ป-ร-า-ก-า-ร-รั-ก วองโกเล่~~~

ลำดับตอนที่ #2 : -1-อาจารย์ทั้ง 2

รีบอร์นตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย แปลกแฮะ เด๋วนี้ ตื่นเช้าทุกวันเลย...

รีบอร์นเดินเข้าไปในสวนดอกไม้อย่างเหนื่อยหน่าย และดูเหมือนร่างกายจะปวดร้าวไปทั้งตัว

" ไง!!รีบอร์น สบายดีไหมเว้ยเฮ้ย!!!"

" แกไปเว้ยเฮ้ยไกลๆหูฉันได้มะ!! รำคาญฟ่ะ!!!" รีบอร์นยังนั่งจิบเอสเปรสโซ่ใส่นำตาลสามก้อน

<< = = >> อย่างเบื่อๆ 

" ทำเครียดไปได้น่าเฮ้ยยย!!" 

' รำคาญไอ้ตาสีน้ำซาวข้าวจิงเลยฟ่ะ!!' รีบอร์นพึมพัมในใจอย่างเบื่อหน่าย

" เครียดมากเด๋วแก่ ไม่อยากมีแฟนแก่นะเว้ยเฮ้ย!!"

" ไคแฟนแก พูดไปก้อไร้ประโยชน์" รีบอร์นเดินออกไปอย่างเอื่อยๆ

หมับ!!

" เฮ้ย!!แกจะทำไรน่ะ" 

" ก็แค่ช่วยอาบนำน่ะเว้ยเฮ้ยยย!!!" ไม่ทัน...ซะแล้ว...


--------------------------------------------------------


เคร้ง!!!

" เป็นอะไรหรือเปล่าครับวองโก่เล่"

" เปล่าหรอก แค่มีลางสัง... รีบอร์น!!" ไม่อึ้งแค่น้านนน~พี่แกมือเปื้อนเลือดเล็กน้อย << แกแน่ใจเร้อ 

= = ''' >>

" โคโรเนโร่อยู่ข้างบน เอาศพหมอนั่นไปชันสูตรด้วย เด๋วตามไป"

" อี๊!? โคโรเน่โร่!!!"


จะทันไหมเอ่ยยยยยยยย~~~~~

...........................................................

** ณ โรงบาล

" ขอโทษนะคะ คุณคือญาติของคุณโคโรเนโร่ใช่ไหมคะ" พยาบาลสาวถามเรียวเฮขึ้น

" ใช่สุดหูรูด!!!"

" เค้าโนอะไรมาเหรอคะ?"

= =''' >> เรียวเฮ 

= =   >> สึนะ

O-O >> มุคุโร่

" จำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอครับคุณพยาบาล..." เสียงปริศนาดังขึ้น จะไคล้า~ ก็เจ๊รีบอร์นไง

" ทางเราจะได้หาข้อมูลอย่างถูกต้องไงคะ ว่าเค้าโดนอะไรมา" แม่นางยังไม่รู้ชะตากรรม -*-

" อ๋อเหรอ!! ทางโรงพยาบาลนี่ยุ่งยากซะจริงนะ ก็แค่โดนลูกกระสุน 2 นัดที่แขน และก็เฉียดจน

ถลอกไง อยากโดนใช่ไหม'' รีบอร์นเริ่มคาดโทษ

" ปะ..เปล่าค่ะ" 

" ก็ดี คนไข้น่ะ ฉันเฝ้าเอง''

<< พรวด!!แค่กๆ สำลักน้ำลาย แกอยากไปงานศพผัวแกรึงายยยย~~>>

" เอางั้นหรอครับ อัลโกบาเลโน่ หึหึหึ"

" นายมีปัญหารึไง!!"

" เปล่าครับ อัลโกบาเล่โน่ หึหึ"

"เอาล่ะ!!ทั้ง 2 คนเลิกได้แล้วล่ะ ฝากนายด้วยละกัน รีบอร์น!!"

" ไม่ต้องมาสั่งน่า  คิๆ "

----------------------------------


-----------------------


---------------


---------


-----


--