รักเธอนะยัยเด็กแลกเปลี่ยน

ลำดับตอนที่ #1 : 1

“เฮ้ย!!        ยัยรินอยู่ป่ะ”ใครฟ่ะมาตะโกนหน้าบ้านคนสวยกำลังนอนอยู่ เอ๊ะ! หรือว่าเป็นแม่

“เรียกรินทำไมหรอค่ะ”ต้องพูดหวานๆก่อนฉันจะได้ไม่โดนตบกลับมาหากเป็นแม่

“รินๆ เธอไปดูผลสอบที่เธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนยังว่ะ?”นํ้าผึ้งถามฉันด้วยคำที่ห้วนมาก น่าถีบว้อย!!!

“ยัง ไม่ได้ใช้ไม่ว่ะ ไอ้ผึ้ง”ตาชั้นมั่งให้รู้สะมั้ง ฉันเน้นตรงคำว่า ว่ะกับไอ้ผึ้ง

“ไม่ใช่ เธอสอบติอหนึ่งใน5เชียวนะ”บ้ารึเปล่าอย่างชั้นเนี่ยนะติด เป็นไปไม่ได้

“เป็นไปไม่ได้ ดูนามสกุลยัง อาจจะมีคนชื่อเดียวกับฉันก็ได้”โนเวย์!!          ยังไงก็เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะสอบติดอ่ะ

“ดูแล้วค่ะมันเขียนว่า นางสาวกตัญญุตา  ประเสริฐสินธนาวงศ์”อย่าเน้นสิ ไม่มั่นใจเลย แต่เอาเหอะได้ก็ดีแล้ว ถามดีกว่าว่าฉันได้ไปประเทศไหน

“ไปประเทศไหนง่ะ?”

“อ๋อ ประเทศเกาหลีอ่ะ”เหวย ฉันเขียนภาษาเกาหลีไม่สวยด้วยแต่พูดได้หูดับตับไหม้เลยอ่ะ

“นี่ ฉันยังพูดไม่ค่อยได้เลยอ่ะ ภาษาเกาหลีอ่ะ”เจียมตัวไว้ก่อนเพื่อมันจะบอกว่าไปขอเค้าให้เปลี่ยนเป็นประเทศอเมริกาแทน อิอิ

“อย่างเธอ ถ้าเธอพูดไม่เก่งทั้งห้องก็ตกแล้ว”ง่ะ ซะงั้นเลยชั้น ทำไมไม่ช่วยเล่าชั้นไม่อยากไปเกาหลี

“เออนี่ ที่เธอสอบมันแค่ไปแบบสอนพูดนะไม่ต้องเขียนงานนี้เธอผ่านแน่”จริงน้า! ฉันไม่อยากเขียน

“จริงป่าว?”ตอบมาสิว่าจริง

“จริง ทำไมต้องโกหก”เย้ๆๆ ไม่ต้องเขียน เย้!

“ไปวันไหนอ่ะ?”ถามๆอยากรู้ค่ะ อยากรู้

“ไปวันพรุ่งนี้ตอน7.00โมงเช้าต้องถึงสนามบินขึ้นเครื่อง8.00โมงเช้า”

“หา! ทำไมไปเร็วขนาดนั้นอ่ะ”ไม่อ้าวแล้วฉันยังไม่ได้ลา พีชเลย พีชเป็นเพื่อนสนิทของชั้นเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาหล่อมา เป็นหนุ่มป้อป ของโรงเรียน เอาเหอะช่างมันชั้นไม่ใช่แฟนมันยังไงมันก็มีแฟนแล้ว

“ฉันจะรู้ม่ะ ไปเร็วเดี๋ยวช่วยเก็บของ”

“อือ”วันนั้นทั้งคืนนอนแทบไม่หลับเลยล่ะ ไม่คิดว่าฉันจะได้ไปเกาหลี แม่ชั้นยังไม่เคยพาไปเลย ชั้นจะได้ไปโซลด้วย เย้ ว่าแต่ฉันจะได้ไปค้างบ้านหนุ่มหล่อป่าวว่ะ อึย นอนแล้วเดี๋ยพรุ่งนี้ขอบตาดำเป็นหมีแพนด้า หมดสวยพอดี