คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทาส 100% [ แก้ไขคำผิด ]
แสงแดดอ่อนๆลอดผ่านผ้าม่านที่ขึงไว้ ส่องกระทบกับเปลือกตาสวยของร่างบางสร้างความรำคาญไม่น้อยให้กับร่างบาง ก่อนจะค่อยๆเปิดเปลือกตาอันแสนหนักอึ่งช้าๆ กระพริบปริบๆให้ชินกับแสงภายนอกเสียก่อน เมื่อกระพริบตาจนชินแล้ว แขนบางค่อยๆชันตัวจะลุกขึ้น เพียงขยับเล็กน้อยความเจ็บปวดจากไหล่บางก็แล่นริ้วเข้าตามร่างกาย จนแทบแขนพับ
" โอ๊ยย !! " ร่างบางร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เนื่องจากทนความเจ็บปวดไม่ไหวจึงต้องยอมแพ้ล้มลงนอนทีเดิมอย่างช่วยไม่ได้ กวาดสายตามองรอบๆห้องอย่างพิเคาระห์ พลันจู่ๆเรื่องราวเมื่อคืนก็ฉายชัดเข้ามาในสมองเป็นฉากๆราวกับวิดีโอเทป ดวงเนตรบางก้มสำรวจร่างกายของตนอย่างตื่นตะหนก ชุดที่คิดว่าเป็นชุดเดิมแต่กลับเปลี่ยนเป็นชุดยูคาตะสีดำที่ดูพอดีกับตัวเป๊ะ ที่หัวไหล่ขวาถูกพันด้วยผ้าพันแผลไว้เรียบร้อย
" นี้มัน... " ขณะที่กำลังงุนงงกับกายตัวเองแล้วเสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้นคั้นความสนใจร่างบางเอาไว้ ดวงหน้าหวานหันควับไปยังตนเสียง ร่างสง่าของคนคนหนึ่งจะเดินตรงมายังร่างบาง
" ฟื้นแล้วสินะ " เสียงทุ่มเรียบสนิทที่ไม่แตกต่างจากใบหน้าที่แสนจะเรียบเฉยของผู้พูดเท่าไหร่นัก แต่ก็หาได้ลดองศาของความหล่อเหล่าไม่ กลับยิ่งดูสง่ายิ่งไปอีก ร่างบางเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะรีบถอยหลังจนชิดหัวเตียง
" แก !!! ไอ้มาเฟียต่ำทราม !!! " ร่างบางชี้หน้าอย่างหวาดกลัวคละความโกธรแค้น
" หึ ! ฟื้นขึ้นมาก็ปากดีเลยนะ "
" แกจะช่วยฉันทำไม !! ในเมื่อแกมีโอกาสที่จะฆ่าฉันอยู่แล้ว !! "
" หึ ! สำคัญตัวเองผิดไปแล้ว " พลันร่างสูงก็ก้าวช้าๆเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบาง ก่อนจะเชยคางมนขึ้นมาสบตาช้าๆ ส่งสายตาที่แสนจะคมกริบไปให้ เป็นหญิงอื่นคงได้ใจเต้นไม่หยุดแน่ หากแต่ในสายตาร่างบางที่มองร่างสูงนี้มีแต่ความเกลียดชัง!
ฟุบ !
" เอามือสกปรกๆของแกออกไปจากฉัน ไอ้มาเฟียสารเลว !! " ดวงหน้าหวานสะบัดออกจากปลายนิ้วแกร่งอย่างรังเกียจ ก่อนจะพ่นวาจาดูถูกไปให้ หากแต่ร่างสูงหาได้สะทกสะท้านไม่ กลับยิ้มเย็นออกมาช้าๆ ทำให้ร่างบางถึงกลับเหงื่อตกทีเดียว
" หึ ! งันหรอ "
" แก ! คอยดูเถอะ !! ถ้าฉันออกไปจากที่นี้ได้เมื่อไหร่ แกติดคุกหัวโตแน่ !! " ก่อนจะพ่นคำขู่ออกมา หากแต่ร่างสูงได้สนไม่กลับยิ้มเย็นๆส่งมาให้
" ถ้าได้ออกไปนะ..." ดวงหน้าหวานเบิกตาโพล้ง พร้อมหันไปยังเสียงกระแทกประตูดังโคล้ม ก่อนชายชุดดำจำนวน 2-3 คนจะเดินตรงมายังร่างบาง พรางกระชากแขนให้ลุกขึ้น
" พวกแก ! โอ๊ยยย !!! " ร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เนื่องจากบริเวณแผลยังไม่หายดีหนัก
" เอาไปขังคุกข้างล่าง " เสียงทุ่มของชายหนุ่มดังขึ้นสั่งร่างชายชุดดำทั้ง 2-3 คน ก่อนทั้งหมดจะโค้งรับ พร้อมออกแรงกระชากร่างบางออกไป
" อึก ! ปล่อยฉันนะ ไอ้พวกเลว !!! "
ต่อ
" ปล่อย ! ปล่อยฉันนะ !!! " เสียงตะโกนพร้อมขัดขื่นของร่างบางดังลั่นห้อง ทั้งเตะทั้งสะบัดเต็มแรง แต่ชายทั้งชุดดำเหล่านั้นก็หาได้สะทกสะท้านไม่
ตุบ !
ร่างบางถูกจับกระแทกลงสู่พื้นซีเมนสอย่างแรง จนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด รอยแผลเดิมที่ยังไม่หายสนิทเมื่อถูกกระทบกระเทือนหน่อยความเจ็บปวดก็แล่นพลานไปทั่วกายบางอย่างช่วยไม่ได้
" อึก ! แก ! " กัดฟันพูดออกไปก่อนจะค่อยๆพยุงลำตัวให้ลุกขึ้น แต่เพราะความเจ็บปวดทำให้ล้มพับลงไปยังพื้นอย่างไม่เป็นท่า พลันเสียงฝีเท้าของอีกคนก็เดิมตามมาติดๆ
" แก ! แกกล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้ฮะ !!! " ร่างบางตะคอกไปยังร่างสูงที่ยื่นมองมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน ก่อนจะหันไปพยักหน้าหนึ่งทีให้เหล่าลูกน้อง สิ้นสัญญาณชายชุดดำคนหนึ่งก็เดินมายังปากประตูบานลูกกรงก่อนจะคว้าปิด พร้อมล็อกด้วยโซ่ขนาดใหญ่ ร่างบางได้แต่มองอย่างแค้นเคืองที่ทำอะไรไม่ได้ซักนิด
" ปล่อ..ยฉัน !!! " พยายามพูดลอดไรฟันออกไป ทั้งทั้งที่แทบจะไม่มีแรงเหลือแล้ว เมื่อทำหน้าที่เสร็จร่างสูงจึงหันไปส่งสัญญาณให้ออกไป ภายในห้องจึงเหลือเพียง 2 ร่างที่จองตากันแทบจะฆ่าเสียให้ได้
" นายจะไม่มีโอกาสออกไปจากที่นี้ "
" ไอ้คนชั่ว !! "
" หึหึหึ !! นายคิดว่าพวกตำรวจอย่างนายมันดีเลิศเล่อไปกว่าพวกมาเฟียอย่างฉันรึไง? "
" ยะ...อย่างน้อย พวกฉันก็ไม่เคยทรยศประเทศเกิดของตัวเอง !!! " ร่างบางกัดฟันพูด
" หึหึ !!! ฮ่ะๆๆๆๆ !!! " ร่างสง่ากรีดเสียงหัวเราะก้องกังวานไปทั่ว ราวกับสิ่งที่ร่างบางพูดมันเป็นเรื่องน่าขันยิ่งนัก
" หัวเราะอะไร !! "
" หึ !! เด็กน้อย.. นายยังรู้จักโลกน้อยเกินไปจริงๆ "
" หมายความว่าไง !!?? "
" ฉันจะบอกให้ก็ได้นะ... " พูดพรางเดินเข้ามาใกล้ร่างบาง มองดวงหน้าหวานผ่านลูกกรงสีดำมืดอย่างนึกสนุก
" ........... "
" ถ้านายยอมเป็นพวกฉันนะ... "
" หึ !! ฝัน !!! "
" คิดแล้วเชียวนายคงพูดอย่างนี้ แต่ถ้าถึงเวลาเมื่อไหร่นายจะต้องเลือกที่จะเป็นมาเฟียมากกว่าไอ้พวกตำรวจงี่เง่าพวกนั้นแน่ๆ " ร่างสูงพูด ก่อนจะเดินหันหลังออกไป
" ฉันจะต้องจับนายให้ได้ "
กึก
เรียวขายาวหยุดกึก ก่อนจะปรายตามองร่างบางที่หอบน้อยๆอย่างนึกสนุก
" แล้วฉันจะรอวันนั้น... ถ้านายได้ออกไปจากที่นี้ได้ก่อนนะ "
แอ๊ดดด !!~~ ปัง !!!
สิ้นเสียงปานประตูขนาดใหญ่ก็ถูดปิดลง ทำให้ห้องใต้ดินที่แสนจะอับนี้ดูมืดมิดลงถนัดตา มองไปทางไหนก็พบแต่เพียงความมืดมิด ช่างหนาวเหน็บเหลือเกิน มือเรียวบางเอือมมือโอบกายตัวเองพอทำให้อบอุ่นกายขึ้นมาบาง พลันสมองก็คิดถึงหน้าใครบ้างคนขึ้นมา
" มุคุโร่....ผมหนาว "
ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อน
" นี้มันอะไรกัน " เสียงทุ่มทรงพลังเอยขึ้น ก่อนจะปรายตามมองร่างบางอย่างหงุดหงิดปนห่วงใย ร่างบางก้มหน้ารับโทษอย่างรู้ตัว
" ผม... "
" ซาวาดะ คุณบุกไปรังโจรโดยพละการอีกแล้วนะ "
" ครับบอส ผมยอมรับ แต่อย่างน้อยผมก็สามารถจับมันได้นี้ครับ " ร่างบางเงยหน้าขึ้นมาพูดอย่างขัดๆ บ่อยครั้งที่เขาชอบแอบไปรังโจรและจับกุมโดยคนเดียวเสมอ แม้ผลงานจะออกมาดีแต่บอสของเขาก็มักจะดุด่าแบบนี้ทุกที ถึงจะรู้อยู่แก่ใจก็เถอะที่พูดมาทั้งหมดก็เพราะความห่วงใยทั้งนั้น
" ผมรู้ แต่การที่คุณบุกไปรังโจรแบบนั้นคนเดียว มันอันตรายมาก ผมเป็นห่วง... " ประโยคหลังที่แสนจะแผ่วเบาจากปากบอสที่ทั้งควบตำแหน่ง ' คนรัก ' ไปด้วย
" คิก " จนร่างบางอดไม่ได้ที่จะขันของมาเพราะความซึนของบอสและคนรักตน
" ซาวาดะ !! "
" ครับ !!! "
" เลิกเล่นได้แล้ว ผมขอสั่นห้ามเลยว่าห้ามปฏิบัติภารกิจคนเดียวโดยพละการเด็ดขาด !! เข้าใจไม่ "
" ครับ !! " ก่อนจะขานหลับอย่างเหว่ๆเล็กน้อย พรางสาวเท้าหันหลังจะออกจากห้องของบอส แต่จู่ๆความรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าสู่อ้อมกอดของใครบางคน
" อะไรกัน ทำไมทำหน้าหง่อยแบบนั้นละ หืมว์? " ' โรคุโด มุคุโร่ ' ที่เป็นทั้งบอสและคนรักเอยพรางยิ้มอบอุ่นมาให้
" เปล่าซะหน่อย " เอยเสียงตัดพ้อไปให้อย่างงอลๆ
" ผมรู้ว่าคุณเกลียดเรื่องพวกนี้มาก แต่อย่างน้อยก็น่าจะเห็นแกผมบาง ถ้าคุณเป็นอะไรไปผมคงอยู่ไม่ได้ " เอยเสียงเบาหวิวก่อนจะกระชับอ้อมกอดไว้แน่น เน้นย้ำความห่วงใยที่มีให้
" ครับ... ผมขอโทษจะไม่ทำโดยพละการอีกแล้ว " ก่อนจะเอยยิ้มๆ โยกตัวจุ๊บแก้มคนขี้ห่วงให้ยิ้มแก้มปริเล่น
" ครับ "
" เย็นแล้ว กลับบ้านกันเถอะ ผมหิวแล้วอ่าาา " พูดอ้อนๆพรางเกาะแขนร่างใหญ่
" ครับๆ ตามนั้นเลย "
_____________________
ฉับ ฉับ
หายไปนานคิดถึงกันมั้ยเอย?? ^_^
พอดีมันว่างๆเล็กน้อยจึงมาอัพฟิคดู หุหุ
ยังไงก็ติดตามด้วยนะคะ
ความคิดเห็น