เรื่อง................. ตำนานแวกซ์แทนน่า กับปราสาทต้องห้าม

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ .... 1 .... การเดินทางครั้งใหม่

ฉันไม่รู้ว่าในเวลาที่เค้าเก็บเสื้อผ้าย้ายบ้านมันเป็นยังไง แล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าต้องรู้สึกยังไงกับการที่ครอบครัวอันเป็นที่รักต้องย้ายไปอยู่ต่างถิ่นที่ฐานของตัวเอง ฉันมองรอบๆห้องนอนเก่าๆที่ตอนนี้ฝุ่นเริ่มจับกันเป็นกลุ่มก้อนหนา และฉันก็เก็บของใส่ลงในกล่องกระดาษใบโตอย่างเซ็งจัด บรรดารูปถ่ายที่ใส่กรอบที่ตั้งโชว์บนโต๊ะและตามผนังห้องก็ได้ถูดปลดลงมาอยู่ในกล่องพลาสติกสีขุ่น ฉันไม่รู้ว่าที่ที่ฉันจะต้องไปอยู่มันเป็นยังไง แต่ที่ฉันสามารถรู้ได้และเร็วด้วยก็คือ....



\"แอลล่า!! จัดของเสร็จหรือยัง พ่อคอยนานแล้วนะลูกรัก!!\" หญิงวัยกลางคนตะโกนลั่นบ้าน



\"อีกซักแปปก็จะเสร็จแล้วค่ะ!!\" ฉันตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่แพ้กัน



\"เร็วๆนะจ๊ะลูกรัก!! เฮ้!! ทิมโมเลท ลูกควรจะนั่งรอน้องเขาที่รถกับพ่อไม่ใช่เหรอ มานั่งทำหน้าเป็นลุงขายไอติมแถวสวนสนุกไปได้ เอาล่ะ!!

ลูกไปอยู่กับพ่อเขาซะทิม ไม่งั้นลูกจะโดนมะเขือเทศยัดใส่ปากแน่ๆ\"



\"บ่นจังเลยนะแม่ ผมแค่มานั่งคอยน้องสุดเฉื่อยของผมไม่ได้เลยเหรอไงฮะ O.K.ๆ!! ผมไปแล้วก็ได้\"



ทิมโมเลทพี่ชายแสนกวนประสาทของฉันเริ่มบ่นกับแม่อย่างเบื่อหน่าย แต่คงจะไม่ได้มีแต่ทิมเท่านั้นล่ะมั้งที่เบื่อน่ะ ฉันเองก็เบื่อเป็นเหมือนกัน เวลาที่แม่บ่น แม่คอยจู้จี้และเร่งเวลาเก็บของหรือจะทำอะไรก็แล้วแต่ มันเป็นอะไรที่น่ารำคาญที่สุดในโลกเลยจะบอกให้ พอฉันจัดของอะไรเสร็จแล้ว ฉันก็ขนของลงมาจากข้างบนอย่างทุลักทุเล กล่องข้าวของของฉันมันมากกว่าของพ่อ แม่หรือพี่เลยด้วยซ้ำ



\"ทิม!! มาช่วยฉันขนหน่อยซิ แล้วก็เลิกฟังเพลงฮิพฮอพบ้าๆของนายได้แล้ว ฉันหนักนะ!!\"



\"แม่สั่งฉันให้อยู่กับพ่อ เธอขนเอาเองแล้วกัน เดี๋ยวแม่จะเอามะเขือเทศยัดปากฉัน\"



\"โธ่!! นายจะกลัวแม่เอามะเขือเทศยัดหรือจะโดนพ่อเตะลงจากรถก็เลือกเอา\" ฉันมองไปที่พ่อกำลังทำท่าจะเตะทิมลงจากรถเพราะขี้เกียจ \"ว่า

ไง!!! นายจะเลือกอันแรกหรืออันหลังกันฮะ!!\"



\"ฉันว่าฉันเอาอันแรกดีกว่า\"



ทิมลงจากรถและช่วยฉันขนของขึ้นรถกัน 2 คน ส่วนแม่ก็ยังเก็บของในครัวไม่เสร็จ... แต่แล้วเวลาย้ายบ้านก็มาถึง พวกเราก็นั่งในรถพร้อมกันที่จะไปบ้านหลังใหม่ในรัฐซานมาริโน จะว่าไปแล้วจากวาติกัลไปซานมาริโนมันไม่ใกล้เลยนะ ฉันว่าพ่อต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่ไปซื้อบ้านซะไกลขนาดนั้น แต่เอาเถอะถือว่ามันเป็นประสบการณ์ครั้งใหม่ก็ว่าได้  นานนับหลายชั่วโมงพวกเราก็มาถึงซานมาริโน รถได้เคลื่อนมาจอดในลานจอดรถหน้าบ้านหลังหนึ่งช้าๆ ฉันลงจากรถพร้อมกับทิมโมเลท สิ่งที่ฉันและทิมเห็นก็คือบ้านเดี่ยวสีครีม  2 ชั้น ที่เก็บรถใหญ่เท่าห้องใต้ดินบ้านหลังเก่า



\"ว้าว!! สวยชะมัดเลย มีสนามบาสให้เล่นอีกต่างหาก โว้ว!! โรงเก็บรถนิท่าทางจะเก็บเสียงได้ดีเลยนะเนี่ย\"



\"ทิมโมเลท!! ลูกควรจะเอาของลงจากรถได้แล้ว จะได้เข้าบ้านจัดของกันซักที\" พ่อสั่งพลางขนกระเป๋าลง



\"โธ่!! พ่อก็.. ชื่นชมบ้านหลังใหม่หน่อยก็ไม่ได้ เฮ้อ!! ยัยแอล!! เธอก็รีบขนของเธอซะซิ\"



\"อย่ามาทำเสียงแบบนั้นกับฉันนะ ฉันไม่ชอบ\"



\"แม่ว่าทั้งคู่เลิกทะเลาะกันได้แล้วนะ เอาล่ะ!! รีบเอาของเข้าบ้านกันเถอะ\"



ฉันก็ยังแยกเขี้ยวกับทิมจนตลอดจัดของเสร็จ เราทานอาหารค่ำกันตอน 3 ทุ่มครึ่ง ฉันว่ามันไม่เหมาะเลยที่กินข้าวกันตอนจะเข้านอนเนี่ย ผิดกฎในบ้านหมด เวลาได้เคลื่อนมาอยู่ที่ 5 ทุ่มเศษๆ ฉันกำลังนั่งอ่านนั่งหนังสือวรรณกรรมแปลของโทนี่ ดิเตอร์ลิซซิและฮอลลี่ แบล็คอยู่ แต่เสียงเพลงฮิพฮอพบ้าๆและหนวกหูของทิมดังมาจากอีกฟากประตูห้องนอนอีกฝั่งของฉันอย่างไม่เกรงใจชาวบ้านเลย ฉันต้องเอาเฮดโฟนมาครอบหูตอนนอนด้วยเพราะรำคาญเสียงจนนอนไม่หลับ



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



เช้าอีกวันของการอยู่บ้านใหม่ในซานมาริโน ฉันนั่งดูทีวีกับทิมอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ส่วนพ่อก็ยังไม่ลงมาจากห้องทำงาน  แม่ก็ทำอาหารเช้าอยู่ในครัว กลิ่นซุปเห็ดและสปาเก็ตตี้อบชีสลอยอบอวลอยู่ในครัวและค่อยๆลอยออกมาตามบ้าน ฉันกับทิมมองหน้ากันและรีบวิ่งมาที่โต๊ะอาหารให้ถึงเป็นคนแรก แต่ก็นะ.. ฉันดันนั่งใกล้กับประตูด้วยซิมันก็เลยเป็นโอกาสทองของฉัน ฉันมาถึงก่อนที่ทิมจะเอาก้นโด่งๆของเขามาวางบนเก้าอี้ และต้องถึงคราวซวยของพี่ชายสุดเลิฟของฉันซะแล้ว เพราะเวลาใครมานั่งที่โต๊ะก่อนจะไม่ต้องไปเรียกพ่อที่ห้องทำงาน เพราะเวลาไปกวนเขาเนี่ยจะเป็นอะไรที่ซวยสุดขีดเลยล่ะ พ่อเป็นคนที่เกลียดคนที่เข้าไปกวนเขาเวลาทำงานเป็นที่สุด  ทิมเดินหน้าบูดไปเรียกพ่อที่ห้อง    และซักพักจะได้ยินเสียงคนวิ่งกันอยู่บนบ้าน พ่อวิ่งถือไม้เบสบอลไล่เขวียงใส่ทิมโมเลทอย่างฉุนๆ



\"ที่รัก!!!! ทิมโมเลท!!!! มานั่งทานอาหารเช้าได้แล้วจ๊ะ\" แม่พูดเสียงเย็นก่อนจะนั่งที่ตัวเอง



\"จ้าที่รัก!!! // ครับบบ...บแม่!!\" ((แล้วก็มานั่งที่))



\"ไงล่ะ สนุกมั้ย? เวลาออกกำลังตอนเช้านายก็ไม่ค่อยมีไม่ใช่เหรอ คิคิ!! คงจะเหนื่อยแย่\"



\"ยัยแอลล่าปากสว่าน!!!\"



\"ทิมโมเลทตูดงอน!!!! 55555555+\"



\"พอเลยทั้ง 2 คน!! วันนี้ก็เป็นวันแรกที่ลูกจะต้องไปเรียนที่ร.ร.ใหม่ไม่ใช่เหรอ รีบๆทานเข้าซะ คุณเองก็ด้วยนะ น้ำก็ยังไม่ได้อาบเลยไม่ใช่เหรอ เฮ้อ!! ทำไมไม่รีบกันบ้างเลยนะ เวลาเป็นการเป็นงานเสียหมด\"



~*~*~ ก็มีแต่คุณ // แม่ เนี่ยรีบอยู่คนเดียว เฮ้อ..อ..ออ!!~*~*~



3 พ่อลูกคิดเป็นประโยคเดียวกันอย่างไม่นัดหมาย พอทุกคนทานเสร็จฉันและทิมโมเลทก็ขับมอร์เตอร์ไซต์สีดำมันเงาไปร.ร.  ส่วนพ่อและแม่ก็ขับรถเบนซ์สีเงินเงาวาบออกไปทำงานในตัวเมือง ฉันต้องซวยซ้ำ 2 อีกหนเพราะฉันต้องเป็นคนขับรถซะนิ ตานี่ไม่เคยจะมาขับให้หรอก ขี้เกียจจนตัวขึ้นขนซะขนาดนั้น



\"แอล!! เธอว่าร.ร.ใหม่ของเราจะใหญ่มั้ย หรือว่าจะเป็นแบบร.ร.รัฐบาลธรรมดาที่เราเคยเรียนมา\"



\"จะไปรู้มั้ยล่ะ เห็นฉันเป็นคนก่อตั้งร.ร.เหรอไงกันฮะ!! ว้าย!!!!!!!!\"   ฉันหักหลบอย่างเร็ว ทำให้รถเสียหลักล้มไม่เป็นท่า ทิมเขยิบมาดูอาการฉันทันที เขาเห็นฉันหน้าเสียและตัวสั่น



\"เป็นอะไรมากมั้ย แล้วเธอเป็นอะไรเนี่ยฮะ!! จู่ๆหักรถแบบเนี่ย\"



\"เอ่อ... ฉะ...ฉัน...ฉันเห็นเงามืดๆดำๆข้างหน้าแถมในนั้นฉันเห็นปราสาทผีสิงอีกอ่ะ จริงๆนะทิม ฉันเปล่าโกหกนะ\"



\"นิยัยบ้า!! เธอนิท่าจะประสาทเข้าเส้นสมองแล้วนะ อ่านพวกนิยายลึกลับมากไปป่ะเนี่ย\"



\"ทิม!! แต่ฉันเห็นจริงๆนะ เชื่อฉันซิ\"



\"แอลล่า!! เธอฟังฉันนะ เรื่องนิยายบ้าๆที่เธออ่านน่ะ มันไม่มีในโลกหรอกนะ ถ้ามันจะมีก็แค่ในฝันเท่านั้นแหละ เอาล่ะ!! ไปร.ร.กันเถอะ เดี๋ยว

จะสายกันพอดี\"



ทิมพยุงตัวฉันและเก็บกระเป๋าขึ้นก่อนจะเป็นคนขับซะเอง ฉันได้แต่กอดทิมแน่นจนถึงร.ร. และวันนั้นฉันไม่เป็นอันเรียนเลย เลิกเรียนฉันกับทิมกลับมาถึงบ้าน แต่พ่อกับแม่ยังไม่กลับมาจากที่ทำงาน ฉันวิ่งขึ้นห้องไปรื้อค้นหนังสือในหีบอย่างตื่นๆ ทิมเดินมาดูฉันและมองหน้าฉันกับหนังสือสลับกัน



\"อ่ะ!! เจอแล้ว!!!!!!!!!\" ฉันตะโกนลั่น



\"เฮ้ย!!!! ตะโกนอะไรของเธอเนี่ยฮะ!!\"  ทิมแหวใส่  



ฉันเดินถือหนังสือปกผ้ากำมะหยี่แข็งสีดำคาดแดง ที่หน้าปกเขียนตัวหนังสือด้วยหมึกสีทองอมเขียวอยู่ตรงกลางปก * - * -  ตำนานแวกซ์แทนน่า กับปราสาทต้องห้าม  - * - *  ฉันตบฝุ่นที่ปกเบาๆ ทิมโมเลทเดินมานั่งข้างๆและมองหน้าฉันอย่างสงสัย ฉันเปิดหนังสือทีละหน้าๆ ทิมคิ้วขมวดชนกันและทำหน้างง



\"หนังสือที่เธอค้นมาเนี่ย เธอคิดว่ามันเกี่ยวกะสิ่งที่เธอเจอเมื่อเช้าเหรอไงแอล\"



\"มันก็ไม่แน่ไม่ใช่เหรอ ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันเห็นมันอาจจะเป็นสิ่งที่ฉันเคยอ่านในหนังสือก็ได้ เอาล่ะ!! เดี๋ยวนะๆ อ่ะ!! เจอแล้ว ปราสาทต้องห้ามในป่าแวกซ์แทนน่า ชื่อเดิมของปราสาทหลังนี้ยังไม่อาจทราบแน่ชัดนักเพราะไม่เคยพิสูจน์หรือค้นหาเจอในหนังสืออื่นๆเลย แต่ที่เคยได้ข่าวลือมาว่ามีทีมสำรวจเข้าไปตรวจสอบสภาพของตัวปราสาท แต่พอหลังจากนั้นไม่นานก็ขาดการติดต่อไป  ทางด้านดร.คริสเตียน ลาซี คอร์นีเลียสให้สัมภาษณ์มาว่า เขาเคยเข้าไปสำรวจที่ปราสาทนั้นมาเหมือนกันแต่ก็เป็นการให้ความเท็จเพราะหลังจากที่เขาให้การมานั้นเขาก็โดนตำรวจจับกุมเพราะไปขโมยสิ่งโบราณในวัดโบราณที่รัฐวาติกัลและในป่าตอนใต้ของลอนดอนและพอหลังจากที่เข้าคุกไปได้ไม่นานก็เป็นบ้าไปเลย แต่ถึงยังไงปราสาทที่กล่าวมาข้างต้นนั้นก็ยังไปสถานที่ลึกลับสำหรับนักโบราณคดีเป็นอย่างยิ่ง \"



\"แล้วมันเกี่ยวกันมั้ยล่ะแอล ที่ฉันฟังเธอมาเนี่ยมันไม่เห็นเกี่ยวกันเลย\"



\"แต่ฉันว่าเกี่ยวนะ เพราะรูปของปราสาทหลังนี้มันเป็นแบบเดียวกันกับภาพที่ฉันเห็นตอนเช้าเลย ดูซิทิม\"



ทิมโมเลทโผล่หน้ามาดูรูปที่ฉันชี้ในหนังสือ ปราสาทหลังใหญ่ที่สร้างแบบเดียวกันกับในสมัยพระนางอลิซาเบธ พระชายาที่ 3 ของสมเด็จจูเลียส ปราสาทหลังนี้ถูกสร้างให้ติดกับริมเหวที่มองจากด้านหลังของตัวปราสาทจะเป็นมหาสมุทรที่เต็มไปด้วยโขดหินโสโครก และรายล้อมไปด้วยป่าดงดิบที่แสนอับชื้น สัตว์ป่าเดินออกมาเฝ้าที่หน้าปราสาทอย่างน่าประหลาดใจ ฉันกับทิมมองและหันหน้าเข้าหากัน



\"มันจะจริงเหรอแอลล่า? เธอคิดว่าไอ้เรื่องประหลาดๆเนี่ย มันจะเกิดขึ้นกับตัวพวกเรา\"



\"แล้วแต่คนจะเชื่ออ่ะนะ แต่ว่าฉันเชื่อนะทิม เพราะฉันเห็นกับตาของตัวเองเลย\"



\"ช่างเถอะ หยุดเพ้อได้แล้ว!! เธอก็อาบน้ำแล้วเข้านอนไปซะ พรุ่งนี้จะได้ไปเรียนเช้าๆ\"



ทิมสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องไป ฉันมองพี่ชายที่เดินส่ายก้นน่าเกลียดๆของเขา ฉันก้มหน้ามองที่รูปอีกครั้งก่อนจะปิดหนังสือลงอย่างแผ่วเบา ~*~*~ แต่ฉันเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็นจริงๆนะ มันต้องการให้เราสืบค้นหาแน่ๆ ~*~*~



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



คอมเม้นให้ด้วยนะเจ้าค่ะ