ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ผมรู้สึกเหมือนตกอยู่ในฝันสยองที่น่ากลัวที่สุด ฝันว่าต้องวิ่ง วิ่งจนปอดฉีกขาด เเต่ก็ไม่อาจพาร่างให้เคลื่อนไหวได้เร็วพอ
ขาของผมเคลื่อนที่ได้ช้าลง เมื่อเเทรกตัวเเหวกไปในฝูงชนเเออัด เข็มนาฬิกาหน้าปัดบนหอนาฬิกาขนาดมหึมมาเคลื่อนผ่านไปทุกขณะ คืบเคลื่อนไปหาจุดจบ จุดจบของสรรพสิ่ง
เเต่นี่ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่ความฝันอันน่าสยดสยอง ผมไม่ได้วิ่งหนีเพื่อเอาตัวเองให้รอดพ้น เเต่ผมวิ่งเเข่งกับเวลาเพื่อช่วยเหลือสิ่งอื่นที่สำคัญกว่า ชีวิตของผมเเทบจะไม่มีความหมายเลยในวันนี้
เพชรบอกว่ามีโอกาสเป็นไปได้สูงที่เขาจะจบชีวิตที่นี่ บางทีอาจจะเกิดขึ้นต่างจากนี้ไปถ้าเขาไม่ได้โดนเเสงอาทิตย์กักตัวไว้ เเล้วทำให้เขาโดนรุมตาย
แต่ผมไม่สามารถวิ่งได้เร็วพอ
เเม้เราจะมีศัตรูมากมายรายล้อม นั่นไม่ใช่เรื่องที่มีความสำคัญใดๆต่อผม เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลา คลื่นสะเทือนเลื่อนลั่นใต้ฝ่าเท้าซวนเซ ผมรู้ว่าสายเกินไปเเล้ว เเละผมดีใจที่มีเงาตะคุ่มกระหายเลือดรอคอยผมอยู่ในส่วนของปีกในอาคาร ในเมื่อล้มเหลวไม่เป็นท่า ผมสละเเล้วซึ่งความปารถนาจะมีชีวิตสืบไป
นาฬิกาตีหง่างเหง่งอีกครั้ง อาทิตย์ส่องจ้าลงมาจากจุดกึ่งกลางของโค้งขอบฟ้า
....................................................................................................................................................................
ยู้ฮู กลับมาเเล้วครับบ กับนิยายเเวมไพร์นนพิช 5555555
ยังใช้ภาษาโอเวอร์ตลอดปี เอิ๊กๆๆๆๆ คอมเม้นหน่อยก้อดีนะครับบ
ขาของผมเคลื่อนที่ได้ช้าลง เมื่อเเทรกตัวเเหวกไปในฝูงชนเเออัด เข็มนาฬิกาหน้าปัดบนหอนาฬิกาขนาดมหึมมาเคลื่อนผ่านไปทุกขณะ คืบเคลื่อนไปหาจุดจบ จุดจบของสรรพสิ่ง
เเต่นี่ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่ความฝันอันน่าสยดสยอง ผมไม่ได้วิ่งหนีเพื่อเอาตัวเองให้รอดพ้น เเต่ผมวิ่งเเข่งกับเวลาเพื่อช่วยเหลือสิ่งอื่นที่สำคัญกว่า ชีวิตของผมเเทบจะไม่มีความหมายเลยในวันนี้
เพชรบอกว่ามีโอกาสเป็นไปได้สูงที่เขาจะจบชีวิตที่นี่ บางทีอาจจะเกิดขึ้นต่างจากนี้ไปถ้าเขาไม่ได้โดนเเสงอาทิตย์กักตัวไว้ เเล้วทำให้เขาโดนรุมตาย
แต่ผมไม่สามารถวิ่งได้เร็วพอ
เเม้เราจะมีศัตรูมากมายรายล้อม นั่นไม่ใช่เรื่องที่มีความสำคัญใดๆต่อผม เมื่อนาฬิกาตีบอกเวลา คลื่นสะเทือนเลื่อนลั่นใต้ฝ่าเท้าซวนเซ ผมรู้ว่าสายเกินไปเเล้ว เเละผมดีใจที่มีเงาตะคุ่มกระหายเลือดรอคอยผมอยู่ในส่วนของปีกในอาคาร ในเมื่อล้มเหลวไม่เป็นท่า ผมสละเเล้วซึ่งความปารถนาจะมีชีวิตสืบไป
นาฬิกาตีหง่างเหง่งอีกครั้ง อาทิตย์ส่องจ้าลงมาจากจุดกึ่งกลางของโค้งขอบฟ้า
....................................................................................................................................................................
ยู้ฮู กลับมาเเล้วครับบ กับนิยายเเวมไพร์นนพิช 5555555
ยังใช้ภาษาโอเวอร์ตลอดปี เอิ๊กๆๆๆๆ คอมเม้นหน่อยก้อดีนะครับบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น