คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER 10
Chapter 10
เสียงน้ำแผ่วเบาดังลอดออกมาจากห้องน้ำในหอพักเสียงฮัมเพลงเบาๆลอยออกมาจากริมฝีปากหยักสวยด้วยความสุขยิ่ง กลิ่นสบู่กลิ่นโปรดอ่อนๆลอยคละคลุ้งไปทั่วห้องน้ำ เจ้าของหัวเห็ดสูดมันเข้าเต็มปอด วันนี้คชาอารมณ์ดีเป็นพิเศษไม่รู้ด้วยเหตุผลใด อาจจะเป็นเพราะคชาเคลียร์งานค้างที่สั่งสมมาจนหมดหรือเพราะวันนี้หม่าม้าโทรมาบอกว่าโอนเงินสำหรับเดือนนี้ไปให้แล้ว หรือจะเป็นเพราะ... ไม่หรอก เหตุผลนั้นมันดูไร้สาระไปหน่อย คชาคิดงั้นนะ
หลังจากจัดแจงยกเสื้อผ้าขึ้บมาทาบตัวสองสามครั้งคชาก็เลือกที่จะใส่เสื้อยืดมีฮู้ดกับกางเกงขายาว หัวกลมๆสะบัดสองสามทีหมายจะให้ผมยุ่งๆที่เพิ่งเป่าเสร็จให้อยู่ทรง แต่สุดท้ายก็ต้องหยิบหวีอันเล็กๆขึ้นมาหวีอยู่ดี นิ้วเรียวกรีดหน้าม้าของตัวเองนิดหน่อยให้ไม่ทิ่มตา.. ทำไมคชาถึงพิถีพิถันในการแต่งตัวมากมายขนาดนี้น่ะเหรอ? ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพียงแค่เมื่อคืนริทไลน์มาชวนไปซื้อของไปเข้าค่ายกันโดยมีรุ่นพี่หมาบ้ารับหน้าที่เป็นสารถีขับรถให้ก็เท่านั้น
ใช้เวลาไม่นานในการคว้ากระเป๋าเป้สีขาวยี่ห้อดังประจำตัวขึ้นมาสะพายมือบางคว้ากุญแจห้องพร้อมกับกระเป๋าตังค์แล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่างอย่างเร่งรีบเมื่อเพื่อนสนิทตัวบางโทรตาม ไม่ทันจะก้าวถึงประตูรถเก๋งคันสีดำคุ้นหน้าคุ้นตาความกวนตีนในตัวคนตัวเล็กก็เหมือนถูกปลุกให้กำเริบขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แทนที่จะเดินตรงดิ่งไปขึ้นรถ เท้าก็กลับหักเลี้ยวซ้ายออกไปทางแผงปาท่องโก๋ข้างๆแทน
“ ป้าเอายี่สิบบาท ”
“ แปปนึงนะลูก มันยังไม่สุกดีเลย ” หญิงสูงอายุผู้มีผมสีดอกเลาขึ้นประปรายกล่าวเนิบๆอยู่หน้ากระทะใบโต
คชายกยิ้มหวาน “ ไม่เป็นไรฮะป้า ช้าๆก็ได้ผมไม่รีบ”
และแล้วเรียวตาเล็กก็ตวัดไปเห็นผู้ชายร่างคุ้นตายืนพิงกับรถเก๋งคันสีดำด้วยใบหน้ายุ่งเหยิง คชายิ้มหวานทักทายโบกไม้โบกมือด้วยท่าทีที่คนเห็นก็ต้องขบฟันด้วยความหมั่นไส้ เต๋ากุมขมับเล็กน้อยด้วยความเพลีย มองอีกคนที่ค่อยๆเดินทอดน่องงับปาท่องโก๋ชิ้นโตอยู่ในปาก
“ สายสวัสดิ์ฮะมึง ” คชาเอ่ยทักพร้อมกับเคี้ยวปาท่องโก๋ในปากอย่าง ดวงหน้าใสแหงนหน้ามองท้องฟ้าพลางพูดเสียงรื่น “ อากาศดีนะว่าไหม? ”
เมื่ออาทิตย์ก่อนรุ่นพี่ปีสองส่งสารมาแจ้งเด็กปีหนึ่งว่าจะมีการไปเข้าค่ายรับน้องกันที่เขาใหญ่อาทิตย์หน้าเป็นเวลาสี่วันสามคืนตามมาตรฐานค่ายทั่วๆไปของโลกเบี้ยวๆใบนี้ แน่นอนว่าเด็กหออย่างคชาย่อมไม่มีอะไรติดห้องไว้เป็นพิเศษอยู่แล้วแต่จะให้กลับไปเอาที่บ้าน..ก้อนขี้เกียจมันก็ขึ้นมาจุกคอหอยซะนี่
เสียงเครื่องยนต์ดับลง ณ ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ สมาชิกทั้งสามเดินเอื่อยๆเข้าไปในตัวห้าง ศรีษะกลมๆของคชาถูกสวมทับด้วยเฮดโฟนอันใหญ่ ดวงตาเรียวเล็กกำลังจดๆจ้องๆกับครีมอาบน้ำฉบับพกพาอยู่ แอบหยิบขึ้นมาเปิดฝาดมบ้าง ริมฝีปากอิ่มอมยิ้มเมื่อเจอกลิ่นที่ถูกใจและก็แทบจะเบ้ลงทันทีเมื่อเจอกลิ่นที่ไม่ชอบ ทุกท่วงท่าโดนจับจ้องโดยรุ่นพี่ร่างสูงขาว ที่ยังคงพยักหน้าเออๆออๆไปกับริทที่ยื่นแชมพูมาให้ดม
“พี่เต๋าฮะ ผมว่ากลิ่นนี้ก็หอมดีนะ”
“หืม? ครับหอมดี”
“เอ๊ะหรือผมจะเอาสีฟ้าดีนะ”
“...”
“ว่าไงฮะ พี่เต๋า..”
“...”
“พี่เต๋า! มองอะไรอยู่ฮะ ไม่สนใจกันเลย” ริทเบ้ปากลงเล็กน้อยมองตามสายตาอีกคนไปยังที่เพื่อนสนิทของตนที่กำลังเดินเอื่อยๆมาพร้อมกับขวดสบู่เล็กๆในมือ คชาเงยหน้าขึ้นมามองยักคิ้วให้สองสามทีก่อนจะเดินหายเข้าไปอีกโซน เต๋าหัวเราะในลำคอหึหึก่อนจะเบนหน้ามามองริทที่ยืนหน้าเบ้อยู่
“เลือกได้หรือยังครับ? พี่ว่าอันไหนก็หอมนะ ยิ่งอยู่กับริทยิ่งหอม”จบประโยคด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม
“มองแต่คชาอยู่นั่นแหละ ชอบชาหรือไงเล่า” ริทว่าพลางคว้าแชมพูของแล้วเดินดุ่มๆออกไป เต๋าเลิกคิ้วมองตามอีกคนไปอย่างไม่เข้าใจ ชอบงั้นเหรอ บ้าหรือไงเล่า ก็แค่มองเท่านั้นเอง มันรู้สึกแปลกตาดีเท่านั้นแหละ ก็เขาไม่เคยไปยืนมองคนที่เลือกซื้อสบู่อย่างใจจดใจจ่อขนาดนี้นี่น่า อีกอย่างนะ เขาจีบริทอยู่นี่นา เต๋าเขย่งชะเง้อมองตามเสียงหัวเราะคุ้นเคยที่ดังอยู่ไม่ไกล พลันขาก็ก้าวตามหาเจ้าของเสียง
“ อ๊า คชา มันเลอะนะ! เดี๋ยวพี่พนักงานก็ว่าเอาหรอก ”
“ฮ่าๆๆ ชู่วว ก็เบาๆสิ ” เต๋ามองคชาที่กำกระป๋องแป้งเล็กๆไว้ในมือกับริทที่ศีรษะขาวโพลนไปด้วยแป้ง ร่างสูงส่ายศีรษะน้อยๆก่อนจะเดินเข้าไปใกล้
“ เล่นอะไรกันอีกแล้ว ” เต๋าเอื้อมมือมาปัดแป้งขาวๆบนศีรษะของริทให้หมดไป “ ซื้อของเสร็จหรือยังเนี่ย? ”
คชาเหลือกตามองอีกคนที่แลดูเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนเขาเสียเหลือเกิน
“ ยัง รีบมากก็กลับไปก่อนดิ ใครให้อยู่ ” ริมฝีปากสีเชอรี่ได้รูปถูกเบะออกก่อนจะเดินหายไปอีกครั้ง เต๋าได้แต่ถอนหายใจน้อยๆก่อนจะเช็คความเรียบร้อยของรุ่นน้องตัวน้อยที่ยังคงตัวขาวโพลนไปด้วยแป้ง เต๋าใช้หลังมือลูบแป้งออกจากแก้มใสเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินดูของไปพร้อมกับริท ซึ่งกินเวลาไปกว่าสองชั่วโมงกว่าที่เด็กน้อยในสังกัดของเต๋าทั้งสองคนจะจัดการกับข้าวของที่ต้องใช้ในการไปเข้าค่าย ถึงตอนนี้กระเพาะน้อยๆทั้งสามก็สกรีมเสียงโครกครากกันระงมเลยทีเดียว
“กูอยากกินอาหารข้างทางว่ะ ” คชาว่าพลางอ้าปากหาววอดๆ ริทบุ้ยปากเล็กน้อยพร้อมกับกระโดดเกาะแขนคชาเชิงอ้อน “ อยากกินอาหารญี่ปุ่นอ่ะคชา ”
“ไม่เอาเว้ยยยย เปลืองตังค์ นี่เด็กหอนะโว้ยเด็กหอ มีไรให้กินก็กิน ไม่มีกินก็อดนะโว้ย งบกูน้อยครับ” คชาบ่นกระปอดประแปดพลางพยายามแกะมือเล็กๆให้ออกจากแขนตัวเอง เจ้าของหัวเห็ดแทบจะควักเอากระเป๋าตังค์ของตัวเองมาเปิดโชว์เป็นหลักฐานประกอบคำพูด ริทยื้อคชาไปมาจนกระทั่งมาถึงหน้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง ดวงตาเรียวรีกวาดสายตามองเมนูที่ติดอยู่บนกระจกร้านก็อดนึกอยากไม่ได้ ส่โดยวนตัวแล้วคชาก็เป็นคนชอบอาหารญี่ปุ่นมากๆคนนึง แต่คิดที่ค่าเงินในกระเป๋ารู้สึกจะน้อยเหลือเกิน ถึงจะเพิ่งได้เงินจากหม่าม้ามาเจ้าตัวก็ยังไม่อยากฟุ่มเฟือยตั้งแต่ต้นเดือน เต๋ามองคชาที่แทบจะกลืนเมนูลงท้องก็อดที่จะขำไม่ได้
“ กินอาหารญี่ปุ่นนี่แหละ ข้างทางมันร้อน สกปรก”
“หึ งั้นก็กินกันไปล่ะกัน กลับก่อนล่ะ” คชากระชับถุงใส่ของในมือตัวเองแน่นก่อนจะหันหลังก้าวออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ เต๋ามองตามอีกคนที่เดินกระทืบเท้าปึงปังออกไปพลันขายาวๆก้าวตามทันทีก่อนจะชะงักทันทีเมื่อมือเล็กๆของริทดึงแขนไว้ เต๋าหันกลับมามองริทที่กำลังจ้องกลับมาด้วยเช่นกัน แววตาท้าทายของริททำเอาเต๋าถึงกับตัวแข็งไม่กล้าแม้แต่จะขยับ สายตาคู่นี้ราวกับกำลังลองดีกับเขา
“เราเข้าไปทานกันเถอะครับ ตามไปง้อคชาตอนนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร นะครับ”
“...”
“นะครับ”
“...อื้ม”
รอยยิ้มขณะอาหารมาเสิร์ฟของริททำเอาเต๋าผ่อนคลายออกไปบ้าง อย่างน้อยตอนนี้ก็มีคนน่ารักๆมานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ตรงหน้าก็เพลินตาดีเหมือนกัน ถึงแม้ในใจจะยังแอบหวั่นๆเรื่องคนที่เดินหายไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนก็ตาม อาหารญี่ปุ่นหลากหลายสีวางเรียงรายเต็มโต๊ะ แต่เต๋ากลับไม่อยากจะกินมันสักเท่าไหร่ ริทคีบเนื้อแซลม่อนเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อย เต๋าเบนสายตาต่ำลงมามองหน้าจอโทรศัพท์ที่โทรออกไปหาคชากว่าห้าสายแล้วเจ้าตัวก็ยังคงไม่รับ ในใจเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาหน่อยๆแล้ว ดวงตาคมมองสลับกันระหว่างริทที่ยังพูดเจื้อยแจ้วเรื่องดินฟ้าอากาศกับหน้าจอโทรศัพท์ตัวเอง ในสมองของเต๋าหมุนไปหมด เขาเกลียดอาการแบบนี้ที่สุด ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างเขามันกดดันให้เลือก มันกำลังท้าท้าย
“ ริท พี่ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมานะครับ ทานไปก่อนนะ”
แล้วเต๋าก็ได้เลือก…
บางทีเขาเองนั่นแหละที่คิดเข้าข้างตัวเองว่าอีกคนจะให้ความสนใจ คิดไปเองว่าอีกคนอาจจะตามใจเขาบ้างสักนิด หรือแคร์เขามากกว่านี้สักนิด มือบางเขวี้ยงถุงของห้างสรรพสินค้าลงแอ้งแม้งบนพื้นก่อนจะทิ้งตัวลงไปนั่งบนเตียงเล็ก ร่างบางค่อยๆผ่อนหายใจเข้าออกช้าๆราวกับจะบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์มากกว่านี้ นิ้วเรียวดันแน่นไปที่หน้าออกข้างซ้าย มันรู้สึกแปลกๆ อย่างที่เขาไม่ชอบเลย คชานอนแผ่หลาฝังตัวลงกับที่นอนแคบๆของตัวเอง เมินโทรศัพท์ของตัวเองที่มันยังคงสั่นครืดๆอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ปลายเตียงก่อนมันจะเงียบลง คชาถอนหายใจยาวพรืดก่อนความเหนื่อยอ่อนจะคืบคลานเข้ามาจนผล็อยหลับไป
Rrrrrrrrrrrrr
“ งืม..”
( บริการดิลิเวอรี่หมูปิ้งส่งถึงหอครับผม )
“ ห๊ะ? ”
แปะ แปะ แปะ
เสียงรองเท้าแตะดังแปะๆมาหยุดอยู่ตรงหน้าทำให้เต๋าเงยหน้าออกจากจอโทรศัพท์เครื่องมองอีกคนที่ยืนหัวยุ่งหน้ามุ่ยอยู่ จากสภาพตาปรือกับแก้มบวมๆนั่นแล้ว ให้ทายเลยว่าคชาคงต้องเพิ่งตื่นมาแน่ๆ เต๋ากระเถิบพื้นที่ข้างๆบนเก้าอี้ยาวสาธารณะให้คชาได้นั่งลง ซึ่งก็เป็นไปตามคาดที่คชายอมนั่งลงข้างๆ
“เพิ่งตื่นหรือไง”
“อืม”
“ขอโทษล่ะกัน”
“เรื่องไร”
“ที่โทรมาปลุก”
“...”
“...”
“เออ”
ต่างคนต่างเงียบ ทั้งคู่มองนกพิราบสีขาวนวลตัวน้อยที่เดินวนไปวนมาอยู่ตรงหน้า จะบินก็ไม่ยอมบินออกไปเสียที ท้องฟ้าก็มืดแล้ว
“รู้ไหมทำไมนกตัวนี้มันถึงไม่ยอมบิน”
“ทำไมล่ะ? ขี้เกียจมั้ง”
“มันหลงทาง”
“จริงเหรอ”
คชาเลิกคิ้วมองเต๋าอย่างไม่เชื่อหู นกเนี่ยนะจะหลงทาง คชาหันไปมองนกตัวนั้นที่ยังคงเดินอยู่ที่เดิมเดินวนไปวนมาเป็นวงกลมส่งเสียงเล็กๆของมันออกมาราวกลับกลัวสิ่งที่กำลังพบเจออยู่รอบข้าง
“นี่ก็มืดแล้ว รู้หรือเปล่าว่าตอนมืดๆน่ะ นกมันมองอะไรไม่ค่อยเห็นหรอกนะ เพราะงั้นมันถึงเลือกที่จะอยู่ตรงนี้ที่เดิมจนกว่าจะเช้าเพื่อที่จะได้รับการมองเห็นอีกครั้ง ถ้ามันเลือกได้มันก็คงไม่เลือกออกมาจากฝูง..” ร่างสูงหันไปหยิบอะไรบางอย่างมาวางไว้บนตักนุ่ม มันอุ่นๆ “ก็ เหมือนกับพี่ ถ้าพี่เลือกได้พี่ก็จะไม่ปล่อยให้คชาเดินออกมาเหมือนตอนนั้น ขอโทษนะ”
คชากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกาย.. มันแทบ.. จะระเบิด
“หมูปิ้งเนี่ยนะ?”
“ ก็อาหารข้างทางไง ขอพี่กินด้วยนะ (: “
Talk with writer ♥
แฮร่ มาแล้ว เราเอาพี่หมูปิ้ง เอ้ย! พี่ว๊ากมาเสิร์ฟแล้ววววว ขอบคุณที่ยังติดตามและได้โปรดติดตามต่อไปด้วยเน่อ หลังจากนี้.. เป็นอย่างไรก็ไม่อาจทราบได้ ติดตามด้วยน้า ขอบคุณค่า – ข้าวหมาก
PS : ขอแว่บมาถามหน่อยเน่ออ เต๋าคชาไปค่ายอยากเห็นฉากไหนกันน? -..- คอมเม้นท์มาบอกหน่อยนะคะะ ^^ - mil
ความคิดเห็น