คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : - MC 3 -
-MC 3-
~วันสอบวันสุดท้ายไวเยี้ยงการโกหก~
งื้อ วันสุดท้ายของการสอบข้อสอบยากมากเลย ผลออกมาแย่มากแน่ๆเลย ช่างมันคิดไปก็เท่านั้น ยังไงก็ได้ปิดเทอมละ สบายเจรงงงงงงงงงง
“บยอน กลับบ้านกันเถอะข้อสอบวันนี้เพลียจิตอ่า”ฮ่าๆๆ ดูหน้าเสี่ยวลู่สิ เหมือนร่างไร้วิญญาณมาก ซึ่งมันไม่ต่างจากผมเลย ผมสายศิลป์นะ ไม่ใช่วิทย์ ข้อสอบนี้ยากมากยังกับคัดนักวิทยาศาสตร์
“โอเคๆ กลับบ้านกันเนอะ”
ตอนนี้ผมอยู่รอแม่ลู่หานมารับเป็นพเพื่อนที่หน้าโรงเรียน วันสอบวันสุดท้ายทุกคนจะไปฉลองกับเพื่อน ทุกคนคุยกันเฮฮามากเลย ผมไม่อิจฉาหรอกนะผมมีแค่ลู่หานคนเดียวก็พอใจละ เขาคือเพื่อนที่ดีสำหรับผม
“เฮ้ยนั้น!!”ลู่หานมีท่าทางตกใจและชี้ไปยังฝั่งโรงเรียนตรงข้าม ใช่ครับโรงเรียนตรงข้ามกับอีกโรงเรียน ผมมองไปตามลู่หานผมต้องเห็นภาพที่ไม่อยากเห็น ผมอยากหายไปจากตรงนี้หรือไม่ก็วิ่งหนีไปให้ไกลๆ ชานยอลเขาเดินมากับผู้หญิงคนนั้น คนที่ผมเห็นที่สนามบาส ครั้งที่แล้ว เหอะ อย่าร้องสิ บยอนแบคฮยอน
“บยอน เราขอโทษนะ..เราไม่ได้ตั้งใจ”ลู่หานที่ดูสีหน้าเพื่อนรักตัวเองไม่ค่อยสู้ดีนัก
“อืม..ไม่เป็นไร”
“เราไปส่งเอาไหม?”
“ไม่เป็นไร..อ๊ะนั้นแม่นานยมาแล้วกลับเถอะเดี๋ยวแม่จะรอนานนะ”ผมดันลู่หานขึ้นรถไปแล้วโค้งให้แม่ลู่หานเล็กน้อย
ผมไม่ควรอยู่ตรงนี้!!!!!!!
“หมูอ้วน!!!”
เหอะโลกนี้มันจะอะไรกันนักหนา ไม่ไหวแล้วอดทนไม่ได้แล้ว ฮือ...ฮึก TT
“เออ..ฮึก..อ้วนแล้วแล้วไง มันหนักหัวมึงหรือหรือไงไอฮุน ฮืออออ”
“เฮ้ย แบคคือกูไม่ได้ตั้งใจ..มะ..มึงอย่าร้องไห้ดิ”
“ฮึก...ฮือออออ”
“เฮ้ยกูบอกขอโทษ..ห่าคนมองหมดละ”
“ฮุนกู..อ้วนมากเลยหร๋อ ฮึก..กู..กูน่าเกียจขนาดนั้นเลยหร๋อ..ฮึก”
“เอ่ออ..ไม่หรอก”
“มึง..ฮึก..ไม่ต้องมาโกหกกู”
อยู่ดีๆไอฮุนก็เอาผมไปกอด ลูบหัวผมเบาๆ มันบ้าหรือป่าว หรือมันจะแกล้งผม ฮึกฮือออออ เอาเลย จะทำไรทำเลย ผม..ผม..ฮึก...
“เพราะผู้หญิงที่มากกับไอยอลใช่ไหม?”ผมพยักหน้าตอบส่งมันไป มันจะพูดขึ้นมาทำไม จะซ้ำเติมกันหร๋อ..ฮือออออออออออ
“เดี๋ยวกูช่วยมึงเอง มึงต้องผอมเว้ยยยยย!!”
ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามัน มันพูดจริงหร๋อ สมองมันกระทบกระเทือนมาหร๋อ ทำไมมันมาแปลกๆ
“แต่ตอนนี้มึงร้องมาเลย ร้องมาให้พอแล้วไปเริ่มชีวิตใหม่กัน”ถึงมันจะฟังดูแปลกๆ แต่ผม..ผมอยากร้องไห้ อยากระบายกับใครสักคน ผมทนไม่ไหวแล้ว ฮืออออออออออออออ
แบคฮยอนไม่รู้เลยว่า มีสายตาใครบางคนจ้องมองเขากับเซฮุน..แต่..เซฮุนมองเห็นสายตานั้น....ตลอดเวลา
.
.
.
.
จากที่ผมร้องไห้จนพอเซฮุนก็โทรหาลู่หาน เผื่อจะเปลี่ยนแปลงตัวผม ผมเกรงใจลู่หานนะ แต่ผมก็ไม่เข้าใจไอฮุนอยู่ดี จู่ๆมันถึงมาช่วยผม มาทำดีกับผม มันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ช่างมัน ขอแค่ผมผอม ผมดูดีกว่าตอนนี้ ผมแค่หวังว่าชานยอล จะมองผมบ้าง
“บยอน มึงพรุ้งนี้เจอกันที่ร้านคาเฟ่มึงนะ กูโทรบอกไอลู่มันและ”
“อืม..งั้นกลับบ้านเหอะกูก็จะกลับละ”
“เออๆ..กลับดีๆมึง”
ผมมองไอฮุนขึ้นพี่วินไปผมกำลังจะหันเดินขึ้นสองแถวกลับบ้าน แต่มีเสียงนึกเรียกผมไว้
“แบคฮยอน!!!”ผมหันไปหาต้นเสียง
“ชะ..ชานยอล”เหอะ!! พระเจ้าทำไมชอบแกล้งผมจังนะ ผมต้องเดินหนี แต่ผมจะหนีไปไหนดีละ
“ขาหายแล้วหร๋อ?”ทำไมชานยอลมาคุยกับผม? ทำไมชานยอลถึงถามผม?
“อ่อ...อืม”
“ดีแล้ว..ป่ะกลับบ้านกัน”ชานยอลจับข้อมือผม แล้วพาไปขึ้นรถสองแถว เขาจะรู้ไหมเค้ากำลังจะทำให้ผมร้องไห้อีกครั้ง มือนี้หรือป่าวที่จับผู้หญิงคนนั้น?
ผมกับชานยอลขึ้นมาสักพักรถกก็ออกจากคิว ทั้งรถมีแค่ผม ชานยอลกับน้องผู้หญิงอีกสองคน ผมนั่งข้างชานยอล น้องผู้หญิงาองคนก็คุยไรกันไปไม่รู้ นินทาผมแน่ๆ
พอรถวิ่งได้สักพักน้องสองคนนั้นก็ถึงที่หมาย เหลือเพียงแค่ผม กับชานยอล ทำไมวันนี้ รู้สึกว่าบ้านผมมันอยู่ไกลจังนะ...ฮือออ ผมอยากจะชะโงกหัวไปหาลุงคนขับ แล้วบอกว่า ลุงครับ ขับเร็วๆหน่อยได้ไหม??
ผมเงียบ ชานยอลก็เงียบ ทำไมนะ ทำไมอึดอัดแบบนี้
“เอ่อ..แบคฮยอน”
“ห๊ะๆๆ”อยากจะมุดหน้าลงล้อ ผมทำไรลงไปเนี้ย
“ฮ่าๆๆๆ ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจ”
“เอ่อแหะๆ..ไม่เป็นไรหรอก”ผมทำได้แค่ยิ้มแห้งๆส่งไป
“ทำไมเจอหน้าเรา..ต้องหลบหน้าด้วยละ”หืม!!ผมเงยมองหน้าชานยอลถึงรู้ว่าชานยอลมองหน้าผมอยู่ก่อนแล้ว เพราะงี้ไง ถึงต้องหลบหน้า
“เอ่อ..คือ..เอ่อ..คือ”ผมจะบอกยังไงดี บอกไปเลยไหมว่าชอบ หึ๋ยไม่ได้ๆๆ ชานยอลต้องเกียจหน้าเราแน่ ต้องปาก้อนหินใส่ห้องเราแน่ๆ ทำไงดี บอกไงดี
“ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอกก็ได้ไม่เห็นต้องหน้ายังกับโลกจะแตกขนาดนั้นเลย”
พูดเสร็จ ชานยอลก็เอื้อมมือไปกดออด ถึงแล้วสินะ ชานยอลให้ผมลงรถก่อนแล้วค่อยเดินตามหลังผมมา ตอนผมจ่ายเงินค่าโดยสาร ผมอยากจะขอบคุณลุงขับจริงๆนะ ขอบคุณครับลุง....
เอิ่มมม..ตอนนี้ผมกำลังเดินเข้าบ้านกับชานยอล ไม่อยากจะบอกหรอกครับว่าสถานการณ์ อึดอัดมาก แต่ผมชอบนะ ผมไม่เคยเดินกลับบ้านกับชานยอลเลย ถึงแม้เราจะอยู่โรงเรียนเดียวกัน บ้านชนกันก็เถอะ ผมอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จริงๆนะ
“อืม...ข้อสอบวันนี้ยากไหม?”
“โหยยย ไม่อยากจะพูด ยิ่งคณิตศาสตร์นะไม่ต้องพูดถึง คิดว่าสอบคิดนักคณิตศาสตร์โลกหรือไง เด็กม.5 นะ ไม่ใช่ด็อกเตอร์ ยิ่งอังกฤษ กว่าออกข้อสอบเด็กเศษหรือไง เด็กสายศิลป์นะ ออกงี้ต่อยหน้ากันเลยไหม หืมมม..ตอนได้ข้อสอบมานะ อยากจะเอาไปเผาทิ้งมาก ข้อนอนก่อนแล้วค่อยส่งกระดาษป่าวได้ไหม / ฮ่าๆๆๆ เรารู้แล้วละว่ามันยากแค่ไหน”
เฮ้ยยยยย!! นี่ผมทำไรลงไปเนี้ยยยยยย ฮือออออออ ผมลืมตัวอ่า ชานยอลคงว่าผมพูดมากแน่เลย แต่คงรักษาน้ำใจเลยพูดแบบนั้น
“ถึงบ้านแล้ว ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นก็ได้มันเหมือนหมาหงอยเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ” หือ..อะไรนะหมาหร๋อ??
“ห๊ะ!! อะไรนะ??” เค้ารู้ฉายาผมได้ไง?? หรือแค่บังเอิญ??
“โกรธหร๋อ..เค้าขอโทษนะ เข้าบ้านได้แล้วหมาน้อยแบคฮยอน ฮ่าๆๆ”
“ห๊ะ!! หมาน้อย??” มันตลกมากใช่ไหม??
“ฮ่าๆๆ เข้าบ้านได้แล้วน่า” เออ เข้าก็เข้าไล่ดีนัก
ผมกำลังล่วงหากุญแจในกระเป๋า นักเรียน เพื่อที่จะไขประตูบ้าน เพราะพี่คยองซูคงเข้าเวรดึก ส่วนพ่อแม่คง นอนร้าน เฮ้อ ผมต้องนอนคนเดียวสินะ
“แบค!!!”ผมหันหลังกลับไปตามเสียงเรียกของชานยอล
“ห๊ะ!!!”
“ฮ่าๆๆ จะว่าไปนายก็น่ารักดีนะ”
น่ารักดีนะ น่ารักดีนะ น่ารักดีนะ
“นะ..นาย..ชะ..ชานยอล..นาย..ว่าไงนะ?”ครับ..สมองผมตอนนี้ไม่รับรู้อะไรแล้ว
“ฮ่าๆ เรียก ชานชานก็ได้ เราชอบ”
ปล่อยระเบิดเสร็จตัวการก็เดินกลับบ้านตัวเองหน้าตาเฉย ปล่อยให้ผมยื่นเอ๋ออยู่หน้าบ้าน ยุงจะหามผมไปฆ่าหมกป่าและ แต่เสียใจ ผมตัวใหญ่ นี่คือข้อดีของผม เดี๋ยว!! มันใช่เวลาไหม???
.
.
.
.
.
น่ารักดีนะ
ชานชาน
เราชอบ
3 คำนี้มันก้องอยู่ในหัวของผมตลอดเวลา
งืออออออออ หยุดสิ หยุดเต้นแรงแบบนี้ได้ไหมเล่า ทุกคนตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงจนมันจะทะลุออกจากอกผมแล้วเนี้ยยยยย
ฮึ๋ยยย~ ไม่คิดแล้ว นอนดีกว่า พรุ้งต้องไปหาเสียวลู่กับไอฮุนที่คาเฟ่หนิ
ใช่ผมควรนอน นอนได้แล้วแบคฮยอน
ตุบ~
หือ..เสียงอะไรออกมาจากระเบียง..ผีหรือป่าว??..ไม่นะ..ฮึ๋ย!!..เอาไงดีแบคฮยอน..เดินไปดูหน่อยละกัน
ครืดดด~ (เสียงประตูสยองไป)
กระดาษ ใครปากระดาษมา??
“Good Night My dog”
พี่คยองซู พี่หมอจงอิน ส่งรถพยาบาลมาให้ผมที่
อั๊กกกกกกกกกกกก!!!!!!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
우리의 만님은 우연이 아닙니다.
- พบ -
ตอนนี้เป็นไงบ้าง ตอนหน้าน้องแบคของเรา จะผอมแล้วน้าาาาาาาาาาา
เที่ยวสงกรานต์สนุกไหม? เล่นที่ไหนกัน?
ขอบคุณอีกครั้ง ที่เข้ามาอ่าขอบคุณทุกคอมเม้น ขอบคุณจริงๆน้าาาา
<3
ความคิดเห็น