ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Two Aukeas Conver
พิชเลิกคิ้วแล้วสั่นหัวดิกๆทันที
“ไม่อ่ะ….โจ้กินข้าวหรือยัง”
….ผิดปกติ….สัญชาตญาณเคะมันบอกว่าผิดปกติ…พี่พิชเขาต้องมีอะไรแน่ๆเลย….
“กินกับพี่ต่อแล้วครับ…พี่พิชนั่งลงก่อนซิ….โจ้มีเรื่องอยากจะถามอ่ะ” สงสัยต้องใช้วิชาล้วงความลับแล้วมั้งเนี่ยเรา….
พิชนั่งลงอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะเอียงหัวพร้อมทำหน้าสงสัย
“คือว่า…ตอนนี้…พี่พิชคบกับอาร์มแล้วใช่มั๊ยอ่า”
“อืม..” เป็ดน้อยแก้มแดงอีกแล้ว…ขี้อายจริงๆน้า~
“แล้ว….มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า…คือ..โจ้หมายถึงว่า..ถ้าพี่เครียดอะไรก็ถามโจ้ได้นะ…โจ้กับพี่ต่อก็ผ่านปัญหามาด้วยกันก็เยอะ…เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง” (อ๊ากกก!คนดีซะจริงๆ >///< โจ๊กเกอร์ของเรา) พูดจบโจ้ก็ยิ้มให้กับคนตรงหน้า
พิชสบสายตาโจ้………..ใช่ซินะ….น้องโจ้ก็คบกับต่ออยู่นี่นา…เขาเป็นคนรักกัน….อาจจะรู้อะไรก็ได้…
“คือ…แบบว่า…โจ้ก็คบกับต่ออยู่ใช่มั๊ยอ่ะ….แล้ว…คือ….” อ๊ากกกก! จะทำไงดีหล่ะเนี่ย>///< อายอ่ะ….พูดไม่ออก…ไม่กล้า….
โจ้ที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยให้คำตอบที่อยากรู้หลุดออกมาจากปากคนตรงหน้าก็เอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างใจเย็น
“พี่พูดออกมาเลย โจ้ไม่ว่าอะไรพี่หรอก”
….เอาแหละนะ….พูดออกไปเลยเถอะ!...
“โจ้เคยมีอะไรกับต่อหรือเปล่าอ่ะ!!!”
“ห๊า!!!!!!”
ตอนนี้….ใบหน้าของคนตัวเล็กสองคนแดงก่ำเพราะความอาย….คนหนึ่งอายเพราะคำพูดของตัวเอง…อีกคนอายเพราะคำถามที่ได้ยิน…..
….นี่…เล่นถามกันแบบนี้เลยเหรอเนี่ย…พี่พิช…เหงื่อเม็ดเล็กไหลหยดลงมาตามเรือนผมสีน้ำตาลของโจ้อย่างช้าๆ
“ถ้าโจ้ไม่อยาก---“
“เคยครับ”
ยังไม่ทันที่พิชจะพูดจบคำตอบของโจ้ก็ดังขึ้นขัดก่อน หนุ่มน่ารักเสียงดีเลยหน้าขึ้นมองรุ่นพี่เป็ดน้อยแล้วกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกอย่างยากลำบาก
“เออ…แล้ว….เป็นยังไงบ้างอ่ะ” พิชตัดสินใจถามต่อทันทีทั้งๆที่ใบหน้ายังคงแดงระเรื่อ
……จะให้พูดยังไงดีหล่ะเนี่ยเรา…เอาเถอะนะ…ในเมื่อพี่พิชเขาอยากรู้นี่นา…(โจ้ใจดีจัง--“)
“ก็…ดีอ่ะพี่..แต่ช่วงแรกๆจะเจ็บซักหน่อยอ่ะ”
“เจ็บเหรอ?....ทำไมอ่ะ…” เสียงสงสัยดังขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ก็….แหม….พี่พิชอ่ะ…ที่เจ็บ…เฮ้อ!เอาเถอะ…เอาเป็นว่าเจ็บแค่ช่วงแรกๆนั่นแหละแต่หลังจากนั้น…มันก็จะ..สะ..เสีย..เอ๊ย!สนุกเองอ่ะ” เฮ้อ!เกือบพูดคำว่าเสียวออกไปแล้วซิเรา
“แล้วที่โจ้กับต่อมีอะไรกันนี่เพราะรักหรือเปล่าอ่ะ” (นั่น..เข้าประเด็นซะทีนะหนูพิช)
โจ้ยิ้มและพูดตอบอย่างจริงใจด้วยน้ำเสียงใสๆ “ใช่…เพราะโจ้รักพี่ต่อและพี่ต่อก็รักโจ้ครับ…เราถึงมีอะไรกัน”
พิชพยักหน้าอย่างเข้าใจ “นั้นก็หมายความว่า…คู่รัก…คนรักกัน..เขาทำกันจริงๆซินะ”
“ก็ประมาณนั้นแหละ…พี่ถามทำไมเหรอ..หรือว่า…พี่พิชยังไม่เคยมีอะไรกับอาร์มอ่ะ”
“_*_ ก็ประมาณนั้นแหละ” ยืมคำมาใช้หน่อยนะโจ้
“แล้วพี่ต้องการเหรอ” F0hถามออกไปตรงๆ
เป็ดน้อยหน้าแดงอีกครั้งก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
“ก็ไม่เชิงอ่ะ…แต่..พี่รักอาร์มเขานินา”
“ถ้างั้นพี่ก็…เออ..ยังไงดีหล่ะ..บอกอาร์มไปเลย…หรือไม่ก็..ยั่วเอา”
พิชตาโตขึ้นเมื่อได้ยินคำสุดท้าย “ยั่วเหรอ? ยังไงอ่ะ”
“โจ้ว่า…เรื่องนี้....โจ้ไม่ค่อยถนัดอ่ะ”
“แล้วตอนที่โจ้ต้องการอ่ะ ทำไงเหรอ?” ตอนนี้ความอยากรู้อยากเห็นมันมีมากกว่าความเขินอายซะแล้วนะเป็ดน้อย
เหงื่อยังคงไหลซึมไม่หยุดโจ้หยุดคิดก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่โลเล
“อืมม…ส่วนใหญ่..เวลาที่โจ้กับพี่ต่อมีอะไรกัน..อารมณ์มันพาไปมากกว่าอ่ะ..ประมาณว่า..แม้ตอนแรกจะไม่ต้องการ..มันก็จะต้องการขึ้นมาเองเลยอ่ะ..โจ้ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี”
“เหรอ…อืม..ขอบใจนะ”
“งั้นโจ้ขอตัวนะ เดี๋ยวต้องออกไปข้างนอกกับพี่ต่อ” พูดจบหนุ่มร่างเล็กผอมบางก็ลุกขึ้นยืนและยิ้มให้พิชอีกครั้ง
“เดี๋ยวซิโจ้..” พิชเรียกหนุ่มรุ่นน้อง
โจ้หันกลับมาและชักเท้ากลับพร้อมกับเอียงหัวหน่อยๆ
“มีอะไรเหรอ”
“คำถามสุดท้ายนะ…ทำกันบ่อยหรือเปล่าอ่า” ตาโตแบ๊วบริสุทธิ์มองคนตรงหน้าอย่างสงสัย ประกายความอยากรู้อยากเห็นวิบวับอยู่ในนัยน์ตาสีน้ำตาล
“ก็…แล้วแต่อ่ะ…สำหรับโจ้กับพี่ต่อแล้ว…ไม่บ่อยเท่าไหร่…ประมาณอาทิตย์ละครั้งสองครั้งได้” โจ้พูดตรงตามข้อมูลที่มีอยู่(รู้สึกว่าหนูโจ้แกจะรู้เยอะจังเลยอ่ะ _*_)
“อืม…ไม่มีอะไรแล้วแหละขอบคุณมากๆเลยนะ”
โจ้เดินออกจากห้องไปพร้อมๆกับที่อาร์มเดินสวนเข้ามา…พิชมองตามร่างสูงที่ทำหน้าเครียดทั้งๆที่ใบหน้ายังคงร้อนผ่าว ก่อนจะเอ่ยคำถามด้วยน้ำเสียงปกติ
“อาร์มเป็นอะไรหรือป่าวทำไมทำหน้าเครียดยังงี้หล่ะ”
อาร์มเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆพิชก่อนจะเอนหัวซบลงบนตักของพิชและหลับตา
มือบางลูบเส้นผมสีน้ำตาลเข้มอย่างเบามือ มือหนาเอื้อมขึ้นมาจับมือบางไว้และดึงให้มาวางทาบอกของตัวเอง
“วันนี้อาร์มต้องไปทำงานแทนพี่อ๋องอ่ะ เหมือนพี่แกไม่ค่อยสบายยังไงก็ไม่รู้” น้ำเสียงเรียบเอ่ยตอบ มือหนาทั้งสองข้างก็จับมือบางตบเข้าหากันดังแปะๆเบาๆ
“เมื่อกี้อ๋องโทรมาเหรอ” เสียงใสถามขึ้นอีกครั้ง
อาร์มพยักหน้า “อืมม..ช่าย..เอ้อ!เดี๋ยวอาร์มไปหาพี่แม็คก่อนนะ มีเรื่องจะคุยนิดหน่อยอ่ะ”
หะ..ห๊า…อาร์มมีเรื่องจะคุยกับแม็ค….--a….คุยเรื่องอะไรอ่ะ
“เดี๋ยวซีอาร์ม..คุยเรื่องอะไรกันเหรอ”
“ก็เรื่องทั่วๆไปอ่ะแหละ ไปก่อนนะ” พูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปโดยไม่ลืมประทับจูบลงบนริมฝีปากอิ่มทีหนึ่งไวๆ ทิ้งให้แฟนหนุ่มหน้าหวานนั่งคิดเอาเองซึ่งในตอนนี้ในหัวของเป็ดน้อยนั้นยังคงมีแต่เรื่องบนเตียงอยู่เหมือนเดิม(จริงจังไปหรือเปล่านู๋พิช…)
********************************************
นี่เขาทำอะไรลงไป…เกิดอะไรขึ้น….ทำไมเมื่อคืนถึงจำอะไรไม่ได้เลยหล่ะ…โอ๊ย…ปวดหัว…ทำไมมันตึงๆแบบนี้นะ…ระบมไปหมดทั้งร่างกายเลย…นี่เขาดื่มเยอะมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย…จริงซิ…เมื่อคืนนี้…หลังจากที่เสียหยดน้ำตาไปมากมายเขาก็ปลดปล่อยตัวเองกับแอลกอฮอล์สีชา…แก้วแล้ว..แก้วเล่า…ดื่มเยอะขนาดไหน…เขาเองก็จำไม่ได้….ลุกไม่ขึ้น…อาการแฮงค์มันหนักขนาดนี่เลยเหรอเนี่ย
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงนุ่มที่คุ้นหูดังขึ้น
เปลือกตาหนักอึ้งเหมือนไม่อยากให้เขาลืมตามองเจ้าของเสียงที่พูดกับเขาเมื่อกี้
“อย่าเพิ่งลุกตอนนี้นะ” เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง…ไม่ต้องบอกมาเขาเองก็ลุกไม่ไหวอยู่แล้ว…
แรงฝืนให้เปลือกตาลืมขึ้นนั้นได้ผลแม้ภาพข้างหน้าที่เขามองเห็นจะไม่ชัดเจนนักก็ตาม แต่ก็ทำให้เขามองเห็นเค้าโครงของร่างอีกร่างที่ยืนอยู่…….ใคร……..คนที่ยืนอยู่คือใคร……แม้จะคุ้นแต่ก็นึกไม่ออก…
“เช็ดเลือดก่อนนะ”…..เลือด…หมายความว่ายังไง…เลือด?
********************************************************************
เย้ๆๆๆๆในที่สุดก็ได้อัพซ้ากกที...หนูต้องแบ่งเวลาพิมพ์เลยอ่า...เพราะเหนื่อยอยู่ค่ะ....ถ้าพิมพ์ทีเดียวเดี๋ยวจะน๊อคคาเครื่องเอา
ขอบคุณผู้อ่านและผู้ติดตามทุกคนเลยนะค่า
เม้นๆๆๆๆให้ด้วยนะ^^
รักทุกคนที่สุดและเสมอค่า>///<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น