คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : -MC13-
-MC13-
-Sehun Part-
“เราคอแข็ง”
“กูเซียนอยู่แล้ว”
มันมีหมากับกวางพูดไว้ ตอนนี้หมาตัวนั้นได้ไปอยู่กลางฟลอร์กับกวางไปเมาข้างหน้าแล้วครับท่าน
อืม..คอแข็งทั้งคู่ เชื่อแล้ว
งงละสิทำไมผมมานั่งพร่ามคนเดียว ผมคนดีนะ ผมไม่เมา..จริงๆ แน๊ะ!! ก็บอกไม่เมา ผมมีภาระ..ภาระที่ว่าต้องไปส่งไอ้หมากับอีกวางที่ตอนนี้ไปเต้นหลุดโลกอยู่หน้าเวที อืม..เอาเข้าไปดีนะที่มีแค่เพื่อนในห้องไม่งั้นละก็ผมลากกลับบ้านไปนานแล้ว ถือว่านานปล่อยผีที ไอ้แบคคงเก็ยกดมานานดูมันเต้น แต่จะไปวันนี้มันเปลี่ยนไปเยอะมากเลยละครับ ตอนนี้ผมยอมรับว่าไม่ได้ติดใจอะไรน้องดาร่าคนงามแล้วน้องเค้าก็มีคนใหม่รู้สึกจะชื่อจียงอะไรเนี้ยแหละ แต่ติดหมั่นไส้ไอ้ขี้เก๊กหูกางไอ้ชานยอล มันนิดหน่อย หูมันขัดลูกตาผม (มันเกี่ยวกันไหม??) วันนี้มันดูดีมากครับผมยอมรับ มันผอมแล้วหน้าตาดีขึ้นเป็นกอง ที่นี้ละจะได้มีคนมาจีบมันมั้ง(?)มองแต่ไอ้ชานยอลอยู่นั้นแหละ มันก็มีบ้างมาปรึกษาเรื่องไอขี้เก๊กกับผม มีหร๋อที่ผมจะไปเข้าข้างมัน..หึ!! ไม่มีทาง
ย้อนไปหลายชั่วโมงก่อน ในร้านที่พวกผมสามคนไปแปลงโฉมอันนั้นมันแผนของอิลู่ ตอนแรกผมก็ไม่เห้นด้วยครับมันเปลือง แต่คิดไปคิดมาก็ดีเหมือนกันครับเพราะมันจ่ายฮ่าๆๆๆ มันบอกให้ไปลากอีแบคมาด้วย มันจ่ายค่าคลอสบ้าบออะไรนั้นด้วย ผมก็ตอบแทนที่มันจ่ายค่าทำผมค่าเสื้อผ้าให้ ผมว่ามันก็โอเคกับขอเสนอที่ให้ผมไปทำฟรีแลกกับการตื่นเช้าพาอีแบคไปเข้าคลอส สงสัยกันละสิทำไมอีลู่ไม่ไปเอง มันขับรถไม่เป็นครับ มันเลยยื่นข้อเสนอมา แต่ตอนนี้ผมไม่โอเคก็ต้องมานั่งเฝ้าพวกมันเนี้ย ผมกะว่าจะมาแบบชิวๆ ชิวจริงๆครับ - -
ตอนผมเห็นอีลู่มันทำผมใหม่ ใส่ชุดใหม่ ผมว่ามันก็โอเคมันก็ดูดีขึ้นมาระดับนึง แต่มันดันกรีดตาแต่งหน้าด้วยนี้สิ เหมือนโลกทั้งใบมันหยุดหมุน
อีลู่แมร่งน่าฟัด
ผมไม่เคยเห็นมันแต่งหน้ามาก่อน แต่อีแบคมันก็แต่งทำไมไม่ยักเป็นแบบอีลู่นะ สงสัยสมองจะเบลอ
“ไอ้ฮุนนน~ กลาบบบ~บ้านนน~กานนนน~” มันมาตอนไหน ตกใจหมด ไม่ต้องกอดคอ ไม่ต้องมาสนิทกับกวู๊~
“เออๆๆ ไปตามอีแบคก่อน”
“ม่ายยต้องงง~กูอยู่นี้~” เอิ่มจะ พวกมึงร่องหนได้ใช่ไหม?
“ไปๆๆ กลับบ้าน..มึงเดินกันไหวไหมเนี้ย”
“หวายยย~/หวายยย~” จ๊ะ พวกมึงหวายย~
“เห้ย ไอนัมแท พวกกูกลับก่อนนะ อีพวกนี้มันเมาแล้ว”
“เออๆๆ กลับดีนะมึงไอ้เจสัน” เดี๋ยวๆๆ นี้มันเล่นมุกหรืออะไร?
.
.
.
“ฮุนนนจ๋าาาาาา~”
“อะไรอีแบคมึงเมาอยู่เฉยๆจะถึงบ้านมึงละ”
“เค้ายังม่ายเมาน้า เนอะลู่เนอะ”
“ช่าย เค้ายังไม่เมาเลยน้า ฮุนนน~”
พวืดดดด~ ขนลุกครัช สองคนนี้มันไปกินอะไรมา??
“ชานยอล มาเอาอีแบคไปหน่อย!!” ผมยืนรอไอ้ชานยอล อยู่หน้าบ้าน ตะโกนไปตั้งนานไม่เห็นมันออกมา อ่าวไอ้นี้แกล้งกันหร๋อ? จัดสักทีดีไหม? ตะโกนจนเจ็บคอละ
“ไปไหนกันมา?” มันทำหน้ายุ่งๆ กูไปสวนสัตว์ที่เมาดีฟมามั้ง
“มาเอาอีแบคไปหน่อยเร็วๆดิ๊ มือไม้มันเริ่มไม่อยู่สุกละ” ไอ้ชานยอลรับอีแบคไปแบบงงๆ มันก็น่างงอยู่ครับ เช้าไปอีกแบบกลับมาก็อีกแบบ แบบเมาเละด้วย
“ไปทำอะไรกันมา ทำไมถึงกลับมาสภาพนี้ ลู่หานก็ด้วย??”
“ไปวันเกิดหัวหน้าห้องมา โอเคน้า~ ฝากไอ้แบคมันด้วย ห้ามทำอะไรมันเด็ดขาด!! กูอยู่ได้กูอยู่ไปละ กูไม่ไว้ใจมึง.. แต่ตอนนี้อีลู่มันจะเอารถกูไปขับแล้ววว..อีลู่อีกวางเมา มึงขับรถไม่เป็น หยุดนะโว๊ย ..กูไปละ...อีลู่กลับไปนั่งที่เดิมมมมมมมมมม!!!!!”
.
.
.
- Chanyeol Part –
“เจ้านายแกไปไหนห๊ะ??” ตอนนี้ผมเหมือนคนบ้านั่งคุยกับต้นกุหลาบในสวนหลังบ้านของแบคฮยอน. .แบคฮยอนหายไปกับเซฮุนตั้งแต่เช้า ยังไม่กลับมาเลยครับนี้ก็ปาไปบ่ายสามแล้ว . . . หายไปไหนของเขานะ ไม่ยอมโทรมาบอกกันสักคำ
16.00 น.
17.00น.
18.00น.
19.00น.
20.00น.
ผมคงบ้าไปแล้วจริงๆ นี้กี่ชัวโมงแล้ว แบคฮยอน หายไปไหน..ผมก็พอรู้อยู่ครับว่าวันนี้เป็นงานวันเกิดหัวหน้าห้องของแบคฮยอน เพราะผมเข้าเฟสเมื่อคืนหน้าทามไลน์ของผมมันมีแต่วันเกิดของหัวหน้าห้อง ชื่อ นัม แทฮยอน มั้ง..น่าจะใช่ แต่มันนานไปแล้วนะไม่มีการติดต่อเลย ก็ไม่มีอะไรมาก ผมแค่กลัวเขากลับมาแล้วเข้าบ้านไม่ได้ก็แค่นั้น ก็เขาไม่ได้เอากุญแจบ้านสำรองไป นี้ผมห่วงเขานะเนี้ย กลับมาจะได้ไม่นอนตากยุงหน้าบ้านรอผม
เอ๊ะ!!!! ก็บอกว่ากลัวเข้าบ้านไม่ได้ไง
.
.
.
“ชานยอล มาเอาอีแบคไปหน่อย!!” เอ๊ะ!!! เสียงใคร? โอ๊ย คนกำลังจะอาบน้ำครับ ผมรีบใส่เสื้อกับกางเกงที่พึ่งถอดไปอย่างลวกๆ. .กริ่งก็มีทำไมไม่กด??
“ไปไหนกันมา?” ผมเห็นสภาพแบคฮยอนยืนซบอกเซฮุน ผมบอกเลย ไม่ชอบ!!
“มาเอาอีแบคไปหน่อยเร็วๆดิ๊ มือไม้มันเริ่มไม่อยู่สุกละ” ผมไปรับแบคฮยอนมาในอ้อมกอด กลิ่นเหล้านี้หึ่งมาเลย ทำไมปล่อยตัวเองขนาดนี้?
“ไปทำอะไรกันมา ทำไมถึงกลับมาสภาพนี้ ลู่หานก็ด้วย??” ผมเห็นลู่หานก็อาการเดียวกันกับแบคฮยอนสภาพไม่ต่างกันเลย แล้วแต่งตัวอะไรกันเนี้ย?
“ไปวันเกิดหัวหน้าห้องมา โอเคน้า~ ฝากไอ้แบคมันด้วย ห้ามทำอะไรมันเด็ดขาด!! กูอยู่ได้กูอยู่ไปละ กูไม่ไว้ใจมึง.. แต่ตอนนี้อีลู่มันจะเอารถกูไปขับแล้ววว..อีลู่อีกวางเมา มึงขับรถไม่เป็น หยุดนะโว๊ย ..กูไปละ...อีลู่กลับไปนั่งที่เดิมมมมมมมมมม!!!!!” งงสิครับ มาเร็วไปเร็ว อะไร? ผมไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยหรือไง?
“เข้าบ้านกันนะแบคฮยอน” ผมโอบเอวแบคฮยอนเพื่อพยุงให้เดินได้ง่ายขึ้น
“ยอลลลลลลลจ๋า~” พูดอย่างเดียวได้ มือหน่ะ ไม่ต้องเอามาโอบคอก็ได้ - -
“ป่ะเข้าบ้านนะครับ”
“อืมมมม”
“.....” ไปทำไรมานะ ผอมลงหรือป่าว แต่งหน้าทำไม ผมทำใหม่หร๋อ ชุดใครเป็นคนเลือก อยากปาคำถามใส่รัว เข้าบ้านก่อนครับผมรู้สึกว่าคนให้ถามนี้เริ่มอยู่ไม่สุก
“ยอลลลลล~”
“ฮืม? ก้าวดีๆระวังประตูนะ”
“....”
“....”
“หอมจาง~”
“....” ไม่ต้องยิ้มได้ไหม??
“ยอลรู้หมาย..แบคหน่ะ...ชอบยอลมากๆ..เลยนะ” ผมหยุดชะงักทันที
“....”
“แอบมองยอลตลอดเลยยย..แต่ยอลคงม่ายชอบแบคหรอกเนอะ”
“ฮื๊ม??” คนเมา ยังไงก็คนเมา แต่เค้าว่าคนเมามักไม่พูดโกหก
“เราอยากห้ายยอลมามองเราบ้าง..ตอนนน้านเราอ้วนมากช่ายหมาย?”
“....” ผมจับแบคฮยอนเข้ามากอดแบบหลวมๆ ผมไม่ชอบประโยคตัดพ้อตัวเองของแบคฮยอนเลย เผื่อว่าจะปลอบแบคฮยอนได้บ้าง
“แต่ตอนนี้แบคผอมแล้ววว..แบคเป็นงายบ้างดูดีไหม?”
“อืม ดูดีครับ ดูดีมากๆเลยอย่าคิดมากนะ” ลูบผมของแบคฮยอนๆเบา เฮ้อ~ ผมนิ่มเป็นบ้าเลย
“ตอนนี้เราไม่ได้ชอบยอลแล้วนะ..เราต้องขอบคุณยอลมากๆเลย ที่ทามให้เราเปลี่ยนตัวเองปายขนาดนี้..ขอบคูณจริงๆน้า~”
“อย่าพูดคำว่าไม่ได้ชอบได้ไหม?”
“ฮืม?” แบคฮยอนเงยหน้ามามองผมแบบงงๆทั้งๆที่เรายังกอดกันอยู่ ดูแปลกไปหน่อยแต่ผมโอเค
“แบคห้ามเลิกชอบยอลนะ”
“ทามมายละก็เซฮุนบอกแบคว่า.. แบคม่ายด้ายชอบยอลแล้ว~”
“อย่าเชื่อคนอื่น เชื่อใจตัวเองสิ”
“แบคม่ายรู้~ แบคต้องทามยางงาย?”
“มันมีวิธีนึงนะ ที่ทำให้รู้ใจตัวเอง แบคจะทำไหม?”
“อารายหร๋อ? ทามๆๆๆ แบคอยากรู้”
“ทำตามที่ยอลบอกนะครับคนดี” แบคฮยอนพยักหน้ารับ
“กอดยอลแน่นๆนะแล้วมองหน้ายอล”แบคฮยอนทำตามอย่างว่าง่าย..ถ้าไม่ได้เมาจะยอมทำไหมนะ?
“มองตายอลนะ” ผมค่อยลดหน้าต่ำลงไปเรื่อย แต่สายตาของเรายังประสานกันไม่มีใครละสายตาจากใคร จนริมฝีปากผมแตะกับปากแบคฮยอน เจ้าตัวตกใจเล็กน้อย หลับตาปี๋เลยกำเสื้อผมแน่นเลย
น่ารักดี
แค่แตะเฉยๆไม่มีการรุกล้ำใดทั้งสิ้น รอให้แบคฮยอนผ่อนคลาย พอแบคฮยอนเริ่มคลายเสื้อผมผมก็ค่อยดูดริมฝีปากบางเล็กน้อย ด้วยความหมั่นเขี้ยว
นิ่มจัง
ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกำลังจะผละหน้าออกแต่มือแบคฮยอนประครองท้ายทอยผม
เริ่มก่อนนะ..
ผมค่อยส่งลิ้นเข้าไปโพร่งปากเผื่อหาความหวาน แต่ที่ได้กลับมาคือรสชาติเหล้าจางๆ จากแค่แตะธรรมดามันเริ่มไปมากกว่าแตะแล้ว แบคฮยอน หวานเกินไป
แบคฮยอนเริ่มตอบรับอย่าเก้กังๆ แถมกอดผมแน่นขึ้น ตอนนี้ไม่ไหวแล้วครับ แบคฮยอนยั่วเกินไป ตอนแรกกะจะแค่แตะเฉย มันเฉยไม่ได้แล้ว
แบคฮยอนดันผมไปที่โซฟา ย้ำ!! แบคฮยอนดัน กลายเป็นว่าตอนนี้แบคฮยอนกำลังนอนทับผมอยู่แต่ปากเราทั้งสองคนยังไม่อยู่ที่ๆเดิม แบคฮยอนเริ่มส่งลิ้นเล็กเข้ามาในโพร่งปากผม แบคฮยอนจอมยั่ว ก่อนที่เราทั้งคู่จะผละออกจากกัน ผมรับรู้ถึงลมหายใจของแบคฮยอน และเสียงหัวใจของแบคฮยอน รู้สึกดีจัง~
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
มันไม่ต่างจากผมเลย จริงๆนะ
“รู้สึกยังไงบ้าง??”
“รู้สึกตรงนี้~”แบคฮยอนจับมือผมไปทาบตรงหน้าอกด้านซ้าย ผมรู้แล้วละครับ
“แบคฮยอนครับ แบคฮยอนยังชอบชานยอลอยู่นะ”
“ยอลรู้ด้ายงายยย~”
“ลองจับดูนะ”คราวนี้ผมจับมือแบคฮยอนมาทาบหน้าอก
“....”
“มันเต้นแรงใช่ไหม”
“อืมมม”
“รู้แล้วนะครับคนดี” ผมจับแบคฮยอนลงมานอนซบอก อยากกอดแน่นๆ ถ้าไม่ทำวิธีนี้จะรู้ใจตัวเองไหม เด็กดื้อ!!
“....”
“แบค”
“....”
“แบคฮยอน” หลับ? หลับไปแล้วหร๋อ?
ตื่นมารับผิดชอบกันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!!!!!!!
------------------------------------------------------------------------------
널 사랑해 널 사랑해.
ฉันรักเธอนะ ฉันรักเธอ
-พบปะ-
เป็นยังไงบ้างตอนนี้ เค้าว่ามันแปลกๆ55 ไม่ถนัดเลย
ยังไงก็จะพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆนะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ
<3
ความคิดเห็น