ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 22
Chapter 22
[…กลัว!?…]
บรรยากาศสดใสในยามเช้า...ร่างสองร่างที่นอนกอดกันแนบแน่นอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ถูกอาบด้วยแสงแดดอ่อนๆ ใบหน้าหวานดุจกับนางฟ้าซุกลงบนแผงอกแกร่งเมื่อถูกแสงอ่อนๆนั่นรบกวนสายตา
ดวงตาหวานค่อยๆลืมขึ้นพร้อมกับมือเล็กที่ยกขึ้นขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสให้เข้ากับแสงแดดนั้น...ใบหน้าหวานเปื้อนยิ้มทันทีเมื่อหันไปเห็นคนที่นอนอยู่ข้างกายหลับปุ๋ยราวกับเด็กน้อย…มือเล็กอดไม่ได้ที่จะเอื้อมไปสัมผัสกับแก้มนุ่มที่ดูใหญ่เกินไปด้วยซ้ำ แต่กลับเข้ากันได้อย่างดีกับใบหน้าของเยซอง
“อื้อ~อย่าไป ระ เรียวอุค...”
“หืม??”
“อื้อ~กลับมา อื้อ~”
“เยซอง!...เป็นอะไร เยซอง”
เรียวอุคออกแรงอันน้อยนิดของตนผลักให้คนข้างๆรู้สึกตัว...ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่พึมพำออกมาแต่ก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง...หรือเค้าลืมอะไรบางอย่างไป??
“เรียวอุค!”
หลังจากรู้สึกตัว...มือแกร่งก็โอบรัดคนตัวเล็กไว้ก่อนจะซุกใบหน้าลงบนไหล่เล็กด้วยความรู้สึกเหมือนคนตรงหน้าจะหายไป
“ฝันร้ายหรอ??”
เรียวอุคใช้มือเล็กๆของตนประคองใบหน้าคมไว้...ร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะซุกหน้ากลับไปที่เดิม
“เรียวอุค...”
“หืม??”
“ฉันรักเธอนะ”
“อะ เออ...”
“ฉันรักเธอ ได้ยินไหม??”
“อะ อืม...รู้แล้ว”
ใบหน้าหวานถูกซับด้วยสีแดงจางๆ...ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นน้อยๆก่อนจะนาบลงบนริมฝีปากของเรียวอุคลิ้นหนาค่อยๆลุกล้ำเข้าไปอย่างอ่อนโยนมีเพียงความรู้สึกดีๆที่ส่งผ่านไม่มีความเร่าร้อนแต่อย่างใด...
“อื้ม~”
มือเล็กยกขึ้นทุบหน้าอกแกร่งเบาๆเมื่อเริ่มหมดอากาศหายใจ...ริมฝีปากหนาถอนออกอย่างน่าเสียดาย ก่อนจะไล่เลียไปทั่วๆริมฝีปากเล็ก ที่ปล่อยเผยอขึ้นเพื่อตักตวงอากาศเข้าไป
“เรียวอุค ถ้า...”
“ถ้าอะไร??”
ดวงตาหวานหันไปสบกับกับดวงตาคมของเยซอง...เมือ่เห็นว่าร่างตรงหน้าไม่ยอมพูดต่อซักที
“ถ้า...คยูฮยอน กลับมา...เธอจะทิ้งฉันไปไหม?”
“อะ เอ่อ”
ใช่!นี่คือสิ่งที่เขาลืมไป...ลืมว่ามีอีกคนที่ยังรอเขาอยู่ ลืมว่าสัญญากับเขาคนนั้นไว้ว่าจะกลับไปหา...แต่ใจกลับทรยศซะแล้ว...รัก คนที่ไม่เคยคิดจะรัก...ลืม คนที่เคยรัก
“ว่าไง?? ถ้าเธอยังรักเขา...ฉันก็จะปล่อยเธอไป”
“พูดง่ายชะมัด!...คิดจะฟันแล้วทิ้งหรือไง!”
“ก็ถ้าเธอไม่รักฉัน...ฉันก็ไม่รู้ว่าจะรั้งเธอไว้ทำไม”
“ใครบอกฉันไม่รักนายเล่า ฮึก! นายมันบ้าชะมัด...ฮือ ฉะ ฉันไม่ทิ้งนายหรอก”
ดวงตากลมบัดนี้ถูกกลบไปด้วยน้ำตาร้อนผ่าว...มือเล็กโอบกอดเยซองไว้แน่น...มือหนาเอื้อมมาลูบหัวเบาๆเป็นการปลอบโยน
“ฉันไม่ไป ฮึก! ไม่ไปกับใครทั้งนั้น...ฉะ ฉันรักนาย ฮือ ฉันจะอยู่กับนาย”
“ฉันก็รักเธอ...ฉันจะอยู่กับเธอตลอดไป”
สันจมูกคมกดลงบนขมับเล็กเบาๆ...มือหนาเอื้อมมาปาดน้ำตาบนใบหน้าหวานอย่างลวกๆ ก่อนจะกลายเป็นริมฝีปากหนาแทน จูบซับน้ำตาที่ไหลออกมาเบาๆ ก่อนจะไล่ริมฝีปากของตนไปที่ปากเล็ก…
ลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นอีกครั้ง ก่อนไฟในเยซองจะรุกโชนยิ่งขึ้น...มือหนาค่อยๆเอื้อมไปจับกุมมือเล็กก่อนจะเลื่อนไปที่แกนกายของตน...มือเล็กตอบสนองโดยลูบที่ส่วนปลายเบาๆแกนกายใหญ่ตั้งตระหง่าน ตามความต้องการก่อนคนตัวเล็กจะถูกดันไปอยู่ด้านล่าง…เยซองถอนริมฝีปากออกก่อนดวงตาทั้งคู่จะสบกันอย่างมีความหมาย
“ขอได้ไหม?”
“อะ อืม>////<”
เรียวอุคก้มหน้างุดๆตอบคำถาม...พร้อมกับหลบสายตาคมที่จ้องมองเหมือนจะทะลุทุกสิ่งอย่าง ริมฝีปากหนาประทับจูบลงอีกครั้งเหมือนกับการขออนุญาต ก่อนบทรักจะบรรเลงขึ้นในยามเช้าที่สดใสเยี่ยงนี้
.
.
.
.
“อ๊ะ .. อ๊า~”
“อึก! ระ เรียวอุค อ๊าาาาาาา~”
ร่างสูงโถมแรงทั้งหมดเข้าหาคนตัวเล็กก่อนจะปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องแคบ...พร้อมกับคนตัวเล็กที่ปลดปล่อยออกมาเต็มอุ้งมือหนา
“อ่า~ แฮ่กๆ”
เสียงหอบกระสันของคนตัวเล็กดังขึ้นจากกิจกรรมที่พึ่งลุร่วงไป...ใบหน้าหวานถูกประดับด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆเต็มไปหมด
“อ๊ะ อ๊า.. ยะ เยซอง อื้อ มะ ไม่เอาแล้ว อ๊า เหนื่อย อ๊ะ อ๊า”
“อื้อ~ ระ เรียวอุค อ๊า...ฉะ ฉันหยุดไม่ได้ อึก อ๊า ดีจัง อ๊า~”
...ดูเหมือนว่าบทเพลงรักนี้จะไม่จบลงง่ายๆเลยแหะ...
.
.
.
TO BE CON.
_______________________________
Talk…
ตอนนี้ไม่มีNCนะ โฮะๆๆๆๆๆ
เด๋วมาอัพคยูมิน อาจจะ N ให้วันพฤหัส~
เด๋วมาอัพคยูมิน อาจจะ N ให้วันพฤหัส~
ปล.ไรเตอร์กลับมาอัพ เหอะๆๆๆ
ปล.2 พี่เวปไม่เอาตัวแดงออกให้นู๋TT’
♥♥♥รีดเตอร์+คนเม้นต์♥♥♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น