คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : SOTUS 3 40% (รีไรท์แล้ว)
“ปะ...ปล่อยนะผมเจ็บ...พี่จะพาผมไปไหน..ผมเจ็บนะ..ฮึก..ฮึก..ผมเจ็บนะ”
ผมเบะปากก่อนที่จะร้องไห้ไปถูกรุ่นพี่ใจร้ายลากไป
“เงียบ!!!”
เสียงเย็นๆของรุ่นพี่ที่ลากผมไป...หึผมก็เจ็บเป็นนะ..ผมจึงสะบัดมือด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีแต่ก็ไม่เป็นผล
“ฮึก..พี่จะพาผมไปไหน!!”
ผมร้องไห้ไม่หยุดและก็ต้องหยุดร้องเพราะรุ่นพี่ดันผมเข้าไปในรถของรุ่นพี่ใจร้ายนั่นก่อนที่จะขับออกไปด้วยความเร็วจนหลังของผมติดไปกับเบาะ
“พี่จะพาผมไปไหน”
ตอนนี้ผมรู้สึกกลัว กลัวเหลือเกิน ใบหน้าของรุ่นพี่ตอนนี้เต็มไปด้วยความเย็นชา แววตาที่คุกกรุ่นไปด้วยโทสะคิ้วขมวดจนเป็นปมได้และปากที่เม้มเหมือนกับว่าราวจะข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้ระเบิดออกมา
“.....”
“พี่จะพาผมไปไหนกันแน่...ปล่อยผมไปเถอะนะ”
ผมตัดสินใจพูดไปอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล
“.....”
“พะ...พี่จะ...”
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบรุ่นพี่ใจร้ายก็ตะคอกใส่ผมอย่างไม่ปราณี
“เงียบ!!!...ถ้ายังไม่เงียบเดี๋ยวเราจะได้เห็นดีกัน”
ผมหุบปากพร้อมกับเม้มเอาไว้เต็มที่น้ำตาของผมกำลังไหลออกมาด้วยความกลัว
เอี๊ยด........
“ที่นี่ที่ไหน? พี่พาผมมาที่ไหน”
ผมถามออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะที่ที่รุ่นพี่ใจร้ายพาผมมาคือคอนโดย่านใจกลางเมืองที่หรูและแพงมากผมเคยเห็นในโฆษณาที่มีราคาห้องละ 20 ล้านกว่าบาท
“คอนโดของฉันเอง..ตั้งแต่นี้ไปนายจะต้องย้ายมาอยู่กับฉัน”
รุ่นพี่ใจร้ายนั่นพูดออกมาด้วยหน้าตาที่เย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง
END TAO SAY
“ไม่ผมไม่ไป..ผะ..ผมจะอยู่กับเซฮุน..ผมจะอยู่กับพี่จีแล้วก็พี่ท็อป..ผมไม่อยากอยู่กับรุ่นพี่”
ร่างบางของเทาพูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วลงเรื่อยๆเพราะความกลัว
“แต่นายต้องอยู่กับฉัน..”
ร่างสูงของคริสพูดจบก็อุ้มร่างบางของจื่อเทาไปยังชั้นสูงสุดที่เป็นที่อยู่ของคริสทั้งชั้น ระหว่างที่แบกร่างของจื่อเทาเข้าไปในลิฟท์นั้นร่างบางก็ดิ้นสุดฤทธิ์แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบกับร่างสูงเลยแต่ร่างสูงกลับคิดว่ามันดูเหมือนแมวน้อยที่กำลังดิ้นอยู่ต่างหาก
“...หยุดดิ้นซะ..ถ้าไม่หยุดดิ้นล่ะก็นายเจอฉันจูบแน่”
คริสพูดออกมาด้วยความรำคาญแต่ร่างบางที่ฟังแต่ก็ไม่ได้สนใจและดิ้นต่อไปจนคริสหมดความอดทนเหวี่ยงร่างบางไปชิดกับผนังแล้วกดจูบลงมาที่ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูเพื่อเป็นการสั่งสอนลิ้นร้อนตักตวงความหวานจากโพรงปากและอารมณ์ของคริสก็ต้องแตกกระเจิงเมื่อร่างบางขยับลิ้นตอบสนองด้วยความตกใจอย่างไม่รู้ประสีประสากับเรื่องพวกนี้ ความบริสุทธิ์ที่หอมหวานเปรียบดังน้ำผึ้งจากเกสรดอกไม้แรกแย้มผลิบานที่ทำให้ผึ้งดูดกลืนด้วยความกระหายไม่รู้จักพอ
ติ้งงงงงงงงงงงงงงงงง......
เสียงลิฟท์ดังขึ้นขัดจังหวะของคริสที่กำลังตักตวงความหวานจากร่างบาง และจำเป็นต้องถอนจูบอันแสนหวานอย่างอ้อยอิง ร่างบางทรุดลงไปทันที่เมื่อร่าสูงถอนจูบออกไปแต่เหมือนว่าร่างสูงจะเดาเหตุการณ์ไว้ล่วงหน้าได้จึงรับไว้แล้วอุ้มเข้าไปในห้องของตนโดยไร้การขัดขืนของร่างบางที่ก้มหน้างุดลงไป ร่างสูงใช่มือกดรหัสผ่านเพื่อเข้าห้องก่อนที่จะวางร่างบางลงบนโซฟาตัวใหญ่แล้วเริ่มการซักถามถึงสาเหตุที่ร่างบางออกไปเต้นต่อหน้าทุกคนถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ได้สังเกตแต่คนที่มองดูอยู่ห่างๆอย่างคริสก็เห็นชายเสื้อที่ถลกขึ้นจนเผยให้เห็นเอวสีน้ำนมผึ้งที่ดูสุขภาพดี แถมยังเห็นผู้ชายรอบข้างที่มองตาเป็นมันราวกับเห็นว่าจื่อเทานั้นเป็นอาหารอันโอชะที่น่าลิ้มลอง
“ทำไมนายถึงได้ออกไปเต้น”
คริสถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
“......”
“ฉันถามว่าทำไมถึงออกไปเต้น!! ถ้านายไม่ตอบฉันจะนับ 1-3 ถ้านายไม่พูดฉันจะจูบนายอีกครั้งเหมือนในลิฟท์”
1
2
3
TBC.
มารีไรท์แล้วนะ อย่าลืมเม้นกันล่ะ
ทวงฟิคได้ที่นี่
Twitter https://twitter.com/pupae_pizz
Facebook https://www.facebook.com/hi.pimpoo
ความคิดเห็น