คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SOTUS 2 (รีไรท์แล้ว)
ความเดิมตอนที่แล้ว
พี่จีเดินไปหยิบเจลแก้ปวดในลิ้นชักหัวเตียงมาให้ผมพร้อมกับส่งยิ้มหวาน
“ขอบคุณมากนะครับ”
“จ้า...ไม่เป็นไรหรอก...”
ผมยิ้มตอบพี่จีก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอนที่โซฟานุ่มนิ่มแบบปรับเอนได้...เพื่อรอเซฮุนมารับ...
.....................................................................
สองชั่วโมงผ่านไป
“....เทา...เทา...เทาเทาอ่า....ฉันมารับแล้ว”
เสียงเข้มของเซฮุนปลุกเทาเทาที่กำลังนอนขดตัวอยู่บนโซฟานุ่มพร้อมกับจียงที่ช่วยเซฮุนเขย่าตัวของเทาๆด้วยเหมือนกัน
“อาเทาอ่า...ตื่นได้แล้ว..เดี๋ยวพี่ท็อปก็จะกลับมาแล้ว....นะ”
ทันใดที่จียงพูดชื่อของท็อปขึ้นมาเทาก็สะดุ้งโหยงขึ้นมาแล้วยิ้มแหยะๆให้เซฮุนและจียงที่ยืนเท้าเอวหัวเราะกันอย่างมีความสุข
“เซฮุนรอแปบนึง..เดี๋ยวเราไปเอากระเป๋ามาก่อนนะ”
“อื้อ..ไวๆล่ะ”
เซฮุนพูดก่อนที่จะเดินไปเดินมาในห้องแล้วตัดสินใจเดินเข้าไปถามจียงที่ปรึกษาสุดเซียนของตัวเองทันที
“พี่ครับ...”
“อ้าว..มีอะไรหรอเซฮุน”
จียงหันมาด้วยหน้าฉงนใจเล็กน้อยแล้วยิ้มให้กับท่าทางที่ดูน่าเอ็นดูของเซฮุน..
“เอ่อ...”
เซฮุนเกาหลังคอแกรกๆแล้วก่ำๆกึ่งๆ
“ใช่เรื่องของ...อาลู่สุดที่รักของนายหรือเปล่าคนที่นายเล่าให้ฉันฟังบ่อยๆน่ะ”
จียงเปิดประเด็นพูดถึงลู่ฮานที่เซฮุนชอบเอามาปรึกษาอยู่บ่อยๆ
“ใช่เลยพี่..ช่วงนี้อาลู่ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมเลยอ่ะ..คอยปัดป้องผมตลอดนี่ถ้าผมไม่ชวนหรือทำให้พี่เค้าหึงนี่พี่เค้าก็ไม่ยอมผมอ่ะ...ทำไงดีอ่ะพี่....”
“อ๋อ...เรื่องกล้วยๆพี่ก็เป็นบ่อย...แบบว่าเป็นโรคอาย(.....)อ่ะ..มันมาเป็นช่วงๆ”
“แล้วพี่ท็อปเค้าทำไงล่ะ”
เซฮุนถามออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ก็เข้าอีหรอบเดิม..จับพี่กด..แต่อาจจะทำแบบหยอกล้อ ร้อนแรง แล้วแต่อารมณ์ของพี่แก”
“โห่...มาไม้เดิม..เดี๋ยวผมทำมั่ง...อาลู่...เสร็จผมแน่ๆ”
“เบาๆหน่อยเหอะไอ้หนูยังมีเวลาอีกหลายปี...ถ้ารีบมีเดี๋ยวพี่ลู่ของนายอะไรนั้นได้เบื่อตายกันพอดี”
“แล้วจะทำยังไงล่ะพี่....”
“ก็..”
ยังไม่ทันที่จียงจะตอบก็ถูกเทาขัดเสียก่อน
“คุยอะไรกันหรอ?...เค้าจัดกระเป๋าเสร็จแล้วไปกันเถอะ”
“อื้มๆ...บายนะครับพี่จี”
เซฮุนโบกมือลาอย่างหงอยๆก่อนที่จะยิ้มกว้างเมื่อจียงพูดเสียงเบาๆว่า.. “เล่นท่ายาก”
ณ.คอนโดของเซฮุน
“เซฮุนนายหิวไหม...กินอะไรมายัง..แล้วพี่ชายที่เล่นมวยปล้ำกับนายอ่ะเขากินข้าวหรือยัง”
เทาถามเซฮุนด้วยเสียงเป็นห่วง
“อ๋อ..ไม่หิวน่ะ..ส่วนพี่เขาหลับไปแล้ว..อย่าไปกวนเขาเลย”
เซฮุนแก้ตัวเป็นพันลวันเมื่อเทาถามถึงลู่ฮาน
“งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะ”
เทาพูดบอกเซฮุนแล้วเดินไปอาบน้ำ ส่วนเซฮุนก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
TAO : SAY
“ฮ้าววว...ง่วงจังเลย...”
ผมพูดพลางถอดเสื้อผ้าออกจากตัว...ชิ..ที่ผมต้องมาอยู่แบบนี้เป็นเพราะใครกัน..เพราะรุ่นพี่ใจร้ายนั้นคนเดียวเลย..ผมถอดเสื้อผ้าออกจนหมดก่อนที่จะตกใจเพราะตามข้อมือ หน้าอกมีรอยปื้นแดงๆอยู่แถมข้อเท้ายังมีรอยช้ำอีก...จะหายไหมเนี้ย..ผมได้แต่บ่นอยู่ในใจแล้วรีบอาบน้ำเพื่อที่จะนอน
END SAY
เช้าวันรุ่งขึ้น
“เซฮุนอ่า...ตื่นๆ..ตื่นได้แล้ววันนี้เรามีเรียนเช้านะ...ตื่นเถอะ”
จื่อเทาถือวิสาสะเข้าไปในห้องนอนของเซฮุนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังไม่มากเพราะเห็นบุคคลอีกคนนอนอยู่กับเซฮุน ภายห้องที่มีเสื้อผ้ากระจายเต็มไปหมดจื่อเทาได้แต่ทำหน้าสงสัย
“ม่ายยยย...อาววววว...จานอนนนนนน”
เซฮุนพูดออกมาราวกับว่าละเมอ
“ตื่นเถอะเซฮุนนนนนน”
จื่อเทาพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแบบเดิม
“ม่ายยยยย”
“งั้นตามใจเค้าไปเรียนล่ะแบร่....”
เทายืนแลบลิ้นให้กับเซฮุนที่นอนขี้เซาอยู่บนเตียง ที่จริงแล้วเทาก็ไม่ใช่คนที่ตื่นเช้าแต่ที่ต้องตื่นเพราะความฝันแปลกๆที่รุ่นพี่สุดโหดเรียกเทาว่าที่รัก..แถมยังจูบกันอีก...
“ไปล่ะน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
เทายิ้มร่าลงจากคอนโดของเซฮุนไปที่ชั้นล่างแล้วโบกรถแท็กซี่ให้ไปที่มหาวิทยาลัย
ณ. มหาวิทยาลัย.SM
“อ่า..อากาศสดชื่นจังเลย...”
เทาเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัยด้วยความสดใสท่ามกลางสายตาของชายหนุ่มนับร้อยที่จ้องที่จะลวนลามร่างเซ็กซี่ของจื่อเทา เอวคอดบางที่ออกกำลังกายอย่างโยคะ..ขาเล็กเรียวที่มีแต่กล้ามเนื้อ..สะโพกที่พอดีกับรูปร่างที่ทำให้ดูน่าหลงใหลชวนมอง แต่แล้วสาบตาของทุกคนจะต้องหลุบต่ำลงเมื่อเจอสายตาคมของรุ่นพี่อย่าง “คริส” จ้องมาอย่างไม่วางตา...
“อื้อ...สะ..สดชื่น...โอ้ย!!!”
คริสตรงเข้ามาจับที่ข้อมือเล็กของเทาก่อนที่จะออกแรงลากไปที่มุมอาคารลับตาคนพร้อมกับผลักเข้าไปชิดกับกำแพงมือทั้งสองข้างของคริสก็ตรึงมือของเทาไว้แน่นไว้กับกำแพงเช่นกัน
"หึ...มามหาลัยนี้แค่วันเดียวก็ออกตัวยั่วเพื่อนของฉันเลยนะ..!!!"
คริสพูดใส่หน้าเทาด้วยความโกรธ และ ....หวง...ใช่แล้วเขาหลงรักเทาตั้งแต่แรกพบ..และจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาในชีวิตเทาแน่นอน
"ปะ..ปล่อยนะ...เทาเจ็บ..."
"...ฉันไม่เชื่อหรอก..นายก็ดีแต่บีบน้ำตาไปวันๆ..หึ..จะให้ฉันเชื่อยังไงว่านายไม่ได้เจ้าน้ำตาที่ร้องไห้เรียกคะแนนสงสาร"
ร่างสูงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเพราะน้ำตาของจื่อเทา
"ฮึก...กะ..บอกแล้วไง..ว่าไม่ได้เจ้าน้ำตา...ฮึก"
เทาพยายามกลั้นสะอื้นเพราะกลัวคริส
"แค่นี้ก็ร้องไห้...น่ารำคาญ"
คริสพูดก่อนที่จะผลักเทาให้ล้มลงไปที่พื้น
"ฮึก..มาแกล้งผมทำไม..ผมยังไม่ทำอะไรให้เลยนะ.."
"ไม่ต้องถามหรอกว่าฉันแกล้งนายทำไม...รู้ไว้แค่ว่าฉันทำเพื่อความสะใจของตัวเองไม่ต้องมีอะไรมากมาย..จำไว้ซะด้วย"
"ฮึก...ใจร้าย"
"ใช่ฉันมันใจร้าย"
คริสพูดออกมาพร้องกับพึมพำในใจว่า..."ที่ฉันต้องใจร้าย...เพราะว่าฉันอยากให้นายสนใจฉันแค่คนเดียวต่างหาก..."
KRIS : SAY
“เฮ้ย..มึง..ทำกับน้องเค้าแรงขนาดนี้เลยหรอวะ...”
เพื่อนๆที่ร่วมเล่นบาสกับผมพูดขึ้นมา
“พูดมากน่า....ไปก็ไป..เบื่อจริงพวกโดนมารยาเด็กสำออยนั้นเล่นงาน”
ผมพูดอย่างไม่รู้ร้อน...เพื่อกลบเกลื่อนความอ่อนไหวในสายตาสายตา และ ความสงสาร มีหลายสาเหตุที่ทำให้ผมต้องทำแบบนี้ และมันสาเหตุหนึ่งที่ผมทำไปเพราะว่าต้องการประกาศศักดาต่างหากว่า..เด็กจื่อเทานั้น..ผมสนใจอยู่และจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาขโมยไปแน่นอน
END SAY
"...นี่มันก็ตอนเที่ยงแล้ว..เซฮุนยังไม่มาโรงเรียนอีกหรอเนี้ย.."
เทาพูดพึมพำระหว่างกินข้าวกลางวันคนเดียว..และต้องสะดุ้งโหยงเมื่อมีกลุ่มผู้ชายหน้าตาน่ากลัวเดินมาที่โต๊ะพร้อมกับขอนั่งกินข้าวด้วยคน
"...ว่าไงจ๊ะคนสวย...ขอพี่นั่งกินข้าวด้วยคนนะ"
ผู้ชายหน้าตาแลดูหื่นที่สุดในกลุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วเหมือนดัดให้หล่อ
"คะ..ครับ"
เทาพูดออกมาอย่างจำยอมเพราะว่ากลัวไม่ทันไรคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มก็ใช้มือเข้ามาลูบไปมาที่ต้นขาของเทา
"...ฮึก...พอเถอะครับ...ผมกลัว"
เทากลั้นสะอื้นก่อนที่จะตกใจเมื่อหัวหน้าแก๊งที่ลูบต้นขาเขาเมื่อครู่ถูกร่างสูงของคริสจับเหวี่ยงกระเด็นออกไป
"ฮึก..ฮึก..รุ่นพี่.."
"อย่าพึ่งพูด!!!"
หลายสิบนาทีผ่านไปร่างของพวกที่มาขอเทานั่งกินข้าวด้วยเมื่อครู่ก็ถูกคริสกระทืบจนสะบักสะบอมไปตามๆกัน..คริสปัดฝุ่นที่เสื้อเล็กน้อยก่อนที่จะลากเทาไปที่ดาดฟ้า
"ทำไมถึงปล่อยให้พวกมันลวนลามฮ๊ะ!!!"
คริสตะคอกใส่เทาด้วยเสียงที่ดังพร้อมกับเขย่าตัวเทา
"ฮึก..ผมไม่ได้ตั้งใจ..ผมกลัว...ฮึก...ฮือๆๆๆ"
เทาร้องไห้ออกมาเสียงดังจนคริสถึงกับใจอ่อน..พร้อมกับความคิดที่วนเวียนในหัวว่า.."วันนี้นายร้องไห้ไปกี่ครั้งแล้วไม่เบื่อบ้างหรือไง" พร้อมกับดึงคนตัวเล็กเข้ามากอด..
"จำเอาไว้ว่านาย..คือคนของฉัน...ถ้าใครแกล้งนายให้บอกว่าเป็นคนของคริส..เข้าใจไหม...และอย่าไปยุ่งกับผู้ชายคนไหนอีก..ถ้าฉันรู้ล่ะก็..นายโดนแน่"
"ฮึก...ใจร้าย"
"หึ..ขอบคุณละกัน"
คริสผลักเทาออกจากอ้อมกอดเบาๆแล้วเดินลงไปจากดาดฟ้าท่ามกลางความงุนงงของเทาที่รู้สึกแปลกๆในใจของตัวเอง...ความอบอุ่นที่ถูกส่งผ่านทางอ้อมกอดคืออะไร...กันแน่
รีไรท์แล้วนะฮ๊าบบบบบบ เม้นกันเยอะๆเน้ออออ
ความคิดเห็น