รักวุ่นๆของสามหนุ่มสุดโหด กับสามสาวสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : สาวสาวชะนีแรด

ถึงเวลาพักเที่ยงทุกคนต่างกรูไปที่โรงอาหาร    น้ำหวาน    ครีมและแพรเมื่อเห็นที่ว่างก็รีบจะเข้าไปนั่ง    แต่แล้วก็มีคนมาขวางทั้งสามเห็นคนที่มาขวางแล้วเบ๋ไม่พอใจ    ก็ไอคนที่ขวางก็คือ    แอนจี้   วีวี้และดาด้า   สามสาวคู่อริของพวกตน    ชอบแต่งตัวแต่งหน้าจัดๆ    กระโปรงสั้นๆ  

“โห่    นึกว่าใครที่แท้ก็พวกยัยชะนีแรดดดดด...นี่เอง”    แพรพูด   ส่วนสามสาวอีกฝ่ายได้ยินก็ตาโต    หน้านี้เขียวขึ้นมาทันที

“นี่แกว่าพวกชั้นหรือนังทอม”    แอนจี้หัวหน้าแก็งสามสาวพูด

“มีสมองก็คิดเองดิ”    แพรย้อน

“แก...นังแพรอย่าอยู่เลยวันนี้”    แอนจี้พูดพร้อมเอื้อมมือจะตบ

“เอาดิว่ะ     ของแกแค่ตบของชั้นชก”     แพรพูดและเริ่มเงื้อมกำหมัด    แอนจี้เห็นอย่างนั้นก็กลัว    ก็รีบพยายามทำหน้าให้ปกติ

“เชอะ    วันนี้เปิดเทอมวันแรกชั้นขี้เกียจเข้าห้องปกครองย่ะ”     ว่าแล้วก็รีบเดินออกไปส่วนวีวี้และดาด้าสองสมุนก็รีบตามออกไป     แถมด้วยทำหาจะเอาเรื่องแต่น้ำหวาน   ครีม แพรก็ยกหมัดขึ้นมา   ทั้งสองกลัวและทำหน้าใส่เหมือนกับว่าฝากเอาไว้ก่อน

“กินข้าวเหอะ”   น้ำหวานพูด   พร้อมกับนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวพร้อมด้วยครีมและแพร

            ส่วนสามสาวแอนจี้   วีวี้และด้าด้าเดินหัวเสียออกมาจากกลุ่มของน้ำหวาน     แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นกลุ่มของปอม   ดอนและแทน  

“ว้าว!   หล่อจัง”     แอนจี้พูดเมื่อเห็นกลุ่มของปอม

“ใช่หล่อมากด้วย”     สองสาวสมุนเสริมขึ้นมา

“จะช้าอยู่ทำไมหละไปเลย”   พูดเสร็จแอนจี้ก็นำทีมเพื่อนในกลุ่มตนไปที่กลุ่มของปอมกำลังนั่งทานข้าวอยู่     

“นั่งทานข้าวด้วยนะ”    แอนจี้เริ่มก่อนเลย  

“เอาสิ   ไม่มีป้ายห้ามไว้หนิ”    แทนพูดห้วนๆ   แบบไม่ค่อยสบอารมณ์

“ว้าว     พูดเท่จังเลย”    ดาด้าพูดพูดพร้อมกับส่งตาหวานไปที่แทน

“ท่าจะประสาท”    แทนพูด    จากนั้นสามสาวก็นั่งลงข้างกลุ่มของปอม   

“พวกนายอยู่ห้อง4/2ใช่มัย    เมื่อเช้าชั้นเห็น”    แอนจี้พูด

“ใช่”     ปอมพูดแต่ก็ไม่สนใจหมกมุ่นกับอาหารในจานมากกว่า

“ห้องเดียวกับพวกชั้นเลยนะ    ชั้นชื่อแอนจี้นะ    ส่วนนี้วีวี้   ดาด้าเพื่อนของชั้น”    แอนจี้พูดพร้อมกับแนะนำวีวี้กับดาด้า   

“ใครถามไม่ทราบ”   แทนพูด    สามสาวเริ่มหน้าเสีย

“ไม่เอาดิไอแทน    พวกเค้ามาพูดดีๆก็พูดดีๆกับเค้าหน่อย ชั้นชื่อดอนนะ    นี่ปอมส่วนนี่แทน”      ดอนแนะนำ    

“พวกนายดูหน้าอย่างกับรุ่นพี่นะ”    วีวี้พูด

“เธอจะว่าพวกชั้นแก่หรอ”    แทนเริ่มมีน้ำโห       

“เปล่านะ”  

“ไม่เอาน่าไอแทนใจร้อนกับผู้หญิงสาวไปได้   พวกเรานะอายุ 18 แล้วนะ    คือพวกเราไปเรียนเมืองนอก     เลยกลับมาต่อที่นี้แล้วก็เรียนม.4ใหม่เลย”    ดอนพูด

“จริงหรอ    เท่จัง”    แอนจี้พูด

“จริงสิ”

“ไอดอนแกยังจะคุยอีกนานมัยว่ะ    ไม่งั้นข้ากับไอแทนไปก่อนนะโว้ย”     พูดเสร็จปอมก็ลุกขึ้นไปพร้อมแทน    ด้วยระอาเพื่อนของตนที่เห็นผู้หญิงป็นไม่ได้

“เห้ย   รอด้วยสิว่ะไปก่อนนะสาวๆ”     ดอนพูดแล้วก็รีบตามไปเพื่อนของตนไป

            ดอนนั้นวิ่งตามเพื่อนไปอย่างเร็วด่วน     โดนไม่ทันสังเกตุว่าครีมนั้นกำลังถือน้ำมาสามแก้วมาทางที่ตนสิ่งอยู่      ดอนวิ่งชนครีมเข้าอย่างจังจนน้ำที่ครีมถืออยู่นั้นหกใส่ทั้งดอนและครีม

“นายอีกแล้วหรอ      ดูสิเสื้อชั้นเลอะไปหมดเลย”    ครีมพูดพร้อมกับดูเสื้อของตนเองที่มีทั้งสี่แดง   เขียว   ส้มปนกันอยู่

“เธอเลอะคนเดียวซะทีไหน   หละชั้นก็เลอะด้วยดูสิเลอะกว่าเธอด้วย   ชั้นยังไม่เห็นบ่นเลย”  

“ยังจะเถียงอีกหรออีตาบ้า    นายวิ่งมาชนชั้นนะจะรีบวิ่งไปตายที่ไหนไม่ทราบ”   

“ทำไมต้องแช่งกันด้วยหละ    เธอนี่สวยนะแต่ทำไมปากตลาดอย่างนี้ห่ะ   นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่ที่โล่งแจ้งอย่างนี้นะปากอย่างนี้เจอปากชั้นแล้ว”

“ทุเรศ!    ไอลามก”    ครีมด่าไปอย่างโมโห

“อ้าวอยากลองหรอ”     ว่าแล้วก็ยืนหน้าก็ไปใกล้ครีม     แต่ก็มีคนมาผลักออกไปจนดอนล้มลงไป

“จะทำอะไรเพื่อนชั้น”    น้ำหวานพูด     แต่ก่อนที่ดอนจะตอบก็มีเสียงดังขึ้นมาก่อน

“แล้วเธอล่ะจะทำอะไรเพื่อนชั้น”      เสียงนั้นเป็นเสียงของปอมที่เดินมากับแทน

“ก็จะสั่งสอน    ไอคนที่คิดจะมาทำทุเรศกับเพื่อนชั้นไง”    น้ำหวานพูดไป

“คิดจะชั้นสั่งสอนผู้ชาย    เก่งไปม่างผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะทำอะไรเพื่อนชั้นได้”    ปอมสบประหม่า    น้ำหวานได้ฟังอย่างนั้นก็โกรธ

“งั้นนายลองก่อน”    ว่าแล้วก็เงื้อมมือที่กำหมัดไปถูกหน้าอันขาวของไอคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

“เธอ!”    ดวงตารุกวาวด้วยความโกรธ    หน้านี้แดงยังกับผ่านห้องซาวน่าที่ร้อนจัง 

“มากไปแล้วนะ”    แทนตาโตใส่อย่างโกรธแทนเพื่อนของตน   (อีตานี่สงสัยจะรักเพื่อนมากเนอะ)

“ไงเพื่อนนายโดนจากของเพื่อนชั้นไปแล้ว    นายอยากจะโดนจากชั้นด้วยมัย”   แพรพูดเยาะ  

“เข้ามาดิ”    แทนท้า      จากนั้นแพรก็เงื้อมมือที่กำหมัดพร้อมจะจะส่งไปที่ไอคนตรงหน้า    แต่แล้ว   “กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......”   เสียงเตือนว่าเข้าคาบก็ดังขึ้นเสียงก่อน

(ให้ได้อย่างนี้ซิ    คู่นี้จะมีเรื่องที่ไรเป็นต้องมีสิ่งมาขัดทุกที)     นักเรียนทุกคนต่างวิ่งกันเพื่อนที่จะไปเรียนวิชาต่อไป      จากนั้นปอมก็เข้ามาใกล้น้ำหวาน

“เรื่องไม่จบแค่นี้แน่    เธอต้องได้รับการสั่งสอนจากชั้นอย่างสาสม”   ปอมน้ำเสียงที่เข้าเอาจริง    จนทำเอาน้ำหวานเสียวแปลบแต่ก็ข่มอารมณ์ของตนได้

“กลัวตายล่ะ”    น้ำหวานพูดกลับหน้าตาเนี่ยไม่แสดงเลยว่ากลัว   แต่ในใจนั้นเสียวแปลบกลัวอย่างพิลึก      จากนั้นปอมก็เดินออกไปแทนและดอนก็ตามไป

“เมื่อกี้ไอนั้นมันมาพูดไรกับแกน้ำหวาน”    แพรถามเพื่อน

“ไม่มีอะไรหรอก   ไปเรียนเถอะ”     น้ำหวานตัดบทแล้วก็รีบเดินออกไป    แพรและครีมก็ตาม

            ตอนเย็นเมื่อเลิกเรียนแล้วทุกคนต่างแยกกันกลับบ้าน     กลุ่มน้ำหวานก็เช่นกัน    ครีมนั้นมีคนรถที่บ้านนั่นมารับไปก็อย่างว่าหละลูกคุณหนูหนิ    ส่วนแพรก็ติดรถไปกับครีมเพราะคอนโดของแพรก็ไปทางเดียวกับครีม   (เคยบอกยังเนี่ยว่าแพรเนี่ยลูกสาวของพ่อเลี้ยงที่รงยหนึ่งในสิบของเชียงใหม่     พูดง่ายๆก็คือลูกสาวเศรษฐีต่างจังหวัด)    ส่วนน้ำหวานนั้นคอนโดที่อยู่นะอีกทางของครีมและแพร    (ส่วนน้ำหวานก็ลูกสาวเจ้าของสวนปาล์ม และโรงแรมชั้นหนึ่งของจังหวัดกระบี่    สรุปง่ายๆทั้งสามคนนี้รวย)     ระหว่างที่น้ำหวานกำลังยืนรอรถแท็กซี่เนี่ย    ก็มีรถสปอร์ตคันงามสีดำเงาวับมาจอดใกล้ที่น้ำหวานยืนเรียกรถอยู่     แล้วก็มีเสียงแตรปีบดังมาจากรถน้ำหวานหันไปมองที่กระจกแล้วกระจกของก็ค่อยเลื่อนลง    จนทำให้น้ำหวานเห็นคนที่ขับรถพอดีน้ำหวานเห็นคนขับก็ตกใจเล็กน้อย

“นาย!”     น้ำหวานพูดเมื่อเห็นหน้าคนขับ    จะเป็นใครไปไม่ได้เลยก็คนที่น้ำหวานให้หมัดเข้าไปเมื่อตอนกลางวัน

“ขึ้นรถ”    ปอมพูดเสียงดัง     น้ำหวานได้ยินอย่างนั้นก็เดินหนี    ปอมมองตามอย่างโมโหพร้อมขับรถตามไปเรื่อย

“ได้ยินมัยว่าชั้นให้เธอขึ้นรถ”    ปอมย้ำ

“ได้ยิน   แต่ไม่ขึ้นมีไรป่ะ”    แล้วก็เดินต่อไป     

“ได้”    ว่าแล้วปอมก็ลงจากรถ   แล้วก็ตรงไปที่ที่น้ำหวานแล้วก็กระชากน้ำหวานมาตามตนมา

“ปล่อยนะ    นี่นายจะทำอะไรอ่ะนายปอม”     น้ำหวานพูดเมื่อตัวเองโดนกระชากตัว    ส่วนปอมไม่ฟังคำอะไรกลับยัดน้ำหวานเข้าไปในรถของตนแล้วก็กดล็อกกันไม่ให้น้ำหวานออกมาได้     จากนั้นก็ขับรถออกไปอย่างเร็ว-