Hyung!!! I love U พี่ครับ ผมรักพี่

ลำดับตอนที่ #6 : About on a bed 2 (So_yoo thinking)

“อ๋องอยู่ไหนอ่ะใครเห็นบ้าง” แม็คพูดขึ้นน้ำเสียงรีบร้อนในตอนเช้าของวันใหม่

 

                ต่อสายหัวพร้อมๆกับใช้นิ้วลูบไล้เส้นผมสีน้ำตาลของแฟนหนุ่มที่นอนหนุนตักตัวเองอยู่

 

                “โจ้เห็นอ๋องหรือเปล่าครับ” เสียงนุ่มลึกถาม

 

                โจ้ส่ายหัวให้กับต่อเป็นคำตอบ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

 

                “พี่ต่อ วันนี้โจ้อยากกินไอติมอ่า พาไปกินนะ^^”

 

                “ครับ เดี๋ยวเราไปตอนบ่ายแล้วกัน” ต่อสัญญาแล้วยิ้มที่มุมปาก แม็คส่ายหัวกับคู่สวีทประจำวงก่อนจะหันไปเจอคู่รักอีกคู่ที่เพิ่งเดินออกจากห้องนอน

 

                “อาร์ม พิช มึงสองคนเห็นอ๋องป่ะ”

 

                “ไม่อ่ะพี่ อาร์มเพิ่งตื่นเองอ่ะ ฮ้าวววว~เหนื่อยชะมัด” อาร์มตอบเสร็จก็เดินหายเข้าไปในห้องครัวทิ้งให้พิชยืนขยี้ตาอยู่กับแม็คสองคน

 

                “เมื่อคืนเป็นไงบ้างอ่ะพิช” แม็คถามขึ้นมาเล่นๆ เพราะเห็นอาการของอาร์มที่ดูเหนื่อยผิดปกติ

 

                “ก็ดี แต่กูเจ็บตรงช่วงเอวกะสะโพกมากเลยอ่า” พิชพูดจบก็วางมือลงบนสะโพกของตัวเอง

 

                …..ห๊ะ!.....เจ็บสะโพก........ถ้างั้นก็หมายความว่า.......ฮิๆ....ไวไฟจริงๆเพื่อน(กี้เริ่มหื่นอีกแล้ว_*_)

 

                “แล้วทั้งคืนเลยหรือเปล่าอ่ะ” น้ำเสียงแม็คเริ่มเปลี่ยนแปลง........แล้วไอ้ที่หาอ๋องอยู่อ่ะ..ลืมไปแล้วเหรอไง=_=’’

 

          พิชพยักหน้าหงึกๆพร้อมกับทำหน้ามุ่ยแม็คเลิกคิ้วขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะพูดเสียงหลง

 

                “เฮ้ยยยย! แล้วไหวด้วยเหรอ ครั้งแรกด้วยนี่นา”

 

          “ก็ใช่อ่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอก กูยอมอ่ะ ถึงจะปวดก้อเถอะ”

 

                “สุดยอดดดดเลยอ่ะมึง.............” แม็คกี้พูดได้แค่นี้ก็ไม่มีคำพูดใดๆหลุดลอดออกมาอีก

 

                “ก็มันครั้งแรกนิแม็ค ที่กูได้นอนกอดอาร์มทั้งคืนอ่ะ ไม่อยากจะพลิกตัวเลย นอนค้างอยู่ท่าเดียว ปวดมากๆเลยอ่ะ ส่วนอาร์มก็คงจะไม่ได้นอนเลยมั้ง ลูบหัวกูทั้งคืนเลย>///<น่าร้ากๆ” พิชพูดเสียงดี๊ด้าพลางแก้มแดง

 

                ......จุด จุด จุด 3คำสำหรับการอธิบายความรู้สึกของกี้หื่นในตอนนี้

 

                “นอนกอดกันงั้นเหรอ” น้ำเสียงต่ำเอ่ยขึ้น

 

                “อ่ะฮะ”

 

          “แค่นอนกอดกัน”

 

                “เอ้อ^_^” พิชพยักหน้าหงึกๆอีกครั้ง

 

                “ไม่ได้ทำอะไรกันมากกว่านั้น”

 

                “แล้วมึงจะให้กูทำอะไรกันหล่ะ” เป็ดน้อยถามเสียงใส

 

                “ก็..........” กี้หื่นยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย.......555+ในเมื่อเป็ดหาโพรงไม่เจอ ก็ชี้โพรงให้เป็ดซะเลยเป็นไง หุๆๆๆๆ.........(เออ.....มันชี้โพรงให้กระรอกไม่ใช่เหรอกี้_*_)

 

                “ก็ทำอย่างที่คู่รักเขาทำกันไง” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เริ่มปฏิบัติการ

 

                พิชทำหน้าฉงน “คู่รักทำกันงั้นเหรอ”

 

                “ช่ายๆ มึงทำบ้างหรือป่าวอ่ะ เช่น จูบ หอมแก้ม อะไรแบบเนี่ย”

 

                “กูก็จูบนะ.......หอมแก้มก็ทำอ่ะ” พิชพูดไปก็เขินอายไป

 

                “แต่นั้นมันแค่พื้นฐานเบสิกๆ แล้วมากกว่านั้นหล่ะ” แม็คกี้เอ๊ย! พอเถอะลูก! ถ้าตอนนี้ใครมาเห็นหน้ากี้เขาก็รู้กันหมดแล้วหล่ะว่าคิดอะไรอยู่อ่ะ...ความหื่นแผ่รังสีมากมาย........

 

                แม็คกี้ปฏิบัติการต่อไปอย่างไม่ลังเลใจเมื่อเห็นตัวคำถามลอยไปมาบนหัวของคนตัวเล็กข้างหน้า

 

                “เช่น.....ลูบไล้...ไซร้ซอกคอ......ขอถอดเสื้อ.....เหงื่อไหลหยด......ซบอกกัน.....มันทั้งคืน......ซื้ดเสียวซ่าน.....น้ำกระจายยย....”

 

                O_o” <<<นี่คือใบหน้าของน้องพิชในขณะนี้

 

                .........พูดขนาดนี้ถ้ายังไม่เก็ทก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้วนะ...........

 

                “เออ.......อืม.......” ดูท่าว่าเป็ดน้อยของเราจะอึ้งกิมกี่ไปเลย

 

                “พี่พิช~กินข้าวเช้ากานนน....อาร์มทำฟักทองผัดไข่เสร็จแล้วหล่ะ” เสียงอาร์มดังขึ้นจากในครัว

 

                “งั้น.....กูขอตัวไปกินข้าวก่อนนะแม็ค” พิชบ่นงุบงิบก่อนจะรีบเดินออกมาจากสภาพบรรยากาศที่เต็มไปด้วยรังสีหื่นที่แผ่กระจายออกมาจากตัวแม็คกี้ที่ยืนยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเลห์

 

                คนตัวเล็กขยับเก้าอี้และทรุดตัวนั่งลงอย่างเกร็งๆ มือหนาวางจานที่มีผัดฟักทองกับไข่สีสวยลงตรงหน้าพร้อมกับจานข้าวสีชมพู

 

                หนุ่มขี้เล่นถอดผ้ากันเปื้อนออกและนั่งลงตรงข้ามพิชโดยไม่ลืมหยิบแก้วนมมาด้วย

 

                “กินซิพี่พิช อาร์มเพิ่งทำเสร็จยังร้อนอยู่เลยนะ” เสียงนุ่มเอื้อนเอ่ย

 

                พิชยิ้มและใช้ช้อนตักฟักทองที่ถูกตัดให้เป็นทรงสี่เหลี่ยมง่ายๆเข้าปากอย่างช้าๆ

 

               อาร์มลุ้นกับผลที่กำลังจะปรากฏ ตัวเขาเองทำกับข้าวไม่ค่อยจะเป็นนัก ก็จะมีแต่เมนูตระกูลไข่เท่านั้นแหละที่พอจะทำได้

 

                “อืมมมมม......” เสียงจากคนตัวเล็กดังขึ้นหลังจากที่เคี้ยวฟักทองในปากจนละเอียด

 

                พิชทำหน้าพะอืดพะอมซักแปปก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแฉ่ง

 

                “อร่อยมั่กกกกกมากกกกเลยหล่ะอาร์มมมม~~”

 

                หนุ่มขี้เล่นฉีกยิ้มจนหน้าบาน

                “จริงนะ!?”

 

                “จริงซีอาร์ม...อร่อยมากเลย” พูดจบมือบางก็ใช้ช้อนตักฟักทองผัดไข่กับข้าวเข้าปากไปอีกหลายคำ

 

                ปลาน้อยนั่งมองคนรักที่กำลังมีความสุขกับมื้อเช้าที่ตัวเองทำให้อย่างปลื้มอกปลื้มใจ

 

                “เมื้อตะกี้ไปคุยอะไรกับพี่แม็คเหรอ” อาร์มถามขึ้นขณะที่กำลังนั่งมองคนตัวเล็กล้างจานอยู่ ทั้งๆที่เขาบอกแล้วแท้ๆว่าจะล้างให้เอง แต่พิชก็ไม่ยอมเลยต้องปล่อยให้เป็ดน้อยทำตามใจไป

 

                “เออ....ก็ไม่มีอะไรมากหรอก” เสียงเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆ แก้มเริ่มแดงชมพูขึ้นเรื่อยๆเมื่อในหัวคิดถึงคำพูดของแม็คที่ยังคงดังก้องอยู่ในหู

 

                อ๊า~~~ที่แม็คจะบอกเราก็หมายถึงเรื่องบนเตียงซินะ -///- เราก็ยังไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยนินา.......อืม.......เป็นเรื่องที่คู่รักเขาทำกันอย่างนั้นเหรอ.....แล้วเขาทำกันแบบที่แม็คแกพูดหรือเปล่าเนี่ย ไอลูบไล้ ไซร้คอ อะไรแบบนี้......หรือว่า.....เขาทำกันแบบอื่น.......แต่ไอ้ตอนท้ายที่บอกว่า น้ำกระจาย......นี่มันหมายถึงอะไรอ่ะ....อ๊า.....อยากรู้ๆๆๆ(พิชจ๋าอย่าคิดอีกเลยขอร้องงง >O<”) คู่รักทำกัน......ถ้าไม่ใช่คู่รักก็ไม่ทำกันใช่มั๊ยเนี่ย......แล้วตอนนี้เรากับอาร์มก็เป็นแฟนกันแล้ว........ต้องทำหรือเปล่าอ่ะ...ก็ต้องทำซินะ.....แม็คก็บอกอยู่ว่าคู่รักทำกัน........แล้ว......อาร์มคิดเรื่องนี้บ้างหรือเปล่าเนี่ย.....คิดอยู่บ้างหรือป่าวน่า~~~

 

                “พี่พิชคิดอะไรอยู่อ่ะ เรียกตั้งนานไม่หันเลย หืม?” เสียงขี้เล่นของอาร์มดังขึ้นข้างๆหูของพิช

 

                “ฮะ..ฮะ....อาร์ม!!” คนตัวเล็กตกใจจนจานลื่นหล่นจากมือบาง

 

                “เป็นอะไร......ทำไมต้องตกใจขนาดนี้ด้วยหล่ะเนี่ย” คางแหลมเกยบนหัวไหล่มน แขนแกร่งโอบรอบคนตัวเล็กอย่างหลวมๆ

 

                อะไรเนี่ยยยยยย >///< อาร์มมากอดข้างหลังเราตั้งแต่เมื่อไหร่......ง่า~~~อย่าบอกนะว่าอาร์มกำลังคิดเรื่องนี้อยู่!!! (พิ๊ชชช! เป็ดเอ๊ย!คิดไปเองหรือเปล่า!)

 

                “ว่าไงพี่พิช.....คิดอะไรอยู่ครับ” ลมหายใจร้อนรดหลังใบหูของคนตัวเล็กอย่างไม่ตั้งใจ

 

                พิชแก้มแดงระเรื่อ เขารู้สึกหวั่นเกรงยังไงก็ไม่รู้ ตอนนี้ในหัวของเขามีตาความคิดเรื่องบนเตียงวิ่งไปมาจนเจ้าตัวสับสนไปหมด

 

                “เออ.....ก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก......แค่.....คิดถึงอาร์มไง” รอยยิ้มเหยเกน้อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวาน(แก้ตัวได้ดีมากนู๋พิช _*_)

 

                ปลายจมูกโด่งฝังลงบนแก้มนุ่มเบาๆสองครั้งก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขัดขึ้น

 

                อาร์มถอนกอดคนตัวเล็กแล้วเดินออกจากห้องครัวไปรับโทรศัพท์ที่อยู่ในห้องนั่งเล่น

 

                “เฮ้อ~...” พิชลอบถอนหายใจ มือบางวางทาบลงบนแก้มตัวเองที่เพิ่งถูกหอมเมื่อตะกี้ เขารู้สึกได้เลยว่าใบหน้าร้อนผ่าวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน......อาร์มเองก็หอมแก้มเขาแบบนี้บ่อยไป........ก่อนจะคบกันก็ชอบทำด้วยซ้ำ.......แต่ทำไมครั้งนี้มันถึงรู้สึกเสียวๆจนขนลุกยังงี้นะเนี่ย......ทำยังไงดีนะเรา....

 

                “อ้าว! พี่พิชล้างจานเสร็จแล้วเหรอครับเนี่ย โจ้ว่าจะมาล้างพอดีเลย” เสียงใสของโจ้ดังขึ้นจากข้างหลัง พิชหันมายิ้มให้ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูสีขาวที่วางอยู่ใกล้ๆมาเช็ดมือทั้งสองข้าง

 

                หนุ่มน่ารักเสียงดีนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะเอ่ยถามถึงความผิดปกติของท่าทางหนุ่มรุ่นพี่อย่างสงสัย

 

                “พี่พิช...มีอะไรในใจหรือเปล่าครับ..ดูสีหน้าแปลกๆ”

 

                ************************************************************************

 

อ๊า~~น้องพิชเริ่มเกิดอาการ..........ซะงั้น_*_

 

ขอบคุณผู้อ่านทุกคนเหมือนเดิมค่า

 

ยังไงช่วยเม้นๆๆๆให้เยอะๆหน่อยน่า ><

 

ขอร้องค่า~~~~

 

คำพูดดูแปลกใช่ไหมล่า~ โซยูไม่ค่อยรู้จักวงนี้ค่ะ

พอดีอาฮยองมินบอกให้ช่วยแต่งหน่อย

แล้วเขาก็กำหนดตัวละครให้ โซยูไม่รู้นิสัยจริงๆของพวกเขาเลยยยยย

ถ้าแต่งไม่ดี ก็อย่าว่ากันนะค่า~~~~~~