คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เด็กดี... รู้สึกให้มากกว่านี้สิ 📌(NC 18+)🔥
ูบอเอเรียนรุนแรและเร่าร้อนึ้น มืออเาอเธอไว้แน่น บัับให้ร่าายอเธอแนบิับผนัระเบื้อเย็นเียบ อุหภูมิที่แ่าันราวับน้ำแ็ับไฟ อลิหอบหายใแร รู้สึสับสนและัแย้ ใหนึ่อยาผลัเาออไป แสให้เห็นถึวามเ้มแ็ แ่ร่าายลับทรยศ ยอมำนน่อสัมผัสอันเร่าร้อน
"อย่าลัวไปเลยอลิ" เอเรียนระิบอย่ายั่วเย้า้าหูเธอ "ันะไม่ทำร้ายเธอ...เว้นแ่เธอะ้อารมันเอ..."
ประโยอเาเหมือนมีมน์สะ อลิรู้สึราวับถูมัไว้้วยแรปรารถนา ร่าายอเธอโหยหาเา ้อารสัมผัสเร่าร้อนาเา
"เอเรียน..." อลิเอ่ย้วยน้ำเสียอเธอที่ผสมปนเปไป้วยวามสิ้นหวัและวามปรารถนา
เาถอยออไปเล็น้อย วาสีเ้มอเา้อมอเธออย่าลุ่มลึ "ว่ามาสิ อลิ?"
"ัน...ลัว..." เธอสารภาพ าที่เยื้อรั้น อนนี้สั่นเทา้วยวามหวาลัว ราวับลูแมวน้อยที่ื่นลัว
รอยยิ้มอเอเรียนปราึ้นที่มุมปา "ไม่้อัวล อลิ ันะให้ทุสิ่ที่เธอ้อาร เธอะไม่ปิเสธมันแน่...."
และ้วยำพูนั้น เา็ว้าัวเธอไว้แน่นอีรั้ สัมผัสอเาอ่อนโยนแ่็เร่าร้อนในเวลาเียวัน ผลัันเธอไปสู่ห้วแห่วามสุและวามปรารถนาที่ยาะ้านทาน
แ้มออลิแ่ำ้วยวามเินอาย ริมฝีปาและมืออเอเรียนสำรวร่าายอเธออย่าเี่ยวา ผสมผสานวามอ่อนโยนและรุนแรเ้า้วยัน
อลิพยายามัืน ปปิวามอ่อนแออัวเอ แ่สัมผัสอเานั้นเย้ายวนเินว่าะปิเสธ เส้นประสาททุเส้นอเธอเ้นรัว ราวับถูปลุให้ื่นึ้นมา้วยเวทมนร์ าร่อ้านอเธอ่อยๆ เปลี่ยนเป็นวามยินยอมอย่าเ็มหัวใ
"เธอี้อายริๆ นะ อลิ" เอเรียนระิบ เสียอเาแหบพร่า ร้อนระอุ พรมูบไปามผิวอเธอ "แ่ันรู้ี ว่าเธอ้อารมัน"
หัวใออลิเ้นรัว เธอพยายามรวบรวมำพูเพื่ออบโ้ นิสัยื้อรั้นอเธอนั้นไม่ยอมรับในสิ่ที่เาพู่ายๆ "ันไม่... ันหมายถึ ุไม่วร...อ๊ะ!!" เธอพูะุะั ประโยาอน เมื่อริมฝีปาอเาแะ้อุอ่อนไหวบนออเธอ
เอเรียนหัวเราะออมา้วยเสียที่ส่แรสั่นสะเทือนผ่านร่าายอเธอ “ปาอเธอบอว่าไม่ แ่ร่าายลับแสออรัน้ามนะ หึหึ”
่อนที่เธอะเอ่ยำประท้วออไป เอเรียน็อุ้มเธอึ้นอย่า่ายายราวับเธอเป็นเพียลูแมวัวเล็ เาพาเธอไปที่อบอ่าอาบน้ำ วาเธอลบนระเบื้อเย็นเียบ วาอเา้อมอเธอ้วยสายาลึึ้ และุเ่าลระหว่าาอเธอ อลิหายใไม่ออเมื่อเธอระหนัถึสิ่ที่เาำลัะทำ
"ไม่ เอเรียน ุไม่ำเป็น้อ..." เธอพยายามพู แ่ำพูอเธอ ลับลายเป็นเสียราหวิว เมื่อเอเรียนับาู่บาอเธอแยออ และลิ้นอเาสัมผัสุอ่อนไหวที่สุอเธอ
ลื่นแห่วามสุัถาโถมเ้าหาอลิอย่ารุนแร ลิ้นที่ำนาอเาเสสรร์บทเพลพิศวาสให้ับเธออย่าที่ไม่เยไ้รับมา่อน
มือออลิับอบอ่าไว่แน่น ร่าายอเธอสั่นเทา้วยวามสุสม เธอ้อารผลัเาออไป เพื่อรัษาภาพลัษ์อหิสาวที่เย่อหยิ่เอาไว้ แ่วามสุนั้นรุนแรเินไป ยาเินว่าที่เธอะ้านทาน
ลิ้นอเอเรียนยับรัวเร็วึ้น โยเนาลิ้นอเานั้นเพื่อลิ้มรสเธอ เาใทำเสียที่เปียแะที่น่าอายในะที่เาเลีย เสียสะท้อนหยาบโลนั้อในห้อน้ำ อลิหลับาแน่น แ้มแ่ำ้วยวามเินอายและวามปรารถนา
“่าเป็นรสาิที่หวานริๆ ...” เอเรียนระิบและูบที่ใบหูอเธอ เสียอเาเ็มไป้วยวามเย้ายวน "ันยินีทำแบบนี้ไ้ทั้ืน....ถ้าเธอ้อาร..."
อลิัริมฝีปาแน่น พยายามลั้นเสียราที่เือบะหลุลอออมา แมวน้อยับอบอ่าแน่น้วยวามั้ใที่ะ่อ้าน แม้ะรู้ีว่าร่าายอเธอำลัทรยศ่อวามั้ในั้น
มาเฟียหนุ่มไม่เว้นัหวะเธอไ้ิอะไร้วยารยับลิ้นไปทีุ่ที่อ่อนไหวที่สุอเธอ ทำให้เธอส่เสียราออมาในที่สุ "หืมม?" ลมหายใร้อนพ่นลบนส่วนอ่อนไหวนทำให้เธอรู้สึ้อารมาึ้น “มันรู้สึีเินไปที่ะอให้ันหยุ?”
เอเรียนพูแหย่เธอเล่นให้เธออาย เพราะเาอบสีหน้าอเธออนที่ทำอะไรไม่ถู อลิไ้แ่ัปาและหันหน้าหนีเา เธอไม่อยายอมรับว่าสิ่ที่เาพูนั้นมันถู
เอเรียนยิ้มมุมปา่อนที่ะสาน่อสิ่ที่้าไว้ ร่าายออลิอบสนอ้วยวามื่อร สะโพอเธอยเ้าหาลิ้นอเาโยไม่ไ้ั้ใ เธอพยายามที่ะแสถึวามื้อรั้นออมา้วยารลั้นเสียราเอาไว้ แ่เอเรียนลับไม่หยุ ลิ้นอเาเลื่อนไหวอย่าเี่ยวา ้นหาทุุที่ทำให้เธอัวสั่น ทุที่ที่ทำให้หายใิั
“เธอนี่หัวแ็ริๆ นะอลิ” มาเฟียหนุ่มพึมพำระหว่าเลีย “แ่ร่าายอเธอมันบอันหมแล้วว่าเธอรู้สึยัไ หึหึ”
เสียหัวเราะอเอเรียนเป็นเสียที่มืมน ึ่มันเพิ่มวามเร้าอารม์ให้เธอมาึ้น “เธอสามารถพยายาม้านทานสิ่ที่เธอ้อารไ้นะ” เาเอ่ยพร้อมับเลื่อนไหวลิ้นอเาหมุนวนเป็นวลมอย่า้าๆ อย่าั้ใ “แ่ันะทำให้เธอยอมรับเอว่าเธอ้อารมัน”
วามั้ใออลิสั่นลอนเมื่อลื่นแห่วามสุัเ้าหาเธอ วามื้อรั้นอเธอเริ่มพัทลายลภายใ้ารโมีอลิ้นที่เี่ยวาอเา เธอำมือับอบอ่าแน่น พยายามลั้นเสียรวราที่เือบะเล็ลอออมา
เอเรียนสัมผัสไ้ว่าอลิำลัะถึุแล้ว ลิ้นอเายิ่สะบัรัวเร็วึ้น น้ำหวานไหลเยิ้มออมาไม่หยุ เาล้อเล่นและทรมานนระทั่าอเธอสั่นอย่าวบุมไม่อยู่
รอยยิ้มอเอเรียนูหยิ่ผยอ วาอเาเปล่ประาย้วยวามพึพอใ “นั่นแหละเ็ี....รู้สึให้มาว่านี้สิ” านั้นปาอเา็ลับไปสนใส่วนอ่อนไหวอเธออีรั้ ทั้รัวลิ้นสลับับูิ่เนื้อที่บวมแอเธออย่าเพลิเพลิน
ร่าออลิโ้ออาอบอ่า มืออเธอยื่นออไปับผมอเา ในที่สุเสียรวราอเธอั้อไปทั่วทั้ห้อน้ำ ลิ้นและริมฝีปาอเอเรียนยิ่ประสานันเพื่อึเอาวามสุอเธอออมานระทั่เธอถึุสุยอ หวีร้อออมา าู่ามเร็และหนีบหัวอเาเอาไว้แน่น
ในที่สุเมื่ออลิผ่อนลายล ร่าายอเธอ็สั่นเทาและหมแรไป เอเรียนผละัวออมา ไล้เลียริมฝีปาที่ เปรอะเปื้อนน้ำหวานอเธออย่าพอใ "เป็นไ?" เาเอ่ย้วยน้ำเสียที่ยั่วยวน “เธออบมันใ่ไหมล่ะ?”
อลิ้อมอเา้วยวามื้อรั้น แม้ะไ้รับวามสุอันล้นหลามแ่เธอยัระาอายที่ะยอมรับมัน เอเรียนเผยรอยยิ้มอันั่วร้าย “ที่รั...ยอมรับะเถอะว่าเธอไม่อา้านทานันไ้” อลินลุเรียวเมื่อไ้ยินำพูอเา
เอเรียนลุยืนึ้น ร่าสูให่อเา็ทอเาเหนืออลิ อนนี้ท่อนเนื้อแ็ร้อนอเาอยู่ในระับสายาอเธอพอี ภาพที่เธอเห็นนั้นทั้น่าเรามและน่าหวาลัว ท่อนเนื้ออเาหนาและมีเส้นเลือปูโปนเป็นบาส่วน รส่วนปลายมีสีแเ้มุันและมีน้ำหล่อลื่นไหลออมา
้วยนาที่ให่โอมันทำให้หัวใออลิเ้นรัว้วยวามเินอายและวามลัว ท่อนเอ็นร้อนอเอเรียนระุเป็นัหวะ ึ่เป็น้อพิสูน์ถึวามปรารถนาอเาที่มี่อหิสาวที่อยู่รหน้าเา
ความคิดเห็น