อนจะเดินนำไปก่อน
กึก !!
เรียวขายาวชะงักนิ่งเมื่อเห็นว่าพวกของชายแก่ที่เคยตกลงกันไว้ว่าให้นำมาเพียงแค่คนเดียว แต่ยามนี้กลับมีรายล้อมเต็มโกดังร้าง เรียวคิ้วคมขมวดเข้าหากัน สายตาคมตวัดมองไปยังคนกลุ่มใหญ่ที่กำลังรายล้อมตนและบอดี้การ์ดอยู่
" นี้มันอะไรกัน !!! " บอดี้การ์ดของชายหนุ่มเอยเสียงเคือง ก่อนจะตวัดหน้าคมมองไปยังตาแก่สารเลวที่หักหลังตนและนายได้อย่างหน้าด้านๆที่สุด
ความคิดเห็น