ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : About on a bed >///
“แม็ค! มึงกลับมาแล้วเหรอเนี่ย” พิชพูดเสียงดัง ส่วนอาร์มก็ก้มหน้าลงไปเพราะความเขินอาย
“ก็เพิ่งจะมาถึงมาถึงเนี่ยแหละ ว่าไงไอ้อาร์ม อายเลยเหรอไงว่ะ ก้มหน้านิ่งเชียว” แม็คหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเดินไปตบบ่าอาร์มและวางกระเป๋าใบโตลงข้างๆโซฟา
“พิช เอาน้ำให้หน่อยซิ หิวจัง ง่วงด้วย” พูดจบก็นอนแผ่ลงบนโซฟาแล้วหลับตาลง
พิชพยักหน้าเบาๆแล้วเดินเข้าไปในห้องครัว ทิ้งให้แฟนหนุ่มขี้อายยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
“อาร์ม ยืนอยู่นั้นแหละ มานั่งคุยกันหน่อยซิ” แม็คเรียกอาร์มเบาๆ
“มีอะไรเหรอพี่แม็ค”
แม็คลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้นนั่งก่อนจะยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเลห์
“เป็นแฟนกับพิชตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ”
อาร์มหน้าร้อนผ่าว แก้มเริ่มแดงขึ้นอีกครั้ง แม็คยิ้มอย่างพอใจ(ปนสะใจ55+)
“เพิ่งจะเป็นวันนี้แหละ>_<” เสียงเล็กๆของพิชดังขึ้นตอบแทน
มือบางส่งแก้วน้ำให้แม็คก่อนจะนั่งลงข้างๆแฟนหนุ่ม
“โอ้โห~ไวไฟจังเลยแฮะพวกมึง ไหงอยู่ดีๆมาเป็นแฟนกันอ่ะ”
........ไอพี่บ้า........ถามมากจริงๆเลย_*_ .........เสียงความคิดของอาร์มดังขึ้นในหัว
“ที่จริง....กูอ่ะแอบชอบอาร์มมานานแล้วแหละ>///<” เป็ดน้อยทำท่าเขินอายเล็กน้อย
แม็คพยักหน้าเบาๆก่อนจะหันไปจ้องอาร์มเหมือนจะสื่อว่า ตามึงพูดแล้ว......
“อาร์ม.....อาร์มก็ชอบพิชเขามานานแล้วเหมือนกันแต่ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเท่าไหร่ ก็เพิ่งจะรู้—“
“เพิ่งรู้ว่ารักใช่มั๊ยหล่ะ อ๊า~ยินดีด้วยนะพวกมึง ^^ รักกันนานๆหล่ะ เอ่อ....กูว่ากูไปนอนดีกว่า ดึกมากและ” แม็คพูดจบก็ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าก่อนจะหันหลังพูดทิ้งท้ายด้วยใบหน้ายิ้มหื่นๆตามแบบฉบับของแม็คกี้ประจำราชวงศ์ออกัส
“แล้วอย่าลืมปฏิบัติกิจตอนกลางคืนหล่ะ จำไว้นะพวกมึงอย่าส่งเสียงดังมาก.....เดี๋ยวกูจะนอนไม่หลับ”
พิชทำหน้างงๆเหมือนไม่เข้าใจ ผิดกับอาร์มที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงและเหงื่อตกนิดๆ
..........หื่นจริงๆนะไอ้พี่แม็ค ทำไมต้องพูดเรื่องอะไรแบบนี้ต่อหน้าพี่พิชด้วยนะเนี่ย =.=
“ไอ้แม็คเนี่ยพูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย” พิชบ่นพึมพำก่อนจะหันหน้ามาทางแฟนหนุ่มพร้อมกับซบไหล่
“อาร์มอ่ะ ไปนอนกันเถอะนะ พี่ง่วงแล้ว ฮ้าววว~”
อาร์มมองพิชขี้อ้อนอย่างเอ็นดูปนขำกับท่าทางที่แสนน่ารัก
“ถ้าอาร์มไม่ไป พี่จะหลับตรงนี้แหละ” เสียงที่เอื่อยๆบ่งบอกถึงความง่วงได้อย่างดี
“อ่ะๆอย่าเพิ่งหลับซีไปๆ ไปนอนได้แล้วไป ก่อนนอนอาบน้ำด้วยนะ”
“พูดบอกแต่เขา ตัวเองก็อาบน้ำด้วยหล่ะกัน มาส่งพี่เข้านอนด้วยนะพี่จะรอที่ห้องนะ^^”
หนุ่มขี้เล่นพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะมองตามแฟนหนุ่มที่เดินเข้าห้องนอนไป
.......เฮ้อ.....พี่พิชของอาร์ม......รักจริงๆนะ.....อาร์มรักพี่พิชจริงๆนะ><~………
*******************************************************************************
หนุ่มร่างบางก้าวเท้าออกจากห้องน้ำด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กวางอยู่บนหัวก่อนที่มือบางจะขยี้ลงไปจนหยดน้ำกระเซ็นออกไปทั่วพื้นห้องนอน
ชุดนอนผ้าแพรสีชมพูอ่อนค่อยๆถูกสวมเข้าไปเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้กับร่างบาง ปกปิดผิวขาวเนียนจากสายตาคมที่กำลังจดจ้องอย่างใจเต้นโดยบังเอิญ
“อะแฮ่ม” อาร์มกระแอมคอบ่งบอกการมาถึงที่หน้าประตู
พิชหันหลังกลับมามองแล้วยิ้มให้กับคนตรงหน้า
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรออาร์ม”
“อืม” อาร์มพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้ามาและปิดประตูห้องนอนลงเบาๆ
พิชนั่งเช็ดผมที่เพิ่งสระบนที่นอนนุ่มพลางเหลือบมองร่างสูงโปร่งของอาร์มที่คืนนี้ใส่ชุดนอนสีฟ้าสดใสเข้ากับสีเขียวอ่อนที่มีในห้องนอนของเป็ดน้อยได้เป็นอย่างดี
ขายาวค่อยๆก้าวขึ้นบนเตียงและนอนคว่ำเอามือชันคางข้างๆร่างบาง
“คิดยังถึงสระผมตอนนี้หล่ะพี่พิช ดึกแล้วนะเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”
“ถ้ากลัวพี่ไม่สบายก็มาช่วยพี่เช็ดผมหน่อยซิ” พิชพูดอ้อนเบาๆ
ปลาน้อยยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นนั่งข้างหลังร่างบางและดึงผ้าเช็ดผมจากมือบางมาเช็ดให้เอง
ผมเส้นเล็กสีดำอ่อนพลิ้วไหวไปตามแรงขยับของผ้า กลิ่นหอมอ่อนๆของแชมพูลอยขึ้นมาแตะจมูกร่างสูงจนมีความรู้สึกที่อยากจะก้มลงไปสูดกลิ่มหอมเต็มๆซักครั้ง
สายตาปลาน้อยมองไล้ปลายผมไปถึงต้นคอขาวเนียน.......อยากเอาจมูกไปไล้ซะจริงๆเลย..........ไม่นะ!หยุดความคิดของตัวเองเดี๋ยวนี้ไอ้อาร์ม นี่มันพี่พิชนะ........ใช่ ก็พี่พิชไง.....พี่พิชหรือเป็ดน้อยที่ตอนนี้เป็นแฟนเราอยู่ถ้าเราจะขอหอมหรือจูบก็ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ?......เฮ้ย! ไม่ได้ๆ พี่พิชยังไม่พร้อมเลย....พี่พิชยังอินโนเซนต์อยู่นะ......อินโนเซนต์แล้วไงหล่ะ_*_.........คนเราเกิดมาก็ต้องไม่รู้อะไรอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ........ในเมื่อไม่รู้ก็ต้องมีคนสอนให้รู้ซิ......เราจะสอนเองหรือจะไปให้ใครสอนพี่พิชหล่ะ อาร์ม........
เสียงสองเสียงดังสลับไปมาในหัวของหนุ่มขี้เล่นจนสับสนไปหมด ความดีกับความชั่ว.........เทวดากับซาตาน.....นี่เขาจะเลือกฝั่งไหนดีหล่ะเนี่ย - -“
“อาร์ม พี่ว่าผมพี่แห้งแล้วแหละ นอนกันดีกว่า ขอบคุณมากๆน้า~” พิชซองมินพูดขึ้นเสียงใส
“อืม” อาร์มพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะลุกเดินไปตากผ้าเช็ดผมที่ราวตากผ้าสีชมพูอ่อน
........อย่าๆ.....อย่าคิดอะไรที่ไม่ดีเป็นอันขาดนะอาร์ม!........
ปลาน้อยส่ายหัวไปมาเพื่อไล่ความคิดที่มีอยู่ในหัวออกไป ก่อนจะหันหลังกลับและเดินไปยืนข้างๆเตียงที่คนตัวเล็กกำลังนอนลืมตาโตบ้องแบ๊วรออยู่
“นอนนะครับพี่พิช ฝันดีนะ” พูดจบร่างสูงก็บรรจงจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากเนียนของพิชแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“เดี๋ยวซิอาร์ม นอนเป็นเพื่อนพี่หน่อยซิ พี่กลัวอ่ะ....ไม่ชอบนอนคนเดียว...นะๆๆ” พิชพูดขึ้นเสียงอ้อนพร้อมกับรั้งแขนร่างสูงไว้
“นี่พี่พิช พี่พิชก็นอนคนเดียวอยู่แล้วนี่นา” ปลาน้อยตอบกลับแบบขำๆ
พิชทำแก้มพองลม ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงงอน
“ง่ะ! อาร์มอ่ะ ก็พี่อยากให้อาร์มนอนด้วยนี่นา นะๆๆๆๆๆ น้า~ไม่งั้นพี่งอนด้วย เชอะ!” พิชหันหน้าหนีไปอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว
อาร์มยิ้มแบบขำๆก่อนจะนั่งลงบนเตียงและเขยิบตัวประชิดคนตัวเล็กที่กำลังงงอนอยู่
“นี่ๆ.......” นิ้วชี้เรียวจิ้มลงไปตรงแก้มป่องๆของพิชเบาๆ
“เลิกงอนนะ อาร์มนอนด้วยแล้วนี่ไงเป็ดน้อย”
พิชหันหลังกลับมาแล้วยิ้ม ก่อนจะขยับตัวเขาหาร่างสูงและเอาหัวซุกอกแกร่งอย่างรวดเร็ว อาร์มเอนตัวลงนอนและโอบร่างบางไว้ให้อยู่แนบชิดตัวมากที่สุด
คางมนวางเกยอยู่บนเรือนผมสีทองอ่อนที่กลิ่นหอมยังไม่จางหายไป
“อาร์ม ขอกอดอาร์มนะ?” เสียงเล็กๆเอ่ยขึ้น
“ใครว่าหล่ะ จะกอดก็กอดซิ” พูดจบแขนเล็กก็โอบรัดร่างสูงอย่างไม่รอช้า
“อาร์มตัวผอมจังเลยน่า~”
“ก็ใครจะไปกินเก่งเหมือนพี่พิชหล่ะ”
“_*_ง่า~ ว่ากันเหรอ”
“เปล่านะ อาร์มไม่ได้ว่าพี่พิชซักหน่อย พี่พิชกินเก่งแบบนี้อาร์มชอบ^_^”
“>///< จริงนะ งั้นอย่าลืมหล่ะ วันนี้พี่ก็อดกินฟักทองอ่ะ พรุ่งนี้ทำให้ด้วยนะ”
“อืมๆ....เป็ดน้อย นอนเถอะดึกแล้วอ่ะ”
“อืม....ก็ได้.....ฝันดีนะอาร์ม”
“ครับฝันดีเหมือนกันครับพี่พิช เจอกันในฝันนะครับ”
“>///<”
*********************************************************************
อ๊ายยย!!! อิจฉาป้าเป็ดจางอ่า~~
แต่งเองเขินเองซะงั้นเรา555+
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านค่า
เม้นด้วยน่า So_yooJ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น