รักได้ไหมหัวใจเย็นชา (เดรโก มัลฟอย)

ลำดับตอนที่ #2 : หมวกคัดสรร

‘ปั้ง!’ เสียงประตูเปิดออกอย่างแรง  แต่ใบหน้าของคนที่เปิดประตูไม่ได้ดูโกรธ ตามแรงที่เปิด

ประตู แต่กับมีใบหน้าหล่อๆ กับดวงตาสีซีดคู่นึง  และใบหน้าเย้อหยันปรากฎอยู่

‘ยูหู้ หวัดดีพอตเตอร์ ยาจก เลือดสีโคลน สติเฟื้อง และ………’มัลฟอยดูนิ่งสักพักเมื่อ

ปะทะกับสายตาฉันพอดี  ‘ใครกัน  พอตเตอร์ แฟนนายเหรอ น่ารักดี’มัลฟอยพูดก่อนเอานิ้ว

เชยคางฉันขึ้น ฉันสบัดหน้าหนี แล้วเขาก็หันไปพูดกับแครบ เพื่อนสนิทตัวยักษ์ของเขา

‘อลิซ ไม่ใช่แฟ.......’แฮร์รี่กำลังจะพูดแต่ฉันยกมือห้ามเขาและยืนขึ้นประจันหน้ากับมัลฟอย

‘ฉัน....อลิซ  เรนเซ่ –เลือดสีโคลน-‘ฉันเน้นคำนั้นเพื่อมัลฟอยจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก

(ถามว่ารุได้ไงว่ามัลฟอยเกลียดเลือดสีโคลน  แฮร์รี่เล่าให้ฟังนะ)

‘เลือดสีโคลนโสโครก เธอคงจะสกปรกตั้งแต่ต้นตระกูลเลยสิ’ มัลฟอยจ้องเธอด้วยสายตารังเกียจปนเย็นชา           

ฉันกำลังจะเงื้อมือตบเขา แต่เขากลับจับข้อมือฉัน และเอาปากมาประกบปากชมพูของเธอ

ลิ้นสอดเข้าไปในปากของ อลิซ ตอนนี้น้ำตาเธอคลอ ส่วนเพื่อนๆนะเหรออึ้งนะสิ

มัลฟอยจูบเลือดสีโคลน(คงแปลกใจใช่ม้า  ทำไมฉันถึงพูดคำว่า เลือดสีโคลนได้โดยไม่รู้

สึกอะไร นั้นแหละความลับของฉันละ) ฉันเข้าทรุดลงไปเลยละ ถ้ารอนไม่

มารับไว้ทันนะ ‘ไอ้ซีดมัลฟอย แก ตายสะเถอะ’ก่อนที่รอนจะเสกคาถาใส่

จินี่ก็มาห้ามไว้’อย่านะ พี่รอนมันไม่คุ้มเสี่ยง มาดูพี่อลิซดีกว่าเป็นลมไปแล้ว

ไปหายาดมมาพี่’รอนพยักหน้าหันกลับมาจ้องมัลฟอย มัลฟอยยิ้มเย้อหยันมาให้รอน

รอนเดินไปหน้าประตูแล้วกระแทกไหล่แครบ  นั่นทำให้รอนเซไปเล็กน้อย แม้ว่า

เขาจะตั้งใจชนแค่ไหนก็เถอะ มัลฟอยเลื่อนสายตาลงมามองเด็กสาวข้างล่าง

มีเฮอร์ไมโอนี่กับ  จินนี่ประคองอยู่ แล้วยิ้มมุมปากก่อนเดินจากไป