คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เวลาฝันคุณอาจจะรู้สึกถึงความเป็นจริงก็ได้
“แฮ่กๆ...”คางุระพาร่างของโซโกะขึ้นหลัง แล้วออกวิ่ง ถึงตัวเธอยังไม่รู้ทาง แต่ตอนนี้คงต้องวิ่งไปอย่างเดียว วิ่งไปให้เร็วที่สุด
..................................
“หือ... ที่นี่...ที่ไหน?”เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นมาพบกับสถานที่ที่เขาเองยังไม่รู้ว่าคือที่ไหน
“โซจัง”เสียงของหญิงสาวได้เรียกให้เด้กหนุ่มหันไปมองทางคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“ท่านพี่...”เด็กหนุ่มเรียกชื่อของหญิงสาวอย่างตกใจ
“ฮิ ตื่นได้แล้วนะ”หญิงสาวบอกก่อนจะค่อยหายไปเรื่อยๆ
“ท่านพี่!”เด็กหนุ่มเรียกและเอื้อมมือไปคว้า แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...
โคมไฟ!!!
“เอ๊ะ...”โซโกะหันไปเรื่อยๆก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องของตัวเอง
“หืม”โซโกะหันไปเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างเขา
“อืม... อากินจังลื้ออยู่ไหน -p-zzz”คางุระหมวยกระเพาะหลุมดำของเรานั่นเอง=w=
“ยัยหมวย...=_=?”โซโกะตกใจ เมื่อเห็นคางุระนอนอยู่ข้างๆตัวเอง ก่อนทำหน้าเอือมระอา ทำไมน่ะหรือ? เพราะคางุระนอนไม่ห่มผ้าทั้งคืนน่ะสิ แถมเสื้อผ้าก็ไม่เปลี่ยน ยังเห็นรอยเลอะโคลนอยู่
‘ฝนเมื่อคืน... ช่างเถอะ ปล่อยให้เป็นหวัดไปจะได้ไม่ต้องเรื่องมาก’โซโกะคิดในใจ แต่ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อข้างตัวคางุระมียาและน้ำวางไว้พร้อม แถมมีข้าวต้มอีก (ถึงจะดูเกรียมๆ ถ้วยแตกนิดหน่อยก็เถอะ)
“อะ...”โซโกะหันไปทางเด็กหญิงที่นอนอยู่
“อืม...อากินจัง อาตี๋แย่แล้ว ช่วยอาตี๋ด้วยน่อ”คางุระละเมอออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม แสดงถึงความเป็นห่วงเด็กหนุ่มได้อย่างดี
“ยัยหมวย...”โซโกะอึ้งกับท่าทีของคางุระ ก่อนจะค่อยๆขยับไปหา และก้มลงไป จนหน้าเกือบติดกัน
“...”คางุระยังนอนอยู่โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าจะโดนอะไร
“หึ”โซโกะแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะก้มลงไปเพื่อประทับจูบ...
“โซอิจิโร่คุง! คางุระ! เป็นอะไรมั้ย!!!”คุณกินเข้ามาขวางก่อนที่คางุระจะได้เสียจูบแรกแก่โซโกะคุงของเรา
“ลูกพี่”โซโกะหันไปทำหน้าไม่พอใจ ก่อนจะลุกขึ้นเป็นเชิงว่า’ถ้าครั้งหน้ามาขวางอีก ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องตาย’ ก่อนจะเดินจากไป
“แหะๆ คางุระจังคงไม่เป็นไรแล้วมั้งครับ”ชินโสดซิงๆ เอ๊ย!ชินปาจิเดินเข้ามาด้วยใบหน้าไม่สู้ดี เนื่องจากเมื่อกี้เดินชนกับโซโกะ เลยรับพลังอำมหิตไปเต็มๆ
“อืม...”คางุระค่อยลุกขึ้นมา แล้วเดินมาทางพวกคุณกิน
“ตื่นแล้วเหรอ คางุระ”คุณกินถามคางุระท่าทางยังคงเป้นคนเบื่อโลกไม่เปลี่ยนแปลง
“อื้อ เมื่อกี้อั๊วฝันด้วยล่ะน่อ”คางุระขยี่ตาเล็กน้อย
“ฝัน? แล้วฝันว่าอะไรล่ะ”คุณกินถามออกไปเพราะคางุระเคยขอร้องว่าถ้าบอกว่าฝัน ต้องถามว่าฝันอะไร
“ฝันว่าอั๊วเป็นเจ้าหญิงที่กำลังนอนอยู่ แล้วมีเจ้าชายเดินเข้ามาจุมพิต แต่อยู่ดีๆหัวหน้าองค์รักษ์ก็เข้ามาขวาง แล้วองค์ชายก็เดินไป อั๊วจำหน้าองค์ชายคงนั้งไม่ค่อยไล่เลยน่อ”คางุระบอกมาทั้งหมดที่ตัวเองฝัน
“อืม... เอ๊ะ!คางุระเธอฝันมาแบบนั้นหมดเลยหรอ”คุณกินตกใจเขย่าตัวคางุระไปมา เพราะรู้สึกว่าที่เด็กหญิงพูดมา มันซ้อนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
“อ...อื้อ อั๊ว...ฝันอย่างงั้น”คางุระพูดติดขัดเพราะถูกเขย่าไปมา
“มันคือความฝันนะคางุระ มันคือความฝัน อย่าไปทำอย่างงั้นเด็ดขาดเชียวนา นะๆ ไม่งั้นชั้นโดนฆ่าแน่”คุณกินตะโกนใส่คางุระเสียงดัง คางุระเลยจัดการเอากำบั้นชกหน้าอย่างจัง
“ลื้อหยุกได้เลี้ยวน่อ พูดอย่างกับมันเป็นเรื่องจริงงั้นแหละ อั๊วไปล้างหน้าก่อนน่อ”คางุระหมวยน้อยๆ(รึเปล่า)ของเราเดินตรงไปห้องน้ำ ปล่อยให้คุณกินนอนอยู่กับพื้นอย่างงั้น
“คางุ...ระ...ครอก”คุณกินสลบสลัยรอให้มีเจ้าชายมาปลุก
“เฮ้อ”ชินปาหี่...เอ๊ย!ชินปาจิ(ทำไมเรียกผิดบ่อยจังวะ)ได้แต่ถอนหายใจมองอย่างเวทนา
มิ้มกี้:ขอให้สนุกนะ คุณกินนี่ มาถูกเวลาจริงๆ
โซโกะ:ถูกตรงไหนฟะ เดี๋ยวเป่าหัวซะหรอก(หยิบบาซูก้าขึ้นมา)
มิ้มกี้:กลัวจังเลย กลัวจังเลย
โซโกะ:กริ้ก!(เตรียมตัวยิง)
มิ้มกี้:วะฮะฮ่ะ^O^
โซโกะ:แกต่าย!!!(ยิงออกไปแล้ว)
มิ้มกี้:ก๊ากๆ(วิ่งหลบบาซูก้า) ทุกคนเจอกันตอนหน้านะ
ความคิดเห็น