คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : CHAPTER 18
CHAPTER 18
นาฬิกาลายเบ็นเท็นที่แขวนอยู่บนตีเวลาบ่งบอกว่าเลยเวลาสี่โมงเย็นมานิดๆ ห้องเล็กๆที่แสนเรียบง่ายของคชาที่ปกติมักจะมีเสียงโหวกเหวกโวยวายหรือไม่ก็เสียงเชียร์บอลของเจ้าของห้องตัวน้อยดังตลอดเวลา หากแต่วันนี้กลับต่างออกไปกลายเป็นเสียงร้องไห้กระซิกๆของนนทนันท์แทน มือเล็กถือสมาร์ทโฟนเครื่องหรูไว้ แผ่นหลังเล็กก็นอนราบลงไปกับเตียง
“ ฮึก อันดเววววววว “ เสียงใสคร่ำครวญพลางอีกมือนึงก็ยกมาปาดน้ำตาที่ข้างแก้มออก “ คิมทันแม่ง...
โถ่ ไม่นะ ชาอึนซัง มาหาป๋าดีกว่ามา “
คนตัวเล็กที่กำลังอินไปกับซีรีส์แบบสุดๆพูดลอยๆคล้ายจะส่งไปให้ถึงตัวเอกในซีรีส์เรื่องนี้อย่าง ‘ ชาอึนซัง ‘ และ ‘ คิมทัน ‘ ที่มาจากซีรีส์เกาหลีอย่าง the heirs ตั้งแต่ตอนที่เรียกได้ว่าเข้ามาสู่ช่วงดราม่าของเรื่องน้ำตาใสๆของเด็กแสบก็เหมือนจะออกมาเรื่อยๆราวกับสั่งได้ ก็แหม...ทำไงได้ก็คชาเป็นคนเซ้นซิทีฟช่างอ่อนไหวนี่นา เวลาผ่านไปจนจะจบตอนดวงตากลมที่มีน้ำตาคลอเตรียมจะหยดอยู่เรื่อยๆก็สั่นสะเทือนสาเหตุสืบเนื่องมาจากท้องน้อยๆของคชาที่ร้องโครกๆส่งเสียงบอกว่าหิวอย่างห้ามไม่ได้ นิ้วเล็กกดพอสซีรีย์สุดที่รักไว้ชั่วคราวพลางสอดส่ายสายตาหาของกินประทังชีวิต ทำไมคชาถึงหิวขนาดนี้น่ะเหรอ? ... ก็เล่นไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้าแถมเมื่อคืนยังใช้แรงเยอะ(?)อีก จะไม่หิวได้ไงล่ะ จริงมั้ย?
เจ้าของในหน้าหวานที่ตอนนี้โทรมลงนิดๆบ่นออกมาเบาๆ “ โอ้ย ปวดเอวชิบ เมื่อคืนไม่น่าคึกเลยว่ะ แม่ง “
.
.
.
.
ย้อนเวลากลับไปเมื่อคืน...
“ ลืมหัวใจ ” ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์
คนตัวเล็กเงียบไปสักพักก่อนริมฝีปากอิ่มจะพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มหวาน “ อันนั้นไม่ให้คืนได้ไหมอ่ะ?”
ใบหน้าหล่อลืมของเต๋ายิ้มกว้าง “ตอบแบบนี้อยากโดนจูบอีกรึไงชา? “
คชายู่ปากออกเล็กน้อย สองเท้าเดินตรงเข้าไปหาร่างสูงของเต๋ามือเรียวฟาดเข้าต้นแขนหนั่นเข้าเต็มแรง “ วกเข้าเรื่องนั้นตลอดอ่ะมึงอ่ะ เป็นไรทำไมต้องหื่นวะ“
“ โหยย เจ็บนะคชา “ ร่างสูงเบ้ปากตามประสาคนอยากจะอ้อน
“ ไหนมาดูดิ้ ยื่นแขนมา “ คชานั่งลงบนเตียงกว้างข้างๆคนตัวสูงที่ทำหน้าตาบิดเบี้ยวราวกับโดนใครแทงมาพลางดึงแขนของเต๋ามาดู “ ไรวะ แดงนิดแดงหน่อยเอง “
“ คชาไม่รู้หรอกมันเจ็บมากอ่ะ ข้างในพี่คงช้ำหมดแล้วเนี่ย “
“ ตอว่ะพี่เต๋า “ คชาเบ้ปากให้กับความเวอร์เกินลิมิตของร่างสูง “ ใครสั่งใครสอนให้ขี้เวอร์ขนาดนี้เนี่ยฮะ? “
เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหัวเราะออกมาหน่อย “ พี่ติดมาชาอ่ะ “
เพียะ!!
สำเร็จโทษโดยคชาไปอีกสักรอบตรงที่เดิม “ โอ้โหหหห นอกจากจะขี้เวอร์แล้วยังปากดีด้วยนะ “
“ ชานี่เจ็บจริงละเนี่ย ” วงแขนกว้างล็อคคออีกคนเบาๆ คล้ายแกล้ง “ เอ๊ะ แต่ว่าปากดีนี่แปลว่าจูบเก่งป่ะครับ? “
“ ฮะเฮ้ย ไอ้บ้า ไอ้พี่เต๋าหื่น ไอ้ขี้เวอร์ ไอ้ปากด..เอ้ยปากเสียยยยย “ แก้มใสของคชาขึ้นสีแดงเล็กน้อย ถึงแม้ว่าคชาจะเป็นคนพูดตรงๆนิสัยแสบๆห่ามๆแต่ถ้าเจอคนหยอดแรงๆแบบนี้ก็ใจสั่นได้เหมือนกัน ร่างสูงหัวเราะเสียงดังไปกับปฏิกริยาของคนตัวเล็กพลันสายตาก็ไปสะดุดกับ’สิ่ง’ บางอย่างบริเวณหน้าท้องของคชาที่มันบวมนิดๆ
“ เชี่ยพี่เต๋ามองอะไรวะ “ คชามองตามสายตาคมๆของเต๋ามาหยุดลงที่หน้าท้องของตัวเอง ริ้วสีแดงบนใบหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม มือเล็กฉวยลงมาปิดทันที
“ คชา....มีพุงด้วยหรอ? “
“ หยุด หยุดเลยนะ! ห้ามพูดดดด “ เรียกได้ว่าอายเลยทีเดียว เจ้าของใบหน้าหวานที่ได้รับการบอกว่าตัวบาง ผอมเพรียวอย่างนั้นอย่างนี้คงเสียความมั่นใจไปไม่ใช่น้อย “ ไม่มีพุงเว้ยยย “
เสียงหัวเราะของร่างสูงดังขึ้นอีกครั้ง “ ไม่ต้องเลยชา พุงชัดๆ “
“ ย้ากกกกกกกกกกกก อะไรวะทำอย่างกับมึงไม่มีไหนดูดิ้ “ คชาฉวยปลายเสื้อนักศึกษาสีขาวขึ้นดู ปากอิ่มอ้าปากค้างน้อยๆเพราะนอกจากเศรษฐพงษ์จะไม่มีพุงแล้วร่างสูงดันมีไอ้หกถุงซิกส์แพคที่เขาอยากมีอีก “ พี่เต๋ามึง ออกไปจากห้องกูเลยนะ ออกไปปปป “
“ เอ้า ชาเปิดเสื้อพี่เองนะ “
“ ไม่รู้ล่ะ “ คชาเบะปาก “ กูจะเอาหกถุง กูจะเอาหกถุง มึงทำยังไงถึงมี บอกมา!!! “
“ พี่ไม่บอกหรอก คชาตัวบางพุงน้อยๆงี้น่ารักจะตายไป “ เต๋ายิ้มเผล่
“ จะบอกไม่บอก ไม่บอกมึงก็ออกไปนอนนอกห้องเลยนะเว้ยยย”
ดวงตาหวานค้อนมองรุ่นพี่หุ่นดีด้วยแววตาหลากอารมณ์ ทั้งอาย ทั้งเขิน ทั้งแค้น ทั้งสารพัดสาระเพ คนเป็นพี่เห็นอย่างนั้นก็อดขำไม่ได้ “งั้นทำงี้” เต๋าดันอีกคนให้ไปนอนบนพื้นกว้างข้างเตียง จัดการล็อคขาอีกคนไว้อย่างแน่นหนา “ซิทอัพห้าสิบภายในสามนาที ปฏิบัติ!”
คนตัวเล็กเม้มปากแน่น เด้งตัวเองขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากอิ่มตะโกนนับเลขอย่างขะมักเขม้น
“สามสิบหก..สามสิบเจ็ด..แฮ่ก.. สาม..สาม..สิบ..แปด..” ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเหนื่อยอ่อน เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามขมับ หน้าท้องยุ้ยๆกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหอบหายใจ คชาทิ้งตัวแผ่หลาบนพื้นห้องในครั้งที่สี่สิบราวกับจะตายคนเป็นพี่ได้แต่เร่งให้อีกคนเด้งตัวขึ้นมา
“เร็ว..จะสามนาทีแล้ว” เต๋าตีหัวเข่าของอีกคนเร็วๆเป็นการเร่ง ใบหน้าหวานส่ายไปมา
“ไม่..ไม่ไหว..”แขนเรียวทั้งสองโบกไปมาอย่างยอมแพ้ “เหนื่อย..เหนื่อยมาก..”
“ไอ้อ้วน..”
“มึงว่าไงนะไอ้พี่เต๋า!” เสียงหวานร้องลั่นพร้อมกับคนตัวเล็กที่เริ่มซิทอัพอีกครั้ง เสียงนับเลขดังก้องไปทั่วห้องแคบๆ เต๋านึกขำที่เจ้าตัวเล็กโดนยุขึ้น ไม่จบแค่นั้นคนตัวเล็กยังขะมักเขม้นซิทอัพต่อไปแม้จะเลขห้าสิบไปแล้วก็ตาม เลขเจ็ดสิบกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ “กู..ไม่อ้วนนะโว้ยย..แฮ่ก..”
นั่นคือเหตุการณ์ของเมื่อคืน.. ก่อนที่คชาจะยอมเลิกและสลบเหมือดคาอกรุ่นพี่สุดหล่อไปด้วยสถิติ ร้อยห้าสิบครั้งไม่ขาดไม่เกิน
คชาสั่งน้ำมูกใส่กระดาษทิชชู่แผ่นสุดท้าย ก่อนจะร้องซี๊ดขึ้นมาเบาๆเพราะเกร็งหน้าท้องแล้วก็ปวดระบมจนแทบดิ้น ตากลมมองไปรอบห้องแต่ก็ไม่พบสิ่งที่จะช่วยดับความหิวไปได้ จะพบก็แต่เศษถุงขนมที่กินเหลือแล้วไม่ยอมทิ้งเท่านั้น ร่างบางเบะปากถอนหายใจพลางกดโทรศัพท์เครื่องหรูโทรหาเบอร์โทรออกล่าสุดทันที ริมฝีปากสีเชอรี่ฮัมเพลงรอสายของรุ่นพี่หมาบ้าเบาๆเป็นการรอสาย
“ก่อนวันสุดท้ายจะมาถึง ก่อนจะถึงวัน..โอ๊ะ มึงง ทำไรอยู่อ้ะ? “
( กำลังเดินออกจากคลาสครับ แล้วชาล่ะทำอะไรอยู่? ) ร่างสูงตอบคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเหมือนทุกครั้ง
“ กำลังหิว หิวมากกกกก ออกไปหาอะไรกินนะพี่เต๋า ตั้งแต่เมื่อคืนกูยังไม่ได้กินไรเลย “ คนตัวเล็กโอดครวญ
( อะเอ่อชา พี่ไม่ว่างน่ะคือ..คือ )
“ คือไร? “ ร่างเล็กหงุดหงิดหน่อยๆเพราะปกติไม่ว่ารุ่นพี่หนุ่มจะกำลังทำอะไรถ้าเค้าจะชวนไปไหนหรืออยากได้อะไรเศรษฐพงษ์ก็มักจะหามาให้ในทันที
( นี่อย่าเพิ่งงอนน่า พี่ต้องไปทำโปรเจ็คกับพวกไอ้ต้อลน่ะ )
“ อ๋อออ ก็แล้วไปนึกว่าจะไปหาใครซะอีก “
( ปะเปล่าสักหน่อย เอ่อพี่ไปก่อนนะชาแล้วคุยกันครับ )
“ เอออ ตั้งใจทำงานล่ะ สู้ๆเว้ย “ ร่างเล็กให้กำลังใจก่อนตัดสายโทรศัพท์ไป ดวงตากลมกลอกไปมาพลางนึกจะหาคนชวนไปกินข้าว ที่จริงคนรู้จักหรือเพื่อนฝูงของคชาก็มีมากมายหลายคนอยู่แต่หากจะให้ออกไปไหนด้วยนั้น คนตัวเล็กก็อยากจะไปกับคนที่สนิทๆมากกว่า ตัดไอ้พี่เต๋าทิ้งไปเพราะมันไม่ว่าง ไอ้เบนก็ออกไปเที่ยวกับเด็กม.ปลายกางเกงน้ำเงิน จะให้ออกไปกับริทก็เกรงว่าจะไม่ได้กินข้าว ตัวเลือกสุดท้ายที่ดูจะเป็นไปได้เด่นชัดขึ้นมาในสมองเลยทันที รอยยิ้มหวานๆขึ้นประดับอยู่ข้างแก้ม นิ้วเล็กๆกดโทรออกอีกครั้งก่อนกรอกเสียงหวานๆลงไป
“ ฮัลโหลพี่แมค ว่างอยู่รึเปล่าฮะ? “
( ถ้าชาโทรมาพี่ก็ว่างตลอดแหละ มีอะไรรึเปล่าเนี่ยเรา )
“ คือชาอยากจะถามพี่น่ะฮะ “
( ว่า? )
“ ว่าพี่แม็คพอจะอยากออกไปหาอะไรกินกับผมมั้ย? “ คชายิ้มเล็กน้อยเพราะเจ้าตัวอยากจะไปเคลียร์กับพี่รหัสหนุ่มเรื่องที่จูบกับไอ้พี่เต๋านั่นด้วยและถ้าไปกินข้าวกับพี่แม็คยังไงคนตัวเล็กก็ไม่ต้องจ่ายแน่นอน
( ก็ต้องอยากอยู่แล้วแหละครับชา เจอกันที่ไหนดีตอนนี้พี่อยู่ในม.น่ะ )
“ อืมม พารากอนก็ได้ฮะ เจอกัน สักห้าโมงมั้ยฮะ ? “
( โอเค แล้วเจอกันนะครับตัวเล็ก )
ร่างเล็กวางโทรศัพท์ลงกับเตียงลายเชลซี เจ้าตัวลุกขึ้นงอตัวเล็กน้อยเพราะหน้าท้องยุ้ยๆยังคงเจ็บอยู่ไปยังห้องน้ำห้องเล็กเพื่อจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนจะไปพบคนตัวสูงอย่างพี่แม็คให้ทันเวลาที่นัดกันไว้
“ รอนานมั้ยฮะ พี่แม็ค “ คนตัวเล็กในชุดเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายจุดสีฟ้าอ่อนและกางเกงพับขาสีเบจถามอีกคนที่อยู่ในชุดนักศึกษาเสียงใส
“ ไม่เลยครับชา พี่เพิ่งมาเอง น่ารักเป็นพิเศษเลยนะเราวันนี้น่ะ “ ร่างสูงยิ้มออกหน่อยๆที่เห็นคชามาในชุดที่ดูยังไงก็น่ารักสุดๆ
“ ชมขนาดนี้จะยอมให้เลี้ยงดูหนึ่งวัน “ คชายิ้มตอบน้อยๆติดตลก “ หลังจากกินข้าวเสร็จไปดูหนังกันหน่อยดีมั้ยฮะ? ช่วงนี้มีหนังน่าดูเยอะเลย ผมว่างด้วย“
“ ได้สิคชา เย็นนี้พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว งั้นไปจองตั๋วเลยมั้ย? แล้วค่อยลงมาหาอะไรกินกัน “
“ตามแต่พระหฤทัยปองเลยพะย่ะค่ะ”คนตัวเล็กผายมือเล็กน้อยราวกับนางสนมในหวังทำเอาแม็คหลุดขำด้วยความเอ็นดู กอดคออีกคนเดินอย่างอารมณ์ดี คนตัวเล็กร้องซี๊ดเล็กน้อยเมื่อตัวเองเผลอเกร็งหน้าท้อง
ในวันหยุดแบบนี้คนในชั้นห้าของห้างพารากอนกลับนัดกันมาดูหนังเสียหนาแน่น แต่กลับดูเหมือนคนตัวเล็กจะเมินมองข้ามเหล่าฝูงประชาชีในนี้ไป คนตัวเลิกชะเง้อมองโปสเตอร์ตามทางเดินหลายต่อหลายเรื่อง
“พี่แม็คฮะๆ” คชาชี้ไปยังโปสเตอร์หนังไทยสยองขวัญ “อยากดูเรื่องนี้”
“เอาสิครับพี่เลี้ยงเอง”แม็คยิ้มหวาน
“แหม โชว์ป๋าอีกแล้ว ไม่เป็นไรครับค่าตั๋วถูกๆเดี๋ยวผมออกเอง พี่ไปเลี้ยงค่าอาหารแพงๆผมดีกว่า ”
อีกด้านหนึ่งในสตาร์บัคพารากอนฮอลชั้นห้า เต๋าเขี่ยน้ำแข็งในแก้วสตาร์บัคของตัวเองไปมาอย่างน่าเบื่อ จริงอยู่ว่าวันนี้เขาเป็นคนชวนริทออกมา แต่จะให้ทำไงได้ในเมื่อริทชวนเขาออกมาหลายครั้งและเขาก็เลือกที่จะปฏิเสธเพราะจะไปหาคชา วันนี้เลยอยากจะแก้ตัว.. และบอกความจริงกับริททั้งหมด คนตัวบางที่ดูจะสนุกสนานกับเกมส์ในมือถือนั้นไม่ค่อยจะสนใจเขานัก
“อ๊ะ..” ริทที่พักสายตาจากเกมส์หันไปมองผ่านกระจกร้านด้วยความแปลกใจ “คชากับพี่แม็คนี่น่า ออกไปหากันดีกว่าครับพี่เต๋า ”
เต๋ามองงตามสายตาของคนตัวเล็ก ริทดูตื่นเต้นไม่น้อย “อะ..เอางั้นเหรอครับ”
เต๋าเดินตามคนตัวเล็กที่กำข้อมือเขาแน่นพร้อมกับลากออกมาจากสตาร์บัคเพื่อจะไปหาคนอีกคู่ที่ยืนคุยอะไรสักอย่างกันอยู่ แม็คเงยหน้าขึ้นมามองริทตามเสียงเรียกก็จะร้องอ้าวด้วยความแปลกใจ เต๋าเม้มปากแน่นมองคชาที่เงยหน้าขึ้นมามองเหมือนกัน แววตาหวานนั่นดูตกใจอยู่ไม่น้อยแต่ก็เปลี่ยนมาเป็นสายตาที่เฉยชาแทนในเวลาไม่ถึงนาที
“ไงแม็ค..” เต๋ามองร่างเล็กที่ยังมองอยู่ “ไงคชา..”
“ไงพี่เต๋า..โปรเจ็คเสร็จแล้วเหรอวะ? หึ ”
Talk with writer ♥
ตามสัญญานะคะ กำกำ ได้ยินมาว่าวันนี้มีฟิคเต๋าคชาอัพแค่เรื่องเดียวเองงง พี่ว๊ากก็ขอเป็นอีกเรื่องนึงละกันโนะ ถึงจะมาดึกไปหน่อยแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนอ่านหรอกม้างงง ;-; มาอัพช้าไปนิดนึงเนื่องจากไรท์เตอร์ทั้งสองคนติดเรียนงานท่วมหัวเลยค่ะ แต่ใกล้จะปิดเทอมแล้วทุกคนคงได้อ่านกันเร็วขึ้นเนอะ ดีใจทุกครั้งที่มีคนพูดถึงฟิคพี่ว๊ากในไทม์ไลน์นะคะ เราซุ่มอยู่ตลอดเว 5555555555 อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้มิลลกรัมด้วยน้า รออ่านแบบสุดๆเลยแหละ เจอกันในตอนต่อไปค่ะ กิ้กิ้ – มิล
สวัสดีวันแห่งความรักค่ะฮิ๊วววววววว สิบสี่กุมภาวันวาเลนไทน์เลยเอาพี่ว๊ากมาเสิร์ฟให้ถึงที่หลังจากการหมักดองเป็นเวลาแรมเดือนแรมอาทิตย์ ชาวเอฟซีพี่ว๊ากหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบคนก็เลยมารวมตัวอ่านพี่ว๊ากกันโดยมิได้นัดหมาย(เหรอ?) อิอิ ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้ ยังไงก็ติดตามต่อไปด้วยนะฮร้ะ มันกำลังมาแล้วว เยี้ยส์ – ข้าวหมาก
ความคิดเห็น