คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Chapter24
Chapter24
คุณแม่บ้านมองหน้าคนตรงหน้าอย่างนึกสงสัย
“มาหาใครค่ะ?”
“ลู่ฮาน เสี่ยวลู่ฮาน อยู่ที่นี่ใช่ไหม”คุณแม่ของลู่ฮานเอ่ยถามออกไป ในใจก็คิดอยู่ว่าอี้ชิงคงให้ที่อยู่ผิดลู่ฮานจะมาอยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ได้ไง
“ค่ะ คุณลู่ฮานอยู่ที่นี่”คนเป็นแม่บ้านตอบคำถามของผู้เป็นมารดาของลู่ฮานออกมา แปลกใจด้วยประการทั้งปวง คุณลู่ฮานจะมีใครที่ไหนมาหาเพราะอยู่ที่เกาหลีคนเดียว
“ลู่ฮานอยู่ที่นี่จริงๆหรอ”ผู้เป็นมารดาบังเกิดเกล้าของลู่ฮานพูดพร้อมก้าวเดินเข้าไปในบ้าน ทั้งที่คุณแม่บ้านยังไม่ได้เชิญ คุณนายเสี่ยวเอามือผลักแม่บ้านร่างท้วมที่ยืนขวางประตู ก่อนจะก้าวเข้าไปภายในบ้าน แต่ก็ต้องชงักเท้าทันทีเมื่อเหล่าบอร์ดี้การ์ดต่างมายืนขวางหน้าไว้
“อะไรเนี๊ย”คุณนายเสี่ยวตาโตกับมัชจุราชสีดำที่อยู่บริเวณขอบกางเกงของเหล่าชายชกรรหน้าโหดแต่ติดหล่อที่มีจำนวนหลายคน
“ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง ถ้าไม่ได้รับอนุญาตเข้าไม่ได้ครับ”หนึ่งในชายเหล่านั้นพูดขึ้น
“ก็แม่บ้านคนนี้บอกว่าเสี่ยวลู่อยู่ที่นี่ ฉันจะไปหาลูกชายฉันมันผิดตรงไหน”คุณนายเสี่ยวเชิดหน้าพูดทั้งที่กลัวปืนกระบอกสีดำมันเงานั้นใจจะขาด
นี่อะไร บ้านหลังใหญ่แต่ทำไมมีแต่คนมีอาวุธอันตรายแบบนี้ นี่ลูกชายเขาเป็นอยู่ยังไงกันแน่นะ ดูจากรูปการแล้วเจ้าของบ้านที่แท้จริงน่าจะไม่ธรรมดา เป็นผู้หญิงที่มีอำนาจอย่างนี้หรอจะสวยไหมหรือว่าจะเป็นเจ๊แก่ๆมีเงินเยอะๆแล้วจับลูกชายสุดที่รักเขามากักขังหน่วงเหนี่ยวในบ้านหลังนี้ แล้วอาอี้มาเจอเข้าแต่ก็ช่วยออกไปมาได้ เลยให้เขามาช่วยเอง เอะหรือจะไม่ใช่ เอะหรือยังไงกันแน่งงไปหมดแล้ว
ในระหว่างที่คุณนายเสี่ยวยังคงใช้ความคิดอยู่นั้น คุณแม่บ้านที่ยืนอยู่ก็ใช้ให้สาวใช้อีกคนไปหาข้อมูลของมารดาแฟนเจ้านายและใช้เวลาไม่นานนักก็ได้คำตอบ
เหล่าบอร์ดี้การ์ดโค้งให้คุณนายเสี่ยวอย่างมีมารยาท
“ต้องขอโทษจริงๆครับที่เสียมารยาท แต่เพื่อความปลอดภัยเราเลยต้องเข้มงวดอย่าได้เอาเรื่องพวกผมเลยนะครับ”บอร์ดี้การ์ดคนเดิมกล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด ภายในใจก็ภาวนาให้คนตรงหน้าไม่เอาเรื่องหากเอาเรื่องจริงมีหวังไม่ตายดีแน่
“เอ่อ นี่ทุกคนฉันงงนะ”คุณนายเสี่ยวมองหน้าทุกคนขมวดคิ้วจนมันจะเป็นโบว์ เมื่อกี้ยังทำเหมือนกับว่าเขาบุกรุกบ้านหลังนี้ แต่อยู่ดีๆมาขอโทษขอโพย ไม่งงจะให้ทำไง
“คือ ทางเราเมื่อได้ยินคุณพูดว่าเป็นแม่ของคุณลู่ฮานเราเลยไปตรวจสอบมาปรากฏว่ามันเป็นความจริง ต้องขอโทษจริงๆนะคะที่เสียมารยาท”คุณแม่บ้านร่างท้วมก้มหัวให้หนึ่งทีเป็นการขอโทษ
“ไม่เป็นไรหรอก ที่ตกใจก็ไอ้ปืนที่พกกันเนี๊ย ทำอย่างกับคนบ้านนี้ประกอบอาชีพไม่ดีแหนะ เอะแล้วลูกชายฉันมาอยู่บ้านหลังนี้ได้ไง เออว่าแต่ลูกชายฉันหล่ะ”อธิบายให้เข้าใจก่อนจะเอ่ยปากถามหาลูกชาย
“เอ่อ..คุณลู่ฮาน ไม่สบายพักอยู่ที่โรงพยาบาลสองวันแล้วค่ะ”แม่บ้านคนเดิมตอบคำถามที่ทำให้คนตรงหน้าถึงกับเงียบไป นั้นสินะ ที่มาที่นี่เพราะเสี่ยวลู่ไม่สบายหนิ
เหมือนแม่บ้านคนนั้นจะรู้ใจ จัดการหารถให้ไปส่งคุณนายเสี่ยวที่โรงพยาบาล คุณแม่ของลู่ฮานออกอาการเกร็งนิดๆที่ต้องมามีคนขับรถให้ นี่ตกลงลูกฉันใช้ชีวิตแบบคุณหนูแล้วใช่ไหม มีแฟนรวยสินะบ้านหลังนั้นบ้านแฟนใช่ไหม แต่รู้สึกว่าคนที่นั่นจะพูดถึงนายใหญ่ๆๆๆฟังดูไม่น่าจะใช่ผู้หญิงแก่ๆอย่างที่คิดนะนะ หรือว่า??
โรงเรียน
“คยองซูย่าส์ จะไม่ไปดื่มกันจริงๆหรอ?? จงอินอยากไปไปนะถ้าคยองไม่ไปแล้วจงอินจะไปกับใคร?จงอินขาดแฟนไม่ได้นะไปนะ ไปนะคร้าบบบบ”จงอินทำเสียงออดอ้อนแฟนสุดที่รัก เขาพลาดได้เที่ยวฟรีกินฟรีเพราะไอ้เพื่อนรักมันไม่ยอมรับสาย แล้วคยองซูเองก็งอลด้วยเลยอดครับอด แต่วันนี้ต้องไม่อด จงอินต้องได้เที่ยว
“ไม่!”สะบัดหน้าหนีคนขี้อ้อนที่กำลังเอาหน้ามาถูๆไถ่ๆบริเวณต้นแขน
“ไปนะ นะ นะนะนะนะนะ”เอาหน้าถูไปมาพร้อมพูดอ้อนอย่างติดนิสัย
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
โทรศัพท์เจ้ากรรมก็สั่นได้เหมาะเจาะเสียจริง ไม่รู้รึไงคนกำลังอ้อนแฟนอยู่ แม่มเอยคอยดูนะจงอินคนนี้จะด่าให้หูชาเลย พาลเว้ยพาล
“โทรมาหาพร่องอ่อ อ้อนเมียอยู่โทรมาไม่ดูเวล่ำเวลา ที่บ้านไม่สอนไงว่ะ หรือพร่องแม่งตายหมด ไอ้!#@#^*$^&(O^”จงอินด่าได้สุภาพที่สุดแล้วนะครับบ่องตง แต่ตอนนี้เหนื่อย แฮกๆๆ
(ไอ้เหี๊ยแม่งมึงด่ากูทำไมว่ะสัส กูเห็นมึงโทรมากูเลยโทรกลับ ไอ้กูก็คิดว่าโรงเรียนมีงาน เชี๊ยด่าซะเป็นชุดเลย)เซฮุนสบ่ถคำสุภาพใส่เพื่อนคืน นี่ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นเพื่อนคนเดียวที่เขามีนะจะสั่งเผาบ้านแม่ง กล้ามากมาด่านายใหญ่โอถึงพร่องเลย
“โอ๊ะ นายใหญ่โอกระผมกราบขอโทษครับกระผมไม่ทราบว่าเป็นท่าน”จงอินเปลี่ยนน้ำเสียงทันที แต่เจือกกวนตีนกลับ
(ไอ้นี่เล่นบ้าไรว่ะ เอ่อว่าแต่โทรมามีไร?)ปลายสายเข้าประเด็นหลักของเรื่องรอคอยคำตอบที่มีสาระบ้างจากเพื่อนที่ไม่ค่อยจะมีสมองสักเท่าไหร่
“อ่อ อยากให้เลี้ยงเหล้าหน่อย นี่กูไม่ได้ไปเที่ยวกับมึงนานแล้วนะ มีเมียแล้วลืมเพื่อนอ่อว่ะ”คำตอบที่มีสาระของจงอินทำให้ปลายสายถึงกับเบะปาก ก็คิดว่าแม่งจะมีสาระอ่ะ
(กูก็คิดว่ามีเรื่องไรไอ้นี่อยากกินฟรีอ่อมึง ว่าแต่กูเหอะมึงก็หลงเมียใช่เล่นนะ)เซฮุนบ่นแต่ก็ปิดท้ายด้วยการแซวคืน
“แหมก็เมียกูน่ารักกูก็ต้องหลงสิครับ”จงอินตอบปลายสายก่อนจะหันมามองคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนงานของตัวเอง ปากน้อยขมุบขมิบเหมือนบ่นอะไรสักอย่างนี่ถ้าไม้เห็นแก้มแดงๆนั้นจะคิดว่าคนตัวเล็กกำลังแช่งเขาอยู่เป็นแน่
(หรอออออออ)
“เอ่อดิว่าแต่แม่งจะไม่เลี้ยงจิงดิ”จงอินวกเข้าประเด็นเดิม
(ไม่มีอารมณ์ว่ะ ลู่ฮานนอนโรงพยาบาลไม่ยอมตื่นสักที เป็นเจ้าหญิงนิทรามาสองวันแล้ว)เซฮุนน้ำเสียงดูอ่อนลงทันทีเมื่อมองคนตรงหน้าที่นอนราบอยู่กับเตียง ไม่ขยับไม่ไหวติงมาเป็นเวลาสองวันแล้ว หมอบอกไม่ได้เป็นอะไรมากแค่ร่างกายต้องการพักผ่อนแต่นี่มันนานนะตั้งสองวันเลยสองวันที่เขาไม่ได้ยินเสียงของคนตัวเล็ก สองวันที่เขารู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว
“เฮ้ยพี่ลู่ฮานนอนโรงพยาบาล เป็นไรว่ะ”จงอินเอะอะโวยวายเสียงดังจะว่าตกใจไหมก็ตกใจ แต่แปลกใจมากกว่าก็พี่ลู่ฮานมีทั้งบอร์ดี้การ์ดที่เซฮุนให้มาคุมแถมวันๆก็อยู่แต่กับไอ้เซฮุนแล้วจะเป็นอะไรได้ไง นี่เป็นขนาดนอนไม่ตื่นสองวันเลยนะ ใครแม่งกล้าเหยียบจมูกนายใหญ่โอ เอะหรือว่าไอ้ฮุนมันจะเป็นคนทำเอง จะบ้าหรอมันรักของมันจะตาย
ในระหว่างที่จงอินกำลังคิดไม่ตกคยองซุก็ถามขัดขึ้นมา
“พี่ลู่เป็นอะไร?”ก็พอจะรู้จัก แล้วป้าของคยองเองก็ออกจะรักพี่ลู่ คยองก็ต้องอยากรู้เรื่องราวของพี่ชายอยู่แล้ว
(ไม่เป็นไรมากหรอก)เซฮุนตอบกลับมาแค่นั้นเขาไม่อยากพูดถึงสาเหตุที่ทำให้ลู่ฮานเป็นแบบนี้เพราะยิ่งพูดเขายิ่งอยากไปฆ่าไอ้อี้ฟานที่ปล่อยมันก็ถือว่ามันมีบุญมากแล้วนะ
“ไม่เป็นไรมากได้ไงว่ะ นอนไม่ตื่นสองวันนะเฮ้ย อยู่โรงบาลไหนเดี่ยวไปเยี่ยมเมียกูเป็นห่วงอยากไปดูอาการ”จงอินพูดรั่วๆแต่ทุกคนก็ฟังทันและเข้าใจ
เซฮุนบอกสถานที่เสร็จสรรพก่อนจะกล่าวลากันแล้ววางสาย
อีกแปบเดี่ยวเดี๋ยวก็คงจะมาถึงกันสินะ เมื่อสักครู่แม่บ้านก็โทรมาบอกว่าคุณแม่ของลู่ฮานมา และกำลังจะมาที่นี่ คุณแม่ของลู่ฮานจะเป็นยังไงนะจะใจดีหรือปล่าวจะยอมรับเขารึปล่าว เพราะเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้ลู่ฮานต้องเจ็บตัวมาสองครั้งแล้ว ลู่ฮานอยู่กับเขามันไม่ปลอดภัย
“ตัวเองจงอินกับคยองซูกำลังจะมาเยี่ยมแหนะ คุณแม่ของตัวเองก็กำลังมานะ ตัวเองต้องตื่นนะ นอนนานๆมันไม่ดีรู้ไหม?”เซฮุนพูดกับลู่ฮานที่หลับตาพริ้มอยู่ รู้ว่าอีกคนคงไม่รับรู้แต่ก็แอบหวังว่าลู่ฮานจะรับรู้เสียงของเขาแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา
ฟิ้ว........ฟิ้ว..........
ลมพัดกระทบผิวขาวจนคนตัวเล็กสั่นเทิ้มไปทั้งตัว เขาติดอยู่ที่นี่มานานมากรู้สึกเหมือนนานมากแต่ก็รู้สึกเหมือนไม่นาน ความรู้สึกกับที่นี่มันไม่แน่นอน
เขาเดินวนไปรอบๆเจอสวนดอกไม้ แม่น้ำทุ่งหญ้า เดินหาทางออกมาหลายชั่วโมงแต่ก็หาไม่เจอ จะเหนื่อยแต่ก็ไม่เหนื่อย จะหลับแต่ก็ไม่หลับ จะหิวแต่ก็ไม่หิว ไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันเป้นยังไงเป็นอาการของอะไร
ร่างบางล้มตัวลงนั่งที่โคนต้นไม่ขนาดใหญ่อย่างจนปัญญา
“ลู่ฮานคิดถึงเซฮุน เค้าคิดถึงตัวเอง ตัวเองอยู่ไหนมาพาเค้าออกไปจากที่นี่ที”พูดคนเดียวอย่างกับคนบ้า
ตอนนี้ลู่ฮานคิดอะไรไม่ออก ลู่ฮานอยากไปหาเซฮุนเซฮุนได้ยินไหม
บางครั้งลู่ฮานเหมือนได้ยินเสียงเซฮุนดังมาจากที่ไกลๆแต่พอลองเดินตามเสียงนั้นไปกลับไท่เจออะไร หลงทางจนไม่รู้จะหลงยังไง
ลู่ฮานไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้เพราะทุกทีที่มาที่แบบนี้จะมีลู่ฮานอีกคนมาคุยด้วย แต่ตอนนี้ไม่มีใครเลย ลู่ฮานเหงาลู่ฮานกลัว
“ตัวเองจงอินกับคยองซูกำลังจะมาเยี่ยมแหนะ คุณแม่ของตัวเองก็กำลังมานะ ตัวเองต้องตื่นนะ นอนนานๆมันไม่ดีรู้ไหม?”
ลู่ฮานยันตัวลุกนั่งตั้งใจฟัง เสียงนั้น เสียงนั่นมันเซฮุนหนิ
เฮซุนบอกว่าจะมีคนมาเยี่ยม แม่จะมา ทำไมต้องมีคนมาเยี่ยมแล้วแม่มาทำไม นี่มันอะไรกันอีก
หยดน้ำประหลาดที่มีไม่มากแต่มันกลับหยดใส่แก้มของลู่ฮานและหยดที่ดียวเหมือนมีคนตั้งใจเอาน้ำมารินใส่ลู่ฮานไม่มากแต่ก็ทำให้รู้สึกถึงความเปียกได้ หยดน้ำเหล่านั้นทำให้บริเวรรอบข้างเกิดเป็นรุ้งมีละอองน้ำมากมายมาจากไหนไม่รู้ลอยคละคลุ้งอยู่รอบๆลู่อานมองอย่างสงสัย
แต่แล้วกลับปรากฏร่างกายของผู้หญิงสวยคนหนึ่งเดินออกมาจากในนั้นกวักมือเรียกลู่ฮาน ลู่ฮานทำท่าเลิกลั่กไม่ได้เดินเข้าไปแต่เธอก็ไม่ได้ออกมาตามกลับเดินเขาไปข้างในสายรุ้งจนลับตาไป ลู่ฮานวิ่งตามอย่างลืมตัวจนในที่สุดก็วิ่งผ่านม่านรุ้งนั้นไป
ดวงตากลมโตของคนตัวเล็กค่อยๆเปิดขึ้น แต่สุดท้ายก็ต้องหลับตาลงไปอีกเพราะหยดน้ำบางอย่างหยดลงมากระทบที่เปลือกตาพอดี
มือบางยกขึ้นเช็ดมันออก ก่อนจะลืมตาอีกครั้ง
เซฮุนยังคงนิ่งค้างตกใจที่อีกคนอยู่ๆก็ลืมตาตื่นขึ้นมา มองหน้าเขาตาปริบๆ
“ตัวเองร้องไห้?”เสียงหวานเอ่ยถามอย่างนึกสงสัย
“เค้า..เค้ากลัวตะเองจะไม่ตื่น”พูดแค่นั้นก่อนก้มลงกอดร่างบางไว้แน่น
“ตื่น?? นี่เค้าหลับไปหรอ??”ลู่ฮานถามออกมาอย่างนึกสงสัย
“อือ หลับไปตั้งสองวันแหนะ”เซฮุนกอดร่างบางแน่นกว่าเก่าก่อนจะหอมแก้มอีกคนฟอดใหญ่
ฟอดดดดดดดดดดดดดดด
ตุ๊บ!!!!
…………………………………………………………..
ในที่สุด....ในที่สุด...???
แหะๆๆๆๆเค้ามาแก้ตัวจากตอนที่แล้ว มันช่วยได้บ้างไหม???
เรื่องนี้หนีไม่พ้นเรื่องลี้ลับตลอดอ่ะ ไหนจะฝันไหนจะอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ
อะไรคือตุ๊บ??เดาออกไหมก็มันหนังไทยไงเดาง่ายๆเลย
ติดตามตอนต่อไปด้วยนะ
ความคิดเห็น