คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Chapter17
Chapter17
“ขออนุญาตครับนาย”จงแดแง้มประตูห้องทำงานของผู้เป็นนายก่อนจะกล่าวพูดขึ้น
“อะไร”ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แล้วหันมาสนใจเอกสารที่อยู่ตรงหน้าต่อ
“คือมีปัญหาที่ไนต์คลับนิดหน่อยนะครับ นายใหญ่จะไปตรวจเช็ครึปล่าว”จงแดเอ่ยถามผู้เป็นนาย
“มันเรื่องใหญ่แค่ไหนกันเชียว!! จัดการกันเองไม่ได้รึไง?”เซฮุนสบ่ถออกมาอย่างหัวเสีย
ก็ตอนนี้มันสามทุ่มแล้วนะ คนตัวเล็กยังไม่ยอมกลับบ้านเลย ไม่โทรมาบอกด้วยว่าจะกลับตอนไหน ไอ้จะให้โทรถามตลอดเวลาก็กลัวอีกคนจะรำคาญเลยพาลให้หงุดหงิดแบบนี้ไง
“เอ่อ..คือ..นายใหญ่ไม่ได้เข้าไปตรวจที่นั่นนานแล้วนะครับ นายควรจะไปบ้าง”จงแดยืนขาสั่นอธิบาย
พอจะรู้อยู่บ้างเวลาเจ้านายของตนหงุดหงิดอะไรจะเกิดขึ้น ถึงแม้ตอนนี้จะเปลี่ยนไปมากแล้วก็ตามแต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นยังไง
“ไปเตรียมรถ!!”พูดเสียงดังก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารอย่างแรงทำเอาจงแดสะดุ้งโย่งรีบก้มรับคำสั่งก่อนจะออกไปเตรียมรถให้ผู้เป็นนาย
“เชอะเค้างอนตัวเองแล้วนะ ทำไมไม่ยอมกลับบ้านซักที”พูดคนเดียวก่อนจะเดินออกจากห้องไปขึ้นรถ
ไนท์โอ
ภายหลังร้านปรากฏชายรูปร่างใหญ่โตใส่สูทดำหลายคนและร่างโปร่งสูงสง่าที่ยืนมองบุคคลที่คุกเข่าขอชีวิตตรงหน้า
“นายใหญ่ครับไว้ชีวิตผมเถอะ ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ฮือ นายครับได้โปรด”จินยองขอร้องอ้อนวอนด้วยน้ำตาที่เปรอะไปทั่วหน้า
เขาไม่เคยคิดว่านายใหญ่จะเข้ามาที่นี่เพราะนายใหญ่ไม่เคยเข้ามานานแล้วเขาถึงกล้าเสี่ยงแหกกฎแบบนั้นไปตอนนี้จึงต้องมานั่งขอชีวิตจากผู้เป็นนายเหนือหัว
“จินยอง......นายเป็นคนเก่งทำงานดี........และนาย!ก็รู้กฎทุกข้อของที่นี่ดีกว่าใครเพื่อน นายก็รู้ว่าการแหกกฎจะต้องแลกมาด้วยอะไร”เซฮุนนั่งยองๆพูดกับอีกคนด้วยแววตานิ่งเรียบและเยือกเย็น
“นายใหญ่ได้โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ”จินยองเอาหัวโขกกับพื้นเพื่อให้อีกคนเห็นใจ
“ถ้านายอยากมีชีวิต นายก็คงไม่เอายานรกนั่นมาปล่อยในที่ของฉันหรอก เสียใจด้วยนะแต่นายดันมาทำผิดพลาดตอนที่ฉันอารมณ์ไม่ดี!! ปัง!!”เสียงปืนหนึ่งนัดพร้อมกระสุนที่พุ่งสู่คนตรงหน้าเจาะเข้าที่กลางหน้าผากพอดีอย่างไร้ความปรานีหรือเห็นใจใดๆ
เซฮุนจ้องมองร่างไร้วิญญาณตรงหน้าที่หงายหลังล้มลงไป ไม่มีความรู้สึกผิดอะไรทั้งสิ้นเพราะสิ่งที่เขาทำตอนนี้มันเป็นสิ่งที่เขาทำมาตลอดและเห็นมาตลอดทั้งชีวิต
“นายจะกลับเลยไหมครับ?”จงแดหันมาถามพร้อมเอื้อมมือมารับปืนจากเซฮุน
“ยัง”ตอบแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปข้างในที่เต็มไปด้วยนักท่องราตรี
“ป้าครับเซฮุนละครับ?”ลู่ฮานที่เพิ่งกลับบ้านมาตอนสี่ทุ่มกว่าๆเพราะมัวแต่ร้องคาราโอเกะกับแบคยอนและมินซอกเพลินไปหน่อยเอ่ยถามบุคคลที่เฝ้าบ้านตลอดเวลา
“นายใหญ่ออกไปข้างนอกตั้งแต่สามทุ่มแล้วคะ”ตอบด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
“หืม??”ไปข้างนอก?ไปไหน?ทำงานหรอ
โทรถามหน่อยจะเป็นไรไหม จะรบกวนรึปล่าวนะ
ในระหว่างที่ตัดสินใจเจ้ามือไม่รักดีก็ดันกดโทรออกซะงั้น
เอาว่ะโทรไปแล้วหนิ ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู
แต่............ไม่รับสาย เซฮุนไม่ยอมรับสาย อะไรกัน ลองโทรอีกรอบละกัน คราวนี้ตัดสายทิ้ง
เป็นอะไรเซฮุนเป็นอะไร
ด้วยความสงสัยจึงหันไปถามป้าแม่บ้านอีกครั้ง
“ป้าครับ เซฮุนเขาเป็นอะไรรึปล่าวก่อนออกจากบ้านไป”ป้าแม่บ้านมองหน้าผม สายตาใช้ความคิดอย่างหนัก
“ก็ไม่เป็นอะไรนะคะ แต่ดูท่าทางจะหงุดหงิดนิดหน่อยนะคะ”ป้าแกตอบก่อนจะสนใจสิ่งที่ทำตรงหน้าต่อ
หงุดหงิด?เซฮุนหงุดหงิดเรื่องอะไร
เรื่องผมรึปล่าว???เป็นแบบนี้ผมไม่สบายใจเอาซะเลย ต้องไปถามให้เคลียร์ว่าเป็นอะไรทำไมถึงตัดสาย
“ป้าครับเซฮุนไปไหน??”คำถามสุดท้ายที่ผมถามแม่บ้านก่อนจะได้รับคำตอบที่ไม่ชอบใจนัก ‘ไนท์คลับ’ เซฮุนไปที่นั่น ผมไม่อยากไปแล้ว ผมไม่ชอบที่แบบนั้น เกิดมายังไม่เคยเข้าสักครั้ง แต่ถ้าไม่ไปก็ไม่รู้ว่าคืนนี้เซฮุนจะกลับบ้านรึปล่าว ถ้าไม่กลับผมก็จะไม่ได้ถามแล้วมันก็จะทำให้ผมไม่สบายใจจนนอนไม่หลับ เพราะงั้นผมต้องไป...หาเซฮุน
ไนท์โอ
ช่วงเวลาห้าทุ่มกว่าๆก็ปรากฏร่างบางของใครคนหนึ่งที่ยืนตัดสินใจอยู่นอกร้าน จะเข้าหรือไม่เข้าดี สับสนวุ่นวายไปหมด
“ลู่ฮาน!”เสียงเรียกจากข้างหลังทำให้คนตัวเล็กหมุนขวับไปมองทันที
“แบคยอน?มาได้ไง”เอ่ยถามอีกคน
“ฉันต่างหากที่ต้องถามแก มาได้ไง? แกไม่ชอบที่แบบนี้หนิมาทำไม?”แบคยอนมองอย่างจับผิด
“มา...เอ่อ..มาหาเซฮุน”คนตัวเล็กตอบออกไป
“หือ...อือ.”แบคยอนมองงงๆก่อนจะพยักหน้า “เด็กนั่นเป็นเจ้าของที่นี่หนิเนาะคงทำงานจนลืมกลับบ้านลำบากเมียมาตามถึงที่”
“ย๊าส์ แบคพูดอะไรแบบนั้นหน่ะ”ลู่ฮานโวยวายใส่อีกคนทันที
“รึไม่จริง รึนายจะเถียงว่านายไม่ใช่ เมีย”แบคยอนถามด้วยน้ำเสียงกวนๆติดจะแซวซะมากกว่า
ยังไม่ทันที่ลู่ฮานจะได้ตอบอะไรก็มีชายคนหนึ่งเดินมาโอบเอวเพื่อนร่างบางของเขาซะแล้ว
“อ้าวคุณลู่ฮานสวัสดีครับ”หมอปาร์คเอ่ยทักทายคนตรงหน้า
“สวัสดีครับหมอ”ลู่ฮานยิ้มให้อีกคน
“ไม่ต้องเรียกหมอก็ได้ครับตอนนี้ออกเวรแล้วหยุดเป็นหมอชั่วคราวครับ”หมอปาร์คพูดติดตลก
“ห้ามหยุดเป็นแฟนแบคนะ!”แบคยอนหันไปพูดกับอีกคน
“ฮาๆๆๆๆครับชยอนเป็นแฟนบยอนไม่มีวันหยุดครับ”พูดก่อนจะหอมแก้มอีกคนตรงหน้า
“อะแฮม อึมอึม”ลู่ฮานกะแอ๊มในคอเพื่อให้ทั้งคู่รู้ว่ามีตนอยู่ตรงนี้
“อุ๊ย โทษทีลู่ฮานบางทีความรักมันก็ทำให้เรามองไม่เห็นใครเลย”แบคยอนพูด
ลู่ฮานยิ้มแห้งๆส่งไปให้
“เข้าไปข้างในเถอะครับ”ชานยอลหันไปบอกลู่ฮานก่อนจะอออกแรงดันเอวบางที่โอบไว้ให้เดินตามเข้ามาข้างในด้วย
ชานยอลกับแบคยอนเลือกนั่งที่โต๊ะวีไอพีแต่ลู่ฮานปฏิเสธที่จะนั่งด้วยเพราะต้องหาเซฮุน
เมื่อกี้ไปถามผู้จัดการร้านว่าเห็นเซฮุนไหมเขาตอบว่าเซฮุนนั่งดื่มอยู่ในนี้ไม่ได้อยู่ในห้องทำงาน เลยลำบากลู่ฮานต้องเดินหานี่ไง
ยิ่งเดินมากเท่าไหร่ก็รู้สึกว่าตัวเองยิ่งโดนลวนลามมากขึ้นเท่านั้น
ลู่ฮานเริ่มจะทนไม่ไหวกับที่แบบนี้จนในที่สุดก็มีมือใครคนหนึ่งกระชากให้ลู่ฮานนั่งลงข้างๆ
…………………………………………………………………
อะยึ๊ยไนต์คลับ...พอจะเดาทางไรท์ออกไหม?^o^#ใครๆก้เรียกเค้าหื่น>.,<
ใครมากระชากพี่ลู่????????
เซฮุนดูใจร้ายบ้างไหม?บอกไรท์ที
ทำยังไงไรท์ก็รู้สึกว่าเซฮุนมันไม่เหมาะเป็นเจ้าพ่อเลย#ไม่เข้าใจตัวเอง
ตอนหน้ามาสองคู่นี่บอกเลย
ฝากติดตามด้วยนะ
เม้นเหอะเม้นเหอะ
เฮียคริสอย่าจากไปไหนนะถ้าไม่มีเฮียแล้วใครจะดูแล อซ.ช่วยพี่จุนหล่ะ
พูดแล้วอยากร้องไห้
ความคิดเห็น