คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : I Don't Wanna Be Your Lil Bro - Chapter 5 (100%)
[Tao]
ณ บ้านพี่คริส
“พี่คริสสสสส~”
ผมเรียกชื่อร่างสูงเสียงยานคาง แขนแข็งแรงถูกผมกอดไว้แน่นพลางเอาหน้าเล็กถูไถบนแขนของร่างสูงไปมาอย่างออดอ้อน
“มีอะไรครับเจ้าตัวเล็ก?”
เสียงทุ้มมีสเน่ห์ถามพลางเอื้อมมือหนาข้างที่ว่างอยู่มาขยี้บนหัวผมจนเส้นผมสีดำสนิทของผมยุ่งเหยิงไปหมด
“อย่าขยี้ผมสิครับ~ หัวผมยุ่งหมดแล้วเนี่ย”
ผมผละตัวออกมาแล้วทำหน้างอใส่คนตรงหน้า พี่คริสหัวเราะเบาๆ แล้วโน้มหน้าลงมาถามด้วยน้ำเสียงใจดีพร้อมกับเรียกชื่อที่พี่เขาชอบเรียกบ่อยๆ
“แล้วมาอ้อนพี่แบบนี้มีอะไรอีกล่ะเจ้าแพนด้าน้อย”
“พี่คริสไปช็อปปิ้งกับผมน้าาา นะครับพี่คริส นะๆๆ”
ผมกระโดดเข้าไปกอดแขนแกร่งอีกครั้ง หัวทุยๆ ถูไปมาอย่างออดอ้อนเต็มที่
ผมชื่อจื่อเทาครับ เป็นชื่อจีนออกเสียงว่าจื่อเถา ผมมาอยู่เกาหลีตั้งแต่ม.ต้น พร้อมกับครอบครัวที่ย้ายมาขยายสาขาของบริษัท แต่ไปๆ มาๆ กลับมีแค่ผมคนเดียวในบ้านเพราะทุกคนบินไปต่างประเทศกันหมด พวกเขาไม่รู้รึไงนะว่าอยู่บ้านหลังใหญ่ราวกับคฤหาสคนเดียวมัน...เหงาสุดๆ บางครั้งผมมีพี่คริสที่มาคอยดูแลทำให้ผมไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่ แต่บางทีพออยู่กับตัวเองผมก็อดร้องไห้ไม่ได้ น้ำตาผมมันไหลง่ายมากเลยครับ ผมอ่อนไหวง่ายมาก แล้วยิ่งเวลามีคนเล่าเรื่องผีทีนี่น้ำตาผมจะไหลออกมาทันทีเลยแหละครับ
คนที่ผมกำลังคุยด้วยคือพี่คริสที่เพิ่งพูดถึงไป พี่เขาหล่อมากๆ เลยครับ ตัวสูงมาก คิ้วดำเข้ม ตาคมสวยจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเรียวบาง...กับเงิงสะท้านฟ้า ฮ่าๆๆๆ ว่าจะไม่พูดถึงแต่ก็อดไม่ได้ ก็เพราะว่าเงิงของพี่คริสเอิ่ม...นะ แต่ผมก็หลงรักพี่เขาอย่างจังเลยล่ะ ไม่ใช่แค่เพราะหน้าตา แต่ผมรักจิตใจที่ดีของพี่เขาด้วย
ผมโดนแกล้งตั้งแต่สัปดาห์แรกที่เข้าเรียนเลยครับ ก็เพราะมีสาวๆ (และหนุ่มๆ -///-) มากมายที่มาชอบแล้วก็ตามจีบผมตั้งแต่วันแรกแม้คนพวกนั้นจะมีแฟนแล้วก็ตาม เลยทำให้เหล่าแฟนๆ ของคนพวกนั้นเลยพากันแอนตี้ผม แม้จะไม่กล้าแกล้งต่อหน้าเพราะทุกคนกลัวผมที่เรียนการต่อสู้ตั้งแต่เด็กแต่พวกเขาก็แกล้งอย่างรุนแรงจนผมแอบไปร้องไห้อยู่หลายครั้งจนมีครั้งหนึ่งที่พี่คริสไปเจอผมนั่งร้องไห้อยู่เลยเข้ามาปลอบ จากนั้นมาพี่เขาก็คอยปกป้องผม คอยดูแลแนะนำหลายๆ อย่างและผมก็ตามติดพี่เขาตลอดจนไม่มีเพื่อนสนิทเลยซักคน จะมีก็แค่เพื่อนห่างๆ ที่แค่คุยเล่นกันในห้องเรียน
“พี่ว่าจะขับรถออกไปถ่ายรูปแถวๆ ชานเมืองน่ะ”
พี่คริสปฏิเสธ พี่เขาเป็นช่างภาพชื่อดังเจ้าของนามแฝง ’Little L’ ที่โด่งดังแต่มีน้อยคนที่จะรู้จักหน้าตาของเขาเพราะปกติพี่คริสจะส่งรูปถ่ายไปที่แกลเลอรี่ของเขาผ่านทางคอมพิวเตอร์และได้จ้างญาติที่สนิทมาช่วยดูแลทำให้เขาไม่ค่อยได้เข้าไปเลย อีกอย่างเขาไม่เคยเปิดเผยตัวว่าเป็น Little L เลยสักครั้งแม้แต่พนักงานในแกลเลอรี่ส่วนใหญ่ก็ไม่รู้จักเขา รูปแรกที่พี่เขาถ่ายเป็นรูปของว่าที่คู่หมั้นที่ชื่อเลย์ อ่า...ผมไม่อยากพูดถึงเลยแฮะ เจ็บปวดชะมัด พี่คริสเจอคนๆ นั้นตอนช่วงเข้าเรียนมหาลัยใหม่ๆ ตอนนั้นผมยังอยู่มัธยมเลยตามติดพี่คริสไม่ได้ พี่เลย์เป็นผู้ชายที่ ‘สวยมาก’ ดวงตากลมโต จมูกมนสวยรับกับปากสีเชอรี่อวบอิ่มที่พี่คริสหลงใหลนักหนา...ผมสู้เขาไม่ได้เลยสินะ แต่ก็ยังไม่ได้หมั้นกันนี่นา...ผมยังมีโอกาส หึหึ
“ไปกับผมนะครับ น้าาาา นะครับพี่คริสสุดหล่อ พี่คริสสุดเท่ห์ พี่คริสที่แสนดีที่สุดในโลกกก~♥ นะครับ นะๆ”
ผมอ้อนอีกครั้ง พี่คริสน่ะทั้งหลงตัวเองแล้วก็ขี้เก็กล่ะครับ คิกคิก~ ก็ผมอยากอยู่กับพี่คริสนี่นา อีกอย่างผมก็ชอบช็อปปิ้งมากกว่าการถ่ายรูปตั้งเยอะ ชอบเป็นชีวิตจิตใจเลยก็ว่าได้ ถ้าในหนึ่งอาทิตย์ผมออกไปช็อปต่ำกว่าสามครั้งนี่เป็นเรื่องที่แปลกมากๆ ผมชอบที่จะเดินดูของสวยๆ ไม่ก็แบรนด์ดังๆ ที่ถูกใจ พอเจอของที่อยากได้ก็จะซื้อมาทันที และเงินก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับผมเลยเพราะพ่อแม่ส่งมาให้แบบเหลือกินเหลือใช้ทุกๆ เดือน ถ้าทำงานมีเงินเยอะขนาดนี้แล้วทำไมไม่รีบกลับมานะ? ผมก็คิดถึงพ่อแม่เป็นเหมือนกันนะครับ
”ก็ได้ๆ ขี้ประจบนักนะเรา แล้วจะไปที่ไหนล่ะ?”
ไชโย! พี่คริสยอมไปกับผมแล้ว พี่คริสก็งี้แหละครับ อ้อนนิดประจบหน่อยก็ใจอ่อนแล้ว แสนดีใช่มั้ยล่ะ~♥
”ไปห้าง M นะ เห็นว่าร้าน S มีกระเป๋าคอลเล็คชั่นใหม่สวยๆ ทั้งนั้นเลย”
ผมกับพี่คริสเดินเล่นไปเรื่อยๆ หลังจากที่ผมสอยกระเป๋าใหม่หลายใบมาจากร้านS พี่คริสหิวถุงของที่ผมซื้อพะรุงพะรังเต็มไปหมด...เอ๊ะ? นั่นใช่พี่เลย์รึเปล่า? ดูท่าว่าคงมากับลูกค้า ร่างบางหยุดชะงักจนชายหญิงสองคนที่แต่งตัวดูภูมิฐานหยุดแล้วหันไปมองเขาอย่างงงงวย ตากลมจ้องมองมาทางพี่คริสที่กำลังเลือกนาฬิกาเรือนใหม่ให้ผมอยู่ พี่เลย์คงแค่แปลกใจที่บังเอิญมาเจอกันเพราะพี่เขาก็รู้ว่าผมสนิทกับพี่คริสมาก แล้วก็ยังรู้ว่าพี่คริสคิดกับผมแค่น้องชาย
”โอ้ยพี่คริส! ฝุ่นเข้าตาผม พี่ดูให้หน่อยสิ แสบๆๆ”
ผมแกล้งทำเหมือนมีฝุ่นเข้าตาแล้วแทรกตัวไปตรงหน้าร่างสูงเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องหันหลังกลับไปเห็นว่าที่คู่หมั้นของตัวเองที่กำลังยืนดูอยู่
”ไหนพี่ดูซิ อะไรกล้ามาเข้าตาแพนด้าน้อยของพี่ครับเนี่ย”
ฟู่~ ฟู่~
พี่คริสพูดอย่างใจดีแล้วก้มลงมาเป่าที่ตาผมเบาๆ ลมที่ผ่านตาผมทำให้น้ำตาผมไหลออกมาเพราะความระคายเคือง
”อ่า...น้ำตาไหลออกมาแทนฝุ่นซะงั้น โอ๋ๆ เด็กน้อย หายแสบรึยังครับ?”
พี่คริสฉีกยิ้มสวย มือหนาปาดน้ำตาของผมอย่างแผ่วเบาแล้วโยกหัวผมไปมาเหมือนเด็กๆ ผมหัวเราะคิกคัก หางตาเหลือบไปมองร่างบางที่เข่าอ่อนจนแท้บล้มพับลงไปกับพื้นถ้าไม่มีลูกค้าสองคนนั้นรับไว้เสียก่อน มองมาจากมุมนั้นคงเห็นว่าผมกับพี่คริสจูบกัน...ตามแผนเป๊ะ! หึหึ
พลั่ก!
ร่างบางรีบวิ่งออกไปทันทีที่ยืนขึ้นด้วยตัวเองได้ คนตัวเล็กวิ่งชนคนอื่นสะเปะสะปะไปหมด คงเป็นเพราะม่านน้ำตาที่ไหลรินตั้งแต่ตอนที่ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วล่ะมั้ง พี่คริสหันไปดูอย่างแปลกใจเล็กๆ แต่คงมองไม่ทันหลังบางนั่นแน่ๆ ดูได้จากปฏิกริยาที่ดูเป็นปกติไม่มีท่าทีว่าจะตามไปเลยสักนิด
[Xiumin]
พลั่ก!
”เอ๊ะ?!”
ผมที่กำลังเดินออกจากสวนสาธารณะแถวบ้านหลังจากนัดรับนาฬิกาเพชรเรือนใหม่ที่สั่งทำเป็นพิเศษอุทานขึ้นมาเสียงดังอย่างตกใจเพราะร่างกายที่บอบบางสุดๆ ของผมถูกใครก็ไม่รู้มายืนให้ชน ผมไม่ผิดนะ! ผู้ชายงี่เง่าตรงหน้านี่ยืนให้ผมชนจริงๆ เห็นคนเดินมาแล้วทำไมไม่รู้จักหลบกัน? ทางเดินแถวนี้มีเยอะแยะ
”นี่นาย! ทำไมมายืนทื่อให้คนชนแบบนี้ฮะ? “
“…”
ผมโวยเสียงดัง ผู้ชายตรงหน้ายังยืนเงียบอยู่ที่เดิม แม้เขาจะไม่สูงเท่าไอ้น้องชายของผมแต่เขาก็สูงกว่าผมอยู่ไม่น้อย ดวงที่ถูกบดบังด้วยแว่นกันแดดสีเข้มกับหมวกแบรนด์เนมราคาแพง จมูกโด่งสวยรับกับริมฝีปากเรียวที่หยักยิ้มขึ้นเล็กๆ ...คุ้นๆ แฮะ? พอเห็นยิ้มน่าหมั่นไส้นั่นผมก็รีบเปิดปากด่าอย่างอดไม่ได้
”นี่! พูดอะไรมั่งสิ มัวแต่ยิ้ม...ฉะ..เฉิน!!! OoO”
”สวัสดีซาลาเปาน้อย~”
ผมตกใจตาโตทันทีที่เห็นใบหน้าของคนตรงหน้า คำที่จะด่าลอยหายไปในอากาศหมดเลย คนตรงหน้าคือนักร้องหนุ่มหน้าหล่ออัจฉริยะผู้เลิศเลอที่ใครเห็นก็ต้องวิ่งตาม...ยกเว้นผมคนนึง! นี่มันบ้าบอชัดๆ!! ผมอุตส่าห์หนีมาเกาหลีตอนปิดเทอมยังอุตส่าห์ตามมาอีก เป็นนักร้องดังนี่ไม่มีงานการทำรึไงกันนะ?
อย่าแปลกใจว่าคนอย่างผมถึงไปรู้จักไอ้นักร้องดังคับฟ้านี่ได้ไง เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมนั่งกินขนมอยู่ลานหน้าคณะในมหาลัยที่จีนที่ผมเพิ่งย้ายไปเรียนอยู่ดีๆ ก็มีคนมาลากผมขึ้นรถไปให้นั่งกินข้าวกับอีตาบ้าเฉินนี่แหละ อยู่ๆ อีตานี่ก็มาขอผมเป็นแฟนโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้าแล้วยังไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัวอีก ผมล่ะเกลียดนักคนที่คบไม่เลือกแบบนี้น่ะ ยังไม่พอยังมาหาว่าผมเล่นตัวเพื่อเรียกร้องความสนใจอีก เพราะแบบนี้ไงตั้งแต่นั้นมาผมก็เลยเกลียดอีตานักร้องเลิศเลอนี่นักหนา อีตาเฉินก็ไม่รู้จะมาถูกใจอะไรผมขนาดต้องมาตามตื้อตั้งหลายเดือนยังไม่ปล่อย แต่ดูลักษณะแล้วเหมือนคนกลัวแพ้มากกว่า คงคิดว่าทุกคนต้องยอมสยบให้ตัวเองสินะ คิดผิดแล้วล่ะ!!
”นายมาทำไม”
ผมถามออกไปเสียงเรียบแบบแห้งแล้งสุดๆ สีหน้าบอกบุญไม่รับอย่างแรง
”มาดักรอนายไง รอให้นายพาเข้าบ้านไปสวัสดีพ่อตา ฉันเตรียมกระเช้าผลไม้มาด้วยนะ”
พูดเสร็จเขาก็เดินไปหยิบกระเช้าของฝากที่แอบอยู่หลังต้นไม้...ดูเหมือนว่าจะมาดักรอจริงๆ สินะ งี่เง่าจริงๆ แล้วหมอนี่รู้ได้ไงว่าบ้านผมอยู่ที่นี่น่ะ? คงใช้เส้นสายนักร้องงี่เง่านั่นเหมือนทุกทีสินะ เฮอะ! อยู่จีนยังคุกคามกันไม่พอยังมาที่เกาหลีอีก ก็ได้~ นายรู้จักพ่อของฉันน้อยไปเฉิน!! ถึงพ่อฉันจะตามใจน้องชายมากกว่าแต่พ่อก็หวงลูกคนโตอย่างฉันเหมือนกัน!!!
”ได้สิ~ อยากไปหาพ่อฉันก็ตามมา หึหึ”
ผมพูดแล้วเดินนำเฉินที่เริ่มใส่แว่นใส่หมวกปิดหน้าปิดตาอีกครั้ง จ้าพ่อคนดัง~ ปิดให้มิดละกัน อย่าให้มีข่าวกับผมอีก ตอนอยู่จีนผมก็เจอข่าวมาเยอะแล้ว...แต่หาได้สนใจไม่==’ ก็นักข่าวพวกนั้นมันงี่เง่ากันทั้งนั้นนี่นา เจอผมไปซักดอกสองดอกก็ไม่กล้ามาวุ่นวายแล้ว เป็นที่รู้กันในวงการสื่อจีนว่าอย่าได้มาวุ่นวายกับผมเด็ดขาดเพราะผมสามารถเม้งแตกได้ทุกที่ทุกเวลา!
”พ่อครับ~!! มีคนมาบอกว่าอยากเป็นลูกสะใภ้พ่อน่ะ!!”
พอเข้าบ้านมาปุ๊บผมก็ตะโกนเรียกหาพ่อปั๊บเลย เอาให้ดังๆ จะได้รู้ว่ามีคนมาแหยมกับลูกพ่อ!
”ไหนใครกล้ามาแหยมถิ่นตระกูลคิม!! บังอาจมากที่คิดจะมายุ่งกับลูกบ้านนี้ ถ้าไม่เจ๋งจริงก็...คิม จงแด!!!”
”สวัสดีครับ...ผู้อำนวยการโรงเรียน EXO Planet ใช่มั้ยครับ?”
พ่อเดินโวยวายลงมาจากชั้นสองของบ้านแต่ก็ต้องหยุดชะงักเหมือนกำลังปรับการมองเพ่งว่าคนข้างๆ ผมคือใครแล้วรีบถลาตัวมาหาเฉินอย่างรวดเร็วพร้อมๆ กับเฉินที่กล่าวทักทายอย่างนอบน้อม ทั้งสองจับมือกันนิดหน่อยเป็นมารยาท อะไรกัน?!!! ทำไมพ่อกับเฉินรู้จักกัน?
”นี่พ่อรู้จักอีตานักร้องบ้านี่ด้วยหรอ?”
ผมหันไปถามพ่อด้วยเสียงอึ้งนิดๆ
”เงียบไปเลยนะ! ขอโทษคุณจงแดเดี๋ยวนี้เลย ลูกรู้ไหมว่าเขาคือใคร? เขาไม่ใช่คนบ้าแต่เขาคือเด็กอัจฉริยะที่ทุกโรงเรียนในเกาหลีรวมถึงโรงเรียนของเราต้องการเชียวนะ เขาเรียนจบก่อนลูกซะอีก ขอโทษเขาดีๆ”
”พ่อ! O_O”
”พ่อบอกให้ขอโทษเขาไง!”
พ่อกดเสียงต่ำลงอย่างข่มขู่ อีตาเฉินหันหน้าออกไปเหมือนเสียใจที่เห็นว่าผมโดนดุ แต่อย่านึกนะว่าผมไม่เห็นว่าเขาแอบขำผมอยู่ ชิ!
”แต่เขามาตามตื้อผมนะพ่อ! พ่อไม่หวงลูกแล้วหรอ?!”
ผมขึ้นเสียงเล็กน้อยเพื่อเรียกสติคนเป็นพ่อ แต่พ่อกลับตอบคำตอบที่ทำให้ผมแทบช็อก
”คนอย่างคุณจงแดจะลดตัวมาตามแกทำไมฮะ แต่ถ้าเขาตามตื้อแกจริงแล้วทำไมแกถึงโง่อย่างนี้หา!! แกคิดว่าเขาเป็นใครถึงมานั่งเล่นตัวให้เขาตามตื้อน่ะ?! คุณจงแดชอบลูกชายของผมจริงรึเปล่าครับ?...ดีเลย งั้นทั้งสองคนก็คบกันนะ ลูกผมตกลงแล้ว...อ้อ นี่ของฝากใช่ไหม? ขอบคุณนะครับ แต่วันหลังไม่ต้องลำบากหรอกครับ ปกติคุณก็ไม่มีเวลาอยู่แล้ว ถ้างั้นเชิญคุยกันตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมของว่างมาให้...อย่าลืมขอโทษคุณจงแดด้วยนะหมิน”
”O[]O”
พ่อว่าเสียงดังแล้วหันไปถามอีตาเฉินแล้วตอบเองเออเองหมดเลย!! ยังไม่พอยังเดินเข้าครัวไปเตรียมของว่างเองอีก แม่บ้านมีทำไมไม่ใช้? อีตานี่มันสูงศักดิ์ขนาดนั้นเลยรึไง?!! แล้วพ่อคนเดิมที่เคยหวงลูกนักหนาหายไปไหน ทำไมพ่อจับผมใส่พานยื่นให้อีตานักร้องบ้านี่อย่างเต็มใจล่ะ?!! TOT ผมหันไปมองหน้าอีตานักร้องงี่เง่านั่น หมอนั่นยิ้มกวนประสาทแล้วพูดประโยคที่ฟังยังไงก็ไม่เข้าหูที่สุดในสามโลกจนผมอยากกรี๊ดให้บ้านแตกออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นชัดเจน
”เราเป็นแฟนกันแล้วนะJ”
-------------------------------------------------------------------------------------
ม๊าเล์ยน่าสงสารเนอะ เดี๋ยวไรเตอร์ว่าจะไปตามม๊าเลย์มาเล่าให้ฟังว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก
เฉินหมินก็แหม...
พ่อหมินหวงลูกเกินไปนะ ตอบเองแทนลูกเลย5555
แบบนี้คู่นี้ก็เป็นแฟนจำเป็นกันแล้วสินะ เมื่อใหร่หมินจะใจอ่อนยอมเป็นแฟนกับเฉินจริงๆ ซักทีน้อออ~?
ช่วยรอติดตามความรักของคริสเลย์ที่จะต้องร้าวฉานอีกครั้ง(เพราะอาลู่)ในแชป6ด้วยนะคะ~♥
ความคิดเห็น