คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 5
Chapter 5
คชาโยกหัวไปตามจังหวะเพลงร็อคมันส์ๆดังออกมาจากเฮดโฟนอันใหญ่ที่ครอบศรีษะกลมๆไว้ มือก็นั่งขีดเขี่ยอะไรสักอย่างลงบนกระดาษอย่างอารมณ์ดี เขาเลิกเรียนนานแล้วแต่ยังไม่อยากจะกลับไปอุดอู้ที่หอจึงนั่งเล่นอยู่ใต้คณะก่อน แต่จู่ๆจู่ๆเฮดใหญ่ก็ถูกดึงออกไป
“เฮ้ย ได้เวลาแล้ว”...ไม่ใช่ใคร พี่ว๊ากคนเดิม
คชาแยกเคี้ยวใส่พร้อมกับคว้าเฮดโฟนของตัวเองมาถือไว้ “ถึงเวลาอะไร ไม่มีนัด!”
เต๋ายักคิ้วหงึกๆ “ถึงเวลาตามหาหัวใจแล้วโว้ย”
คชาแทบจะโก่งคอเอาข้าวเช้าที่เพิ่งกินไปออกมาทางเดิม เต๋าเขกกะโหลกมนเบาๆอย่างหมั่นไส้ คชาอยากจะลุกขึ้นล็อคคอตีเข่าซธเหลือเกินแต่ติดว่าเกรงใจ เต๋าหันไปคุ้ยๆกระเป๋าสะพายตัวเองอย่างลวกๆ หยิบกระดาษเอสี่ใช้แล้วด้านหนึ่งมากางพร้อมกับเขียนอะไรสักอย่างลงบนกระดาษ
“คือว่า...”
แผนการคร่าวๆถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากของเต๋า คชาจ้องไปยังกระดาษเอสี่อย่างเบื่อๆก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับริมฝีปากปากเฉียบสีสวย ราวกับเสียงรอบข้างโดนดูดไปจนหายเกลี้ยง คชาเลื่อนสายตาขึ้นตามสันจมูกคมที่เขาแสนจะอิจฉา สบเข้ากับดวงตาคมที่กำลังจ้องมาเช่นกัน
“ชา..ชา..คชา ฟังอยู่เปล่าเนี่ย”
คชากระพริบตาปริบๆ “ห้ะ..หา ฟังอยู่สิ่”
คชากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก้อนเนื้อด้านซ้ายบีบตัวรุนแรงจนแทบหายใจไม่ทัน มือบางเลื่อนมาดับหน้าอกตัวเองเบาๆราวกับปลอบให้หัวใจดวงน้อยเต้นช้าลงบ้าง
วันต่อมาคชาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวครีมกับกางเกงขายาวเดินมายังสวนสาธารณะข้างมหาลัย กวาดสายตามองไปรอบๆ ในมือถือดอกกุหลาบช่อโตไว้ ดูเผินๆอาจจะเหมือนว่าคชามาจีบสาวแถวนี้ แต่ความจริงคือจำใจมาช่วยชาวบ้านเขาจีบหนุ่ม
คชาหยิบกระดาษเอสี่แผ่นเน่าๆขึ้นมาอ่าน แผนการคร่าวๆถูกเขียนไว้
ปิ๊ดด ปิ๊ดด
คชาสะดุ้งเฮือกมองตามด้วยความตกใจ แล้วก็ถอนหายใจทิ้งเมื่อเห็นว่าคนบีบแตรไม่ใช่ใคร รุ่นพี่ว๊ากตัวดีเขานั่นเอง
“อ่ะ เอาไป”คชายื่นดอกไม้ช่อโตใส่มือเต๋า
เต๋าตบบ่าคชาปั้กๆพร้อมรอยยิ้ม “เออดีๆ อย่าลืมทำตามแผนนะเว้ย”
ตัดมาอีกด้านเต๋าเดินยิ้มเผล่ถือดอกไม้ เสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดหมูตัดกับผิวขาวๆ ผมเซอๆถูกเซตให้ดูดีกว่าทุกวัน สายตาคมกวาดไปเจอร่างบางของริทยืนชะเง้อมองอะไรสักอย่างอยู่
“ริท!”เต๋ากระโดดพรวดเดียวไปยืนยิ้มหล่ออยู่ต่อหน้า
“อะ..อ้าว พี่เต๋า”
เต๋ายิ้มหวาน ยื่นช่อดวกไม้สีเดียวกับเสื้อไปให้ “ดอกไม้สวยๆสำหรับคนน่ารักๆครับผม”
แก้มใสขึ้นสีอมชมพูระเรื่ออย่างน่ารัก “ขะ..ขอบคุณครับ”
ริทรับดอกไม้ช่อโตมาถือไว้อย่างแก้ๆกังๆ ริมฝีปากสีสวยเม้มเข้าหากันราวกับจะกลั้นยิ้ม เต๋าผายมือไปข้างหน้าบอกเป็นนัยๆว่าให้เดินนำออกไปก่อน ริทผงกหัวขอบคุณน้อยๆ
“จริงๆพี่เต๋าไม่น่าซื้อดอกไม้ช่อโตๆมาให้ผมเลยนะครับ..”ริทพูดเบาๆ “ก็ผมเป็นผู้ชายจะให้เดินถือช่อดอกไม้ก็แปลกๆอยู่น่ะครับ แหะๆ”
เต๋ายิม้เอ็นดูให้กับรุ่นน้องน่ารัก “พี่บอกแล้วว่าดอกไม้สวยๆสำหรับคนน่ารัก”
ริทหลุดยิ้มกว้างพร้อมกับหัวเราะแก้เขิน ยกมือขึ้นมาลูบท้ายทอยราวกับมือไม้มันช่างเกะกะขวางทางซะเหลือเกิน ไม่รู้จะไปวางไว้ตรงไหนดี
เต๋าและริทเดินคุยเรื่องนู้นนี่ไปเรื่อยๆ มุกตลกฝืดๆถูกปล่อยออกมาไม่ขาดสายแต่ริทก็ยังหัวเราะให้ความแป้กนั้นอยู่ดี เสียงรถไอศกรีมโบราณดังตามหลังมาเบาๆทำเอาทั้งคู่ต้องหันไปมอง เต๋าอาสาที่จะควักเงินเลี้ยงเองซึ่งแน่นอนริทก็ไม่ใช่คนปฏิเสธคนเก่งเท่าไหร่นัก เมื่อได้ไอศกรีมมาถือไว้ในมือ ริทเลือกที่จะนั่งทานบนเก้าอี้ยาวใต้ต้นไม้ต้นใหญ่
“ริทรู้ไหม โบราณเขาบอกว่าเวลาทานไอติมโบรถ้าหลับตาแล้วกลั้นหายใจห้าวิ ลืมตาขึ้นมาไอติมจะหายไปครึ่งแท่ง”
ด้วยใบหน้าจริงจังของเต๋าทำเอาริทตาโต “จริงเหรอครับ ถ้าผมลองมันจะเป็นไหม”
เต๋ายักคิ้ว “ลองดูสิ่”
ริทอ้าปากน้อยโกยออกซิเจนเข้าปากก่อนจะหลับตาและเริ่มนับเวลาอย่างช้าๆ เต๋าเลิกคิ้วมองอีกคนที่เชื่อสิ่งที่เขาคิดขึ้นมาสดๆเมื่อครู่ เต๋าหลุดขำเบาๆก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปงับไอศกรีมแท่งนั้นเบาๆจนมันหายไปเสี้ยวนึง
ริทค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเมื่อนับครบห้าวินาที ปรากฎว่าไอศกรีมที่ว่านี่หายไปครึ่งแท่งจริงๆด้วย ริทเบิกตาโตด้วยความตกใจ
“โห.....”ในขณะที่ริทกำลังจะหันหน้าไปชื่นชมกับความเชื่อของเต๋าก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคราบไอศกรีมของตัวเองติดอยู่ที่ริมฝีปากหนา “พี่เต๋า!!”
เต๋าระเบิดหัวเราะลั่น ริทอมลมจนแก้มป่อง แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อไม่รู้ว่าแดงเพราะโกรธหรือแดงเพราะอายที่โดนหลอกกันแน่ เต๋ายื่นมือมาขยี้ผมอีกคนเบาๆพร้อมกับบอกขอโทษ ไม่คิดว่าอีกคนจะเชื่อจริงๆ
คชาที่นั่งห้อยขาอยู่บนหัวทั้งคู่เริ่มจะเอียนเบาๆแล้ว อยู่บนนี้ทั้งร้อนแถมมดก็กัดอีกต่างหาก คชากำถุงเศษใบไม้แห้งไว้ในมือ นี่พี่ว๊ากเขาคิดว่านี่มันเป็นฤดูใบไม้ร่วงในหนังโรแมนติกหรือยังไงกันนะ คชาค่อยๆเปิดปากถุงออก หยิบเศษใบไม้ออกมาโปรยช้าๆ สร้างบรรยากาศโรแมนติกให้ทั้งคู่
“พี่เต๋าครับ คือว่าคราบไอศรีมมัน..”ริทใช้นิ้วชี้รี่ริมฝีปากเต๋าที่มีคราบไอศกรีมเลอะอยู่
เต๋ายิ้มย่อง “จริงเหรอ เช็ดให้หน่อยสิ่”
คชาหลุดขำพรืดกับประโยคเมื่อครู่ เผลอปล่อยถุงเศษใบไม้ร่วง มือบางรีบคว้าถุงเอาไว้แน่นมืออีกข้างปิดปากตัวเองแน่นกลัวจะเผลอร้องออกไป แต่มือที่คว้าถุงไว้ได้กลับคว้าได้แค่ถุง เศษใบไม้แห้งทั้งถุงร่วงโปรยโครมลงทีเดียวจนผิดปกติ
ริทสะดุ้งเฮือกเมื่อใบไม้กองโตร่วงใส่ตัวเอง เต๋าอ้าปากค้างน้อยๆ นึกคาดโทษไอ้ตัวแสบที่ดันทำพลาดเสียได้
“เอ่อ.. ใบไม้มันร่วงแปลกๆนะครับ ริทว่าไหม”เต๋าหัวเราะแหะๆ
“น่ะ..นั่นสิ่ครับ”ริทพูดเบาๆพลางปัดเศษดินออกจากศรีษะตัวเอง
ริทเงยหน้าขึ้นมองไปบนต้นไม้อย่างนึกสงสัย คชารีบถอยกรูดไปจนชิด มือพยายามเกาะกิ่งไม้อันใหญ่ไม่ให้ตกลงไป เมื่อเต๋าเห็นว่าริทพยายามมองขึ้นมาจึงจับข้อมือเล็กแล้วชวนให้ออกไป ริทพยักหน้ารับอย่างจำยอมก่อนจะเดินลุกออกไป คชาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะปล่อยมือออกจากกิ่งไม้แข็ง โดยที่ลืมไปว่าตัวเองจับกิ่งไม้นั้นไว้เพื่อทรงตัว
“ว๊ากกกกก”
ตุ้บ!!
“อ๊ากกกกกกก ไอ้รุ่นพี่หมาบ้าเอ๊ย!!!”
อีกด้านหนึ่งเต๋าหยิบเศษใบไม้ออกจากศรีษะริทอย่างเบามือ ริทยิ้มเขินก่อนจะบอกขอบคุณเบาๆ “ไปเดินบนสนามหญ้ากันไหมครับ”
เต๋าชี้ไปยังสนามหญ้าข้างๆ ริทชั่งใจอยู่ครู่นหึ่งก่อนจะยอมเดินลงไปย่ำบนหญ้าชื้นๆ เต๋าถอดรองเท้าตัวเองออกก่อนจะย่ำลงบนหญ้าให้ความเย็นชื้นสัมผัสฝ่าเท้า
ริทไม่ยอมน้อยหน้ายอมถอดบ้าง เมื่อใบหญ้าเล็กๆโดนเท้าก็อดไม่ได้ที่จำอดขำด้วยความบ้าจี้ เต๋ามองหาคชาที่นัดกันไว้
คชาเหลือบมองไปบนสนามหญ้าแล้วค่อยๆเปิดวาวล์น้ำช้าๆ ที่รดน้ำกลางสนามหญ้าค่อยๆปล่อยน้ำเป็นละอองขึ้นไปพร้อมกับหมุนไปรอบๆ เหมือนกำลังเรียนวิชาวิทยาศาสตร์เมื่อแสงกระทบกับละอองน้ำเกิดขึ้นมาเป็นสายรุ้งสีสวย แต่ทว่า..
ปั้ง!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก”
คชาแหกปากลั่นเมื่อหัวจุกวาวล์น้ำมันหลุดติดมือมาด้วย น้ำสายใหญ่พุ่งขึ้นกระทบตัวคชาทันที คชาก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วโดยไม่สังเกตุว่ามีโคลนอยู่ข้างหลัง จึงทำให้พลาดท่าลื่นร่วงตุ้บกระแทกพื้นไปอย่างแรง
สายน้ำมากมายพุ่งขึ้นเป็นแนวตรงก่อนจะกระจายไปรอบๆรวมถึงตัวคชาด้วย ริมฝีปากบางเบ้ออกอย่างหงุดหงิด ริทกับเต๋าเมื่อได้ยินเสียงนั้นก็หันมองทันที
“คชา..?”
“อะ..ไอ้แสบ..”
ความคิดเห็น