เปิดบัญชีลับให้หัวใจเราได้รักกัน!!

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1ซวย ซวย และซวย10%

ตื่นตอน 6 โมง อาบน้ำ กินข้าว ไป ร.ร.  อ่านหนังสือวันละ 8 ชั่งโมง นอน 8 ชั่วโมง คุยกับพวกเพื่อน สำหรับฉันชีวิตแบบนี้มัน เป็นอะไรที่น่าเบื่อ!!  แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องทำ ตอนนี้ฉันมาถึงโรงเรียนแล้วฉันก้าวลงมาจากร.รช้าๆ ทุกๆวันจะมีคนมองมา ซุบซิบนินทากัน 'ดูสิวันนี้เฟก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยอ่ะ'หรือไม่ก็ 'ฉันละอยากเป็นเหมือนเฟบ้างจัง สวยก็สวย หุ่นก็ดี มีแฟนคลับด้วย พูดก็เพราะอีก ดีจัง' ฉันชอบที่จะโดดเด่น  มีคนมาชื่นชม 
"ไงเฟ วันนี้ก็สวยเหมืินเดิมเลยนะ"ครามยัยผู้หญิงที่ชอบนินทาชาวบ้าน พูดทั้งวันจนน่ารำคาญ ถ้ามีรางวัลโนเบลสาขาการพูดว่าคนอื่นละก็ฉันจะส่งเธอคนนี้ไปชิงเลย เพราะเธได้ที่1แน่!!
"ไงครามวันนี้มาเช้าจัง" ฉันทักด้วยน้ำเสียงสดใสน่ารัก เหมือนทุกทีที่คุยกับเพื่อนทุกคน
"อืมจ๊ะพอดีว่าวันนี้ฉันตื่นเช้าจ๊ะ เฟวันนี้เฟทำการ์บ้านวิชาเคมีมาหรือเปล่า พอดีว่าฉันดูงานกับคุณแม่มานะ เลยไม่ได้ทำเท่าไร ^^;"ฉันรู้ว่าชีแกไม่ได้ไปงานอะไรหรอกเพราะถ้ามีชีแกคงบอกไปหมดแล้ว นี่คงคิดมา 5 นาทีแน่เพราะเธอคงหาคำมาตอบได้ไวมาก
"อืมได้ซิคราม แต่ไปดูงานอะไรเหรอ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย " ฉันถามไปแต่ก็รู้ว่าคำตอบคืออะไร.....ก็โกหกนะสิ!!!
"เอ่อ....คือ"
"เฟยังไม่ขึ้นห้องอีกเหรอ"คนที่ทักฉันคือ เพพเปอร์ เพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน เพราะเรามีนิสัยค่อยข้างเหมือนกัน แค่ค่อยข้างเท่านั้น เพราะยัยนี่ไม่ชอบที่ฉันทำเป็นใสซื่อเท่าไร เพราะยัยนี่เป็นคนตรงมาก เราอยู่ใกล้กันตลอดตั้งแต่เด็กเลยก็ว่าได้ แต่ตอนเด็กฉันก็เป็นแบบเดียวกัน แต่เราย้ายมาอยู่ที่ไทยเรา แล้วพอดีที่ฉันอยู่ก่อนก็มีปัญหาหนังเลยอยากเปลี่ยนนิสัย ทำให้ยัยนั้นไม่ชอบเท่าไร แต่เพพก็ไม่บอกว่านิสัยฉันเป็นอย่างไร
" อืมก็จะขึ้นแล้วจ๊ะเพพ ไปเลยไหม?"
"ไปซิเฟอยู่ทำไม"ยัย.......-___-;;
"อืมจ๊ะ^^" ฉันเดินออกมาจากยัยครามแล้วไปหาเพพทันที
"อะไรของแกเพพ กวนมาได้". ฉันพูดเสียงเบาลงให้ได้ยินแค่2คน
"ฉันก็ปกติดีอ่ะ แล้วทำไมแกไปคุยกับยัยครามได้ เห็นแกไม่ชอบเท่าไร"