คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : - MC 14 - ๑๐๐%
-MC14-
อืมมม แสบตา ผมรู้สึกปวดหัวด้วยนะ ไม่อยากลืมตาเลย นอนต่อละกัน..หมอนข้างยาวดีเนอะ อุ่นด้วย ค่อยหลับสบายหน่อย
เดี๋ยว!! ในห้องไม่มีหมอนข้างหนิ เอาออกไปนานแล้ว
ผมลองเอามือไปจิ้มๆดู ผมไม่กล้าลืมตาหรอกนะ ทำไมมันนิ่มๆ หมอนข้างที่ไหนมันเอาขามาพาดกับตัวผมได้ เมื่อคืนผมจำได้แค่ว่านั่งรถกลับมากับไอ้ฮุน
โอ๊ยยย~ ปวดหัวคิดไม่ออก
“นอนต่อเถอะ ยังนอนไม่อิ่มเลย” เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูผม เสียงนี่นี้มัน. . . ภาวะนาว่าผมเมาค้างจนหูเพี้ยน
“ชะ..ชานยอล!!!!” ผมมานอนในห้องนอนได้ไง แล้วชานยอลมานอนบนนี้ได้ไง ผมมองดูสภาพตัวเอง เฮ้อออ~ ชุดเดิม โล่งใจไปหน่อยเมื่อคืนผมไม่ได้ก่อเรื่องใช่ไหม?
“ตกใจอะไรครับ หืม? นอนต่อนะ” ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ไม่ว่าเปล่ายังกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นแล้วชานยอลก็จับหัวผมกดไปในออกของเขา เฮ้ย. . อกชานยอล!!!
“ชะ..ชานยอล ฉันจะไปอาบน้ำ ..ปะ..ปล่อย”
“เมื่อคืนยังยอลจ๋า~ แบคนั้น แบคนี้ตอนนี้มาฉันอะไรหือ? เด็กดื้อ” พูดทั้งๆที่หลับตา
“อะ..อะไร ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย” ภาพเหตุการณ์หลั่งมายังกับสายน้ำแห่งป่าดงดิบ แบคฮยอนเอ๊ยยยยยยย!!!! ทำไม ไม่ควบคุมสติอารมณ์
“ต้องทวนไหม?”
“ยอล ปะ..ปล่อยแบคนะ แบคจะไปอาบน้ำ” ผมรีบดันตัวเองออกจากชานยอลที่ตอนนี้เอาแต่มองหน้าผมแล้วยิ้ม..เป็นบ้า? แต่ชานยอลใส่ชุดนอนแหะ นอนกอด..เอ่อ กอดนั้นแหละ กอดผมทั้งคืนแบบนั้น ไม่เหม็นหรอ?
“แสดงว่าจำได้สินะ”
“จำอะไรเล่า!!!!” อยู่ทำไมละครับ ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ทำอะไรลงไปเนี้ยแบคฮยอน บ้าจริงๆเลย นึกถึงเรื่องเมื่อคืนผมก็พอมีสติอยู่บ้างแต่ด้วยความเมาทำให้ร่างกายคนเราไปก่อนความคิดเสมอ ผมรีบชำระร่างกาย อยากจะเอาหัวโครกกับอ่างล่างหน้ามากครับตอนนี้ ออกไปจะมองหน้าชานยอลติดได้ยังไง แล้วนี้อีก อายไลน์เนอร์ยี่ห้อไหนเนี้ยล้างไม่ออกอีก อยากจะบ้าตาย
ระหว่างที่เอาหน้ายื่นไปใกล้ๆกระจก สายตามันไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง ผมไม่ได้ซื่อจนไม่รู้ว่ามันรอยอะไร มดกัดหร๋อ? ประตูหนีบ? ยุงกัด? เหอะ..ถึงผมยังชอบเค้า โอเค ยอมรับว่าชอบ แต่นี้อะไร ไปทำตอนไหน? ลักหลับหร๋อ? มันต้องพูดให้รู้เรื่อง แล้วแบบนี้ผมจะออกไปหาเสี่ยวลู่ ไอ้ฮุนยังไง มันต้องถามแน่ๆ
ผมรีบออกจากห้องน้ำเปิดประตูเข้าห้องไป เจอแต่ความว่างเปล่า แสบนักนะปาร์ค ชานยอล...ผมวิ่งลงมาชั้นล่างชานยอลคงทำอะไรอยู่ในครัวแน่ๆ ผมได้ยินเสียง
นั้นไงตัวต้นเหตุ. .
“ชานยอลลลลลลลล!!!”
“อะไรหร๋อ?”
“นี่มันรอยอะไร” ผมเชิดหน้าชี้ไปที่รอยสีกุหลาบที่ต้นคอ
“เอ่อ..”
“นายทำใช่ไหม? ลักหลับฉันหร๋อ?” เอาละผมค่อนข้างดีใจที่รอยนั้นเป็นชานยอลไม่ใช่คนอื่น แต่ไม่ได้จะดีอกดีใจอะไรในแบบนั้นนะ..แต่ยังไงนี่มันร่างกายผม สิ่งของๆผม ดูแลแทบแย่ไม่คิดจะขอกันก่อนหรือไง
“ก็เป็นเพราะนายนั้นแหละ”
“.....” เหมือนโดนน้ำเย็นๆราด อะไร..เกี่ยวอะไรกัน?
“ใครจะไปทนไหว ทีหลังห้ามใส่ชุดแบบนั้นอีก ห้ามแต่งหน้าอีก ห้ามกินเหล้าอีก ห้ามทำทุกๆโดยไม่ยอลอยู่ข้างๆเข้าใจไหม?”
“ทะ..ทำไมละ??” ใช่ทำไม อยู่ตรงนั้นก็ได้ จะเดินเข้ามาทำไม
“. . .ห่วง” บ้าบอคอแตกสติหลุดกระเจิดกระเจิง แบคฮยอนสติตั้งสติสิ
วิ่งสิ แบควิ่ง..
.
.
.
-LuhanPart-
งือออ ปวดหัว ใครเอาอะไรมาวางบนหัวผมหรือป่าวเนี้ย ปวดเป็นบ้าเลย ผมค่อยๆลืมช้า ปล่อยให้ตาปรับโฟกัสตรงหน้า นี่มันห้องนอนผมหนิ แสดงว่าไอ้ฮุนมันมาส่งผมที่บ้านสินะ
ผมกำลังจะลุกแต่เหมือนมีอะไรมาจับมือผมอยู่ ผมมองไปข้างเตียงเจอเซฮุนนั่งขัตมาต แล้วแอนหัวมาหลับขอบเตียงแต่มือก็กำมือผมอยู่ ห้องผมไม่มีเตียงหรอกครับมีแต่ที่นอนวางพื้นเฉยๆ แต่นั่งอย่างนั้นทั้งคืนไม่หนาวหรือไง
“ไอ้..ฮุน”
“ฮื๊มม!” แหน่ะ ไอ้นี้ส่งเสียงรำคาญแล้วนอนต่อแถมยังเอามือไปรองหนุนอีก กวนกันใช่ไหม?
ผมกำลังยกมือขึ้นกะจะตีหัวมันแก้แค้นซะหน่อยแต่ผมต้องหยุดเพราะแม่บ้านเปิดประตูเข้ามา ทำไมไม่เคาะอ่า ประจำเลยป้าจีซอง - -
มือ!!
..ซวยแล้วไง ไอ้ฮุนไอ้เชรี้ยยย!!!
“คุณหนูปล่อยเขานอนเถอะค่ะ เขาพึ่งได้นอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง”
“หมายความว่าไงฮะ ป้าจีซอง ?”
“ก็คุณหนูนะสิ กลับมาก็เอาแต่ร้องเพลงเสียงดัง เต้นไปเต้นมา ดีนะค่ะที่เพื่อนของคุณหนูอยู่เป็นเพื่อนเพราะคุณนายก็ไม่อยู่ คุณหนูรู้ไหมคุณทำอะไรไว้เยอะเลยนะค่ะเมื่อคืน” เมื่อคืน?เมื่อคืนฉันทำอะไร?
“ทำไมฮะ ผมทำอะไร จำไม่ได้อ่า”
“ก็คุณหนูหน่ะเมาที่ไรร้องไห้คิดถึงพ่อทุกที ดีหน่อยนะค่ะที่เพื่อนคุณหนูอยู่เป็นเพื่อน...อ่า ป้าลืมสนิทเลยกะว่าจะมาบอกว่าอาหารเช้าเสร็จแล้วนะค่ะ พร้อมก็ลงไปทานได้เลย ป้าขอตัวนะ”
เซฮุนเนี้ยปลอบผมได้ รับฟังผมได้ ผมรู้ดีครับพ่อทิ้งผมกับแม่ไปมีคนใหม่ ผมรับไม่ได้จริงเพราะรักใหม่ของพ่อคือน้องสาวแท้ๆของแม่ พวกเขาเหมือนหักหลังผมกับแม่ทุกครั้งที่ผมคิดถึงพ่อผมจะนั่งดืมวายเงียบคนเดียวที่บ้านจนเมา พอเมาผมก็จะร้องไห้หนัก ผมไม่รู้หรอกครับผมรร้องไห้หนักแค่ เพราะป้าจีซองบอกผมว่ามันดูไม่จืดเลย ไม่มีใครปลอบผมได้นอกจากผมจะร้องไห้จนหลับไป แต่ทำไม..ป้าจีซองบอกว่าเซฮุนปลอบผม ทำไมกันะ? ผมค่อยเอื้อมมือไปจับผมเซฮุนบ่อย ผมมันนุ่มดีนะ ผมชอบให้คนอื่นเล่นผมก่อนนอนเพราะว่ามันสบาย ผมคิดว่าเซฮุนก็เช่นกัน
“ขอบใจนะ”
“.....”
“.....”
“.....”
หล่อจัง
หล่อ หล่อหร๋อ? แกต้องบ้าแน่ๆไอ้ลู่ ไปมองมันหล่อทำไม เมาหรือค้างป่าวเนี้ย?
“เซฮุนตื่น” ผมเอื้อมไปเขย่าตัวเซฮุนเบาๆพอรู้สึกตัว
“ฮืม เช้าแล้วหร๋อ”
“มือ ปล่อยได้แล้วม้างงงงงงง”
“เออ..ขอโทษที”ผมลงจากที่นอนไปที่ดูเสื้อผ้าหาเสื้อผ้าพอที่เซฮุนมันจะใส่ได้
“อะ..นายคงใส่ได้นะ” มันเป็นกางเกงวอม โรงเรียน กับเสื้อยืดธรรมดาที่ใส่นอนเพราะตัวมันค่อนข้างใหญ่
“นี่จะให้อาบน้ำหร๋อ?”
“เอ้า จะบ้าหรือไงไปอาบน้ำไป ข้างในมีผ้าเช็ดตัวอยู่ในนั้น”
“อาบทำไมหอมจะตายไป”
“โอ๊ย หอมมากกกกกกก แล้วแต่นายเลยฉันไปอาบห้องแม่ละกัน” ผมเดินออกมาไม่สนใจมันและ ห่า ซึ้งได้แปปเดียว หมดอารมณ์
.
.
.
ชิบหาย!!!! ลืมเอ้าสื้อผ้ามา ใส่ผ้าแม่ดีไหม หื๊มม~ไม่ดีม้างงงง เอาไงดีว่ะทีนี้ ดันลืมเสื้อผ้า ไอ้ห่าฮุนก็อยู่ในห้อง .. เอาก้เอาว่ะ มันคงอาบน้ำอยู่
เอาไงดี...ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องตัวเอง ไม่กล้าเปิดเข้าไป หรือจะยืนหนาวตายตรงนี้ดีว่ะ เฮ้ย! จะไปคิดอะไร มันก็ผู้ชาย เราก็ผู้ชาย เออ ประสาทกินอีกแล้วนะเสี่ยวลู่หาน
แกร๊ก~ / แกร๊ก~
อะไรมันจะขนาดนั้น บังเอิญไปป่าวเนี้ย - -
“กูมาเอาเสื้อผ้า กูลืม”
“......”
-End LuhanPart-
-SehunPart-
“กูมาเอาเสื้อผ้า กูลืม”
“.......” จะให้ตอบอะไรครับ อีเห้ อีลู่มันพันผ้าขนหนูมาแค่ท่อนล่าง หัวแมร่งก็เปียก น้ำมันก็หยุดลงมาโดนตัวมัน บอกได้เลยแมร่งโครตขาว บอกผมทีนี้คือผู้ชาย ร่างแมร่งโครตบาง น่าจับฟัด ถ้าไม่ติดว่ามันชอบเถียงผมนะ
“ถอยสิ กูจะเข้าห้องน้ำ” อีลู่ มึงๆ มันเดินเบียดผมเข้าห้องน้ำ เบียด!!! ตัวแมร่งโครตหอม โอ๊ยๆๆ คิดไรมึงเนี้ยไอ้ฮุน มึงบ้าหร๋อ น้องอึนจอง น้องจียอน น้องโบรัม น้องมินจี ของมึงอ่า คิดถึงเข้าสิ ไปคิดเรื่องบ้าๆอะไร พอๆๆๆ หายใจเข้า หายใจอกเป็นจังหวะ โอเซฮุน
แกร๊ก~
“เสร็จแล้วหร๋อ?”
“ไม่ม้างงงงงงงง” เมื่อกี้จงลืม เซ็งเป็ดเลยครัช
“ห่าเช็ดผมยังงั้นหนังหัวมึงหลุดพอดี เอามานี้!!” ผมเดินไปหาอีลู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง นี้เช็ดผมหรือถอนหญ้า แรงไปไหม? ผมแย้งผ้าเช็ดผมของมันมาเช็ดให้แทน “เค้าเช็ดกันแบบนี้ ห่าหนังหัวหลุดพอดี”
“อะ..ไอ้ฮุน กูเช็ดเอง”
“ไม่ต้องกูเช็ดเอง นั่งเฉยๆไปมึงอ่า”
“......”
“มึงว่าง่ายๆก็น่ารักดีเหมือนกันนะ”
“.....”
“น่าจับฟัดชิบหาย”
“!!!!”
---------------------------------------------------------
널 만났던 첫날부터 아무도 가질 수 없었던
หัวใจฉันมันตกหลุมรักเธอ ตั้งแต่เจอเธอครั้งแรกแล้ว
-พบป่ะ-
นี้มันตอนฮุนฮานหนิ 55555 มาอัพแล้วนะค่ะ ฟินกันไหม?
ขอบคุณยอดเฟบ นะคต่ะขอบคุณจริงๆที่ติดตามกันมาจนถึงขนาดนี้ ขอบคุณทุกคอมเม้นด้วยนะ
ถ้าแต่งผิดพลาดหรือ ไม่สนุกก็ขอโทษด้วยเน้ออ
<3
ความคิดเห็น