คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : KRISTAO!!! 1
ด้านของเทา
“นี่คุณหนูครับตั้งใจจะใส่ชุดแบบนี้กับขนคาราวาลตุ๊กตาแพนด้าเซ็ตไปเรียนจริงๆหรอครับ” พ่อบ้านรับใช้คนสนิทของผมพูดออกมาระหว่างขับรถไปที่โรงเรียน มันดูแปลกตรงไหนหรอครับ..ผมแค่ใส่สูทสีดำข้างในเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวกับเนคไทและกางเกงสีดำ..พร้อมกับเข็มกลัดแพนด้าที่ติดอยู่ที่หน้าอก..ไม่ใช่เข็มกลัดพลาสติกกิ๊กก๊อกนะครับแต่มันเป็นเข็มกลัดที่ทำจากเพชรน้ำงามกับนิลที่เจียระไนเป็นรูปแพนด้าอย่างงดงาม รองเท้าของผมเป็นสีขาวเข้ากันลุคแพนด้าน้อยสุดน่ารักแถมยังมีกระเป๋าแพนด้าลายจุดพร้อมกับตุ๊กตาแพนด้าที่ขนมาจากห้องเก็บคอเลคชั่นโดยเฉพาะ..
“นายถามฉันอย่างนี้...อยากให้ฉันโมโหใช่ไหม?” ผมพูดออกไปอย่างปัดๆเพราะตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครกล้าขัดใจผมเลยซักคนแม้แต่พ่อและแม่ก็ไม่มีใครกล้าขัดใจ..แล้วอีกอย่างถ้าผมไม่พอใจแล้วล่ะก็..ผมจะพังทุกสิ่งที่ขวางหน้าให้ราบเป็นหน้ากลองเลยทีเดียว ผมเลยแกล้งทำตาขวางใส่กระจกที่คุณพ่อบ้านกำลังมอง..ซึ่งตอนนี้ผมแอบลอมยิ้มที่เขากลืนน้ำลายแล้วพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆเจือไปด้วยความสั่นว่า
“มะ..ไม่ครับ”
“งั้นก็ดี...รีบๆขับไปสิ..” ผมรีบสั่งก่อนที่จะหันไปหยิบตุ๊กตาแพนด้าอุ้มใบไผ่มากอดไว้อย่างหลวมๆพลางมองทัศนวิสัยด้านนอกอย่างใจลอยพลางคิดถึงคอเลคชั่นแพนด้าที่กำลังจะมาถึง...ในอีกสามวัน..ที่จริงผมอาจจะโดดเรียนไปซื้อมันที่ต่างประเทศที่ผลิตได้เลยแต่เป็นเพราะว่าคุณพ่อร่วมมือกับคุณแม่ว่าถ้าไม่ยอมไปเรียนจะตัดงบซื้อคอเลคชั่นแพนด้าสุดเลิฟ..ไม่ใช่ว่ากลัวนะครับ..แต่เพราะว่าโรงเรียนนี้มีคนที่ผมชอบอยู่ต่างหากผมถึงได้มาเรียนที่นี่..ธรรมดาแล้วผมไม่ไปเรียนหรอกครับ..มีครูมาสอนที่บ้านและถึงเวลาสอบก็ไปสอบตามปกติไม่มีอะไรมากมาย..ซึ่งสาเหตุก็มาจากวันที่ผมมีเรื่องชกต่อยเพราะมีเด็กเกเรมาแย่งตุ๊กตาแพนด้าไปผมก้เลยจัดกังฟูให้ทานไปซักหมัดถึงกับน็อคเอาท์ส่งโรงพยาบาลแทบไม่ทันนี่แหละสาเหตุที่ทำให้ผมเรียนที่บ้านแล้วอีกอย่างผมการเรียนของผมก็อยู่ไนเกณฑ์ดีเยี่ยมอีกด้วย..ผมเก่งใช่ไหมล่ะ..แต่จะเอายังไงดีน้าจะเปิดโกดังเก็บแพนด้าใหม่หรือจะกว้านซื้อที่แล้วเปิดเป็นศูนย์เพาะพันธุ์แพนด้าดีน้าคิดๆแล้วมันก็น่าสนใจดีนี่นาหรือว่า..จะเอาทั้งสองอย่าง..ทั้งที่เก็บและเพาะพันธุ์คิดแล้วอารมณ์ดีจริงๆผมคิดเรื่องแพนด้าไปเรื่อยอย่างไม่มีจุดหมาย
“ถึงแล้วครับ” เสียงพูดขัดความคิดเรื่องแพนด้า ผมค่อยหันไปมองที่ประตูรถ..ผมนับในใจ..
หนึ่ง....
สอง...
สาม...
“เชิญครับคุณหนู...” พ่อบ้านคนสนิทของผมเปิดประตูก่อนที่จะผายมือเพื่อเชื้อเชิญให้ผมออกไป ผมค่อยๆก้าวออกไปเหยียบพรมแดงที่มีคนจัดไว้...มันไม่ใช่คำสั่งของผมหรอกครับ..แต่มันเป็นของ...คุณแม่ผมต่างหาก..ท่านทั้งใจดีตามใจผมทุกอย่างเลย..แม้แต่เรื่องพรมแดงก็ตาม..ผมค่อยๆเดินโดยมีคนถือกระเป๋า อุ้มตุ๊กตาแพนด้า และ คอเลคชั่นแพนด้าอีกมากมายเดินตามผมต้อยๆ..ใช่เลย...นี่แหละเหมาะมากมีทั้งสวนไผ่ที่ผมหลงใหล..ผมจะทำให้โรงเรียนนี้เป็นศูนย์อนุรักษ์แพนด้าให้ได้..ผมเหยียดยิ้มก่อนที่จะเดินไปตามพรมแดง...และทางสิ้นสุดก็คือหน้าหอประชุมชั้นสาม...ที่มีคนของผมเฝ้าหน้าประตูอยู่..พวกเขาค่อยๆเปิดประตูให้ผมเข้าไปท่ามกลางงานปฐมนิเทศที่กำลังดำเนินอยู่ ผมค่อยๆเดินเข้าไปพร้อมทั้งยังรับรู้ได้ถึงสายตาที่มองมาอย่าง ชื่นชม อิจฉา และ โกรธ..ผมหันไปมองต้นสายตาที่ส่งมาให้ผม..และคนที่มองก็คือ...ประธานนักเรียนแสนดีที่คุณพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า..ทั้งหล่อ..และเรียนเก่ง..อู๋ อี้ ฟาน...หรือ คริสที่พ่อมักจะเอามาเปรียบเทียบกับผม..ดูแล้วก็งั้นๆไม่เห็นจะหล่อเลย..ผมสำรวจก่อนที่จะเดินไปข้างหน้าแถว คนของผมรีบยกโซฟาสีดำเทาฉลุลายแพนด้ามาให้ผมอย่างไวผมค่อยๆนั่งลงไปที่โซฟาแสนนุ่มนิ่มก่อนที่จะได้ยินเสียงตะโกนมาจากข้างหลัง
“อาเทา!!!!” เสียงแรกเป็นเสียงของพี่แพคฮยอนสุดน่ารักของผม
“ไอ้เทา!!!” สองเสียงสุดท้ายเป็นของไอ้จงอินกับเซฮุนที่ประสานขึ้นโดยมิได้นัดหมาย
“นี่..นักเรียนที่ใส่ชุดมาผิดระเบียบเดินมานี่ซิ” เสียงประกาศจากไมค์ดังขึ้นแต่ผมไม่สนใจแถมยังนั่งอยู่เฉยๆด้วย
“นี่..ถ้าอยากให้ฉันไปหา..ก็เดินมาสิ..บังเอิญว่าขี้เกียจ”
“นี่ให้เกียรติฉันด้วย..นายแต่งตัวมาผิดกฎ..อีกทั้งยังมาให้เกียรติคนที่นั่งอยู่ข้างหลังนายด้วย..ฉันไม่รู้ว่านายเป็นลูกเต้าเหล่าใคร..แต่ที่นี่ฉันใหญ่ที่สุด” ประธานนักเรียนที่ชื่อคริสบอกล่ะครับ..แน่ใจหรอว่านายใหญ่..แล้วจะได้รู้กันว่าใครใหญ่..
“แน่ใจหรอ...ว่าตัวเองใหญ่แล้ว..น่ะคุณคริส..”
“หมายความว่ายังไง...และก็หัดมีมารยาทซะบ้างนะคุณเด็กใหม่..ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใครแต่โปรดให้เกียรติคนในนี้ด้วย..ทุกคนๆในนี้นั่งเก้าอี้มีเบาะแบบธรรมดาแต่นายเป็นใครถึงมานั่งสบายกว่าทุกๆคน”
“นายหาว่าฉันไม่มีมารยาทงั้นหรอ..จำไว้นะ..ฉัน..ฮว่าง จือ เทา..ลูกของเจ้าของโรงเรียนนี้..จำไว้ซะด้วย!!” ผมพูดออกไปอย่างโมโหก่อนที่จะได้รับการตอบกลับมาว่า
“ฮึ..ยิ่งแล้วไปใหญ่เป็นลูกเจ้าของโรงเรียนแท้ๆ..กลับไม่มีมารยาทเอาเสียเลย..ฉันสงสารพ่อของเธอจริงๆ” ดูหมอนั่งพูดทำเอาผมที่นั่งอยู่ตัวสั่นเพราะความโกรธ..กล้าดียังไงมาว่า..ขณะที่ผมกำลังจะพุ่งเข้าไปอัดหน้าไอ้ประธานนั้นผมก็รับรู้ถึงแรงที่รั้งไว้จากทางด้านหลังแม้ว่าจะไม่มากแต่ก็พอจะทำให้ผมหยุด
“ไม่เอานะ..อาเทา..ทำตัวไม่น่ารักเลยรู้ไหม...แบบนี้พี่ไม่ชอบนะ” เสียงที่คุ้นหูนั่น...หรือว่า...พี่อี้ชิง..ผมหันไปประจัญหน้าก่อนที่จะโผเข้ากอดพี่ชายสุดน่ารักของผม..ที่จริงเราไม่ได้เป็นที่น้องกันแต่บ้านเราอยู่ใกล้กันเลยทำให้เรารักและสนิทกันเหมือนพี่น้องแค่เพราะพี่เค้าย้ายไปผมเลยไม่มีใครเล่นด้วยเหมือนเคยแล้วอีกอย่างคนที่ผมชอบก็คือ พี่เขานั้นแหละพูดแล้วเขิน
“พี่ฮะ..ผมคิดถึงพี่จังเลย..ทำไมถึงไม่มาเล่นกับผมเหมือนเดิมล่ะ..รู้ไหมว่าผม..เหงา...แถมยังไม่มาเยื่ยมด้วย..ใจร้ายที่สุดเลย..ฮึก..ฮึก” ผมพูดพลางสะอื้นก่อนที่จะรับรู้ถึงการลูบผมเบาๆเป็นการปลอบใจ
“โอ๋ๆไม่ร้องนะ..อาเทาโตแล้ว..ต้องไม่ร้องไห้สิที่พี่ไปก็เพราะว่าพี่ไปเรียนต่อไม่ได้หนีไปไหน..แล้วอีกอย่างต้องเคารพกฎของโรงเรียนด้วย..ถึงจะเรียกว่าเด็กดี” ถ้าพี่พี่อี้ชิงพูดขนาดนั้นล่ะก็..ผมจะยอมก็ได้..ผมหันไปสั่งให้คนงานเอาของออกไปก่อนที่ผมจะค่อยๆถอดและเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดของโรงเรียนนี้ต่อหน้าทุกคนที่มองคุณชายเอาแต่ใจอย่างผมแบบอึ้งๆรวมทั้งหมอนั้นด้วย..ก็คนที่กำราบผมได้ก็มีแต่พี่อี้ชิงเท่านั้นแหละ
“คราวนี้..ผมเป็นเด็กดีหรือยังฮะ..” ผมหันไปบอกพี่อี้ชิงที่ยืนยิ้มอยู่แต่ไอ้หมอนั้นกลับพูดขัดพี่อี้ชิงซะก่อน
“นี่ช่วยสนใจหน่อย..คนที่มาช้าก็ต้องถูกทำโทษ..ในนามที่ฉันเป็นประธานนักเรียนขอสั่งให้นายทำเวรห้องที่นายอยู่ตลอดเทอมไม่ให้หยุดจนกว่าจะได้รับคำสั่ง” ไอ้ประธานนั้นสั่งผมอีกแล้วขณะที่ผมกำลังอ้าปากขึ้นเถียงพี่อี้ชิงก็เอามือมาปิดปากผมไว้ซะก่อน แถมยังกระซิบข้างๆหูอีกด้วยว่าจะช่วยทำเวรจึงทำให้ผมตอบตกลง
“ตกลงฉันจะทำ”
“งั้นก็ดี..ทุกคนแยกย้ายไปทำกิจกรรมได้รวมทั้งนายด้วยคุณเด็กใหม่”
“ชิ” ผมพูดอย่างขัดใจก่อนที่จะเดินออกไปกับพี่อี้ชิงพร้อมกับหันหน้าไปแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งหนีไป
.
.
.
.
ด้านของคริส
ผมเดินออกไปจากห้องอย่างหงุดหงิด..ไม่อยากจะเชื่อว่าลูกของท่าน ผ.อ จะมีนิสัยเหมือนเด็กสามขวบไม่เหมือนอย่างที่ ผ.อ เล่าไว้เลยว่าทั้งน่ารัก และใสซื่อ แค่ผมมองปราดเดียวก็ดูออกแล้วว่าทั้ง หยิ่ง จองหอง เอาแต่ใจ แถมยังใจร้อนอีกด้วยถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งล่ะก็จะดัดนิสัยแล้วตีให้ก้นลายเลยคอยดู ผมค่อยๆเดินออกจากหอประชุมพร้อมทั้งคิดแผนการณ์ที่จะทำให้เด็กลูกท้อนั้นหงอเหมือนแมวเชื่องเลยคอยดูขณะที่ผมกำลังคิดแผนอยู่นั้นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เพลงMaMa Exo m นักร้องที่เทพและดังมากในขณะนี้ก็ดังขึ้นผมค่อยหยิบโทรศัพท์สุดหรูใหม่ล่าสุด ไอโฟน 5 ขึ้นมาชื่อที่ปรากฏอยู่คือ ผู้อำนวยการ..หรือ ผ.อ ผมกดรับไป
“สวัสดีครับ..ท่านมีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีๆฉันแค่อยากจะบอกว่าช่วยดูแล อาเทาๆหน่อยนะบังเอิญว่าฉันจะไปฮันนีมูนกับภรรยาที่ปารีสซักสองอาทิตย์น่ะยังๆก็ช่วยดูแลหน่อยนะเดี๋ยวฉันและภรรยาจะส่งวิธีกำราบ ฮว่าง จือ เทา ไปให้นะ” ท่านผู้อำนวยการพูดเร็วจนผมจับใจความแทบไม่ทัน..อะ..อะไรนะ..ดูแลไอ้เด็กบ้านั้นหรอ..ผมยังไม่ทันได้ปฏิเสธท่านก็ว่างสายไป
“เฮ้..ท่าน..ท่านครับ” โอ้ย..ซวยๆๆๆซวยที่สุด..ดูแลไอ้เด็กบ้านั้น...ให้ไปตายยังจะดีกว่า..แต่ว่า...วิธีกำราบ ฮว่าง จือ เทา งั้นหรอน่าสนุกดีนิ...ผมยืนยิ้มอย่าผู้ชนะก่อนที่จะได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากโทรศัพท์..มาแล้วหรอเนี้ย..ผมยิ้มก่อนที่จะกดดู...ภาพเริ่มขึ้นมาแล้ว...สิ่งที่ผมเห็นคือคุณแม่ของจือเทา...ว้าว!!ท่านสวยมากเลยแถมยังดูดีและอ่อนกว่าวัยด้วย ในวิดิโอเธอทักท้ายและแนะนำตัวในวิดิโอนั้นผมจับใจความได้ว่า
1. ฮว่าง จือ เทา กลัวผี ถ้าขู่ว่าจะเอาไปปล่อยหรือทิ้งให้อยู่ท่ามกลางที่วังเวงแล้วล่ะก็เทาจะร้องไห้แล้วจะเชื่องเป็นแมวแลยล่ะ
2. ฮว่าง จือ เทา ชอบแพนด้า ลองเอาแพนด้าเป็นของล่อตาล่อใจสิ..รับรองทำทุกอย่าง
3. ฮว่าง จือ เทา กลัวที่ต้องอยู่คนเดียว ถ้าขักเขาไว้ในห้องเปล่าๆโดยที่ไม่มีแพนด้ากับคนอยู่ด้วยล่ะก็ร้องไห้โหเลยทีเดียว
4. ฮว่าง จือ เทา กลัวความมืด ถ้าทิ้งไว้ในที่มืดๆซักพักเทาจะกลัวแล้วไม่ยอมทำผิดอีก(กรณีนี้ใช้ได้ทุกครั้งเวลาเทาโกหก)
5. ฮว่าง จือ เทา เป็นคนที่ไม่ชอบความไม่ถูกต้อง ห้ามปรักปรำในสิ่งที่เทาไม่ผิดเด็ดขาดอย่าหาว่าไม่เตือนถ้าเผลอต้องรีบไปขอโทษโดยด่วนไม่งั้นอาเทาจะไม่ฟังตามคำสั่ง
6. ฮว่าง จือ เทา ชอบกินไอศกรีม ถ้าเทาทำตัวดีก็พาไปเลี้ยงบ้างอาเทาจะเชื่องเป็นเท่าตัว
7. ฮว่าง จือ เทา ชอบแมวดำ ลองพาอาเทาไปที่ร้านขายแมวแล้วซื้อในเป็นของขวัญวันเกิดแล้วล่ะก็อาเทาจะรู้สึกดีด้วย
8. ฮว่าง จือ เทา เก่งกังฟูและวูซู อย่าไปยั่วโมโหเชียวล่ะ
หึ...จุดอ่อนงั้นหรอ..ผมลอบยิ้มแล้วเดินไปที่ห้องกรรมการนักเรียนผมเดินไปตามทางก่อนที่จะไปหยุดที่หน้าห้องพัสดุ ที่ๆเก็บและรวบรวมของต่างมากมายผมตรงเข้าไปที่หนังสือเล่มหนึ่งที่มีหน้าปกเขียนไว้ว่า “กลเม็ดวิธีจัดบ้านผีสิง” ผมยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องแล้วตรงไปที่ลานจอดรถ..แน่นอนผมเป็นประทานนักเรียนผมมีสิทธิเข้านอกออกในได้สบายผมเปิดประตูรถซูปเปอร์สปอร์ตที่ตีราคาแล้วก็แค่ 81 ล้านกว่าบาทเอามันไม่ระคายขนหน้าแข้งผมหรอกผมยิ้มก่อนที่จะขับรถออกไปด้วยความเร็วสูงพร้อมกับแผนการแกล้ง ฮว่าง จือ เทา
ความคิดเห็น