คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CHAPTER 12
Chapter 12
หลังจากพิธีกรรมแอ๊บแบ๊วตอนกลางวัน พี่สต๊าฟทั้งหลายก็ปล่อยให้น้องๆได้พักผ่อนผึ่งพุงกันตามอัธยาสัย ก่อนจะเรียกรวมอีกครั้งเมื่อถึงเวลาบ่ายโมง แต่ล่ะสียังคงต้องยืนต่อแถวกันเป็นลูกเป็ดน้อยตามสีเสื้อของตนอยู่ รุ่นพี่สต๊าฟปีสามเดินเช็คชื่อกันหนึ่งรอบก่อนจะสั่งให้น้องๆเริ่มปิดตากันอีกครั้ง คชาอ้าปากหาวน้อยๆเนื่องจากเมื่อกลางวันค่อนข้างจะยัดลงไปเยอะ สายลมเอื่อยๆกลางเขาใหญ่ราวกับจะพัดพาสติยามบ่ายของคชาให้ลอยหายไปด้วย ก่อนที่สติทั้งหมดจะกลับมาเมื่อรู้สึกแรงกอบกุมที่มือตนเองพร้อมกับประโยคแผ่วที่ชิดข้างหู
.
“เมื่อกลางวัน..น่ารักเกินไปไหม”
คชาฟึดฟัด “..ยุ่งน่าไอ้หมาบ้า”
.
คชาเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากให้อีกคนได้เห็นว่าตนเองก็แอบเขินอยู่เหมือนกันแต่ได้หารู้ไม่ว่าทางที่ตนเองหันไปนั้นมันคือทางเดียวกับที่รุ่นพี่หมาบ้ายืนอยู่ เต๋าหัวเราะเบาๆก่อนที่แถวจะเริ่มเดินขบวน เบนกำหลวมๆที่ข้อมือคชาเพื่อไม่ให้เพื่อนตัวน้อยเขาหายตกหล่นไปข้างทาง เดินไม่ไกลเสียงบอกให้หยุดของรุ่นพี่สต๊าฟก็ดังขึ้น คนที่ไม่สนนกสนไม้อย่างคชาจึงเดินจนจังๆเข้ากับเบนโดยไม่ได้ตั้งใจ เสียงพี่สต๊าฟสั่งแกะผ้าปิดตาออก เสียงผ่านโทรโข่งตัวเล็กนั่นบอกว่าฐานนี้คือ ฐานรัก หรือเรียกอีกอย่างว่า ฐานพิศวาส นั่นเอง
.
“พี่จะแจกลูกอมฮาร์ทบีทสามเม็ดให้กับรุ่นพี่ปีสามและปีสองนะครับ โดยที่ลูกอมเนี้ย ก็คือคะแนนของน้องๆ ใครที่ไม่ได้ลูกอมก็จะโดนทำโทษไปตามระเบียบนะครับ น้องๆปีหนึ่งก็จะมีหน้าที่ไปขอลูกอมมาไว้ในครอบครองโดยที่รุ่นพี่ปีสองและปีสามจะสามารถสั่งให้น้องๆทำอะไรก็ได้ ปีหนึ่งขอได้เพียงแค่ครั้งเดียวคนเดียวเท่านั้นนะครับ แต่รุ่นพี่สามารถให้ได้สามคนนะครับ โดยที่ผมจะจับเวลาพิศวาสนี้แค่ห้านาทีเท่านั้น เอาล่ะครับ ฟังเสียงนกหวีดดีๆ”
.
เสียงนกหวีดบอกเวลาเริ่มเกมส์รุ่นน้องปีหนึ่งเริ่มแตกฮือเดินท่าทางเขินอายเข้าไปหารุ่นพี่ที่ตนเองหมายจองไว้ คชากวาดสายตาไปรอบๆ เบนก็เดินตรงดิ่งเข้าไปหารุ่นพี่ที่เคยบอกคชาไว้ว่าจะเอามาเป็นแม่ของลูกให้ได้ แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับสายตาคมที่กำลังมองมาทางนี้เช่นกัน ริมฝีปากอิ่มบุ่ยออกทันที เมื่อผู้หญิงสองคนนั้นได้ลูกอมของเต๋าไว้ในครอบครองเดินออกจากเต๋าไปแล้วคชายาวๆก้าวพรวดๆเข้าไปประจันหน้ากับรุ่นพี่หมาบ้า
.
มือเรียวแบมือแล้วยื่นไปตรงหน้าอีกคน “ขอ”
“ง่ายๆอย่างงี้เลย?”เต๋าเลิกคิ้วมอง พร้อมกับแกะซองลูกอมเข้าปาก
คชาอ้าปากค้าง “เฮ้ย? ไอ้..ไอ้พี่เต๋า.. เอามาเลย! เอามานะโว้ย!!”
.
เต๋าเอาลิ้นดุนลูกอมรสหวานมากัดไว้แล้วยื่นหน้าเข้าใกล้คชา ราวกับจะยั่วให้อีกคนมาเอาลูกอมเม็ดสุดท้ายในปาก คชาเหลือกตามองรุ่นพี่ร่างสูงหมายจะคาดโทษ ก่อนที่คชาจะได้กวาดสายตามองหารุ่นพี่เหยื่อรายต่อไปเสียงนกหวีดบอกหมดเวลาก็ดังขึ้น เต๋าเหลือบสายตาขึ้นมองปีสองที่กำลังพ่นลมใส่นกหวีด เต๋าหันมายิ้มสนุกให้คชา
.
“สนุกแน่เลย”
.
นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่คชาได้ยินจากรุ่นพี่หมาบ้า หลังจากนั้นรุ่นน้องปีหนึ่งที่ไม่มีลูกอมก็โดนเรียกตัวซึ่งคชาก็คือหนึ่งในนั้น บทลงโทษก็ง่ายๆโดยการให้รุ่นน้องอมลูกอมฮาร์ทบีทในปากเป็นจำนวนสิบเม็ดแล้วร้องเพลงพร้อมเต้น คชาเลือกเพลงง่ายๆอย่างไก่ย่าง ตอนนี้คชารู้สึกยางอายตัวเองหายไปพร้อมกับควีโยมิเมื่อกลางวันแล้ว จุดนี้คือความมันส์ส่วนตัวล้วนๆเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
.
คชาวิ่งดุ๊กๆกลับมานั่งข้างเบนเหมือนเดิมเมื่อเจ้าตัวเต้นเสร็จ มือเรียวล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างเคยชินจนปลายนิ้วสัมผัสกับอะไรบางอย่าง คชาล้วงมันขึ้นมาพบว่ามันเป็นกระดาษเน่าๆแผ่นเล็กๆ คชาคลี่มันออกด้วยความอยากรู้อยากเห็น ‘หล่อ’
.
“นั่นไง ฉิบหายล่ะกู” คชาพึมพำ “..พี่รหัส”
.
.
เมื่อการทำโทษจบลง พี่สต๊าฟส่งเสียงบอกหมดเวลาของแต่ล่ะฐาน ผ้าปิดตาถูกดึงขึ้นมาใช้อีกครั้งเมื่อเริ่มเปลี่ยนฐาน มือของคชาทั้งสองข้างยังคงโดนกอบกุมโดยคนๆเดิม ตอนแรกก็อยากจะโวยวายแก้อาการเห่อร้อนบนใบหน้าอยู่หรอกนะ แต่โวยวายไปก็เท่านั้น ร่างบางจึงยอมเดินนิ่งๆตามทางที่โดนลากไป บางที..คชาก็อยากจะเก็บความรู้สึกอุ่นๆแปลกใหม่จากปลายนิ้วมือเก็บเข้าหัวใจอย่างช้าๆเหมือนกัน..
.
ฐานต่อไปไม่มีอะไรมากนอกจากการเปลื้องผ้า.. ใช่ อ่านไม่ผิดหรอก มันคือฐานฉุบถอด เล่นเอาคนเสื้อผ้าน้อยชิ้นอย่างคชาขนลุกวืบเลยทีเดียว ถ้ารู้ว่าจะมีฐานนี้ คชาจะยอมอดอาหารเย็นสามวันงัดหกห่อของตัวเองมาค่ายนี้แน่นอน แต่นี่อะไร ไม่มีหกห่อแถมยังเพิ่งยัดอาหารกลางวันอิ่มๆมาอีกต่างหาก คุณพระ พุงเล็กกว่าคนท้องสี่เดือนนิดเดียวเองนะ
.
“ฐานนี้ไม่มีอะไรมากอ่ะค่ะ ก็แค่ฉุบถอด ก็แค่เปลื้องผ้า มันกริ๊บกริ๊วสำหรับพี่มากนะพูดเลย”ซานิยิ้มกรุ่มกริ่ม “มาทั้งค่ายสี่วันเนี่ยพี่หวังฐานนี้ฐานเดียวพี่สารภาพเลย รอสีนี้สีเดียวด้วย”
“ก็แหม่ หนุ่มป๊อปสองคนดันมาอยู่สีน้ำเงินด้วยกันขนาดนี้จะปล่อยให้ละเลยก็ดูจะไม่ได้นะคะ..” พี่สต๊าฟสาวประเภทสองพูดขึ้นบ้าง “เผื่อน้องๆจะเล่นไม่ได้เล่นไม่ถูก.. ขอเชิญตัวแทนขึ้นมาสังเวย เอ๊ย ขึ้นมาเป็นตัวอย่างหน่อยค่ะ หนุ่มเต๋าหนุ่มแม็ค ยืนเลยค่ะ ยืนเลย โอ้ยตายแล้ว เห็นแล้วมดลูกสั่น”
.
เด็กปีหนึ่งหลุดขำพรืด เต๋ากับแม็คจำเป็นต้อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินออกไปข้างหน้า เสียงนับจังหวะให้ของซานิเป็นพิธีเริ่ม รอบแรกแม็คแพ้ไปโดยปริยาย เสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นทันที ร่างสูงหันมาหัวเราะพร้อมกับถอดเสื้อแขนยาวของตัวเองออก พี่สต๊าฟสาวประเภทสองคนนั้นวิ่งถลาเข้ามารับเสื้อขาแทบขวิด รอบที่สองยังคงดำเนินต่อไปเต๋าก็ยังคงชนะอยู่ดี คราวนี้แม็คโวยวายลั่นวาจาว่าจะไม่ยอมถอดเสื้อแน่ๆ เป็นอย่างคาดที่ก็ต้องโดนทั้งเพื่อนๆแล้วก็พี่ๆจับทึ้งจนซิกแพคเรียงสวยบนหน้าท้องออกมาโชว์ต่อสาธารณะชน
.
“เหยด...”คชาครางออกมาเบาๆ “หุ่นดีเชี๊ย.. เบนกูอยากหุ่นงี้อ่ะทำไง”
เบนหัวเราะเบาๆ “อย่างแรกเลย..แดกยาฆ่าแมลง ถ้ายังไม่ตายนะ กูแนะนำเป็ดโปรเลยเพื่อน”
คชาเอาศอกทุ้งหน้าท้องเพื่อนสนิทด้วยความหมั่นไส้ “ใช่สี้ ตี๋อย่างกูมันหล่อไม่ขึ้นนี่”
“ตี๋หรือหมวยไอ้สัด ไม่หล่อก็ไม่ต้องมาประชดชีวิต มึงดูพ่อมึงนู่น จะมีหกห่อแบบชาวบ้านเขาไหม”
.
จู่ๆเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นคชาหันมองตามคำแนะนำของเบน ร่างขาวสว่างของเต๋าค่อยๆเลิกเสื้อขึ้นก่อนจะดึงมันออกจากร่างกายไป คชาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ อาจจะเป็นเพราะแสงแดดอ่อนๆยามบ่ายที่ทำให้ร่างขาวสว่างนั่นดูผ่องมากขึ้นไปอีก ถึงแม้หน้าท้องแกร่งนั้นจะมีกล้ามเนื้อเป็นลอนไม่เท่าของแม็คแต่มันกลับทำให้แก้มใสของคชาเห่อร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ คชาเบือนหน้าหนีทันทีเมื่ออีกคนกวาดสายตามาทางนี้ มือเรียวของคชาเลื่อนขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองแน่นราวกับจะปลอบให้ก้อนเนื้อในอกเต้นช้าลงบ้าง
.
“ไอ้..ไอ้บ้าเอ๊ย..” คชาวางหน้าผากตัวเองบนไหล่ของเบน “หายใจ..ไม่ทัน..”
.
เต๋ากับแม็คอยู่ให้สาวแท้สาวเทียมกรี๊ดกันอยู่สักพักก่อนจะรับเสื้อคืนแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม คชาแกล้งตายบนไหล่เบนไปแล้วเรียบร้อย คชาภาวนาขอให้ลืมตามาไม่เจอหน้า ไม่งั้นแก้มเขาต้องร้องขึ้นมาอีกแน่ๆ แค่นี้ภาพเมื่อครู่ก็ฝังติดเยื้อหนังตาแล้ว
.
.
“เออคชา” เบนเปิดประเด็นกลางโต๊ะอาหารเย็น “มึงหาพี่รหัสมึงเจอยังวะ”
คชากลืนข้าวลงคอ “เออหวะ ยังไม่เจอเลยอ่ะ มึงเจอแล้วอ่อ”
เบนพยักหน้าหงึดหงักแล้วชี้ไปยังรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงที่กำลังคุยเล่นอยู่กับกลุ่มของพี่เขา “พี่พาย”
“เห้ย? แล้วกูอ่ะ กูไม่อยากโดนทำโทษอีกแล้วนะมึง กูไม่อยากเต้นแล้วนะ เมื่อกลางวันก็ควีโยมิ ฐานรักก็ไก่ย่าง ต่อไปกูจะไม่แน่นอกเลยเหรอมึง”
“ไม่รู้เว้ย กูไปล่ะ” เบนตบบ่าสองสามทีก่อนจะลุกเดินดุ่มๆออกไปไหนคชาก็มิอาจทราบได้
.
คชาเอาหน้าแนบโต๊ะด้วยความรู้สึกอยากตาย ให้ตายเถอะ นี่มันวันซวยของคชาชัดๆ! คชาล้วงเอากระดาษคำใบ้ออกมาคลี่มองอีกครั้ง
.
“ใครวะหล่อ..มีแต่กูเนี่ยหล่อ”คชาบ่นก่อนจะนึกปิ๊งในสมอง เด้งตัวขึ้นสบตารุ่นพี่หมาบ้าที่ยังนั่งดูดชาเย็นในมืออย่างสบายอารมณ์ “พี่เต๋า มึงเป็นพี่รหัสกูป้ะเนี่ย?”
เต๋าขมวดคิ้ว “บ้าเหรอ พี่ปีสามแล้ว ต้องปีสองดิ”
คชางอแง “แม่ง มีใครหล่อกว่ามึงอีกอ่อวะ!!” ก่อนจะรีบตะครุบปากตัวเองแทบไม่ทัน ฉิบหายแล้วคชาเอ้ย
“หึ.. พูดดีก็เป็นนี่เรา” เต๋ายีหัวทุยๆด้วยความหมั่นไส้ “ไหนเอาคำใบ้มาดูดิ้ เผื่อจะรู้... หล่อ..”
“เออ ก็เห็นแต่กูเนี่ยหล่อสุดแล้ว”
เต๋ากวักมือ “รู้ล่ะ เอาหูมานี้ เขยิบมาใกล้ๆ”
.
คชาตาวาวด้วยตวามตื่นเต้นก่อนจะรีบเอนตัวไปหาพี่ชายคนสนิท ยื่นหูข้างซ้ายเข้าไปใกล้ก่อนจะแหกปากลั่นทันทีเมื่อรุ่นพี่หมาบ้ากลับเป่าลมใส่หูแทน
.
“มันเสียวนะโว้ย!!!” คชาเตะผลั๊วะเข้าที่หน้าแข้งของเต๋าเพื่อจะล้างแค้น
เต๋าหัวเราะร่าด้วยความสุข “จะบอกจริงๆล่ะ ไอ้แม็คอ่ะ จำได้ป้ะ”
“แม็คไหนวะ” คชาลูบใบหูตัวเองเบาๆ “อะ..อ๋อ.. ไอ้ที่แข่งแก้ผ้ากับมึงเมื่อบ่ายอะนะ?”
“แก้ผ้าอะไร พูดดีๆนะไอ้แสบ”
คชาหัวเราะคิก “เออ ขอบใจมาก..พี่ชาย”
“ แค่พี่ชาย? “
“ เออออออออออ พี่ชายยย “
คชายิ้มร่าไม่สนใจไอ้รุ่นพี่หมาบ้า ร่างเล็กดันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พยายามมองหารุ่นพี่ปีสองที่ชื่อว่าแม็คอย่างสู้ตาย ไม่นานนักเสียงประกาศจากซานิก็ดังขึ้นว่าให้เวลาอีกหนึ่งชั่วโมง จะเรียกรวมไปเฉลยพี่รหัสกันแล้ว คชาเบ้ปาก หายไปอยู่ไหนของเขากันนะ ขายาวๆก้าวพรวดๆไปมาในโรงอาหารของโรงแรมวนไปมาแต่ก็ยังไม่เจอตัวคนที่ชื่อแม็คซักที
.
“โทษฮะ” คชาตีหน้าแบ๊วใส่รุ่นพี่ปีสอง “เห็นพี่แม็คไหมฮะ?”
“ไอ้แม็ค.. เห็นเดินออกไปหน้าโรงแรมเมื่อกี๊น่ะ”
“ขอบคุณฮะ”
.
คชาโค้งศีรษะน้อยๆเป็นการขอบคุณ ขายาวๆรีบก้าวออกไปหน้าโรงแรม ลมเย็นๆกลางเขาใหญ่ทำให้รู้สึกหนาวเล็กน้อย คชาก้มมองดูเวลาในนาฬิกาตัวเองบอกเวลาแค่หกโมงกว่าๆ แต่ท้องฟ้าข้างนอกกลับมืดตึดตื๋อ คชาเดินออกมาข้างนอกอีกหน่อย ชะเง้อมองหาเป้าหมายแต่กกลับไม่เจอ
.
“ไปไหนวะ นี่รู้ตัวไหมเนี่ยว่ากุมชะตากรรมชีวิตของคนอื่นอยู่น่ะ..”
.
แกร๊บ..
.
คชาสะดุ้งสุดตัวหันมองตามเสียงทางซ้าย แต่กลับไม่พบใคร ลมเย็นพัดมาอีกระลอกคราวนี้กลับทำให้ขนแขนของคชาลุกชันตรงแน่ว ไอ้บ้าเอ้ย ไม่เอานะ คชาได้แต่บ่นในใจ เสียงเหมือนกับใครสักคนเหยียบกิ่งไม้หัก
.
แกร๊บ..
.
“เฮ้ย!” คชาร้องเบาๆเมื่อจู่ๆมีก้อนหินก้อนหนึ่งลอยมาตกตรงหน้าเขา “อะไรวะ”
“แฮ่!!”
“เฮ้ย!!!!”
.
คชาแหกปากลั่นเมื่อจู่ๆรุ่นพี่ที่กำลังตามหาก็โผล่มาจากด้านหลัง มือบางกุมหน้าอกซ้ายของตัวเองเบาๆ ขวัญเอ้ยขวัญมา แม็คหัวเราะร่าด้วยความสนุกสนาน ยิ่งเห็นหน้าคนตัวเล็กซีดเผือกก็ยิ่งขำ ไหนจะดวงตาเรียวที่ทำเหมือนจะร้องไห้นั่นอีก
.
“ตลกอะ..ฮ่าๆ”
คชาย่นจมูก ยกแขนขึ้นกอดอกอย่างเอาเรื่อง “ผมแค่จะมาถามว่าพี่ใช่พี่หล่อหรือเปล่าเท่านั้นเอง”
“เราได้คำใบ้หล่อเหรอ? ถ้าใช่ก็พี่แล้วล่ะครับ”
“งั้นพี่ก็เป็นพี่รหัสผม ผมคชาฮะ”
“พี่..แม็คครับ” มือหนาถูกส่งไปข้างราวกับจะเชคแฮนด์
คชามองตามมือที่อยู่หน้าตัวเอง ก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าของมือด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ “พี่รู้ไหมครับ ผมว่าผมงอนพี่ล่ะ”
แม็คเอียงคอมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ“อ้าว?”
“จนกว่าพี่จะ..” คชาฉีกยิ้วหวานจนตาปิดพร้อมกับยื่นมือไปจับมือของแม็คที่ยื่นรอไว้อยู่ “จะสั่งพิซซ่ามาเลี้ยงผมเป็นการรับน้องใหม่”
.
.
.
.
“หึ..” แม็คยิ้มตอบ “ตัวแค่นี้พี่เลี้ยงได้จนแก่นู้นแหละ”
Talkwithwriter ♥
อย่าเพิ่งเบื่อนะ ตอนนี้มันดึงยาวมาจากตอนที่แล้วเฉยๆค่า (._.) ถือว่ากำลังกระชับสัมพันธ์ไมตรีเนอะ ตอนนี้ไรท์ทั้งสองเริ่มฮึกเหิมบากบั่นในการแต่งแล้วค่ะ เพราะว่าเรากำลังมีแพลนจะทำอะไรบางอย่างกัน ฮิฮิฮิ ขออุบไว้ก่อน ช่วงนี้อาจจะได้เห็นฟิคพี่ว๊ากอัพเร็วขึ้นนะคะ ย้ำว่าอาจจะนะอาจจะ ยังไงก็ฝากติดตามต่อไปจนจบด้วยนะคะ สัญญาว่าจะพัฒนาการบรรยายให้ดีกว่านี้เน้อ ขอบคุณมากฮับ – ข้าวหมาก
Ps : ช่วงนี้คอมเม้นท์น้อยจังเลย ฮือออ อ่านแล้วเม้นท์หน่อยนะตัวเองงงง * 3 * // #ถึงไม่ใช่พี่คชาเราก็ขออ้อนหน่อยนะะ ฮริ้ง - มิล
ความคิดเห็น