คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : special fiction for TaoKachaDay
TaoKachaDay SpecialFiction For Taokacha ‘s day
ฟิคตอนนี้ไม่มีเนื้อหาเชื่อมกับตอนหลักแต่อย่างใดเพียงแต่อิงคาแร็คเตอร์เท่านั้น อ่านให้สนุกนะคะ ^^
“ซเว่นเซ่นสวัสดีครับ” ถ้าเป็นในการ์ตูนญี่ปุ่นล่ะก็..มันต้องมีประกายวิ๊งค์ๆออกจากรอยยิ้มนั้นแน่ๆ
คชาโปรยยิ้มหวานให้ลูกค้าสามคนที่เพิ่งเดินเข้ามามือเรียวเอื้อมไปหยิบเมนูพร้อมกับเดินตัวปลิวไปยังโต๊ะลูกค้ามาใหม่หนุ่มหน้าหวานอย่างคชามีงานพิเศษทำแบบชาวบ้านเขาแล้วล่ะจะว่าไปแค่คนน่ารักอยู่ในชุดสีสดใสแบบนี้ก็ว่าน่ารักแล้วคชายังมัดรวบผมด้านบนศีรษะเป็นน้ำพุพร้อมผูกโบว์สีแดงสดเพิ่มความน่ารักเข้าไปอีกตามคำแนะนำของผู้จัดการว่าจะให้เงินเพิ่มอาจจะด้วยความงกหรืออะไรก็แล้วแต่คชาจึงมัดจุกผูกโบว์ทำงานอย่างขะมักเขม้นร่างบางในชุดเสื้อยืดลายทางขาวดำและกางเกงนักศึกษาสีดำพอดีตัวถูกทับด้วยผ้ากันเบื้อครึ่งตัวสีแดงสดรัดเอวไว้ยิ่งทำให้ร่างบางดูตัวเล็กลงเข้าไปอีกคชาเดินหลบหลีกโต๊ะอย่างชำนาญก่อนจะวางถ้วยไอศกรีมตามออเดอร์ลงบนโต๊ะกระจกสีใส
“Celebrity Brownie กับ American Tower ได้แล้วครับ” เด็กสาววัยมัธยมยิ้มตอบด้วยความเขิน
เห็นดังนั้นคชาก็ยิ้มยิ้มตาปิดแกล้งอีกคนให้เขินเล่นเข้าไปใหญ่ดวงหน้าหวานชื้นเหงื่อเล็กน้อยเพราะว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ส่วนมากลูกค้ามักจะเยอะในช่วงวันหยุดแบบนี้ พ่อแม่ลูกจูงมือกันเข้าห้างหาไอศกรีมทานกันเพื่อจะแก้ขัดอากาศเมืองไทยที่มันร้อนระอุขึ้นทุกวัน
“น้องครับ” เสียงชายหนุ่มในมุมนึงของร้านตะโกนเรียกพนักงานคชาหันซ้ายขวาก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ใกล้ที่สุดคชาพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะรีบเดินปรี่เข้าไปเผื่อคุณลูกค้าจะต้องการอะไร
“มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“อืม..น้องช่วยดูในถ้วยให้หน่อยสิว่ามีเศษอะไรหรือเปล่าเมื่อกี๊พี่มองแล้วมันไม่ค่อยชัด”คชาเบิกตากว้าง ไม่ได้นะ ห้ามมีอะไรลงไปในนั้นเด็ดขาด คนตัวเล็กขออนุญาตหยิบช้อนของคุณลูกค้าเขี่ยถ้วยไอศกรีมเพื่อหาสิ่งแปลกปลอมแต่กลับไม่เห็นอะไรเลยนอกจากไอศกรีมหลายสีที่เริ่มละลายไหลรวมกัน
“ไม่มีนะครับ?” คชาช้อนตามอง
“คุณลูกค้าเห็นอะไรเหรอครับ ถ้าคุณลูกค้าไม่พอใจผมจะไปเปลี่ย..”
“จริงเหรอ พี่เห็นอนาคตของเราสองคนไง” คุณลูกค้ายิ้มย่องกวน เพื่อนๆในโต๊ะส่งเสียงโห่กันอย่างถูกอกถูกใจ
“เอ่อ..ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัว..” คชาปั้นยิ้มหวานพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ยกเท้าถีบไปซะให้รู้แล้วรู้รอด
ทันทีที่หันหลังจากโต๊ะมือหยาบกร้านของคุณลูกค้าสุดน่ารักก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กของคชาทันที
คชารั้งข้อมือออกก่อนจะหันมายิ้มหวานหยดราวกับน้ำผึ้งเดือนห้า “โทษนะครับ ผมมีแฟนแล้ว”
“แหม่..อยากจะรู้จักผู้โชคดีคนนั้นจริงๆจะหน้าตาเป็นยังไงน้า” คุณลูกค้ายังหยอกเหย้าไม่เลิก
“ชื่อนายเศรษฐพงศ์ เพียงพอ ชื่อเล่นชื่อ เต๋านิเทศศาสตร์ปีสามเอกภาพยนตร์ ส่วนสูง 178 น้ำหนัก 65 ผิวขาว จมูกเป็นสัน ใบหน้าและตาคม คิ้วเข้มปากหยักสวย ผมหยักศกสีน้ำตาลตามประสาคนเอเชีย ดีกรีเด็กนอก ชอบแต่งตัวสไตล์ร็อคชอบเล่นกีฬาเทควันโด กล้ามงี้เป็นมัดๆเลย เรียกว่าซิกแพ็คก็คงไม่ได้แบบนี้มันแปดแพ็คแล้วล่ะครับพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ชอบกินชาเย็น ชอบนอนใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวชอบให้ผมจูบกู๊ดไนท์คิสทุกคืนแล้วก็ชอบมอร์นิ่งคิสทุกเช้าครับ ” คชาเอ่ยอย่างชิวๆ มองใบหน้าคุณลูกค้าที่ทำหน้าเหวอไปแล้วเรียบร้อย
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขออนุญาตไปรับออเดอร์โต๊ะอื่นนะครับ”คนตัวบางก้มหัวเล็กน้อยก่อนขยิบตาอย่างโปรยเสน่ห์แล้ววเดินจากไป...
นี่ไม่ใช่รายแรกของวัน ไม่ใช่รายแรกของการทำงานที่นี่ ถึงคชาจะได้รับโบนัสเพราะเรียกลูกค้าทั้งหญิงและชายได้เยอะพอสมควรแต่ก็ต้องแลกด้วยการโดนแต๊ะอั๋งบ้างนิดๆหน่อยๆจากลูกค้าริมฝีปากอิ่มสวยยิ้มแหยๆให้ผู้ชายในชุดนักศึกษาที่นั่งอยู่มุมในสุดของร้านดวงตาคมส่งสายตาไม่พอใจมาให้คนตัวเล็กพลางสองเท้าของคนมุ้งมิ้งก็เดินตรงไปหาร่างสูงทันที
“ หงุดหงิดอะไรวะพี่เต๋า”
“ ชาไม่รู้จริงๆหรอครับ? “ เต๋าตอบเสียงเรียบ
“ ก็แหมมมมึงจะหงุดหงิดทำไมล่า ก็อุตส่าห์ให้มาเฝ้าเนี่ย “ เสียงเล็กกระเง้ากระงอดเล็กน้อยตามประสา
“ อ้ะมึง ไปก่อนนะลูกค้าเรียกละ “คนตัวสูงถอนหายใจเป็นรอบที่ล้านของวัน
โอเค ให้มาเฝ้า เฝ้าก็เท่านั้นในเมื่ออีกคนก็ยังย้ำนักย้ำหนาว่าให้เขาน่ะนั่งอยู่เฉยๆถ้าเกิดลุกไปอาละวาดเข้าล่ะก็ คชาอาจจะโดนปลดทิ้งอย่างง่ายดายเต๋าเขี่ยไอศกรีมที่สั่งมาเป็นถ้วยที่สามไปมาอย่างเบื่อหน่ายสายตามองตามคนรักที่วิ่งวุ่นอยู่ในร้านโดยที่ใบหน้าหวานยังเปื้อนรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาคอยดูเถอะกลับถึงห้องจะบิดให้ปากหลุดติดมือมาเลย
“คชากลับแล้วนะฮะ บ้ายบาย”คชาโบกมือลาเพื่อนร่วมงานที่ยืนขัดๆถูๆเคาน์เตอร์อยู่
“จ้าๆ” ผู้หญิงที่ดูท่าทางจะเป็นรุ่นพี่ยิ้มบาง
“แหม่ น่าอิจฉาจังน้า มีแฟนมานั่งรอทำงานด้วย”
คชาเบ้ปาก “น่าอิจฉาตรงไหนกันผมเป็นแฟนหรือว่ากระดูกก็ไม่รู้หวงอยู่ได้”
รุ่นพี่หัวเราะร่าก่อนจะเอ่ยไล่คชาให้ไปได้แล้วเพราะเต๋ายืนรอตาแทบจะปิดอยู่ข้างนอกคชาวิ่งทั่กๆออกมาชนไหล่อีกคนเป็นการเรียกเต๋าหันมามองอีกคนก่อนจะกุมมืออีกคนแล้วดึงให้ออกเดินไปด้วยกันด้วยรอยยิ้มกว้าง
เสียงไขกุญแจของหอพักดังขึ้นเบาๆก่อนประตูไม้จะเปิดออกร่างเล็กเขวี้ยงกระเป๋าเป้ตัวเองทิ้งก่อนจะถลาโถมตัวใส่เตียงนอนอันคุ้นเคย
“อา..เมื่อยจังเล้ยยย” คชามุดหน้าเข้ากับหมอนใบโตหลับตาพริ้มราวกับจะหลับจริงๆเต๋าส่ายหน้าช้าๆพลางเอื้อมมือไปเปิดไฟและแอร์อย่างเอื่อยๆ “ลูกค้าบางคนก็เอาแต่ใจชะมัดเลย..”
“ชาไปอาบน้ำก่อน”เต๋าเอ่ยดุ คนตัวเล็กส่ายหน้าครางฮื่อพร้อมกับพันตัวเองเข้ากับผ้าห่มผืนหนาจนกลายเป็นไส้กรอก
“ทำงานในแอร์ทั้งวันตัวไม่เหม็นหรอกน่า” คนตัวเล็กบ่นอุบ “ไม่เชื่อก็มาลองดมดู”
เต๋าเงียบมองเสี้ยวหน้าอีกคนที่โผล่ออกมาจากผ้าห่ม “พี่ไม่อยากให้คชาทำงานแบบนี้เลย”
“โถ่พี่เต๋า..” คนตัวเล็กกลิ้งหลุนๆงัดตัวเองออกจากผ้าห่มก่อนจะขึ้นมานั่งศีรษะมนวางซบบนลาดไหล่กว้างอย่างออดอ้อน “กูก็อยากมีเงินเก็บบ้างนี่น่า..”
เต๋าลูบจุกน้ำพุบนศีรษะอีกคนเบาๆ “โถ่..คชาจะห่วงอะไรละ ค่าอาหารสามมื้อของชาพี่ก็ออกให้
ค่าน้ำค่าไฟห้องเราพี่ก็จ่ายให้ ”
“ก็นั่นมันเพราะมึงย้ายสำมะโนครัวมาอยู่ห้องรูหนูของกูแล้วนี่บู่ววว พี่เต๋าอ่า..ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”คชากอดเอวอีกคนหลวมๆเงยหน้าขึ้นจ้องตาอีกคนอย่างออดอ้อน
จะว่าไปไอ้ท่ากัดปากกระพริบตาปริบๆของอีกคนมันก็น่ารักจะตายอยู่แล้วนะวันนี้ยังจะมีไอเทมเพิ่มความน่ารักเป็นจุกน้ำพุบนหัวนั่นอีก
เต๋าถอนหายใจเฮือก “ถามจริงเหอะ.. ทำไมถึงอยากไปทำงานนั้นนักหนา?”
คชาเบะปากอย่างโดนขัดใจ “..กูไม่อยากเป็นภาระมึง..กูเป็นแฟนมึงนะเว้ยกูไม่อยากให้มึงต้องมาดูแลกูฝ่ายเดียว กูไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กๆด้วยกูไม่อยากจะเป็นแฟนที่นิสัยไม่ดีเกาะมึงกินนะ..”
เต๋ามองใบหน้าอีกคนที่บูดบึ้งไปแล้วเรียบร้อยถึงคชาจะบอกว่าตัวเองไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กๆก็เถอะ..
แต่รูปร่างอีกคนก็น่าหวงน้อยซะที่ไหนล่ะวันนึงเต๋าแทบจะทำสถิติคนที่มองแฟนเขาราวกับจะกลืนกินเข้าไปไม่ว่าชายแท้หรือหญิงเทียม เจ้าตัวน่ะ..เคยรู้ตัวบ้างซะที่ไหนกัน เต๋าเอื้อมมือไปแกะจุกบนศีรษะของอีกคนให้อย่างเบามือ
“ก็ได้ๆ.. แต่ไม่ผูกไอ้จุกนี่ได้ไหม?”
คชาส่ายหน้าหวือ “ไม่ได้นะ ผู้จัดการบอกว่าจะให้ตังค์เพิ่มถ้าผูกไว้!”
เต๋ามองหน้าอีกคนนึกเหนื่อยใจที่ทำไมตัวเองมีแฟนดื้อขนาดนี้ “ รู้ไหม? ทำไมพี่ถึงไม่อยากให้เราผูกไอ้จุกนี่?”
“กูรู้! ก็มันคาวาอิโมเอ้ใช่ไหมล่ะ?” คนตัวเล็กอมลมในแก้มทำปากจู๋พร้อมชูสองนิ้วแอ๊บแบ๊วประชดอีกคนไม่พอยังกระพริบตาปริบๆอีกต่างหาก
เต๋าอยากจะตบหน้าผากตัวเอง ไอ้รู้มันก็รู้มันก็ยังไม่ยอมหยุดอีก “รู้น่า แต่กูก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่มึงจะต้องหวงขนาดนั้นนะ..”
“เฮ้ออ” เต๋ายกมือยอมแพ้
“ก็ได้ๆ แต่ต้องให้พี่ไปเฝ้าทุกวันนะไอ้แสบ”
คชาหัวเราะเอิ้กก่อนจะเอนตัวลงมากอดอีกคน “ตามสบายเลยมึงจะนั่งยันเช้าข้ามวันข้ามคืนถ้ามึงนั่งได้มึงก็นั่งเลยลูกพี่!!”
.
.
“ น้องครับๆ “ เสียงทุ้มคุ้นเคยเรียกพลางมือขาวๆนั่นก็ชูมือขึ้น เป็นเหตุให้เจ้าของผมจุกน้ำพุน้อยที่กำลังจะเดินเข้าไปรับออเดอร์ลูกค้าต้องเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นไอ้คนตัวขาวที่นั่งหลบมุมอยู่ที่โต๊ะตัวเดิม
“ รับอะไรดีครับมึง “ ร่างเล็กเบะปากออกน้อยๆ เพราะกลัวพี่ผู้จัดการจะว่าเอา
“ เอาชา... “
เพียะ!
ด้วยความปากไวถ้าต้นแขนขาวๆจะมีรอยนิ้วมือแดงๆพาดเป็นลายอยู่คงไม่แปลก แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินเล็กน้อย “ ไอเชี่ยพี่เต๋า จะกินอะไร “
เสียงหัวเราะดังมาจากคนตัวขาว “ เอา earthquake ก็ได้ “
“ ไม่ให้กิน เลือกเมนูอื่นเลยนะ อันนี้มันเยอะเกิน ตั้ง 8 ลูก เดี๋ยวป่วย “ คนตัวเล็กบ่นยาว
“ ไม่อยากให้พี่ป่วยก็เลิกทำสิครับชา “ ดวงตากวางมองเขม่นอย่างตั้งใจ “ อ่ะๆ พี่ไม่พูดแล้วก็ได้ งั้นเอาสตรอเบอรี่ไว้ลาย ไอศกรีมเอาเป็นสตรอเบอรี่เชอร์เบทนะ “
“ โหย สตรอเบอรี่เชอร์เบทนี่มันของโปรดกูเลยนะเว้ยยย แต่เอาเห้อะ “ ร่างบางจดเมนูยึกๆพลางสาวเท้าจากไป
แก้วที่ 4 ของวันปาเข้าไปแล้ว.. เต๋าต้องคอยเรียกคชาตลอดเวลาที่ลูกค้าคนไหนหน้าตาไม่น่าไว้วางใจหรือดูแอบจิตหน่อยๆล่ะก็ ร่างโปร่งก็จะต้องเรียกคชามารับออเดอร์ทุกที ถึงจะเป็นเวลาแค่ 6 ชั่วโมงสำหรับการทำงานของคชาแต่ลูกค้าหื่นไม่ได้มีชั่วโมงละหนึ่งรายซะเมื่อไหร่ โชคดีที่พี่หัวหน้าเข้าใจคชาเป็นอย่างดีถึงยอมให้แอบเดินไปหาเต๋าเวลาว่างได้บ่อยๆ เต๋าที่มีนิสัยขี้เกรงใจอยู่แล้วก็เลยต้องสั่งออเดอร์เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดมากนัก
มือเล็กวางบิลสีเหลืองๆ ไว้บนเคาน์เตอร์หินอ่อนสีขาว ใบหน้าหวานกระจ่างยิ้มให้แคชเชียร์สาวที่ส่งยิ้มล้อๆมาก่อนแล้ว
“ อะไรกันน้องคชา สั่งเพิ่มอีกแล้วหรอเนี่ย “ หญิงสาวยกบินขึ้นพลางส่งให้กับพนักงานที่ทำออเดอร์อีกคน “ สามวันติดแล้วนะคชา “
“ ปล่อยคนขี้หวงไปเถอะครับพี่ฟ้า “ คชายกมือเกาหัวแก้เก้อพลางเดินไปรับออเดอร์เด็กสาวกลุ่มใหญ่ที่โบกมือเรียกยิกๆ
“ แค่กๆ “ คนตัวขาวที่ยังคงเล่นเกมส์สุดฮิตอย่างคุกกี้รันเผลอไอออกมาเบาๆ คชาเดินมาหยุดถึงหน้าโต๊ะเต๋าก็ยังคงไม่เห็นคชาจนมือเล็กต้องมาหยิบไอโฟนเครื่องหรูสีดำสนิทออกไปจากมือขาว
“ ไอ้คนติดเกมส์ “ คชาเสิร์ฟ ฟองดู ฟอร์ยู บนโต๊ะใส พลางขมวดคิ้วเข้าหากัน
“ ก็พี่เบื่อนี่นา “ ร่างสูงพรูลมหายใจออก
“ เลิกเฝ้าไปเลยป่ะมึง “
“ ล้อเล่นน่ะครับ “ เต๋ายิ้มแห้งๆ ก่อนที่คนตัวเลกจะหันมายู่ปากเสร็จแล้วเดินจากไป
กว่าจะครบชั่วโมงทำงานของคชา ถ้วยแก้วไอศกรีมของเต๋าก็แทบท่วมโต๊ะ ถึงแม้จะมีพนักงานเอามาเก็บไปให้แล้วก็ตาม ตอนนี้ท้องของเต๋าเย็นไปหมด นี่ถ้าคชาทำงานมากกว่าหกชั่วโมงล่ะก็เต๋าเชื่อว่าตัวเองต้องการเป็นพวกมนุษย์เลือดเย็นผลิตภัณฑ์ใหม่จากซเว่นเซ่นแน่นอน เต๋าจิบน้ำอึกใหญ่ นึกเจ็บคออยู่กลายๆ นี่เขาต้องไม่สบายตามที่อีกคนเตือนแน่ๆเลยให้ตายสิ เต๋าเหลือบมองอีกคนที่วิ่งทั่กๆเข้าไปในหลังร้าน คงจะไปถอดผ้ากันเปื้อนล่ะมั้ง
เต๋านั่งรออยู่อีกไม่นานคนตัวเล็กใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มก็วิ่งออกมา คชามองใบหน้าแฟนหนุ่มตัวสูงที่ปกติก็ขาวอยู่แล้วคราวนี้เริ่มออกซีดน้อยๆแล้วด้วย
“พี่เต๋า” มือเรียวแตะข้างแก้มขาว “กลับไปกินยาซะด้วย”
เต๋าพยักหน้าตอบรับกลายๆ คชาบ่นอุบเรื่องกินไอศกรีมมากไปจนตอนนี้คาดว่าเต๋าต้องไม่สบายไปแล้วแน่ๆ เต๋ารู้สึกร้อนผ่าวๆใต้ขอบตา อยากจะหลับตาแล้วทิ้งตัวลงนอนในเตียงนอนอุ่นๆแทบจะแย่ ไม่มีอารมณ์จะต่อล้อต่อเถียงกับเสียงบ่นงุ้งงิ้งของคชาแม้แต่น้อย เต๋าพยายามเพ่งไปยังถนนยามกลางคืนของเมืองหลวง มือหนาเลื่อนไปปรับอุณหภูมิแอร์นิดหน่อย เขากำลังจะแข็งตาย..แน่ๆ
ทันทีที่ถึงหอพักของคนตัวเล็ก คชาก็ดันอีกคนให้เข้าห้องน้ำพร้อมกับคำสั่งให้อาบน้ำให้เรียบร้อย “ถ้าออกมาไม่เจอกูก็นอนไปได้เลย เดี๋ยวกูมา”
คชารีบวิ่งทั่กๆลงจากหอพักตัวเอง ยืมจักรยานพี่ยามที่คุ้นเคยก่อนจะรีบถีบออกไปร้านโจ๊กโต้รุ่งหลังมหาลัย อีกด้านหนึ่งเต๋าลากตัวเองออกจากห้องน้ำ ถึงแม้จะอาบน้ำอุ่นแต่ออกมาเต๋ากลับหนาวจนแทบจะทรุด คนตัวสูงรีบยัดตัวเองเข้ากับเสื้อผ้าหนาๆ ก่อนจะฝังตัวเองลงกับเตียงอุ่นๆตามคำสั่งของอีกคน ไม่มีแรงจะหยิบโทรศัพท์โทรหาอีกคนแล้ว เต๋าผ่อนลมหายใจออกช้าๆ ก่อนจะปล่อยให้ตัวเองทิ้งสติเข้าไปในห้วงนิทรา
“ขอบคุณมากครับลุง” คชายกมือไหว้ลวกๆให้กับลุงยามก่อนจะรีบสาวเท้าขึ้นชั้นบนอย่างรวดเร็ว ไขกุญแจห้องตัวเองด้วยความชำนาญ คชาสอดตัวเองเข้าในห้องพร้อมกับใช้ปลายเท้าถีบประตูให้ปิดลง
ร่างเล็กๆวิ่งวุ่นไปมา ไหนจะเทโจ๊กใส่ถ้วยไหนจะเทน้ำลงแก้ว เตรียมบลาบลาบลา คชาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนป่วยถึงจะต้องกินโจ๊กด้วย แต่เห็นในละครชอบทำแล้วหายเร็วก็ทำตามมันไปแล้วกัน
มือเรียวๆสะกิดคนรักอย่างเบามือ “พี่เต๋า..พี่เต๋า ตื่นก่อน”
ใบหน้าหล่อซีดซุกหน้าเข้ากับหมอนใบโตลมหายใจอุ่นๆเป่ารดหลังมือของคชา.. ไม่สิ! แบบนี้ไม่เรียกอุ่นแล้วนี่มันร้อนจนจะต้มไข่กินได้แล้วเนี่ย!! คชาเขย่าตัวเต๋ารุนแรงจนอีกคนจำเป็นจะต้องปรือตาขึ้นมา
“กินโจ๊กกินยาก่อน” ถึงแม้คชาจะรู้อยู่แล้วว่าในท้องอีกคนต้องเต็มไปด้วยไอศกรีม แต่ก็ต้องลากอีกคนให้ขึ้นมากินจนได้ เต๋าไม่มีปากเสียงอะไรทั้งนั้น ยอมดันตัวเองขึ้นมาตักโจ๊กเข้าปากสามสี่คำแล้วตามด้วยยาพาราอีกสองเม็ดก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง คชาบุ่ยปากใส่คนที่หลับอยู่ มือเรียวลูบศีรษะอีกคนอย่างช้าๆ “ไม่สบายแล้วใบ้แดกหงอยเป็นแมวต้มเชียวนะมึง..”
คชาบีบปลายจมูกคนป่วยอย่างหมั่นไส้ก่อนจะพาร่างตัวเองเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำให้เรียบร้อย ร่างบางในชุดนอนเปื่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำ รีบถลาเข้าไปแตะหน้าผากอีกคนด้วยแก้มของตัวเองก่อนจะพบว่าตัวอีกคนเย็นเฉียบ อะไรกันเมื่อกี๊ยังตัวร้อนเป็นไฟอยู่เลย คชารีบปรับเพิ่มอุณหภูมิแอร์ทันที
“อืม..เปิดขนาดนี้กูว่าปิดทุกอย่างยังเย็นกว่าเลย..”คนตัวเล็กบ่นอุบแต่ก็นั่นแหละ คนป่วยนี่น้า
คนตัวเล็กทิ้งตัวลงนอนบนเตียงข้างๆอีกคน ดวงหน้าหวานจ้องใบหน้าคนรักที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ข้างๆ มือเรียวเลื่อนไปกุมมือหนาของอีกคน นิ้วทั้งห้าสอดประสานกันเพื่อเพิ่มไออุ่นก่อนจะแทรกตัวเองเข้ากับอ้อมแขนของเต๋า
“อื้อ..”ร่างหนาปรือตามองอีกคนที่กำลังจ้องตัวเองอยู่เหมือนกัน ”คะ..คชา..”
“อืม กูก็มีคนเดียวในโลกเนี่ยแหละ” คชาเอ่ยพร้อมกับหลับตาพริ้มซุกแผงอกอีกคน “นอนได้แล้ว”
“พรุ่งนี้..”เต๋าเอ่ยเสียงแห้ง
“ขี้เกียจไปทำแล้ว นอนเฝ้าแมวป่วยดีกว่า”
.
.
เช้าวันต่อมา คชาลืมตาตื่นมาเพราะอุณหภูมิที่ร้อนระดับทะเลทรายซาฮาร่า คชาแกะตัวเองออกจากตัวของอีกคน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ลืมเอาแก้มตัวเองแนบหน้าผากอีกคน เต๋าไม่ได้ตัวร้อนเกินไปหรือเย็นเกินไปอย่างเมื่อคืนอีกแล้ว แต่ก็ยังมีไออุ่นมากเกินไปมากกว่าคนคนนึงควรจะมี เอื้อมมือไปคว้ารีโมทแอร์ก่อนจะปิดมัน
เต๋าค่อยๆปรือตาขึ้นช้าๆรู้สึกคอแห้งจนคันไปทั้งคอ รู้สึกปวดหนึบเล็กน้อยในศีรษะ ร่างสูงดันตัวเองขึ้นนั่งก่อนจะมองหาคนรักที่ไม่อยู่ในห้อง ไม่นานนักเสียงประตูห้องก็ดังขึ้นตามด้วยคนตัวเล็กที่ถือถุงเซเว่นอยู่อีก ในปากนั่นก็คาบปาท่องโก๋ตัวเบอเร่อเอาไว้ เมื่อคชาเห็นว่าเต๋าตื่นแล้วก็รีบยัดสิ่งที่คาบไว้เข้าปาก
“ออแอ๊บอึงนะ เอี๋ยวอ้มโอ๊กใอ้” ได้ใจความว่ารอแปปนึงนะ เดี๋ยวต้มโจ๊กให้ “ออแป๊บ อะใอ้อินอา” รอแปปจะได้กินยา เต๋านึกอยากจะขำ ไม่มีใครเขาแย่งกินสักนิด คนตัวเล็กในชุดนอนเปื่อยๆวิ่งวนไปมาไม่ต่างจากเมื่อคืน รออยู่ไม่นานโจ๊ะไก่คนอร์ใส่ไข่ก็ถูกยกมาให้เต๋า คชานั่งมองอีกคนที่กินโจ๊กไปกว่าครึ่งก่อนจะตามด้วยยาและน้ำ อย่างน้อยก็กินได้มากกว่าเมื่อคืนล่ะนะ
“อย่าเพิ่งนอน” คนตัวเล็กดันตัวเองขึ้นไปแนบแก้มตัวเองเข้ากับแก้มเต๋าอีกครั้ง “เอ้า นอนได้ละ นอนพักอีกหน่อยเดี๋ยวก็หาย ดื้อนักสมน้ำหน้า”
เต๋าอมยิ้มนึกชอบวิธีวัดไข้ของอีกคนเหลือเกิน เต๋าเอ่ยขอบคุณแห้งๆก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ให้ตายเถอะ นี่เขามันแมวป่วยของแท้เลย เต๋านอนหลับตาฟังเสียงอีกคนที่เดินไปเดินมาในหอพักแคบๆ เสียงทีวีเบาๆดังเคล้ากับเสียงกลั้นหัวเราะของคชา เต๋าไม่ได้นึกง่วงสักนิดแต่กลับไม่อยากจะลุกขึ้น ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ชั่วโมงแต่เต๋ากลับเพลิดเพลินกับเสียงต่างๆนาๆที่คชาพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้มันเสียงดัง เต๋าผ่อนลมหายใจออกช้าๆ..จริงๆก็อยากหลับเหมือนกันนะ..
เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำเอาเต๋าสะดุ้งตื่น ดวงตาคมมองอีกคนที่ใส่ชุดซเว่นเซ่นอย่างเคยเตรียมไปทำงาน เต๋าดันตัวเองขึ้นนั่ง “คะ..คชา จะไปทำงานเหรอ..แค่ก”
จริงๆเต๋ารู้สึกดีขึ้นมากแล้วแต่ร่างกายกลับสั่งให้ไอสำออยออกไป คนตัวเล็กหันหน้ากับมามองเล็กน้อย “อยู่ห้องนะพี่เต๋า มีโจ๊กคัพอยู่อ่ะ ซื้อมาเผื่อ หิวก็ต้มกินเลยนะ เดี๋ยวก็กลับแล้ว”
เต๋าลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินไปคว้าไหล่อีกคนไว้ “รอแปปนึง ขออาบน้ำห้านาที..”
คชาขมวดคิ้วแน่น “อะไร!ไม่ต้องไป เดี๋ยวก็ล้มหรอก”
เต๋าส่ายหน้า “งั้นก็ไม่ต้องไป..แค่ก.. ดูแลคนป่วยก่อน”
“พูดจ้อขนาดนี้ไม่ป่วยแล้วมั้ง” คชาเอ่ยกวน
เต๋าส่ายหน้าหวือ “แค่ก..ไออยู่เลยเนี่ยเห็นมะ.. อะแค่กก!!”
คชาเบ้ปากอย่างนึกหมั่นไส้ “กูจะไปลาออกแล้ว ปล่อยกูไปได้ยัง?”
เต๋าเบิกตากว้าง “จริงเหรอ?” ใบหน้าหวานพยักขึ้นลง เต๋ายิ้มกว้างก่อนจะโอบเอวอีกคนมากอดหลวมๆ จมูกคมแอบช่วงชิงออกซิเจนตรงแก้มอีกคนไปอย่างรวดเร็ว
“ ไอ้แมวขี้หวงเอ้ยยย “
“ยอมรับครับ ก็หวงชาอยู่คนเดียว..”
“หวงอย่างเดียวหรือไง?” คชาอมยิ้ม “ไม่รักอ่อ?”
“ไม่รัก..”
“ไอ้พี่เต๋า!!!”
“ล้อเล่นน่า รักที่สุดเลยอะไอ้แสบขี้เหวี่ยงคนเนี้ย ทั้งรักทั้งหวงทั้งห่วงเลยเนี่ยยยยย ” เต๋ายิ้มเผล่ “ แล้วชาอ่ะ รักพี่รึเปล่า? “
“ ยังจะกล้าถามอีก “ ดวงตาใสมองลึกเข้าไปในดวงตาคมของอีกคน “ ไม่รักมึงแล้วจะให้กูไปรักใครล่ะครับ คุณเศรษฐพงศ์ ! จำไว้เลย รัก รัก รัก รัก รักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก “
Talkwithwriter♥
Happy TaoKachaDay นะคะทุกท่านนน วิ๊ดวิ๊วววว วันนี้มิลลิกรัมก็มีสเปเชี่ยวฟิคน่ารักๆมาให้อ่านกันฉลองวันเต๋าคชาเดย์เนอะ > < ฟิคเรื่องนี้มีแรงบันดาลในมาจากมิล(ไรท์อีกคน)นางมาชวนข้าวว่าจะไปทำงานซเว่นเซ่น..จู่ๆนางก็ไลน์เปลี่ยนเรื่องบอกอย่างแต่งฟิคพล็อตนี้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น(ตูเงิบไหมตอบ?) เอาเป็นว่ายังไงก็คลอดสเปเชี่ยวฟิคน่ารักๆมาให้อ่านกันเนอะ คชาขี้อ้อนสุดๆเลย แอร้ะ ใครที่ติดตามฟิคพี่ว๊ากอยู่ก็ติดตามต่อไปน้า อีกไม่นานก็จะได้อ่านแล้วล่ะมั้ง? ฮ่าๆ เอาเป็นว่าขอบคุณที่อ่านนะคะ ขอให้ทุกอยู่รักเต๋าคชากันไปนานๆเน้อ <3 – ข้าวหมาก
น้ำตาจะพรากกกกก ฝ่าฟันอะไรมาด้วยกันตั้ง 3 ปีแล้วนะคะ สำหรับสวนด. TaoKachaDay ปีนี้พวกเราไม่มีอะไรจะให้นอกจากช็อทฟิคสั้นๆนี้นะคะ คราวนี้ไอ้แสบของเรามุ้งมิ้งวุ้งวิ้งเว่อออออ แหมแค่คิดว่าพี่คชาผูกจุกก็เขินแล้วค่ะ ></// ไม่รู้ว่าจะชอบกันมั้ยเนอะ พวกเรายังคงพยายามสุดฝีมือเหมือนเดิมมมม ก็สเปเชี่ยลผิคเรื่องนี้ของฝากให้เป็นหนึ่งในความทรงจำของทุกๆคนด้วยละกันนะคะ แล้วเจอกันในพี่ว๊ากตอนหน้าน้า HappyTaoKachaDay และอยู่ด้วยกันไปนานๆนะคะ รักทุกคนนนนนน – มิล
ความคิดเห็น