คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - MC Intro -
-Intro-
ณ SM. International School
“บยอน เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันนะ”เสียงเพื่อนรักคนเดียวของผม ใช่คนเดียว
“กินไรกันดีอ่าเสี่ยวลู่...ไก่ไหม?”
“เป็นความคิดที่ดี ไปกันเถอะ”
.
.
. “โอ๊ย ตาหนูอ้วนขนาดนี้ยังกินไก่ทอด ไม่คิดจะผอมบ้างหรือไง”สาบานนี่คือแม่ค้าขายไก่ทอด - - ผมก็ยิ้มแห้งๆส่งตอบไป ในมือผมตอนนี้ไก่ทอดเป็นถัง ส่วนเสี่ยวลู่อาสาไปซื้อน้ำ ตอนนี้ผมควรไปหาที่นั่งก่อน ว่าแต่ ลู่หานอยู่ไหนนะ
“หมูอ้วน หลบไปนะ!!”เสียงนักเรียนหญิงจากด้านหลังเดินชนไหล่ผมแล้วเดินจากไปไม่มีขอโทษ สักคำ เออ หมูแล้วทำไมว่ะแมร่ง!!
“เป็นไรไหม บยอน”ผมเดินอุ้มถังไก่แล้วหน้าง้ำงอมาที่โต๊ะ สงสัยคงเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้แน่นอน ไม่ต้องตกใจนะ เป็นอย่างนี้ประจำจนชินละ
“ไม่หรอก กินกันเถอะ เค้าหิวแล้ว”และแล้วผมกับลู่หานก็จัดการกับไก่ตรงหน้า
.
.
.
กรี๊ด ชานยอล กรี๊ด พี่คริส มาทางนี้แล้ว
ตึก ตึก ตึก
ชะ..ชานยอล กะ..กำลังมาทางนี้ เดี๋ยว! เราดูดีหรือยัง ผมสำรวจตัวเองก่อนนะเดี๋ยวชานยอลเค้าไม่ประทับใจ
ฟิ้ววววว
อะ..อ้าว เดินผ่านไป ไม่มองเลยหร๋อ สักนิดไหม? มองหน่อยไหม? งอนแล้วนะ ฮึ๋ยยยย
“ชานยอลเค้าไม่ชอบแกหรอก หมูอ้วน!!!”เสียงดังมากจากโต๊ะด้านหลังตรงข้าม ผมกำลังหันไปด่า แต่ตาผมมันดันเจอ ชานยอลกำลังมานั่งที่โต๊ะ ข้างหลังโต๊ะไอ้เซฮุนผมรับหันกลับบทันที หือ ไอ้...
“ไอ้เซฮุน ไอ้ปากโอ่ง ปากข้าวหลาม มึงหยุดว่าเพื่อนกูเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”เอิ่มม นี่แหละเพื่อนผม คนแมน นิสัยบางทีก็ขัดกับหน้าตา
ผมก็อยากหายไปจากตรงนี้จัง งือออTT
“อะไรจ๊ะ นางงามเมืองจีน”
“จีนพ่อง!!....ไปกันเถอะบยอน”ขณะที่ลู่หานกำลังพาผมเดินออกจากโรงอาหารมีเสียงดังไล่หลังผมมา
“ระวัง สะดุดล้มนะหมูอ้วนฮ่าๆๆๆๆ”เท่านั้นแหละเสียงหัวเราะดังทั้งโรงองาหารเลยและ เท่านั้แหละลู่หานจากที่เดือดแทนผม ยิ่งเดือดเข้าไปใหญ่ดูจากที่กำมือผมแน่นจนกระดูกจะหักแล้วเนี้ย โอ๊ยยย เสี่ยวลู่
“อ้วนแล้วหนักหัวใครห๊ะ ไอ้เซฮุนมึง..”
“ไปกันเหอะ ไม่เอาแล้วไม่ทะเลาะแล้ว ไม่อายคนอื่นรึไง”ผมอายมาก ชานยอลก็อยู่ที่นี่นะ ผมพยายามกระพริบรัวๆเพื่อที่จะไม้ให้น้ำใสๆที่มันเอ่อตรงขอบตาใหลลงมา ไม่งั้นผมคงเป็นตัวตลกของจริงแน่ๆ
.
.
.
“บยอน ทำไมไม่ด่าพวกนั้นบ้างอ่า ไม่โกรธบ้างหร๋อ”ลู่หานหันมาถาม
“เอาเถอะน่า เดี๋ยวก็เลิกล้อไปเองแหละ”แต่ก็นะ ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด แต่มันมีไม่เท่ากัน ของผมอาจจะเยอะไปหน่อยละมั้ง
“เฮ้อออ..บยอนนะบยอน แล้วยังชอบอยู่ใช่ไหม ชานยอลหน่ะ”ตอนนี้เราสองคนนั่งกันอยู่อัศจรรข้างสนามบาส ที่ชานยอลกำลังเล่นบาสเพราะชานยอลจะมาเล่นบาสหลังเลิกเรียนทุกวันและผมก็มานั่งดูเค้าทุกวันตั้งแต่ ม.2
“อะ..อืม”ลู่หานเป็นเพื่อนรักของผม เราสองคนแตกต่างกันมาก ลู่หานหน้าหวาน ราวกับผู้หญิง ผมเทียบไม่ติดเลย และไม่มีใครอยากคบกับผม มีแต่ลู่หานคนเดียวนี้แหละที่คบผมโดยไม่มองภาพลักษณ์
“อ่ะนั้น!!”ลู่หานทำเสียงตกใจและชี้นิ้วไปที่สนามบาส ผมมองไปนิ้วของลู่หานชี้ ทำให้ผมเห็นภาพ ที่ไม่อยากเห็นที่สุด ชานยอลกำลังออกจากสนามบาสข้างๆมีผู้หญิงหน้าตาน่ารักกำลังเดินคุยกัน ถ้าเป็นคนอื่นมอง มันน่ารักมาก แต่สำหรับผมมันไม่ใช่ มันจุกตรงที่นี่ ตรงอก ขอบตาของผมมันเริ่มร้อนผ่าวแล้วสิ
“กลับกันเถอะ เสี่ยวลู่”ผมหยิบกระเป๋าแล้วเดินจ้ำอ้าวๆ ไม่สนใจใครทั้งนั้น
“รอด้วยสิบยอนนนนน”
“ไงละ หมูอ้วน อกหักหร๋อจ๊ะ ฮิ้ววว”หือ ไม่ทนแล้วโว๊ย ไอ้ซะ..
“ไอ้เซฮุน มึงเงียบเลย ไปเถอะบะ...”
“ไอ้เซฮุน มึงค่อยดูนะ กูจะต้องให้คนทั้งโรงเรียนชอบกูให้ได้ กูจะหุ่นดี กูจะน่ารัก มึง..มึง เปิดเทอมสองเจอกูแน่ อีกแค่สองอาทิคย์ก็สอบไฟนอลเทอมแรก เปิดเทอมมามึงจะต้องจำกูไม่ได้ มันจะไม่มี บยอนแบคฮยอนคนเก่า มันจะมีแต่คนใหม่มึงคอยดู โอ เซ ฮุน!!!”
O[]O < -- เซฮุน
OoO<-- ลู่หาน
ไม่ทนแล้วโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
오직 강한이 행성에서 살 것이다.
- พบปะ -
เป็นไงบ้าง เซฮุนหน้าหมั่นไส้เนอะ 5555 #หลบเกิบ
ชานยอลนิ่งไปไหมลูก
ชอบไม่เม้นบอกกันได้น้าาาาาาาา
ปล.อย่าเดาเรื่องเองเพราะเรื่องอาจจะพลิกก็เป็นได้
ความคิดเห็น