ป-ร-า-ก-า-ร-รั-ก วองโกเล่~~~

ลำดับตอนที่ #1 : [บทนำ]

writter comment** [ โอ้ส์ ]

เป็นกำลังไจไห้ก้อยังดีค่ะ**

--------------------------------------------

จิ๊บ~จิ๊บ~

เสียงนกน้อยเริ่มโหวกเหวก เพราะมันคือสัญญาณว่า เช้าแล้วววว!!!++ ปลุกโดย ฮิเบิร์ด

" เช้าแล้วหรอเนี่ย ทำไมเร็วจัง ฮ้าวววว~"

" หืม~หอมจังกลิ่นอาไรน่า~~"

ฟื้ด~ -.,-

ฟื้ด~ -.,-

เคร้ง!! เสียงช้อนกระทบกับแก้วอย่างจัง

" อุ้ย!!แฮ่ะๆ ดีจ้า~" หนุ่มร่างหนาด้านหน้าสึนะแอบหัวเราะในลำคอเบาๆ

" เดี๊ยววันหลัง ผมจะเอาขึ้นมาเร็วกว่านี้ครับ ^ ^ วองโกเล่จะได้ไม่หิว"

" ขอบใจนะ ^ ^"

" ไม่เป็นไรครับ " มุคุโร่วางชาอย่างเบามือ

" เดี๊ยวฉันมะ......."

เคร้ง!!!

เพละ!!!

โพละ!!!

ตุ๊บ!!!

เสียงสวรรค์ชั้น 7 -*-

สึนะรีบวิ่งขึ้นไปชั้น 3 ทันที เพราะรู้ว่าเกิดเรื่อง ในห้อง ' เมฆา ' เกิดเรื่องกับ ' พิรุณ ' ดั่งเดิม

" เฮ้!!ฮิบาริ!!ใจเย็น!!" เสียงทะเล้นๆเล็ดลอดออกมาจากประตู ที่มีเศษแก้วกระจัดกระจายเล็กน้อย

' ครบ 32 มั้ง '  สึนะคิดอย่างใจเย็น

' ไม่มั้งแล้วล่ะคับ T [ ] T' มุคุโร่ทำหน้าเหลอหลา แม้เค้าจะเคยสู้กับฮิบาริ เคียวยะก็ตาม...

แพล้งงงงงง!!!!!!!!!!

" ยังไม่โฮมรันเลยย "

" ฉันจะให้มันโฮมรันที่หัวของนาย"

ฟิ้ว!!

" ระวังครับ!!!วองโกเล่!!!" มุคุโร่คว้าสึนะได้ทันเส้นยาแดงผ่าแปด

" ถือดียังไงเข้ามาในห้องของฉันน!!!"

" ก็แค่จาปลุกง่ะ" เสียงนั้นยังมิวายโต้กลับ

" จะขย้ำให้เละเชียว!!" ฮิบาริจะคว้าทอนฟาของตัวเองแต่ว่า..

" หาไอ้นี่หรอ" ทาเคชิชูทอนฟาคู่กายฮิบาริขึ้มาอวด เจ้าของทอนฟาหัวเสียเข้าไปใหญ่ แล้วไปนั่ง

ตรงที่นอนของตัวเองด้วยความหงุดหงิด

" หนุกอ่ะ ^ ^ ขอนะ"

" ยามาโมโตะ!!! ลงได้แล้ว!!"

" อ่ะ " เสียศักดิ์ศรี ฮิบาริพูดคำนี้ในใจตลอด จิกที่นอนจนยับยู่ยี่ไปหมด

" เข้าใจยากจัง ไปเถอะมุคุโร่!!"

" ครับ"

แอ๊ด~ 

" บ้าจริง!!โดนไอ้เนียนหอมแก้มจนได้ โธ่โว้ย!!" ฮิบาริปาหมอนไปอย่าง..อายๆ

----------------------------------------------

-------------------------------------

------------------------

------------

-----

--

-