คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : - MC 2 -
-MC 2-
-Chanyeol part-
ผมก็งงๆนะ..อยู่ดีๆลู่หาน..ใช่ไหม? อืม..นั้นแหละผมอ่านชื่อเค้าจากป้ายชื่อตรงหน้าอก เฮ้ย!!ผมไม่ใช่คนทะลึ่งนะอย่าเขาใจผมผิดสิ เข้าเรื่องดีกว่า เขาเอาชีสข้อสอบ วิชา วิทย์ คณิต และอังกฤษ มาให้ผม ฝากผมไปให้แบคฮยอน ผมก็แปลกใจว่าทำไมไม่เอาไปให้เอง สงสัยติดธุระมั้ง ช่างมันเถอะแล้วผมจะมาคิดอะไรละเนี้ย ในเมื่อตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านแบคฮยอนแล้ว
ติ้งต่อง~
ผมกดออดไปสักพักก็มีผู้ชาย ตัวเล็กๆ ตาโตๆ น่ารักๆวิ่งออกจากบ้านมาเปิดประตูให้ผม ใครกันนะ..ผมอยู่แค่หลังบ้านไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
“มาหาใครเอ่ย?”
“เอ่อ..ผมมาหาแบคฮยอนครับ”
“อ่อเพื่อนแบคฮยอนสินะ..พี่ชื่อคยองซูโดคยองซูจะเรียกคยองตามแบคมันก็ได้นะ”พี่เค้ายิ้มน่ารักมากเลย ปากเค้าเป็นรูปหัวใจด้วย
“อ่อ ผมชานยอล..ปาร์ค ชานยอลครับเรียกชานเฉยก็ได้ครับ บ้านผมอยู่หลังบ้านแบคฮยอนนี่เองครับ”
“จริงหร๋อ!!ดีจัง..เออ ชานมาหาแบคหนิเข้าบ้านก่อนนะ”
ผมรู้สึกว่าพี่คยองซูเค้าคุยเก่งมากๆเลยครับ ผมเดินตามพี่คยองซูเข้าไปในบ้าน พี่เขาบอกว่า แบคฮยอนอยู่ข้างบน พี่เขาขอตัวไปจัดการอาหารในครัวที่ทำค้างไว้
“ตามสบายเลยนะชานยอล พี่ขอตัวก่อน”
“ครับ”
จากนั้นผมก็เดินมาถึงหน้าห้องของแบคฮยอน เอิ่มม..ผมควรเริ่มยังไงก่อน เคาะประตูก่อนเนอะ แล้วไงต่อละ..ถามอาการเจ็บเท้าก่อนดีไหม..อืมเป็นความคิดที่ดี
ก๊อก ก๊อก!
“เข้ามาเลย แบคไม่ได้ล็อคประตู” เสียงตะโกนมาจากในห้อง
แอ๊ด~
ผมเปิดประตูเข้าไปแบคฮยอนนั่งอยู่ปลายเตียงกำลังดูทีวี พอแบคฮยอนหันมามองผมเท่านั้นแหละ รีโมทในมือของแบคฮยอนก็ล่วงลงพื้น
“แบคฮยอน เป็นไรหรือป่าว เราทำให้ตกใจหรือป่าว?”ผมรีบวิ่งเข้าไปดูแบคฮยอน สงสัยจะตกใจมาก
“ชะ..ชา..ชานยอล”
“เป็นไรไหม?”แบคฮยอนเขาดูตกใจที่เห็นหน้าผม ผมไม่ใช่ผีนะ!!
“มะ..ไม่เป็นไร”ไม่เป็นไรทำไมต้องก้มหน้าด้วยละ อาการเริ่มแปลกๆแล้วนะเนี้ย หรือรังเกียจผม??
“แน่ใจนะ?”แบคฮยอนพยักหน้ากลับมาแต่ก็ยังก้มหน้าเหมือนเดิม ”พอดีลู่หานเพื่อนนายอ่า ฝากชีสแนวข้อสอบมาให้นาย”ผมยื่นชีสข้อสอบไปตรงหน้า แบคฮยอนก็ฉกไปเลย รีบอะไรขนาดนั้นนะ ผมน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหร๋อ
“ขะ..ขอบใจนะ”แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองแวบเดียว แวบเดียวจริงๆ แล้วก็ก้มหน้าต่อ
“อืมๆงั้นเรากลับก่อนนะ”
“อะ..อืมม”
.
.
“หายไวๆนะ”
จากนั้นผมก็ออกจากห้องแบคฮยอนโดยไม่ลืมปิดประตู ผมยื่นคิดอยู่หน้าห้อง ทำไม่ต้องก้มหน้านะ ป่วยหร๋อ?..ไม่นะไหนลู่หานบอกแค่เท้าแพลงไง แต่ผมแอบเห็นนะ หน้าจอโทรศัพท์แบคฮยอนเป็นรูปผม เอ๊ะ!! หรือไม่ใช่ หรือ ผมตาฝาดนะ ช่างมันเถอะ เค้ารังเกียจผมนี่นา กลับบ้านดีกว่า
(ลู่หานนนนน!! นายให้ชานยอลเอาชีสมาให้เราอ่อ?)
นี่ผมไม่ได้ตั้งใจแอบฟังก็ผมกำลังจะเดินแล้วดันได้ยินนี่นา แต่ในบทสนทนามีชื่อผมด้วย
(ฮือออออ ชานยอลหล่อมากเลยนะ.แต่เค้าไม่กล้ามองหน้าหรอกนะ)
หล่อหร๋อ..ฮ่าๆๆๆๆ
(ฮ่าๆๆๆ..พี่เทาหร๋อ..ไม่มีอะไร..ฮ่าๆๆบ้า!!!)
เดี๋ยวนะ เทา พี่เทาไหน??
(ฮ่าๆๆๆ..โอเคๆ)
หึ๋ย หงุดหงิด
เดี๋ยว...แล้วผมหงุดหงิดไรเนี้ย ฮู้!! กลับบ้านสิ กลับบ้าน มายืนเด๋ออะไรตรงนี้
“อ่าว ชานยอลจะกลับแล้วหร๋อ”
“ครับ”
“ว้า พอดีพี่ว่าจะชวนกินข้าวพร้อมกันพอดี”
“ไม่เป็นไรครับ เกรงใจอีกอย่างพี่ผมรอกินข้าวหน่ะครับ”
“อ่าวมีพี่ชายด้วยหร๋อ?..งั้นรอแปปนึงนะ”
ผมนั่งรอพี่คยองซูอยู่ตรงโซฟาห้องนั่งเล่น บ้านแบคฮยอนก็อบอุ่นดีนะ ผมดูจากรูปถ่ายเอาหน่ะ บ้านผมชนกับบ้านแบคฮยอนก็จริงแต่เราไม่ค่อยสนิทกันหรอกครับ ผมอยู่กับพี่ชายแค่สองคน พ่อแม่ผมอยู่ญี่ปุ่น นานๆจะกลับมาที แต่บ้านแบคฮยอนเค้าอยู่กันครบทุกคนเลยแถมยังมีพี่ชายที่น่ารักอย่างพี่คยองอีก ชีวิตผมเศร้าเนอะ ฮ่าๆๆ ไม่ใช่พี่ชายผมไม่ดีนะ เค้าดูแลผมเป็นอย่างดีเลยแหละ แล้วผมจะมาดร่ามาทำไมละเนี้ย
บ้านแบคฮยอนย้านมาตอนผมอยู่ม.2 ตอนนั้นผมกับแบคอยู่คนละโรงเรียน ผมอยากจะไปคุยกับเขานะแต่เขาเหมือนรังเกียจผมอ่ะ พอเดินเข้าไปใกล้ก็เดินหนีผมตลอด ตอนนั้นแบคฮยอนอวบๆน่ารักมากเลย พออยู่ไปเรื่อยๆผมว่าบ้านเค้าคงเลี้ยงดี ฮ่าๆๆผมไม่ได้ว่านะ แล้วแบคฮยอนก็ย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกับผมตอนม.4 ตั้งแต่นั้นมาผมว่าเค้าคงไม่อยากคบกับคนอย่างผมหรอกมั้ง ขนาดเจอกันที่โรงเรียนเค้ายังไม่ทักผมเลย
ไม่นานพี่คยองซูก็ออกมาจากครัวพร้อมถุงผ้าสีขาว
“อ่ะ ชานยอลพี่ทำเผื่อเราด้วย ตอนแรกนึกว่าจะกินข้าวพร้อมกันซะอีก”
“ขอบคุณครับ”ผมรับถุงผ้าที่ข้างในมีกระอับข้าว 3 กระอับ (ใช่คำถูกไหมเนี้ย??)”งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“อ่า.. ลืมไปเลยชวนคุยซะนาน กลับบ้านดีๆนะ”
“ลาละครับ ฝากดูแลแบคฮยอนด้วยนะครับ”
.
.
.
.
พี่คยองซูทำอาหารน่าจะเก่งเนอะ ตอนนี้ผมเทอาหารที่คยองซูทำใส่จาน มันหอมมากๆเลย
“น้องชานนนน โหยยยยยซื้อที่ไหนมา”พี่ชายผมเองครับสงสัยแล้งลง
“พี่คยองซูบ้านข้างหลังทำให้”
“คยองซูหร๋อ?...คนที่ตาโตๆ ตัวเล็กๆ??”
“อืมนั้นแหละ..ทำไม ชอบหร๋อ??”
“อะไรก็เขาย้ายมาจากแอลเอ มาเป็นหมอที่โรงพยาบาล”
“พี่เขาเป็นหมอหร๋อ?บังเอิญจัง”
“จะกินไหมข้าวหน่ะ..ถามอยู่ได้หมอก็หิวเป็นนะเฮ้ย”
“ครับผม กินแล้วครับ คุณหมอคิม จง อิน!!!!”
-End Chanyeol Part-
-Beakhyun Part-
หายไวๆนะ หายไวๆนะ หายไวๆนะ
โอ๊ยยยยยยยยย อยากระเบิดตัวเองตู้มกลายเป็นโกโก้ครั้น ท่วมทุ้งข้าวสาลี…พ่อจ๋า แม่จ๋า ชานยอลบอกแบคหายไวๆด้วยแหละ งื้ออออออออออออออออ เสี่ยวลู่ ใช่ เสี่ยวลู่...แสบนักนะ
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
(สวัสดีแบคกี้อ่า)
“ลู่หานนนนน!! นายให้ชานยอลเอาชีสมาให้เค้าอ่อ?”
(ชานยอลเอามาให้แล้วอ่อคิกๆ ชานยอลเป็นไงบ้าง)
“ฮือออออ ชานยอลหล่อมากเลยนะ”
(อ้าวทำไมอ่า วันนี้อุตสาเดินไปข้อร้องชานยอลเลยนะ)
“ฮ่าๆๆๆ”
(พี่เทาอ่าคนที่ขอไลน์แบค พี่เขาจีบหร๋อ??)
“พี่เทาหร๋อ..ไม่มีอะไร”
(ชอบหรือป่าววววววววว??)
“ฮ่าๆๆบ้า!!!”
(หายไวๆนะแบค คิดถึงอ่า)
“ฮ่าๆๆๆ..โอเคๆ”
(แค่นี้นะเค้าไปกินข้าวก่อน กินข้าวด้วยนะบยอน)
“โอเคๆ”
ผมมองไปที่ชีสข้อสอบที่ชานยอลเอามาให้ ชานยอลเอามาให้ ทุกคนนนนนน ชานยอลเอามาให้ เขินอ่า ชานยอลเข้ามาในห้องอ่า อุ๊ย!!เดี๋ยวแม่เค้าด่านะตัวเอง ขออนุญาตยังอ่า มันไม่ดี มันผิดผีนะ อรั๊ยยยยยยย
หลังจากที่ผมคุยกับลู่หานเสร็จ สักพักพี่คยองซูก็ยกอาหารมาให้ นั่งคุยกันเฮฮาปาร์ตี้มาก พี่คยองซูเล่าชีวิตตอนที่อยู่แอลเอให้ฟัง แล้วก็โรงพยาบาลด้วย พี่เค้าบอกไม่ถูกชะตากับหมอคิม ถามไปถามมา คือหมอคิม จง อิน พี่ชายชานยอล ฮ่าๆๆ บังเอิญจังเนอะ คุยไปคุยมาพี่คยองก็ขอตัวไปนอน
ผมต้องผมต้องหุ่นดีให้ได้ นับจากนี้ผมจะควบคุมน้ำหนักลดอาหาร ผมต้องผอมมมมมมม
ทุกคนเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะ
--------------------------------------------------------------------------------------------
승리는 시작스럽게하는 용감한에서 비롯됩니다.
- พบปะ -
สวัสดีปีใหม่ไทยน้าาาา ทุกคนนน
หนีไปเล่นสงกรานต์กันหมดแล้วใช่ไหม?????
ตอนนี้อาจจะยังไม่มีอะไรเนอะ แต่ พี่เทา หมอคิมจงอิน มาแล้วววว
ขอบคุณอีกรอบนะค่ะ ไรจะพยายามพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น555 อยู่กันไปนานๆนะ
รักนะ จุ๊ฟๆ <3
ความคิดเห็น