the card's promise

"อะไรนะครับคุณแม่ จะให้ผมหมั้นเหรอ" ร่างสูงโวยวายเสียงดัง เมื่อได้ยินว่าผู้เป็นแม่บอกอะไรตน เสียงเขาดังมากจนคนนอกประตูได้ยิน
"ทำไมล่ะจิน" หญิงวัยกลางคนถาม สีหน้าไม่ค่อยจะดีนัก
"ผมไม่อยากหมั้นกับคนที่ผมไม่รู้จักน่ะฮะ"
"ลูกไม่รู้จักซะที่ไหนกันล่ะ ก็อายะจังที่ลูกเคยเล่นด้วยตอนเด็กๆไง"
"แต่ผมไม่ได้ชอบเค้านี่ฮะ แล้วจะให้ผมไปหมั้นกับคนที่ผมไม่ได้รักเนี่ยนะ"
"เคยได้ยินมั้ยลูก ที่ผู้ใหญ่พูดน่ะ เดี๋ยวอยู่กันไปก็รักกันเองแหละ อย่างพ่อกับแม่น่ะก่อนแต่งงานไม่เคยเห็นหน้ากันด้วยซ้ำ แต่งงานกันก็มีความสุขดีออกนะลูก" แม่จินบอก
"คุณแม่ก็พูดไปถึงแต่งงานอยู่ด้วยกันโน่นเลย ผมยังไม่ได้บอกเลยนะคับว่าจะหมั้นน่ะ อ้อ แล้วอีกอย่างนะ สมัยแม่มันสมัยไหน แล้วสมัยผมน่ะมันสมัยไหน สมัยแม่ ก็เชื่อฟังผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่พูดอะไรก็เชื่อฟังไปหมด แล้วสมัยนี้ล่ะคับ เด็กทุกคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง เลือกทางเดินในอนาคตเอง ไม่ใช่บังคับกันได้ง่ายๆนะ คุณแม่คิดตรงนี้รึเปล่า ไม่ใช่ว่าคุณแม่อยากให้ผมทำอะไร ผมก็จะทำตามหมดนะ...เอาล่ะคับ ผมต้องไปดูงานที่คุณพ่อสั่งแล้ว สวัสดีคับ" ร่างสูงระบาย ก่อนจะหันหลังเตรียมก้าวออกจากห้อง
"จิน...แม่ไม่อยากขัดใจลูกหรอก แม่จะตามใจลูกก็แล้วกันนะ" จินชะงักฝีเท้า หันหน้ากลับไปเล็กน้อย "ยังไม่หมั้นก็ได้ ถ้าลูกอยากหมั้นกับคนที่ลูกรัก ก็หาคนที่ลูกรัก แล้วพ่อกับแม่รับได้ภายใน 3 เดือน ลูกก็เรียนจบพอดี แล้วแม่จะจัดงานหมั้นให้ แต่ถ้าหาไม่ได้ล่ะก็...ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้นะว่ามันจะเป็นยังไง" จินรีบก้าวออกจากห้องนั้นแล้วเข้าไปยังห้องนอนของตน เขาเปลี่ยนชุดพร้อมแว่นตาดำที่มีคนเตรียมไว้ให้อย่างรวดเร็ว เขาเดินลงไปข้างล่างก็เห็นคนขับรถประจำตัวรออยู่ข้างรถเบนซ์สีดำกันกระสุน
"เชิญคับคุณชาย" คนขับรถก้มตัวลงต่ำอย่างนอบน้อมขณะเปิดประตูรถ จินก้าวขึ้นรถแบบวางมาด
"ออกรถเลย" จินสั่ง
"ครับคุณชาย" คนขับออกรถตามคำสั่ง ตามมาด้วยรถของผู้คุ้มกันและผู้ติดตามอีก 2 คัน
"เดี๋ยวจะไปไหนกันเนี่ย" จินถามแบบเก๊ก (จะไปไหนยังไม่รู้อีกหรอคะคุณชายอาคานิชิจอมเก๊ก: ผู้แต่ง)
"อาคามารุบาร์ครับคุณชาย"
"รู้แล้ว ฉันแค่ลืมน่ะ ขับเร็วกว่านี้ได้มั้ย" ร่างสูงพูด
"ครับ" คนขับรถเพิ่มความเร็วเป็นสองเท่า ไม่นานนักก็ถึงจุดหมายปลายทาง
"เชิญเลยครับ" คนขับมาเปิดประตูให้ จินเดินเข้าไปข้างในก็เห็นผู้คนและแสงสีมากมาย เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังกระหึ่ม จินมองไปรอบๆอย่างสนใจ ฉันไม่เคยเข้ามาในที่แบบนี้เลยนะเนี่ย มีอะไรๆน่าสนใจดีเหมือนกัน
"จิน...จินคุงใช่มั้ย" เสียงของชายหนุ่มมาจากที่ไหนซักที่ จินมองหาต้นเสียง ใครกันนะมาเรียกฉันแบบนี้
"จิน" เสียงหนุ่มคนนั้นอยู่ใกล้ขึ้นทางด้านหลังเขา จินหันขวับไปมอง
"พี่ยูอิจิ" จินเรียกชายที่เขารู้จักมานาน เพราะเป็นทั้งอดีตรุ่นพี่ที่โรงเรียนตอนประถมที่เรียนเก่งที่สุดในรุ่น เป็นเพื่อนเล่นตอนเด็กเพราะเป็นลูกของเพื่อนสนิทที่สุดของพ่อจิน พ่อของยูอิจิยังเป็นหุ้นส่วนของพ่อจินด้วย
"ไปนั่งทางด้านโน้นกันดีกว่า มีมุมดีๆอยู่" ยูอิจิชวน จินเดินตามไปอย่างว่าง่าย
"พี่ไปเรียนเมืองนอก ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี โตขึ้นเยอะเลยนะเราเนี่ย หล่อมากซะด้วย ที่โรงเรียนคงจะป๊อปน่าดูเลย" ยูชม จินยิ้มตอบ
"ดื่มอะไรหน่อยดีกว่า ยินแอนด์โทนิคเหมือนเดิมใช่มั้ย" ยูพูดอย่างรู้ใจ จินพยักหน้าเล็กน้อย
"น้องๆ เอายินแอนด์โทนิค แล้วก็ว้อดก้านะ" ยูเรียกพนักงานเสิร์ฟมารับคำสั่ง
"ครับคุณนากามารุ" แล้วพนักงานเดินก็จากไป ยูนั่งมองหน้าจินซักพักก็พูดขึ้นว่า
"จิน นายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า เห็นเงียบๆน่ะ" จินส่ายหัว
"แต่พี่ว่าต้องมีแน่ๆ บอกพี่ได้นะ พี่อาจช่วยนายได้"
"..." บอกพี่ยูดีมั้ยเนี่ย
"บอกมาเถอะ พี่ไม่ชอบเห็นนายไม่สบายใจเลย"
"..." บอกไปเลยมั้ย
"น่า...พี่สัญญานะว่าจะไม่บอกใคร" บอกก็บอก พี่เค้าสัญญาแล้วนี่
"ก็ได้ครับพี่ยู คุณแม่จะให้ผมหมั้นครับ" จินเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างที่จินคุยกับแม่ให้ยูฟังอย่างละเอียด
"หมั้น...หมั้นเหรอ 555+" ยูหัวเราะเสียงดัง
"พี่ยู ไหนบอกว่าจะช่วยไง ทำไมมาหัวเราะล่ะ" จินเริ่มหงุดหงิด
"พี่ล้อเล่นน่ะหนุ่มน้อย"
"ผมโตแล้วนะพี่ยู ไม่ใช่หนุ่มน้อยนะ"
"หรือว่าไม่จริงล่ะ นายเพิ่งอายุเอ่อ...18 เองนี่ ใช่มั้ย" จินพยักหน้า
"เครื่องดื่มมาแล้วคับ" พนักงานยกเครื่องดื่มเข้ามาเสิร์ฟตรงหน้าของทั้งสอง แล้วเดินออกไป
"เอ๊ะ เมื่อกี๊คุยกันถึงไหนแล้วนะ" ยูถาม
"เรื่องที่ผมจะต้องหมั้น"
"อ้อ แล้วเพราะอะไรนายถึงไม่อยากหมั้นล่ะ"
"เพราะเค้าไม่ใช่คนที่ผมรักน่ะสิ" จินตอบ
"เหตุผลง่ายมากเลยเนอะ แต่ตกลง พี่จะช่วยนายเต็มที่เลย"
"ขอบคุณมากคับพี่ยู"
"ก่อนอื่น พี่ขอถามนายก่อนเลยว่านายมีแฟนรึยัง" ร่างสูงส่ายหัว
"แล้วที่แอบมองไว้ล่ะ" ร่างสูงปฏิเสธอีก
"แย่จริงๆ หน้าตาดีแต่ไม่ยอมใช้ให้เป็นประโยชน์เลย" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"พี่ให้เวลา 1 อาทิตย์ หาคนที่ถูกใจนายให้ได้ แล้วค่อยว่ากันใหม่" ยูสั่ง
"1 อาทิตย์ ไม่ไหวคับพี่ยู มันเร็วเกินไปหน่อยนะ"
"เชื่อพี่เถอะน่า นายต้องหาได้แน่นอน ตอนนี้พี่พานายขึ้นไปข้างบนดีกว่านะ" ยูชวน
"ข้างบนหรอฮะ มีอะไรหรอ" จินถามอย่างสงสัย
"อยากรู้ก็ตามมาสิ" ยูพูดแล้วเดินนำขึ้นไปข้างบน แล้วมีหรือที่คุณชายอาคานิชิของเราจะไม่ตามพี่ยูไป ภาพที่จินเห็นผ่านกระจกนั้น ทำให้จินถึงกับอึ้ง เพราะที่นั่นคือคาสิโนเต็มรูปแบบ ที่มีอะไรต่างๆมากมาย ทั้งวงไพ่นกกระจอก วงโป้กเกอร์ สล๊อตแมชชีน แล้วก็อะไรอีกหลาย

"ไงล่ะจิน อึ้งเลยล่ะสิ ที่เนี่ย ทำกำไรมหาศาลให้ครอบครัวของพวกเราเลยนะ เข้าไปเรียนรู้ไว้หน่อยก็ดีนะ" ยูพูดแล้วยิ้ม "อยากเข้าไปมั้ยล่ะ"
"ก็ดีคับ แต่ผมขอบอกเลยนะว่าผมก็เซียนไพ่เหมือนกัน" จินคุย ขณะที่ยูเปิดประตูและจินก้าวตามเข้าไปข้างใน ไม่มีใครซักคนที่จะหันมาสนใจพวกเขา ทุกคนสนใจแต่เกมตรงหน้าเท่านั้น
"จั่วน็อค ชนะอีกแล้ว" เสียงใสจากโต๊ะด้านในสุดดังขึ้น ร่างสูงหันไปมอง เห็นแต่เพียงด้านหลังของผู้ชนะที่กำลังหงายไพ่ทั้งหมดในมือลงบนโต๊ะก่อนจะโกยชิปเงินจากผู้เล่นคนอื่นที่เหลือ เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้จินรีบเดินเข้าไปที่โต๊ะนั้นแทบจะในทันที ทิ้งให้ยูยืนเอ๋ออยู่คนเดียว เมื่อจินเดินเข้าไปถึงด้านหลังเขาก็พูดกับเจ้าของเสียงใสอย่างหมั่นไส้ว่า
"ไง นายเก่งมากนักหรอ มาดวลกับฉันซักเกมมั้ยล่ะ" ผู้ชนะหันมาจ้องหน้าร่างสูง จินถึงกับอึ้ง ไม่น่าเชื่อเลยว่าเค้ายังอายุน้อย แถมยังน่ารักมากด้วย สวยเหมือนผู้หญิงเลย
"นายคิดจะแข่งกับฉันเหรอ ได้สิ แต่ฉันว่าอย่างนายท่าทางจะเล่นไพ่นกกระจอกไม่เก่งนักหรอกนะ เดี๋ยวจะแพ้เปล่าๆ ฉันว่าเรามาแข่งอย่างอื่นกันดีกว่ามั้ย" เจ้าของหน้าสวยพูด จินเอาแต่มองริมฝีปากบางได้รูปนั้น ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างซึ่งก็รวมถึงคำพูดของหน้าหวานด้วย
"ไง ดีรึเปล่า" หน้าสวยถามซ้ำ
"ฮะ อะไรนะ ฉันไม่ได้ฟัง" จินเริ่มได้สติกลับคืน
"ฉัน ถาม นาย ว่า เรา แข่ง อย่าง อื่น กัน ดี มั้ย" ร่างบางพูดช้าๆแบบเน้นๆในแต่ละคำ
"กะ...ก็ได้ นายจะแข่งอะไรล่ะ" จินพูดตะกุกตะกัก
"แค่นี้นายก็กลัวซะแล้วเหรอ เสียงสั่นเชียว งั้น...แข่งอะไรง่ายๆอย่าง...อืม...สล้าฟ ดีมั้ย"หน้าสวยพูด
"เอาง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ"
"อืม ไม่ดีหรือไง" ร่างบางย้อน
"ก็ได้ แต่ฉันว่าเรามาตั้งกติกาให้มันน่าเล่นหน่อยดีมั้ย"
"ยังไงล่ะ"

"จิน มาอยู่นี่เอง นี่เพื่อนเหรอ" ยูอิจิที่เพิ่งมาถึงพูด
"ก็ไม่เชิงเพื่อนหรอกฮะ เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อกี๊เอง แล้วก็กำลังจะแข่งกัน"
"หรอ อืม...แข่งไรเหรอ"
"สล้าฟฮะ" 2 เสียงประสานกัน
"อ้าวๆ ไม่ต้องแย่งกันพูดก็ได้ ตรงนี้พี่ว่าคนเยอะไปหน่อยนะ เดี๋ยวให้เค้าเปิดห้องวีไอพีให้ดีกว่า จะได้มีสมาธิเล่นไง" ยูอิจิพูดแล้วเรียกพนักงานมา "เปิดห้องวีไอพี แล้วจัดที่สำหรับเล่นสล้าฟ 3 คนนะ"
"ครับ คุณชาย" คนพวกนี้เป็นใครกันนะ ร่างบางคิด
"ห้องเรียบร้อยแล้วครับ" พนักงานคนเดิมกลับมารายงาน "เชิญทางนี้เลยครับ"พนักงานเดินนำไป ร่างสูงและร่างบางนั่งลงตรงข้ามกัน โดยมียูอิจินั่งอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสองคน
"แล้วนายชื่ออะไรล่ะ ฉันยังไม่รู้จักนายเลย" จินถาม
"คาเมนาชิ คาซึยะ นายล่ะ"
"อาคานิชิ จิน" อย่าบอกนะว่านี่คือคุณชายอาคานิชิน่ะ
"แล้วพี่ชายล่ะฮะ" ร่างบางถามต่อ
"นากามารุ ยูอิจิ"
"หา อย่าบอกนะว่า พวกนายคือ..." ร่างบางห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว
"ใช่ เราคือทายาทของตระกูลนากามารุกับตระกูลอาคานิชิ" ยูอิจิบอก
"..." ร่างบางนั่งนิ่ง ถึงว่าทำไมดูสนิทกับพนักงานนัก แล้วอย่างนี้ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย
"แต่นายไม่ต้องกลัวว่าเราจะโกงนายหรอก พวกเรามีมนุษยธรรมพอน่ะ" ยูพูดเหมือนอ่านใจคาเมะได้

"เอาล่ะคับ เดี๋ยวผมจะเริ่มแจกแล้วนะ" ร่างบางพูดเพื่อตัดความคิดทั้งหมดของตัวเอง
"ได้ เอ่อเดี๋ยว เราลืมพูดถึงกติกาพิเศษของพวกเราไปเลยนะ" ร่างสูงพูดพลางมองหน้าคาซึยะ
"กติกาอะไรล่ะ" ยูถาม
"ก็เมื่อกี๊ผมกับคาซึยะตกลงกันว่า จะมีกติกาพิเศษในการเล่นน่ะฮะ จะได้สนุกขึ้น กติกานที่ผมคิดไว้ก็คือ เล่นกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีใครได้เป็นคิง 2 ครั้ง ก็เป็นผู้ชนะ แล้วคนชนะก็มีสิทธิ์ที่จะขออะไรก็ได้จาก 2 คนที่เหลือ แล้ว 2 คนนั้นก็ต้องทำตามที่ขอโดยไม่มีข้อโต้แย้ง ดีมั้ยล่ะ" จินอธิบายรายละเอียด
"อืม น่าสนุกดีนี่ ฉันตกลง" คาเมะพูดเร็วปรื๋อ
"งั้นก็ตกลงตามนี้แหละ คาซึยะแจกเลย" ยูพูด คาเมะแจกไพ่อย่างชำนาญ
"ฉันมี 3 ดอกจิก ลงก่อนเลยนะ" ร่างบางพูดพร้อมกับลงคู่ 3 ดอกจิกและโพแดงลงไป ยูลงคู่ 3 อีกคู่หนึ่ง จินลงคู่ 5 โพดำและโพแดง คาเมะลงคู่ 7 ดอกจิกและข้าวหลามตัด เกมดำเนินไปอย่างเมามัน จนกระทั่งตอนที่จินลงคู่เอดส์ดอกจิกและโพดำนั่นเองที่ทำให้ทั้งคาเมะและยูอิจิบอกผ่าน จินเริ่มตาใหม่ด้วย 9 โพแดง และต่อด้วยคาเมะที่ลง 9 โพดำ ยูลงแจ็คข้าวหลามตัด จินลงคิงดอกจิก คาเมะลง เอดส์โพแดง ยูอิจิลง 2 โพดำ จินเหลือไพ่ในมือ 3 ใบสุดท้าย ซึ่งเขาก็ได้ใช้มันให้เป็นประโยชน์ ด้วยการลงตองแหม่ม
"คิง" จินพูดอย่างดีใจ

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพื่อให้คนที่เหลือสนใจ มันเป็นศาสตร์ในการพูดที่เขาได้เรียนรู้มาจากท่านประธานของอาคานิชิกรุ๊ป เพื่อประโยชน์ในการบริหารบริษัทในอนาคต
"จะให้ฉันทำอะไรเหรอ" ร่างบางถาม จ้องมองคนตัวโตกว่าตาแป๋ว เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า นั่นทำให้คนที่ถูกมองนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากดึงเค้าเข้าไปกอดมากแค่ไหน
"ฉันจะให้นายมาเป็นแฟนฉัน" ร่างสูงพูด
"หา" ทั้งยูอิจิและคาเมะจ้องจินตาไม่กระพริบ ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"อ้อ ยังไม่หมด นายเป็นแฟนฉันแล้วต้องทำตามที่ฉันต้องการด้วย เข้าใจมั้ย คาซึยะ เอ้ย ไม่สิ ต้องเรียกว่าคาเมะถึงจะถูก" จินพูดแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อย่างนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆเลยนี่" ร่างบางโวย หน้าสวยนั้นบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงมองแล้วก็ยิ้ม น่ารักจริงๆเลย ว่าที่ภรรยาของฉัน

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพื่อให้คนที่เหลือสนใจ มันเป็นศาสตร์ในการพูดที่เขาได้เรียนรู้มาจากท่านประธานของอาคานิชิกรุ๊ป เพื่อประโยชน์ในการบริหารบริษัทในอนาคต
"จะให้ฉันทำอะไรเหรอ" ร่างบางถาม จ้องมองคนตัวโตกว่าตาแป๋ว เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า นั่นทำให้คนที่ถูกมองนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากดึงเค้าเข้าไปกอดมากแค่ไหน
"ฉันจะให้นายมาเป็นแฟนฉัน" ร่างสูงพูด
"หา" ทั้งยูอิจิและคาเมะจ้องจินตาไม่กระพริบ ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"อ้อ ยังไม่หมด นายเป็นแฟนฉันแล้วต้องทำตามที่ฉันต้องการด้วย เข้าใจมั้ย คาซึยะ เอ้ย ไม่สิ ต้องเรียกว่าคาเมะถึงจะถูก" จินพูดแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อย่างนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆเลยนี่" ร่างบางโวย หน้าสวยนั้นบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงมองแล้วก็ยิ้ม น่ารักจริงๆเลย ว่าที่ภรรยาของฉัน

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพื่อให้คนที่เหลือสนใจ มันเป็นศาสตร์ในการพูดที่เขาได้เรียนรู้มาจากท่านประธานของอาคานิชิกรุ๊ป เพื่อประโยชน์ในการบริหารบริษัทในอนาคต
"จะให้ฉันทำอะไรเหรอ" ร่างบางถาม จ้องมองคนตัวโตกว่าตาแป๋ว เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า นั่นทำให้คนที่ถูกมองนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากดึงเค้าเข้าไปกอดมากแค่ไหน
"ฉันจะให้นายมาเป็นแฟนฉัน" ร่างสูงพูด
"หา" ทั้งยูอิจิและคาเมะจ้องจินตาไม่กระพริบ ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"อ้อ ยังไม่หมด นายเป็นแฟนฉันแล้วต้องทำตามที่ฉันต้องการด้วย เข้าใจมั้ย คาซึยะ เอ้ย ไม่สิ ต้องเรียกว่าคาเมะถึงจะถูก" จินพูดแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อย่างนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆเลยนี่" ร่างบางโวย หน้าสวยนั้นบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงมองแล้วก็ยิ้ม น่ารักจริงๆเลย ว่าที่ภรรยาของฉัน

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"เอาล่ะคับ เดี๋ยวผมจะเริ่มแจกแล้วนะ" ร่างบางพูดเพื่อตัดความคิดทั้งหมดของตัวเอง
"ได้ เอ่อเดี๋ยว เราลืมพูดถึงกติกาพิเศษของพวกเราไปเลยนะ" ร่างสูงพูดพลางมองหน้าคาซึยะ
"กติกาอะไรล่ะ" ยูถาม
"ก็เมื่อกี๊ผมกับคาซึยะตกลงกันว่า จะมีกติกาพิเศษในการเล่นน่ะฮะ จะได้สนุกขึ้น กติกานที่ผมคิดไว้ก็คือ เล่นกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีใครได้เป็นคิง 2 ครั้ง ก็เป็นผู้ชนะ แล้วคนชนะก็มีสิทธิ์ที่จะขออะไรก็ได้จาก 2 คนที่เหลือ แล้ว 2 คนนั้นก็ต้องทำตามที่ขอโดยไม่มีข้อโต้แย้ง ดีมั้ยล่ะ" จินอธิบายรายละเอียด
"อืม น่าสนุกดีนี่ ฉันตกลง" คาเมะพูดเร็วปรื๋อ
"งั้นก็ตกลงตามนี้แหละ คาซึยะแจกเลย" ยูพูด คาเมะแจกไพ่อย่างชำนาญ
"ฉันมี 3 ดอกจิก ลงก่อนเลยนะ" ร่างบางพูดพร้อมกับลงคู่ 3 ดอกจิกและโพแดงลงไป ยูลงคู่ 3 อีกคู่หนึ่ง จินลงคู่ 5 โพดำและโพแดง คาเมะลงคู่ 7 ดอกจิกและข้าวหลามตัด เกมดำเนินไปอย่างเมามัน จนกระทั่งตอนที่จินลงคู่เอดส์ดอกจิกและโพดำนั่นเองที่ทำให้ทั้งคาเมะและยูอิจิบอกผ่าน จินเริ่มตาใหม่ด้วย 9 โพแดง และต่อด้วยคาเมะที่ลง 9 โพดำ ยูลงแจ็คข้าวหลามตัด จินลงคิงดอกจิก คาเมะลง เอดส์โพแดง ยูอิจิลง 2 โพดำ จินเหลือไพ่ในมือ 3 ใบสุดท้าย ซึ่งเขาก็ได้ใช้มันให้เป็นประโยชน์ ด้วยการลงตองแหม่ม
"คิง" จินพูดอย่างดีใจ

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพื่อให้คนที่เหลือสนใจ มันเป็นศาสตร์ในการพูดที่เขาได้เรียนรู้มาจากท่านประธานของอาคานิชิกรุ๊ป เพื่อประโยชน์ในการบริหารบริษัทในอนาคต
"จะให้ฉันทำอะไรเหรอ" ร่างบางถาม จ้องมองคนตัวโตกว่าตาแป๋ว เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า นั่นทำให้คนที่ถูกมองนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากดึงเค้าเข้าไปกอดมากแค่ไหน
"ฉันจะให้นายมาเป็นแฟนฉัน" ร่างสูงพูด
"หา" ทั้งยูอิจิและคาเมะจ้องจินตาไม่กระพริบ ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"อ้อ ยังไม่หมด นายเป็นแฟนฉันแล้วต้องทำตามที่ฉันต้องการด้วย เข้าใจมั้ย คาซึยะ เอ้ย ไม่สิ ต้องเรียกว่าคาเมะถึงจะถูก" จินพูดแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อย่างนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆเลยนี่" ร่างบางโวย หน้าสวยนั้นบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงมองแล้วก็ยิ้ม น่ารักจริงๆเลย ว่าที่ภรรยาของฉัน

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพื่อให้คนที่เหลือสนใจ มันเป็นศาสตร์ในการพูดที่เขาได้เรียนรู้มาจากท่านประธานของอาคานิชิกรุ๊ป เพื่อประโยชน์ในการบริหารบริษัทในอนาคต
"จะให้ฉันทำอะไรเหรอ" ร่างบางถาม จ้องมองคนตัวโตกว่าตาแป๋ว เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า นั่นทำให้คนที่ถูกมองนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากดึงเค้าเข้าไปกอดมากแค่ไหน
"ฉันจะให้นายมาเป็นแฟนฉัน" ร่างสูงพูด
"หา" ทั้งยูอิจิและคาเมะจ้องจินตาไม่กระพริบ ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"อ้อ ยังไม่หมด นายเป็นแฟนฉันแล้วต้องทำตามที่ฉันต้องการด้วย เข้าใจมั้ย คาซึยะ เอ้ย ไม่สิ ต้องเรียกว่าคาเมะถึงจะถูก" จินพูดแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อย่างนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆเลยนี่" ร่างบางโวย หน้าสวยนั้นบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงมองแล้วก็ยิ้ม น่ารักจริงๆเลย ว่าที่ภรรยาของฉัน

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพื่อให้คนที่เหลือสนใจ มันเป็นศาสตร์ในการพูดที่เขาได้เรียนรู้มาจากท่านประธานของอาคานิชิกรุ๊ป เพื่อประโยชน์ในการบริหารบริษัทในอนาคต
"จะให้ฉันทำอะไรเหรอ" ร่างบางถาม จ้องมองคนตัวโตกว่าตาแป๋ว เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า นั่นทำให้คนที่ถูกมองนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากดึงเค้าเข้าไปกอดมากแค่ไหน
"ฉันจะให้นายมาเป็นแฟนฉัน" ร่างสูงพูด
"หา" ทั้งยูอิจิและคาเมะจ้องจินตาไม่กระพริบ ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"อ้อ ยังไม่หมด นายเป็นแฟนฉันแล้วต้องทำตามที่ฉันต้องการด้วย เข้าใจมั้ย คาซึยะ เอ้ย ไม่สิ ต้องเรียกว่าคาเมะถึงจะถูก" จินพูดแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อย่างนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆเลยนี่" ร่างบางโวย หน้าสวยนั้นบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงมองแล้วก็ยิ้ม น่ารักจริงๆเลย ว่าที่ภรรยาของฉัน

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"เอาล่ะคับ เดี๋ยวผมจะเริ่มแจกแล้วนะ" ร่างบางพูดเพื่อตัดความคิดทั้งหมดของตัวเอง
"ได้ เอ่อเดี๋ยว เราลืมพูดถึงกติกาพิเศษของพวกเราไปเลยนะ" ร่างสูงพูดพลางมองหน้าคาซึยะ
"กติกาอะไรล่ะ" ยูถาม
"ก็เมื่อกี๊ผมกับคาซึยะตกลงกันว่า จะมีกติกาพิเศษในการเล่นน่ะฮะ จะได้สนุกขึ้น กติกานที่ผมคิดไว้ก็คือ เล่นกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีใครได้เป็นคิง 2 ครั้ง ก็เป็นผู้ชนะ แล้วคนชนะก็มีสิทธิ์ที่จะขออะไรก็ได้จาก 2 คนที่เหลือ แล้ว 2 คนนั้นก็ต้องทำตามที่ขอโดยไม่มีข้อโต้แย้ง ดีมั้ยล่ะ" จินอธิบายรายละเอียด
"อืม น่าสนุกดีนี่ ฉันตกลง" คาเมะพูดเร็วปรื๋อ
"งั้นก็ตกลงตามนี้แหละ คาซึยะแจกเลย" ยูพูด คาเมะแจกไพ่อย่างชำนาญ
"ฉันมี 3 ดอกจิก ลงก่อนเลยนะ" ร่างบางพูดพร้อมกับลงคู่ 3 ดอกจิกและโพแดงลงไป ยูลงคู่ 3 อีกคู่หนึ่ง จินลงคู่ 5 โพดำและโพแดง คาเมะลงคู่ 7 ดอกจิกและข้าวหลามตัด เกมดำเนินไปอย่างเมามัน จนกระทั่งตอนที่จินลงคู่เอดส์ดอกจิกและโพดำนั่นเองที่ทำให้ทั้งคาเมะและยูอิจิบอกผ่าน จินเริ่มตาใหม่ด้วย 9 โพแดง และต่อด้วยคาเมะที่ลง 9 โพดำ ยูลงแจ็คข้าวหลามตัด จินลงคิงดอกจิก คาเมะลง เอดส์โพแดง ยูอิจิลง 2 โพดำ จินเหลือไพ่ในมือ 3 ใบสุดท้าย ซึ่งเขาก็ได้ใช้มันให้เป็นประโยชน์ ด้วยการลงตองแหม่ม
"คิง" จินพูดอย่างดีใจ

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพื่อให้คนที่เหลือสนใจ มันเป็นศาสตร์ในการพูดที่เขาได้เรียนรู้มาจากท่านประธานของอาคานิชิกรุ๊ป เพื่อประโยชน์ในการบริหารบริษัทในอนาคต
"จะให้ฉันทำอะไรเหรอ" ร่างบางถาม จ้องมองคนตัวโตกว่าตาแป๋ว เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า นั่นทำให้คนที่ถูกมองนั้นใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากดึงเค้าเข้าไปกอดมากแค่ไหน
"ฉันจะให้นายมาเป็นแฟนฉัน" ร่างสูงพูด
"หา" ทั้งยูอิจิและคาเมะจ้องจินตาไม่กระพริบ ไม่เชื่อหูตัวเองในสิ่งที่ได้ยิน
"อ้อ ยังไม่หมด นายเป็นแฟนฉันแล้วต้องทำตามที่ฉันต้องการด้วย เข้าใจมั้ย คาซึยะ เอ้ย ไม่สิ ต้องเรียกว่าคาเมะถึงจะถูก" จินพูดแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
"อย่างนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆเลยนี่" ร่างบางโวย หน้าสวยนั้นบึ้งตึงด้วยความไม่พอใจ ร่างสูงมองแล้วก็ยิ้ม น่ารักจริงๆเลย ว่าที่ภรรยาของฉัน

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"มันช่วยไม่ได้นี่ สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ นายอยากแพ้ฉันเองนะ" จินพูด นั่นทำให้ร่างบางยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก ยิ่งงอนก็ยิ่งน่ารัก
"นี่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายเลยนะอาคานิชิ ไม่ใช่ผู้หญิง" คาเมะหาเหตุผลมาอ้าง
"อย่าเรียกอาคานิชิเลย มันดูห่างเหินไปหน่อย เรียกจินสิ"
"ก็ได้ จิน แล้วนายจะบอกพ่อแม่นายยังไงให้เข้าใจล่ะ"
"เอาน่า มันต้องมีวิธีสิ แต่ฉันต้องคิดก่อน" จินพูด
ส่วนยูอิจิได้แต่นั่งนิ่ง ตัวมันชาไปหมด อะไรกัน น้องชายสุดที่รักคนนี้มีรสนิยมอย่างนี้เหรอ ชอบผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้าพวกผู้ใหญ่รู้เข้าจะเป็นยังไง บ้าน(คฤหาสน์)ต้องแตกแน่นอน แต่พอมองไปเห็นร่างบางแล้วพิจารณาดู ก็พอจะเข้าใจ คาซึยะเหมือนผู้หญิงซะขนาดนั้น หน้าก็หวาน เอวบางร่างน้อย แล้วกิริยาท่าทางอีกล่ะ ขี้งอนชะมัดเลย แล้วยูก็ปิ๊งไอเดียบรรเจิดขึ้นมา
"เฮ้ๆ นายก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงสิ คาซึยะ แล้วก็ดัดเสียงนิดหน่อย ก็แค่นั้นเอง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพานายไปซื้อเสื้อผ้านะ อ้อ ขอเบอร์นายด้วย" จินพูดก่อนยื่นมือถือของตนให้ร่างบาง ซักพักร่างบางก็ยื่นมือถือที่กดเบอร์แล้วส่งคืนเจ้าของ จินรับไปดูอยู่ครู่หนึ่งก็กดปุ่มบางปุ่ม แล้วเค้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์อย่างไม่พอใจ
"คาเมะ นี่มันไม่ใช่เบอร์นายนี่"
"รู้ได้ไง"
"ไม่งั้นโทรศัพท์นายมันต้องดังแล้วสิ" ร่างสูงพูดก่อนยื่นมือออกไปข้างหน้า "เอามือถือนายมา" คาเมะจำใจต้องยื่นมือถือให้จินแต่โดยดี เมื่อจินเซฟเบอร์แล้วก็ส่งคืน
"ห้ามลบทิ้งนะเข้าใจมั้ย ฉันไปล่ะ พี่ยู ผมกลับก่อนนะ" จินหันหลังกลับลงบันไดไป
"คาซึยะ นายไม่ต้องกังวลหรอกนะ ตัวจริงของจินน่ะมันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิดหรอก แล้วซักวันนายจะรู้เอง" ยูพูดเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของคาเมะที่มองตามหลังจินไป
"ขอบคุณครับพี่นา..."
"ไม่ต้องเรียกนากามารุหรอก เรียกพี่ยูเหมือนจินเค้าน่ะแหละดีแล้ว" ยูขัดจังหวะ
"ครับ พี่ยู"
"ให้พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองดีกว่า" คาเมะพูดแล้วยิ้มอย่างโล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนใจดีกับเค้าแหละ
"งั้นก็กลับดีๆละกัน" คาเมะพยักหน้ารับ แล้วยูอิจิก็เดินจากไป

"อืม ก็นายมันดวงดีนี่" ยูอิจิหยอก ยูและคาเมะเล่นต่อไป ผลคือยูอิจิได้เป็นสล้าฟ
การเล่นดำเนินต่อไปโดยตาที่ 2 ยูอิจิได้เป็นคิง ซึ่งก็ทำให้จินต้องโดนปรับไปเป็นสล้าฟ ตาที่ 3 คาเมะซึ่งกังวลเต็มที่ว่าตนคงไม่มีโอกาสได้เป็นผู้ชนะแล้วนั้น ก็พลิกมาชนะยูอิจิได้อย่างฉิวเฉียด ยูอิจิถูกปรับไปเป็นสล้าฟ
"ตานี้เป็นตาตัดสินแล้วสินะว่าใครจะได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้" ยูอิจิพูดขณะแจกไพ่ ต่างคนต่างคิดว่าจะขออะไรจากเพื่อนร่วมวง (ไพ่) ดี
เมื่อยูแจกไพ่เสร็จเรียบร้อย การเล่นนัดสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ทุกคนลงไพ่อย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายแล้วผู้ชนะก็คือคุณชายอาคานิชินั่นเอง
"นิดเดียวพี่ก็จะชนะจินแล้ว" ยูบ่นอย่างหัวเสีย
"แล้วนายอยากขออะไรจากพวกเราล่ะ" คาเมะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ตอนต้นเกมขึ้นมาได้
"อืม นั่นสิ นายจะขออะไรล่ะ" ยูพูดบ้าง
"สำหรับพี่ยูผมไม่ขออะไรเกินความสามารถของพี่มากนักหรอกฮะ แค่ให้พี่ช่วยทำการบ้านของผมทุกวัน ทุกวิชาจนกว่าผมจะเรียนจบ แล้วช่วยติวสอบให้ผมแบบละเอียดด้วย" จินพูดเสียงเรียบ
"อืม โอเค" ยูพยักหน้า
"ส่วนคาซึยะ..." จินพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยอะไรบางอย่าง เขาทิ้งท้ายไว้เพ