คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ส่งเสียงออกมา... ฉันอยากได้ยิน 📌(NC 18+)🔥
"อ...เอเรียน..." อลิเอ่ย้วยน้ำเสียสั่นเรือ วาลมโอเธอเบิว้า้วยวามหวาลัว "มันไม่มีทาเ้าไปไ้หรอ่ะ...มันให่เินไป!" เธอพยายามห้ามปรามเาอย่าสุแรเิ ลัวว่าเาะทำสิ่ที่เาิไว้
เอเรียนหัวเราะในลำอับท่าทีอเธอ เสียทุ้มลึนทำให้เธอรู้สึเสียวสันหลัวาบ ถึแม้ว่าเสียหัวเราะนั้นะเหมือนว่าเาอารม์ี แ่วาอเาลับแฝไป้วยวามอันราย เห็นไ้ัว่าเาำลัสนุับวามลัวอเธอ
โยที่ไม่พูอะไรสัำ เอเรียน็อุ้มเธอึ้นมาในอ้อมแน ร่าายอันบอบบาอเธอูราวับไร้น้ำหนัในอ้อมแนอเา
"เธอิว่าอย่านั้นเหรอ...ลูแมวัวน้อยอัน?" เาเอ่ย้วยน้ำเสียหยอล้อ รอยยิ้มั่วร้ายปราบนใบหน้า "มาูันีว่าว่ามันะเ้าไปไ้หรือเปล่า"
เาอุ้มเธอเินไปที่เีย วาเธอลบนที่นอนอย่าอ่อนโยน สายาอเาับ้อมอเธอไม่วาา หัวใออลิเ้นรัว้วยวามื่นเ้นและหวาลัวปะปนันไป เธอพยายามิ้นรนถอยห่า แ่เอเรียนรวเร็วเินไป เาว้าแนเธอไว้แล้วึมาุมพิอย่านุ่มนวล
“ผ่อนลายเถอะ อลิ” เาระิบ ริมฝีปาอเาแนบิใบหูอเธอ “ันสัาว่าะไม่ทำให้เธอเ็บ และเธอะ้ออบมัน”
หัวใออลิเ้นรัว วาอเธอสั่นไหวะที่เธอเยหน้าึ้นมอเา “เอเรียน ัน... ันไม่รู้ว่าะทำไ้ไหม...”
เอเรียนยิ้มและูบที่ใบหูอเธอทำเอาอลิรู้ีนนลุทำ "เธอทำไ้ อลิ" เาระิบ้วยเสียที่เย้ายวน "เื่อัน"
อลิหายใเ้าลึๆ พยัหน้าเล็น้อย "...็ไ้่ะ ันะลอู..."
เอเรียนยิ้มและูบหน้าผาอเธอ สัมผัสอเาอ่อนโยน “เ็ี” เาระิบ "อแ่เื่อใัน็พอ"
เอเรียนสัมผัสไ้ถึวามัวลออลิ วาอเธอเ็มไป้วยวามหวาลัวและวามลัเล แ่แฝไว้้วยประายวามอยารู้อยาเห็นและวามปรารถนาที่เธอพยายาม่อนไว้ เารู้ีว่าเธอไม่เยเออะไรแบบนี้มา่อน เาั้ใที่ะมอบวามสุให้เธอนอิ่มเอม
มาเฟียหนุ่มผมเิน่อยๆ แยาเรียวอเธออออย่าอ่อนโยน ยับัวเ้าไประหว่าาอเธอ มืออเาเลื่อนไหวอย่าเี่ยวา ลูบไล้้นา้านในอเธออย่านุ่มนวล ับไล่วามึเรียและวามัวลที่เธอมี
เาโน้มศีรษะล ลมหายใร้อนๆ อเาสัมผัสบริเวที่อ่อนไหวที่สุอเธอ อลิเร็ัว พยายามลั้นเสียร้อรา เอเรียนูบส่วนที่เาเพิ่หยอล้อไปอนที่อยู่ในห้อน้ำ เาไล้เลียเธออีรั้ ยั่วยวนนเธออทนไม่ไหว เา่อยๆ สอนิ้วเ้าไปใน่อทารัที่เปียแะอยู่แล้วอเธอ ยาย่อทาให้ว้าึ้นเพื่อเรียมพร้อมรับเาเ้าไป
ลิ้นและนิ้วอเอเรียเลื่อนไหวสอประสานัน ในอนแรเาใส่ไปแ่หนึ่นิ้วนเธอเริ่มผ่อนลาย อนนี้เาใส่ไปไ้สี่นิ้วแล้ว เาพบุที่บอบบาที่สุอเธอและเพ่วามสนใไปที่มัน สะบัลิ้นอย่ารวเร็ว นิ้วอเายับประสานันอย่าลัว ้นหาุที่ทำให้เธอรู้สึสุล้นนนิ้วเท้าอเธอิเร็
อลิัริมฝีปาอเธอเพื่อลั้นเสียเอาไว้ ั้ใว่าะไม่ทำให้เาพอใเมื่อไ้ยินเสียราอเธอ แ่วามสุที่ไ้รับนั้นมันมาเินไป วามอลั้นอเธอำลัพัทลายล เธอรู้สึถึวามร้อนแผ่่านออมาาบริเวที่ลิ้นและนิ้วอเอเรียนสัมผัสอยู่ เธอไม่เยรู้สึแบบนี้มา่อน เธอไม่้อารที่ะยอมรับมัน นี่เป็นรั้แรอเธอแ่มันลับรู้สึีริๆ
้วยทัษะที่่ำออมาเฟียหนุ่ม ทำให้อลิไม่มีสิพอที่ะไ้ิอะไร ิใอเธอเ็มไป้วยวามปรารถนา ร่าายแสอออย่าัเนว่ารู้สึี สะโพอเธอยับหาลิ้นและนิ้วอเอเรียนอย่าห้ามไม่อยู่ อนนี้อลิิอะไรไม่ออแล้วนอาวามสุรหน้า
“ส่เสียออมา แมวน้อย...” เอเรียนบอเธอ้วยน้ำเสียระเส่าแหบพร่า "ันอยาไ้ยิน”
อลิส่ายหัวอย่าื้อรั้น เธอไม่อยายอมแพ้ แ่สัมผัสอเอเรียนนั้นีเินไปและรุนแรเินไป เาสะบัลิ้นรัวเร็วเ้าที่ปุ่มระสันอย่าไม่ลละ ในะที่นิ้วอเายัยับเ้าออถูไถุที่อ่อนไหวรั้แล้วรั้เล่า ปลายทาอวามสุำลัใล้เ้ามา
ร่าายออลิอบสนอเาเป็นอย่าี แม้ว่าเธอะพยายาม่อ้านเา็าม เธอสัมผัสไ้ถึวามเปียื้นที่รวมัวันระหว่าาอเธอ เสียเปียื้นาลิ้นและนิ้วอเอเรียน ระุ้นอารม์อเธอนยาะ้านทาน
เธอไม่อยาแพ้ ไม่อยาให้เาสมหวั ไม่อยารู้สึเหมือนถูเาวบุม แ่ยิ่พยายามห้ามปราม ร่าายอเธอ็ยิ่อบสนอเารุนแรึ้นเรื่อยๆ
วาอเอเรียนเปล่ประาย้วยัยนะเมื่อเห็นว่าแมวน้อยเริ่มทนไม่ไหว เายิ่ทุ่มเทมาึ้น เร้าอารม์เธอ้วยลิ้นและนิ้วรุนแรมาึ้น ร่าายออลิสั่นระริ รู้สึถึวามสุที่ล้นหลาม น้ำาแห่วามสุสมเอ่อลอที่หาา ูแล้ว่าเย้ายวน
"ยอมรับมันเถอะ อลิ" เอเรียนำราม น้ำเสียอเาเปี่ยมไป้วยวามพึพอใ "ส่เสียให้ันไ้ยินหน่อย"
ในที่สุ เสียราหวานออลิัึ้น ร่าายอเธอโน้มเ้าหาเา พยายามห้ามปรามวามรู้สึที่ถาโถม แ่ทว่ามัน ไร้ประโยน์ ลื่นแห่วามสุโถมเ้าใส่เธอ รุนแรและท่วมท้นนรู้สึเหมือนะแสลาย วามมุ่มั่นอันื้อรั้นอเธอพัทลายลภายใ้สัมผัสอันเร่าร้อนอเอเรียน
ในที่สุเธอ็ไม่สามารถอลั้นไ้อี่อไป เสียรวราอเธอัไปทั่วทั้ห้อ ร่าายบิโ้ไปมา้วยวามสุ เอเรียนเฝ้ามอเธอ ไฟปรารถนาอเาโหมระหน่ำยิ่ึ้นามเสียราหวาน เายัเห็นแววาที่ื้อรั้นอเธอแม้ว่าะยอมำนน่อวามสุ็แล้วาม
วามื้อรั้นนั้นยิ่เป็นเหมือนน้ำมันหล่อเลี้ยไฟแห่วามปรารถนาอมาเฟียหนุ่ม ปลุเร้าให้เาอยารอบรอเธอยิ่ึ้นไปอี เาระหนัีว่า้อทำทุสิ่ทุอย่าเพื่อบีบให้เธอสยบอย่าสมบูร์ วามท้าทายนี้ระุ้นให้เาเร้าอารม์เธอแรึ้น เร่เร้าให้เธอปลปล่อยเสียรวราแห่วามปรารถนาให้มาึ้น
“อื้ออออ เอเรียน ัน… ันทนไม่ไหวแล้ว…” อลิ หวีร้อออมา
“ปล่อยมันออมา ลูแมวน้อย” ้วยารเลื่อนไหวอลิ้นและารยับนิ้วที่รัวเร็ว เน้นไปทีุ่อ่อนไหวอเธอ ทันในั้นโลออลิ็หยุหมุน เธอรีร้อออมาสุเสีย ร่าายอเธอสั่นระริไปับลื่นแห่วามสุที่โถมเ้าใส่ ่อทาอเธอบีบรันิ้วอเาถี่เป็นัหวะในะที่เธอถึุสุยอ
เวลาผ่านสัพั ไปในที่สุร่าายออลิ็ผ่อนลายล และทิ้ัวหอบเหนื่อย เอเรียน่อยๆ ถอนนิ้วอเาออ เลียนิ้วิมน้ำรัทีุ่่มนิ้วเาพร้อมรอยยิ้มอย่าพึพอใ
เอเรียนยับร่าายอแมวน้อยที่หมแร่อ้าน เาูบเธอ้วยูบอันลึึ้และเร่าร้อน อลิอนนี้สิยัไม่ลับมาเ็มที่ เธออบสนอเาอย่าเป็นธรรมาิ ลืมไปว่า้อ่อ้านายหนุ่มนนี้
“เธอพร้อมสำหรับันแล้วอลิ...” เอเรียนระิบที่ใบหูอเธอ น้ำเสียอเาเ็มไป้วยวามรั
ความคิดเห็น