ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Just say love U
หนุ่มหน้าหวานลืมตาตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นกว่าทุกวัน ความมุ่งมั่น เป้าหมายของวันนี้! คือการบอกรักปลาน้อย>///< อ๊ากกก! คิดไปก็แก้มแดง ฮิๆ
แอ๊ดดด......เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้น พร้อมๆกับรอยยิ้มของมือกีต้าในวง
นนเดินเข้ามานั่งข้างๆพิชบนเตียง
“พิชตื่นยัง” เสียงนุ่มทุ้มลึกถามขึ้น นิ้วชี้ก็สะกิดตรงหัวไหล่ของคนตัวเล็กที่แกล้งทำเป็นนอนหลับ
“พิช ตื่นเถอะ” สายตาขรึมมองใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้ม แก้มที่แดงชมพูระเรื่อ ริมฝีปากอิ่มสีแดงเชอร์รี่เหมือนเชื้อเชิญให้ลิ้มรส
นนเฝ้าพิจารณาคนตรงหน้าอย่างละเอียดลออ ไม่มีที่ติ....เพื่อนของเขาคนนี้ไม่มีที่ติจริงๆ ทั้งความน่ารัก และท่าทางลักษณะ วิชญ์วิสิฐ..นายจะเคยรู้มั๊ยว่าเราคนนี้แอบมองนายตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ยิ่งได้เล่นหนังมินิ ดราม่า ด้วยกันคราวนั้น เขาก็ยิ่งมีความหวังเพิ่มขึ้น การกระทำทีเล่นทีจริงของป้าเป็ดคนนี้นับวันก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจมากขึ้นว่า ความรักครั้งของเขาต้องสมหวัง แต่ความฝันของเขาก็ต้องสลายไปกับคำพูดที่ออกจากปากของเจ้าตัว
“กูจะไปบอกอาร์มพรุ่งนี้เลยครับว่า กูรักมัน >///<”
ทั้งหมดที่ผ่านมาเขาคิดไปเองตลอดคนเดียว เหมือนถูกหลอกแต่ก็ไม่ใช่ เพราะพิชเองก็ยังไม่เคยบอกหรือทำตัวเหมือนรักเขาเลย เขาคิดไปเองคนเดียวจริงๆ
พิชลืมตาขึ้นเมื่อหยดน้ำใสๆ หยอดกระทบกับผิวแก้มเนียนของเจ้าตัว
“อ้า! นนเป็นอะไรอ่ะ ทำไมร้องไห้เนี่ย เราทำอะไรผิดเหรอ” เสียงตกใจของพิชดังขึ้น เมื่อเห็น นนน้ำตาไหล แต่รอยยิ้มยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้า
“เปล่าหรอก ไม่มีอะไรหรอก เราแค่ลองซ้อมบทละครดูเล่นๆหน่ะ” หนุ่มน้อยปฏิเสธ
พิชยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาสีดำขลับ
“ง่า~เด็กน้อยเอ๊ย! จะซ้อมทำไมเอาตอนนี้เหอะ นี่แหนะๆ” หนุ่มหน้าหวานเขกหัวหนุ่มน้อยเบาๆ
“เด็กโง่ๆๆๆๆ”
“พี่พิชมากินข้าวได้แล้วหล่ะ!” เสียงตะโกนขี้เล่นดังขึ้นจากห้องนั่งเล่น หันเหความสนใจของหนุ่มหน้าหวานได้ทันควัน
“เอ้อๆ มาแล้วๆ อาร์มรอพี่แป๊ปนะ.........นนไปกินข้าวกันเถอะ”
นนยิ้มนิดๆและรีบกลบเกลือนความเจ็บปวดในใจด้วยคำพูดหวาน
“พิชไปกินก่อนเถอะ เดี๋ยวเราเก็บที่นอนให้นะเป็ดน้อย”
พิชยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มลงฝังจมูกไปบนแก้มนุ่มอย่างรวดเร็ว
“งั้นเราไปก่อนนะ ขอบคุณมากๆ”
สายตาขรึมมองตามร่างเล็กที่รีบเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าและแววตาที่สดใสกว่าทุกวัน รู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นคนที่เรารักยิ้มได้ แต่รู้สึกเจ็บยิ่งกว่าเมื่อความสุขของเขาไม่ได้หมายถึงเรา
นนลุกขึ้นและดึงผ้าปูเตียงให้ตึงก่อนจะสัมผัสแก้มตัวเองด้วยหัวใจเต้นรัว
อย่า............อย่าหวังอะไรอีกเลย.........เขาก็แค่เห็นเราเป็นเพื่อนคนหนึ่งก็เท่านั้น........อย่าเป็นคนโง่อีกเลยชานน
***************************************************
“พี่พิช เดี๋ยววันนี้อาร์มจะทำฟักทองผัดไข่ แล้วเอาไปให้ที่กองถ่ายนะ” หนุ่มขี้เล่นพูดขึ้นในขณะที่นั่งมองคนตัวเล็กข้างหน้าเคี้ยวขนมปังในปากตุ้ยๆ
“ฮ้า!จริงนะอาร์ม” พิชฉีกยิ้ม ทำให้แก้มที่ป่องแล้วก็ยิ่งป่องเข้าไปอีก
อาร์มขำกับท่าทางของพิชก่อนจะเลื่อนแก้วนมให้
“อาร์มป้อนหน่อยจิ^^~” เป็ดน้อยพูดเสียงอ้อน
หนุ่มขี้เล่นยิ้มและส่ายหัวก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่พิชนั่ง และหยิบแก้วนมขึ้นมาแนบกับริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่
“อ้า~อร่อยจัง ^w^”
“เอ้านมหยดแล้วพี่พิช” พูดจบอาร์มก็รีบดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดที่มุมปากของคนตัวเล็ก
น่ารักจริงๆเลยเป็ดน้อย อ้อนเก่งซะจริงๆ ^_^ อาร์มคิดไปก็ยิ้มไป
“เอ้า 2คนนี่นิ เร็วๆหน่อยได้มั๊ย อาร์มมึงมีงานไปออกรายการนี่วันนี้ รีบๆไปแต่งตัวซะซิ” อ๋องนักร้องนำประจำวง ที่เฝ้ามองการกระทำของเพื่อนและน้องทั้ง2คนในวง ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
นี่มันชักจะเกินพี่น้องแล้วนะเนี่ย ไอ้ปลากับไอ้เป็ดมันจะสนิทกันเกินไปแล้ว _*_ นั้นก็มาอีกคู่และ ไอ้คู่นี้ก็สวีทกันตั้งแต่เช้ายันเช้า งงมั๊ยครับ ง่ายๆเลย แม่งสวีทกันทั้งวัน =.= (กระต่ายน้อยยย....มัยขี้บ่นจังอ่ะ)
“เพชรอยากได้หมามาเลียงป่ะ” หนุ่มจอมพลัง นายน์ ถามแฟนหนุ่มขึ้น
เพชรส่ายหัวน้อยๆ “ไม่อ่ะ พี่นายน์...ถ้าเราเอาหมามาเลี้ยงแล้วใครจะดูแลหล่ะ”
“เราก็ช่วยกันดูแลไง”
“พอเลยๆ ไอ้คู่นี้ ไม่ต้องมาเลี้ยงหมาเลี้ยงแมวแถวนี้เลย ลำบาก.....สงสารหมาป่าวๆ แค่แมวของไอ้ต่อก็พอแล้ว” อ๋องพูดขึ้นพร้อมๆกับใช้สายตาค้อนไปยังคู่สวีทประจำวง
เพชรทำแก้มพองลมนิดๆก่อนจะนั่งลงตรงโต๊ะกินข้าว และหยิบขนมปังขึ้นมากัดตรงขอบ
“โอ๊ย! คนบ้าที่ไหนมันมาบ่นตั้งแต่เช้าเลยว่ะเนี่ย” เสียงประชดของต่อดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะมาถึงพร้อมกับรอยยิ้มเย้ยหยันที่เป็นเอกลักษณ์
“พี่ต่อง่า~ ออกจากห้องมาไม่รอโจ้เลยนะ” เสียงใสๆของหนุ่มโจ้ดังตามกันมา
โจ้กอดเอวคอดของหนุ่มหน้าซาลาเปาก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนแก้มชมพูใส
“โจ้อ่ะ! ทำอะไรไม่อายเลยนะ” ต่อพูดอย่างเคืองๆก่อนจะตบใบหน้าของแฟนหนุ่มเบาๆ
“โอ๊ย! รำคาญโว้ย! นี่มันไม่ใช่วันวาเลนไทน์นะพวกมึง” อ๋องบ่นเสียงดังลั่น
“ไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นแค่วันวาเลนไทน์เลย เราก็รักกันทุกวันอยู่แล้ว เชอะ....กินข้าวไม่อร่อยเลย โจ้ไปกินข้างนอกกันเถอะ” พูดจบต่อก็เดินควงแขนโจ้ให้เดินออกไปจากห้องกินข้าว โดยมีสายตาเคืองแค้นของอ๋องติดตามอยู่จนลับสายตาไป
************************************************************************
“อ๋องอารมณ์ไม่ดีเลยเนอะวันนี้อ่ะ” พิชพูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งมองดูปลาน้อยเลือกเสื้อผ้า
อาร์มหยิบเสื้อสีดำ สีฟ้า และสีชมพูมาวางไว้บนเตียง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ประจำเดือนไม่มามั้ง เออ!พี่พิช อาร์มใส่เสื้อตัวไหนดีอ่ะ เลือกไม่ถูก”
พิชคลี่เสื้อที่พับไว้ทีละตัวออกมาดูลาย ก่อนจะนำเสื้อสีฟ้าแนบตัวกับอาร์ม
“เอาตัวนี้ซิอาร์ม สวยดีออก อีกอย่าง....อาร์มเองก็ชอบสีฟ้าอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”
รู้ดีจริงนะป้าเป็ด.........อาร์มยิ้มอย่างอายๆก่อนจะหยิกแก้มของคนตัวเล็ก
“งั้นอาร์มส่เสื้อตัวนี้หล่ะกัน......น่ารักจังเลยนะ....อาร์มชอบพี่พิชจัง” ปลายเสียงที่แผ่วลงของอาร์มบ่งบอกให้พิชรับรู้ถึงความเขินอาย แก้มที่แดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆจนเห็นชัด ทำเอาพิชอดขำปนอายตามไม่ได้
“อืม.......พี่........พี่ก็ชอบอาร์มเหมือนกันแหละ” เสียงเล็กๆดังขึ้น อาร์มมองสบตากับแววตาโตหวาน ครั้งนี้หนุ่มหน้าหวานไม่หลบสายตา แต่จ้องกลับไปด้วยแววตาที่จริงจังและจริงใจ
เข้าใจพี่เถอะนะอาร์ม.........รับรักพี่เถอะนะ........พี่บอกนายไปแล้วนะ.......หรือถ้านายไม่เข้าใจ.........พี่จะบอกนายอีกรอบก็ได้นะ.....
พิชลุกขึ้นยืนก่อนจะสวมกอดคนตรงหน้าและกระซิบคำบอกรักข้างหู
“พี่รักอาร์มนะ รักมาตลอดตั้งแต่แรกเลย พี่รักอาร์มจริงๆนะ”
แววตาโตเริ่มมีน้ำตาคลอ.......ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจ....ในเมื่อตัดสินใจบอกไปแล้ว....เราก็ต้องยอมรับความจริง.....ถ้าเราถูกปฏิเสธ.....เราก็ต้องทำใจให้ได้
แขนแกร่งโอบรอบตัวและลูบผมของคนตัวเล็กเบาๆแต่ใบหน้ายังคงแดงก่ำด้วยความเขินอาย อาร์มซุกหัวลงบนผมนุ่มสีทองอ่อนและประทับจูบลงไปเบาๆ
“ร้องไห้ทำไมพี่พิช”
“ก็.....พี่กลัว….” คนตัวเล็กตอบเสียงสั่น และโอบกอดอาร์มแน่นขึ้นไปอีก
“กลัวอะไรหล่ะ........พวกพี่ๆเขาไม่ว่าหรอก.......เรื่องของเรา2คนอ่ะ”
“อาร์มพูดแบบนี้......ก็หมายความว่า...” ตึกตักๆ หัวใจของคนตัวเล็กเต้นแรงขึ้นจนอาร์มรู้สึกได้...รอยยิ้มค่อยๆปรากฏ
“อาร์มเองก็รัก.....พี่พิชเหมือนกันครับ” น้ำตาไหลออกมาไม่เทียบเท่ากับความสุขที่ล้นอกของหนุ่มหน้าหวาน
“ตอนแรก......อาร์มก็ไม่เข้าใจตัวเอง....แต่เมื่อคืนที่พี่ต่อพูดมา...ทำให้อาร์มคิดได้ว่าหัวใจอาร์มรักใครและแคร์ใคร” อาร์มพูดเสียงอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความจริงใจ ก่อนจะผลักคนตัวเล็กให้ถอนกอดและเผชิญหน้ากัน
ริมฝีปากบางจูบซับน้ำตาเบาๆ พิชหลับตาพริ้มเพื่อที่จะจดจำวินาทีนี้ไปตลอด
ริมฝีปากอิ่มของพิชถูกทาบทับด้วยความนุ่มของริมฝีปากบาง ตอนนี้ความสุขของทั้ง2คนเต็มเปี่ยมไปทั้งหัวใจ
ความรักสวยงามแบบนี้เอง มีความสุขเมื่อสมหวัง ทั้ง2คนถอนจูบก่อนจะกอดกันและกันอย่างปลื้มใจ
“เราคบกันนะพี่พิช....”
“อืม...”
********************************************************************************
จบตอน2แล้ว....พิชกะอาร์มก้อคบกัน..........แล้วนนจะเป็นยังไง......ติดตามกันต่อด้วยนะครับบ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น