คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อเธอคนเดียว
เพื่อเธอคนเดียว
“ทีนี้เธอจะให้ฉันอยู่ต่อได้ยังง่ะ” “ติ๊ดๆ ตึ๊ดๆ”
“โทรศัพท์นายมาน่ะ”
“เออ รู้หาอยู่”
อยู่ตรงหน้าแท้ๆตาถั่วแล้วยังปากเสียอีก มิหน้าละเขาถึงเปิดเผยเรื่องของตัวเอง ขี้โม้ อ่อนหัด หลอกถามก็บอกหมดเลยซะงั้น5555 ตลก ชิบเป๋ง
“ตอนนี้ผมอยู่กับเพื่อนบ้านน่ะครับ” “แล้วนายไปอยู่ทำไมตรงนั้น เข้าใจคำว่าเก็บตัวมั้ย”
ดูเหมือนความเงียบจะทำให้เสียงโทรศัพท์ดังชัดดีนะ
“กลับไปบ้านนายแล้วอย่าให้ใครรู้อีก เออ แล้วแม่นั่นรู้รึเปล่าว่านายเป็นใคร” “รู้ครับ”
ดูท่าทางหมอนี่น่าจะกลัวผู้จัดการตัวเองนะนั่น สงบเสงี่ยมจริงเชียว
“นายนี่มันโง่สิ้นดีเลย ทำไมถึงโง่แบบนี้นะ” “ก็ใครใช้ให้ ไอ่อามหน้าหล่อนั่นมาหาผมละ ผมไม่อยากเจอหน้ามันหรอกนะ ผมไม่ชอบ อีกอย่าง ยัยคนนั้นก้เป็นน้องสาวมันด้วย ถ้าคุณไม่ช่วยอะไรผมอีกแล้งคุณก็ไม่ต้องมาชี้นิ้วสั่งผมหรอกนะ”
เออ พออารมณ์ไม่ดีก็ น่ากลัวเหมือนกันแห๊ะ นี่ฉันอยู่กับปีศาจหรือคนกันแน่
“ตุ๊ดๆๆๆ”
“นี่ หัดเบาเสียงโทรศัพท์หน่อยน่า คนอื่นเค้าได้ยินหมดแล้ว”
“มีไรกินบ้าง....ฉันหิวแล้ว”
“อยากกินอะไรก็ไปหากินเองดิ๊ มาบอกฉันทำไม”
“เออ ลืมไป อะไรก็ไม่รู้แม่งเซง สุดๆ ไอ่ผู้จัดการเฮงซวย ไม่ช่วยอะไรแล้วยังจะมาด่าฉอดๆอีก” “ปัง!!!” โอ๊ะ!! มันเตะโซฟาตูเว้ย ไอ่หมอนี่
“นิ นี่มันบ้านฉันนะ ไม่ใช่บ้านนายมาเตะอะไรแบบนี้ ไม่มีมารยาท”
“ขอโทษได้ป่ะละ!!”
“.....” ขึ้นเสียงๆ หน่อยอย่าคิดว่าฉันจะกลัวนะ “ได้.....” ปากเจ้ากรรมเอ้ย ทำไมต้องไปกลัวเล่า พูดตามที่ใจคิดดิ
“หิว มีไรกินบ้างบ้านเธอน่ะ”
“ไม่ได้นะ นายก็ไปกินบ้านนายสิ นายบ้าอะไรเนี่ย”
“เธอรู้ไหม เรื่องแค่เนี่ย ทำไมจะช่วยกันไม่ได้บ้างเลยรึไง ฉันไม่มีแม่ครัว ไม่มีคนซักผ้า ไม่มีคนมาห่มผ้าให้ตอนกลางคืน ไม่มีชีวิตอิสระ ไม่มีหน้าตาในสังคม....ไม่มี”
“พอ!!! นายอยากกินอะไรตามสบายเลย ฉันจะออกไปซื้อของข้างนอก”
“อย่างงี้ สิ คนไทยน่ะ ซื้อขนมปังมาด้วยละ ไม่มีอันจะแดกล๊ะ”
ปาก นี่นรกให้มาหรือยังไงนะ ไม่เคยเอาซ่อมหรือไง ฉันหยิบกุญแจรถกับเสื้อคลุมเดินออกจากห้องอย่างอารมณ์เสียมันไม่ใช่เรื่องเลยนะเนี่ย ดาราตกอับชัดๆ มาอยู่นี่ได้ไง ไกลแสนไกลแบบเนี่ย โอยมึนตึ๊บ!!!
“ติ้ง!!” ฉันมัวแต่คิดๆ อย่านะเดี๋ยวสิวขึ้น เวรกรรมตะไร อะไรของฉันมาเจอกับหมอนี่กันนะ เออฉันฝากบ้านไว้กะนายนั่นคงไม่มีอะไรหายนะ ....นอกจากของกินน่ะ
ณ ร้านสะดวกซื้อ
อะไรบ้างนะ ที่ฉันต้องการ “ติ๊ดๆ” โทรศัพท์สั่นเหรอ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูที่มีแต่เบอร์ ไม่มีชื่อ “ฮัลโหล เอลพูดค่ะ”
“ยัยชะนี นี่ฉันเองนะ”
เสียงเน่าๆนี่ชัดเลย
“นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน”
“บนโต๊ะ นามบัตรเธอไง”
“แล้วโทรมานี่มีอะไรมิทราบยะ เร็วๆนะ ฉันจะรีบซื้อของ”
“ซื้อกางเกงในกับแปลงสีฟันให้ฉันหน่อยสิ”
“นายจะบ้ารึไง!!! ให้ฉันซื้อของแบบนั้นเนี่ยนะ ไม่เอาด้วยแหละถ้านายอยากได้มาซื้อเองสิ”
“ถือว่าขอร้องก็ได้”
“ฉันเป้นผู้หญิงนะ แปลงสีฟันยังพอว่าแต่นั่นมัน”
“เอาเหอะน่า เธอก็บอกว่าเป็นของพี่ชายหรือน้องชายก็ได้”
โลกวิบัติชัดๆให้ซื้ออะไรไม่ซื้อ ซื้อกางเกงในแค่คิดมันก็อุบาตรแล้ว นี่จะให้ฉันคิดหนักไปถึงไหนกันเนี่ย โอ๊ย เซงที่สุด
“ฉันไม่มีกางเกงในใส่แล้วนะ ยังไม่ได้ซักด้วยซ้ำ”
“ต่างกันตรงไหนละ ซื้อไปก็ต้องไปซักอยู่ดี”
“โอย นายก็ ไปจ้างคนซักสิ ทำไมต้องให้ฉันซื้อด้วยละ”
“นิเธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ว่าฉันน่ะให้ใครรู้ไม่ได้แล้วว่าฉันอยู่ที่นี่นอกจากเธอ”
“โหยยย อะไรก็ฉันๆๆๆๆๆ เวรกรรมชัดๆ”
“ตกลงเธอจะซื้อให้ฉันมั้ย ยัยชะนี”
“ไม่ปล่อยให้นายใส่ซ้ำแบบนั้นแหละ ฉันไม่ซื้อให้หรอกนะ”
“ยัยงก ฉันเดือดร้อนเฉยๆนะถึงได้มาขอความช่วยเหลือน่ะ นิจะให้รู้เอาไว้นะ ถ้ามีใครรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ เธอคนแรกที่จะซวย”
“ทำไมฉันต้องซวยด้วยละ”
“เพราะเธอปกปิด ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกับฉันไง”
“มันก็ต้องอย่างงั้นอยู่แล้ว งั้นให้ฉันเปิดเผยดีไหมละ”
“ถึงยังไงเธอก็จะโดน ไอ่อามเกลียดไปจนตายอยู่ดี”
“จริงเหรอ” ไม่ได้รักแรกของฉันต้องไม่เกลียดฉันสิ นี่ฉันจะยอมเอาหมอนั่นไปแลกกับการที่อามเกลียดฉันงั้นเหรอ ไม่ได้ๆๆๆ มันเป็นรักแกพบของฉัน
“งั้น....ก็ได้ ฉันจะช่วยนาย แต่นายต้องไม่ล้ำเส้นฉันนะ”
“ที่แท้ก็บ้าผู้ชายนี่หวา”
“นิ จะให้คนอื่นช่วยน่ะ พูดดีๆหน่อยสิ ไม่งั้นฉันไม่ช่วยแน่”
“เออ ขอโทษได้มั้ยเล่า”
“เชอะ มีอะไรอีกมั้ยที่ฉันต้องซื้อให้น่ะ”
“เออ เดี๋ยวซื้อโฟมล้างหน้าของผู้หญิง เอาๆๆ พิมโนปุนะ”
“ได้ ฉันหยิบแล้ว”
“เอาไอ่นั้นด้วย น้ำหอมกลิ่นคลาสสิค”
“ฉันว่าสตอเบอรรี่หอมกว่านะ”
“เอาด้วยๆ นั่นแหละที่ชอบ”
“ตุ๊ด ชัดๆ”
“เขาเรียกมีสไตร์เว้ย”
“ออ หรา”
1ชั่วโมงผ่านไป
“ปึก!!” เสียงเปิดประตูอัตโนมัติที่ดังขึ้นจาก ฉันเองที่เปิดมันน่ะ
“โหห ซื้อของมาเยอะเชียว นี่ของฉันอยู่ไหน”
“เดี๋ยว!! ถอยไปก่อน”
“อะไรของเธอยัย ชะนี”
“ถุงนี้ของนาย” ฉันหยิบถุงที่ใหญ่ที่สุดให้เอลอง
“นี่ฉันสั่งเธอขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”
“ก็ใช่น่ะสิ สั่งเอาๆ นี่ฉันเห็นแก่ อามเฉยๆนะถึงยอมน่ะ ไม่งั้นก็ฝันไปเถอะ”
“ที่แท้กบ้าผู้ชาย ยัยชะนีร้องผัวๆ”
“ก็แน่สิ ฉันอายุ25 แล้วนะ จนป่านี้ยังไม่มีคนท่ถูกใจนอกจากอาม อามคือคนแรกที่ฉันแอบปิ้ง”
“อ้วก!!!”
“ถ้าจะอ้วกน่ะไปห้องน้ำ เลยนะ”
“น้ำเน่า รักแรกพบนี่อย่าบอกนะ ว่าเธอไม่เคยมีแฟนมาก่อนน่ะ”
“แล้วจะทำไม”
“โหหห ยัยขาดประสบการณ์”
“โอ๊ยย ใครจะไปอย่างนายเล่า นอนกับผู้หญิงเหมือนเหมือนปลา”
“เธอรู้ได้ไง ฮะ ยัยบ้า555”
“ก็ใครเค้าจะมีรักดีๆในสังคมแบบนั้นกันละ” “ป๋าบ!!!” ฉันจับหมอนฟาดนายปากเน่าอย่างเต็มแรง
“โอ๊ย!! ยัยหมาบ้า เอาหมอนมาฟาดฉันทำไมเนี่ย”
“นายมันไร้จรรยาบัญ ไร้สมอง ไร้มารยาททึ่สุด”
“เอ้าเห้ย ยัยบ้า”
“กลับบ้านนายไปเลยไป๊”
“เดี๋ยวขอถามก่อน”
“อะไร”
“เธอซื้อกางเกงในฉันออกมายังไงน่ะ”
“ไอ่บ้า กลับบ้านไปเลย เดี๋ยวนี้ด้วยยย ฉันอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้วเนี่ย”
ความคิดเห็น