คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : - MC 8 -
-MC 7-
คุณเคยอยากเกิดเป็นมดแล้วเดินมุดดินไปไหมครับ นั้นแหละผมกำลังเป็นแบบนั้น ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่โซฟากลางบ้าน หลังกลับจากสระว่ายน้ำชานยอลเค้าก็ไปไหนก็ไม่รู้ ผมก็ไปอาบน้ำทำเรื่องส่วนตัวไปเรื่อย จนเขากลับมานั้นแหละครับเขาก็ไปอารมณ์เสียจากไหนก็ไม่รู้มาในมือก็ถือถุงเต็มมือไปหมด เดินตึงตัง เข้าครัวไปเลย ผมอยากช่วยเค้านะแต่.....กลัวโดนทำร้ายร่างกาย ฮือออออออ
“แบคฮยอน..”
เฮือกกกกก!!!!..ชานยอลเดินมาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง นิ่งจนน่ากลัว
“วะ..ว่าไง แฮะๆๆๆ” ใจดีสู้เสือไปก่อนครับนาทีนี้
“ช่างมันเถอะ”
“มีอะไรก็บอ....”
กริ๊ง กริ๊ง~
เฮ้อออ ยังไม่ทันรู้เรื่องเลยใครมาละทีนี้ผมกำลังเดินไปเปิดประตูแต่ชานยอลเดินตัดหน้าผมไปก่อน โครตอึดอัดเลย
“เบคอนนนนนนนนน” ฮืม เบคอน คนที่เรียกเบคอนมีคนเดียวว ผมหันหลังไปมองคนที่เรียกผม
“พี่เทา!!!!” ด้วยความดีใจผมเข้าไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ก็คนมันคิดถึงนี่นา
พี่เทาเป็นพี่ข้างบ้านเก่าของผมเองเราสนิทกันมากๆเพราะพ่อของพี่เทาเป็นเพื่อนรักกับพ่อของผม พี่เขาเหมือนพี่ชายแท้ ตั้งแต่ย้ายบ้านมาเราเจอกันน้อยลง ต้องรอให้บรรดาพ่อๆนัดกันสังสรรพวกผมถึงได้เจอกัน แล้วยิ่งตอนเด็ก ก็จะมีผม พี่คยองซู และ ก็พี่เทา ที่ชอบพากันไปเล่นชิงช้าท้ายหมูบ้าน นึกแล้วก็อยากย้อนเวลากลับไป...
“เบาๆหน่อย ฮ่าๆๆๆ...ยังไงเนี้ยผอมลงนะเรา”พี่เทาผละผมออกจากอ้อมแขนหมุนซ้ายหมุนขวา
“ก็นิดหน่อย..ว่าแต่พี่มาที่นี้ได้ไง”
“ก็พี่คยองซูโทรบอกว่าไปออกค่ายอาสาเห็นบอกเป็นห่วงเราเลยให้พี่มาดู”
“พี่คยองซูอย่างนี้ตลอกแหละ..พี่เทาคิดถึงจังเลยยยยย”ว่าจบผมก็เข้าไปกอดแรงๆอีกหนึ่งที พี่เทาเป็นพี่ผมหนึ่งปี เรียนโรงเรียนตรงข้ามผมนี้แหละแต่เราไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่นัก
“อะแฮ่ม..” ผมกับพี่เทาที่ยืนกอดกันกลมหันไปมองทางต้นเสียง
“อะ..อ่อ นี้ชานยอล ปาร์คชานยอลเพื่อนข้างบ้าน เขามาอยู่เป็นเพื่อน......ชานยอลนี่พี่เทา พี่ชายเราเอง”
ชานยอลโค้งตัวน้อยๆ พี่เทาอย่างมีมารยาทก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไป ผมกับพี่เทามองหน้ากัน ผมว่าในหัวของเราสองคนคงมีคำถามเดียวกัน เป็นอะไรของเขาว่ะ
[Chanyeol prat]
หงุดหงิดโวยยยยยยยยยย
ทำไมต้องไปกอดมันด้วยโห่ มันก็แค่พี่ บ้าบอ แล้วที่สำคัญไอ้พี่เทาอะไรนั้นมันเป็นนักบาสของโรงเรียนฝั่งตรงข้าม หึ!! ให้ได้ยังงี้สิ ปาร์ค ชานยอล
เครียดครับเลยมาลงกับเฟสบุ๊ค
PCY_MD 2นาทีที่แล้ว
มารผจญ!!!!!!!
คุณ และ krissคนหล่อทะลุกาแล็กซี่ , เสี่ยวลู่คน ซังนัมจา , ดาร่า เดอะเบบี้ และอีก45คน
น่าเบื่อ คำนี้เต็มหัวไปหมดเลยทำไรดีละทีนี้ กลับบ้านดีไหม? ฮึ๋ย พี่คยองอุตสาฝากให้ดูแลแบคฮยอน อ๋อ..ไปข้างนอกดีกว่า
ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อเชิ้ตลายทาง กางเกงขายีนส์ขายาวในแบบฉบับของผม ผมมองตัวเองในกระจกเหมือนว่ามันขาดอะไรไปอย่างนึง อ่อ..แว่น เรียบร้อยร้อย หล่อแล้วโว๊ยยยย
.
.
.
หายไปไหนกันหมดละเนี้ยผมเดินลงมาจากชั้นสองมองไปรอบๆไม่มีใครอยู่เลย ดีครับ....ดี!!!!
“ฮ่าๆๆๆ เลอะตลอดะเรา” หืม เสียงไอ้พี่เทาบ้าบออะไรนั้น ดังมาจากในครัว อยู่ในครัวกันสินะ แหม๋~ หัวเราะชอบใจ มีความสุขมากสินะ
ไปในดีเนี้ยทีนี้ ตอนนนี้ผมขับรถไปเรื่อยเปื่อยไม่มีที่จะไปแล้วตอนนี้ ผมอออกจากบ้านมาโดยไม่บอกไม่กล่าวเจ้าของบ้าน...ดีแล้วหนิ เขามีพี่เทาบ้าบอ อะไรนั้นแล้วหนิ เฮฮาร่าเริง อะไรมันจะขนาดนั้น คิดถึงกันมากหรือไง กอดกันกลมเชียวนะ
ผมมาจอดรถที่ห้างJYPชื่อดังแถวหมู่บ้าน ซื้อของไปทำอาหารดีกว่ามั้ง อารมณ์ไม่ดีควรช็อปปิ้ง..ผมอยากจะบอกว่าผู้ชายก็เป็นเหมือนผู้หญิงและครับ เวลาอารมณ์ไม่ดีก็อยากซื้อความสุขใส่ตัว
.
.
.
“ดูรุ่นไหนดีค่ะ” พนักงานต้อนรับสาวสวยยิ้มแป้นในแบบฉบับของเขาแต่สายตานี้แทบจะกินผมไปทั้งตัวแล้ว ขนลุกอ่ะป้า!!!
“ดูชุดว่ายน้ำครับ เอาแบบขายาวแขนยาว ปิดหมดเลยได้ยิ่งดีครับ”
“มีค่ะ ใส่เองใช่ไหมค่ะ”
“ป่าวครับ...เอ่อ..ซื้อให้เพื่อ...”
“แฟนหร๋อค่ะ? ทางด้านนี้เลยค่ะ”
อ่าวไรหว่า? ผมยังไม่ทันแก้ตัวอะไรเลย พนักงานก็นำผมไปโซนชุดว่ายน้ำผู้หญิง เอิ่มมมมมม.......
“ขอโทษครับ พอดีเขาเป็นผู้ชายนะครับ”
“อะ..อ่อค่ะงั้นเชิญทางนี้ค่ะ” ผมเห็นพนักงานหน้าเว่อไปเลย ฮ่าๆๆๆ ตลกดี สงสัยคงคงจะตกใจ
ผมเดินดูชุดว่ายน้ำจนมาเจอชุดๆนึง อันนี้แหละคือใช่ ขายาว แขนยาว คอยาวปิดถึงต้นคอ นี้แหละ งงใช่ไหมละทำไมผมต้องมาซื้อชุดว่ายน้ำใหม่ให้แบคฮยอน ก็พี่คยองเขาฝากให้ดู ผมก็กลัวว่าไปว่ายน้ำแล้วผิวจะเสีย ถ้าน้องชายเขาดำขึ้นมาเดี๋ยวจะมาโทษผมอีก โห่ ไม่เอาหรอกไม่กล้าเสี่ยงนะครับ
ผมก็ไม่เข้าใจเขานะว่าทำไมถึงอยากจะผอม ตั้งแต่ปิดเทอมมาผมเห็นเขาออกกำลังทุกเย็นเลย เขาผอมลงจริงๆ ถ้าไม่ได้เจอกันนานนี่จำไม่ได้เลยนะ ผมพูดเลย ก็มีบ้างที่เซฮุน ลู่หาน แวะมาเล่นบ้าน แต่ผมไม่ชอบหน้าเซฮุนเพื่อนร่วมห้องหมาน้อยเลย...หมั่นไส้!!!
ขอบอกตรงนี้เลยว่าผมไม่ได้แอบดูแบคฮยอนนะ…
นี่!! ก็บอกไม่ได้แอบดูไงเล่า!!!!
“เอาชุดนี้อาครับขอดูไซต์ใหญ่หน่อยครับ”
. “อ่อค่ะ” ผมชี้ชุดว่ายน้ำแบบที่ต้องการ..พนักงานหายไปหาชุดว่ายน้ำในสต๊อก ผมก็เดินดูชุดว่ายน้ำไปเรื่อย หรือผมจะไปว่ายด้วยดี อากาศยิ่งร้อนอยู่ด้วย มันเป็นความคิดที่ดีปาร์ค ชานยอล
“ได้แล้วค่ะ”เสียงของพนักงานสาว(?)ทำให้ผมละจากกางเกงว่ายน้ำไปดูชุดที่เขาถือมา ผมเลือกจนได้ตัวที่คิดว่าหมาน้อยของผม คงจะใส่ได้
“เอาตัวนี้ครับ กับกางเกงตัวนี้”
.
.
.
หลังจากที่ผมเลือกชุดว่ายน้ำเสร็จผมก็เดินดูของไปเรื่อย แวะร้านรองเท้าบ้าง หนังสือบ้างจนได้หนังสืออาหารเผื่อสุขภาพมาหลายเล่มกะจะไปลองทำดู ผมก็เดินมาเรื่อย จนสะดุดกับอะไรเข้าบางอย่าง
“ชุดนอนลายสก๊อตตัวนี้ชุดเท่าไหร่ครับ?”
“อ่อ ชุดนี้450บาท คะ”
“เอาชุด14นะครับ ขอสีแดงนะครับ”
“ได้คะ”
“อ่อ..ขอไซต์XLกับXXLนะครับอย่างละเจ็ดตัว”
ผมว่าเมื่อก่อนแบคฮยอนคงใส่XXXXXLแน่นอน....
“ได้แล้วค่ะ ทั้งหมด 6,300บาทค่ะ”
.
.
ตอนนี้ผมกำลังหอบทั้งชุดว่ายน้ำ หนังสือ ชุดนอน เข้าบ้าน ที่หนักสุดเลยนี้ชุดนอน หนักเป็นบ้าเลย ไอ้พี่เทาบ้าบอนั้นกลับไปหรือยังนะ คงมีความเกรงใจอยู่บ้างละมั้ง จะอยู่นานไปและ ไหนบอกแค่แวะ ถ้าอยู่นี้ควรไปอบรมมารยาทเข้าบ้านคนอื่นใหม่นะ (บ้านแกหร๋อห๊ะ??!!!)
“ชานยอล หอบอะไรมาเยอะแยะ” พอผมเปิดประตูบ้านเข้ามาเจอแบคอยอนผมก็โล่งใจสงสัยจะกลับละ
“อ่อพอดีไปซื้........”
“เซฮุน มาช่วยถือของหน่อยยยยยยยยยย” ห๊ะ อะไรนะ เซฮุน? เซฮุนไหน
“อ่าวหวัดดีชาน ยอล” แหม่จะเน้นทำไมครับกลัวไม่ได้ยินหรือไง
“อ่อ..พอดีพี่เทากลับไปสักพักเซฮุนก็มาหน่ะ เอ้า..เซฮุนช่วยถือสิดูชานยอลเขาหนักนะ”
“ไม่ต้อง!” พูดเสร็จผมก็แบกกระสอบชุดนอน ชุดว่ายน้ำ หนังสือ แล้วเดินขึ้นห้องไม่สนใจสิ่งรอบข้างทั้งนั้น แต่คิดไปคิดมาน่าจะขอความช่วยเหลือหน่อยก็ดี ชั้นสองนะโว๊ยยยยยย ลมแทบจับ
น้ำใจก็ไม่มี ยังจะไปใช้คนอื่นอีก คอยดูจะเผาชุดนอน ชุดว่ายน้ำทิ้งให้หมดเลย!!!
ไม่ต้องใส่มันสักชุดหรอก คนอุตสาซื้อมาให้
นี้ผมไม่ได้น้อยใจนะ
จริงๆนะ
เค้าเรียกตัดพ้อเฉยๆ
----------------------------------------------------------------------------
보고 싶은걸 참을 수 없어.
ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย, นอกจากคิดถึงเธอ
- พบปะ-
พี่ยอล ไม่ค่อยเท่าไหร่....จริงๆนะ^^
มีคนคิดถึงเค้าไหม??? สงสัยคงไม่มี 55555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะจ๊ะ มีกำลังใจแต่งต่อมากๆๆ
ขอบคุณทุกยอดเฟบ ทุกยอดวิว มันเยอะกว่าที่คิดไว้ 55555
#ฟิคบยอนMC
<3
ความคิดเห็น