คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปลานึ่งมะนาว
“เป็นไรไปรับ ุสา” รทำลายวามเียบ เาแ่อยามอหน้าสวยๆ เท่านั้น
“เป็นอะไร็เรื่ออัน ทำไม” รสาวัหน้ามามอนถาม
“ปล๊าว ็แ่วนุย ทำไม”
“นี่นาย ย้อนันหรอ”
“็ผมถามีๆ ุ็อบผมีๆสิรับ ุวนมา ผม็วนไป แฟร์ไหมล่ะ” เายื่นหน้ามาหาหิสาว
“เอาหน้าอุออไปนะ ถึลาแล้ว ันะล”รสาผลั ร ออไป
เาแ่อยาะอยู่ับหล่อนนานๆ ไม่อยาไปวนโมโหหล่อนหรอ เพราะเห็นฤทธิ์าวันนั้นแล้ว เถียไม่ทันริๆ เาเนทรัลล็อเอาไว้
“เปิประูเี๋ยวนี้นะนาย ันะออ”หล่อนพยายามเปิแล้ว แ่มันไม่ไ้ผล
“พูีๆับผมหน่อยสิ แล้วะเปิให้”
“ใ่เรื่อ เปิเี๋ยวนี้น้า นาย ร”
“็แ่พูเพราะว่านี้หน่อย ไม่ไ้ไ”เาเยิบเ้ามาใล้หล่อน ทำให้หล่อน้อถอยไปิประู
ืนที่ผ่านมา ไม่เพราะว่าสายาู่นั้นหรอหรือ ที่วนเวียนเ้ามาในหัว ทำให้หล่อนไม่สามารถ่มาให้หลับไ้น่ะ แล้ววันนี้ ยัะมอมาให้หล่อนใเ้นอีหรือ นายน่าะไปพ้นๆาันะที ันะไ้ไม่ใเ้นเป็นลออย่านี้
ร เานอนอย่าเป็นสุ เพราะวหน้าอหล่อนเ้ามาแวะเวียนในฝันเา เาไม่อยาื่นาฝันเลย พอเสร็าานที่บริษัท เาึมาวนหล่อนไปทาน้าว แ่ลับไ้ฝาท้อับลูพี่ลูน้อู่นี้แทน
“นี่นาย ะทำอะไรน่ะ ถอยออไปน้า...”หล่อนผลัอหนา ทำไมมือมันอุ่นแปลๆ
“ผู้หิอะไรพูไม่เพราะ ้อสั่สอนสิ” รสามอา อย่าไม่หวั่น
“ะมาสอนอะไรัน ันเป็นอย่านี้ นายอย่ามายุ่ับัน ิว่าันลัวนายรึไ”
“ั้น้อพิสูน์”เาโถมัวมาเือบประิัวหล่อน ทำให้รสาใ
“ถอยออไปนะ รัแผู้หิ นายมันไม่ใ่ลูผู้าย”ายหนุ่มผะ ไม่ิว่าหล่อนหยามเาไ้มาว่านี้ ร หัวเสีย เาไม่เยมีใรหยามเาไ้มานานี้ รสาพยายามถนีเามาที่สุ แ่เหมือนับสถานที่ไม่เป็นใ
“ไ้ อยาพิสูน์ไหมล่ะ ว่าเป็นผู้ายี่เปอร์เ็น์”เาโมโห แ่พอเห็นน้ำาลอที่าหล่อน เา็ใอ่อนล เาไม่รู้ว่าเาทำให้หล่อนลัวไ้มานานี้
เาลุลี้ลุลนพู
“ผมอโทษ ผมไม่ไ้ะทำใหุ้ร้อไห้ ผมอโทษ ผมไม่แลุ้แล้ว ไปื้ออันเถอะรับ”เาปลล็อ ปลเบลล์ให้เธอ
รสาเิน้ำอ้าว อย่ารวเร็ว ปล่อยให้เาามหลัหล่อน้อยๆ เารู้วาสรสาโรธเามา เาไม่รู้ะทำอย่าไรให้หล่อนหายโรธ เาเลยแอบออมโทรศัพท์หา นนท์ ลับาหล่อน เผื่อนนท์ะรู้ว่าะทำอย่าไรให้รสาหายโรธเาไ้ “ุหานมไทยนะรับที่ออหวานๆ อย่าเ่นผอยทออะไรประมานั้นนะรับ ื้อให้หล่อนพอินลอทาลับ ็พอรับ หล่อนหายโรธ่าย ไม่เป็นไรรับ” เาลับเ้าไปเป็นเบ้รสาเหมือนเิม แ่พถุพลาสิห่อใบอมาหลายถุ รสามอเาและ้มมอถุที่มือเา
“นี่รับ นม หายโรธผมน้า ผมไม่ไ้ั้ใแลุ้นะรับ” ร ยื่นถุนมให้หิสาว นี่เารู้ไ้ไว่าเวลาโรธ ้อ้อหล่อน้วยนมไทยน่ะ นนท์ ้อเานนท์แน่
“อะไรน่ะ”รสาแล้ถาม
“็นมไทยไ ุนนท์บอ่า้อ้อ้วยนมไทย” ว่าแล้ว รสาิ ร ยิ้มแหยๆ ลัว็ลัวว่านัวเล็ะุเอา
หล่อนลัเล ว่าะรับีไหม ้อถูุะ้วย ที่ริเวลานั้น หล่อน็ใเ้นไม่เบาเหมือนัน ทำอะไรไม่ถู แ่พลันน้ำามัน็ไหลออมาไม่รู้ัว
“อื้ม รั้นี้รัเียวนะ” รสาึถุนมมาาเาแล้วเริ่มเปิู รู้้วย ว่าอบนมนี้
ั้แ่เล็นโ นนท์ะเป็นนที่้อ้อรสามาที่สุ เพราะเวลารสาโรธ นนท์ะเป็นนวิ่ไปที่ลาหน้าทาเ้า ร้านนมไทยป้าพระมีนมไทยายมาที่สุ
“ว่าไ หนูรสาโรธอีแล้วล่ะสิ” นนท์พยัหน้า
“เอานี่ไป วันนี้มีนมเปียปูนที่หนูรสาอบ้วยน้า”นนท์ไหว้ป้าพร แล้ววิ่ลับไปหารสา
เป็นอย่านี้ประำนินานละแวบ้าน ที่ริรสาไม่ไ้เป็นนโรธ่ายหรือบ่อย หรือถ้าหานนท์ไม่ามใหล่อนเท่านั้น หล่อน็ะหน้าบึ้ และะเป็นนท์ที่้อวิ่ไปหาอมา้อรสาประำนเนานในบ้าน
แล้ว็วันนี้ ที่เาเอานมมา้อหล่อน ยิ้มนหน้าหยี ผู้ายอะไร ยิ้มน่ารัเป็นบ้า รสานิ่ นี่หล่อนเป็นอะไร อบเารึไ อย่าิๆ หิสาวระพริบาปริบเพื่อไล่เรื่อนี้ออาสมอ รอยยิ้มเาไ้ถูบันทึลไปในวามทรำอหล่อนเสียแล้ว
“ท่าทานนท์ะไม่รู้ว่าันไม่อบนมไทยเนอะ เสียใ้วยนะนาย ”แ่หล่อน็เ็บละร้าอยู่ี เรื่ออะไรันะหายโรธนาย่ายๆเล่า เสียใ นาย ร
“เอ้า ็ุนนท์บอผมนิ โธ่ ุ็บอผมสิว่าผมะทำยัไใหุ้หายโรธน่ะ”
“แน่ในะ ว่าุะทำ” รสามอหน้าายหนุ่ม พลาิแผนเ็
“แน่ใรับ ้วยเียริลูเสือสำรอเลย เอ้า...”เาูนิ้วึ้นมาเป็นสัา
“อื้ม ันอยาไ้นถืออ”รสามอหน้าเา ายหนุ่มพยัหน้า
“ันิไม่ออ เอาไว้ทีหลั่อนนะ ันะื้ออ ไป ไปทำานไ้แล้ว”หล่อนเินนำหน้า ร ระับะร้าว่าเปล่าแล้วเินามไป นี่หล่อนหายโรธเาแล้วหรือ ยิ้มปร๋อเลย
อารม์อสาวเมษร้อนเหมือนไฟ ใร้อน โรธ่าย เวลาโรธอา่าว่าเ็บแสบ แ่พอหายโรธแล้ว ็แล้วันไป ไม่ถือพยาบาท อาาใร เธอลืมเสีย้วย้ำว่าเธอว่าเายัไ แล้วใรว่าเธอยัไเหมือนัน เธอลืมหม
“ปลา็้อูที่า วาวๆ ัวนั้นสิ นั่นแหละ ”หิสาวี้ที่ปลาทับทิมัวเบ่อเริ่ม และ็้อเป็น ร ที่เป็นนัปลาาอ่าระแ้ว ปลาัวนั้นรู้ว่าะโนั มันึิ้นนน้ำระเ็นออมา ถูายหนุ่มนเปียปอนไปหม ส่วนนบารยืนหัวเราะร่วนอยู่หน้าร้าน ฝาไว้่อนเถอะ แล้เาีนั เี๋ยวะเอาืน เพียไ้แ่ิ เพราะอนนี้เา่วนับารบัับเ้าปลาเ้าไปในระอน แ่ไม่เป็นผลเท่าไร นเมื่อเ้าปลามันอ่อนแรเอนั่นแหละ เาึสามารถ
อมบารยัหัวเราะ เาอยู่ ายหนุ่มเินเ้ามาหารสา
“ลเนอะ นเ้าเหนื่อยแทบาย ยัหัวเราะเ้าอี”ร นิ่วหน้าให้
“บอว่าห้ามบ่น”รสาวัหน้ามาบอ เาไ้แ่้มหน้า เ็บลมไว้ในแ้มเหมือนเ็
“ฮ่าๆ นายนี่ลเนอะ ทำัวเหมือนเ็ นี่นาย พึสำนึว่านายน่ะ แ่แล้ว สมวรไปเลี้ยลูเลี้ยหลาน ไม่ใ่ทำัวเหมือนหลาน ำไว้นะา” รสาออเินอีรั้
“้ายาย รอา้วย” ร ะโนไล่หลัมา อีาบ้า ใรเป็นยาย บ้า ประโยที่ะโนทำให้หล่อนหน้าแ แ่ยัเิน้ำไปเรื่อยๆ
“นนท์ สาไ้ปลาทับทิมัวโมา ไปทำปลานึ่มะนาวเลย ามสัาเลยนะ และนี่...”สารพัหมูเห็เป็นไ่ที่เลือมาให้นนท์ล้วนเป็นอที่หล่อนพิถีพิถัน ปลาัวนี้แ็แล้ว แสว่านาน ไม่เอา นี่ีว่า นุ่มๆา็วาว ผันี่สีมันูสิ เียวี มีหนอนันิหน่อย สมุนไพรนี่เพิ่ออาิน ูสิินยัิอยู่เลยอะ ลอเาะูสิแโมน่ะ ถ้าัแปะๆ ไม่เอาน้า แ่ถ้าั โป๊ะ ๆเอาไปเลย แสว่าสุแล้ว หล่อน่าสรรหาริๆ
ความคิดเห็น