คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ได้รู้จัก
“นี่ลูกชายลุงลูก พี่เก็ท เก็ทนี่ น้องนัท”
“สวัสดีค่ะ พี่เก็ท” ฉันยกมือไหว้พี่เขา พร้อมกับยิ้มให้ พี่เขา....หล่อ .. หล่อมาก ผิวขาว คิ้วดกดำ ตาสีดำ ปากสีชมพูตามธรรมชาติ โครงหน้ารูปตัววี หล่ออ่า หล่อออออ แม่ ผู้ชายคนนี้หล่อโฮกมว๊ากกกก แต่งแม่แต่ง แต่งๆๆ
“สวัสดีครับ น้องนัท ไม่ต้องยกมือไหว้พี่ก็ได้นะ” พี่เขายกมือรับไหว้ พร้อมกับยิ้มเห็นฟัน งึ่ยยย แม่ พี่เขาหล่อง่อวววว แอบเห็นเขี้ยวด้วย หึ่ยยย หล่อน่าฟัดมวั๊กกกก พี่เขาดูมีสเน่ห์มากอ่า ไม่แปลกใจเลย ทำไมถึงมีสาวเยอะ - -*
“เอาละ คงรู้แล้วนะ ว่าวันนี้มาทำอะไรที่นี่ ทั้งเก็ทและหนูนัทก็ยังไม่รู้จักกัน แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยๆทำความรู้จักกันไปเรื่อยๆก็ได้ เรายังมีเวลาอีกมาก เอาละ เลิกมองหน้ากันแล้วเริ่มทานอาหารกันเถอะ เก็ทดูแลน้องด้วยนะ” ลุงกิตเป็นคนตัดสายริบบิ้น ฉับๆ หลังจากที่ฉันกับพี่เก็ทนั่งมองหน้ากัน ต่างฝ่ายต่างยิ้มไม่พูดอะไร บ้า มองทำไม เขิลลลล >///< ยังจะมายิ้มให้อีก ง่อววววว รู้มั้ยเนี่ย พี่น่ารักมากเลย แง่งงงง เป็นเกย์ป่ะว่ะ *_* ไม่หรอกเนอะ สาวเยอะซะขนาด
“ครับพ่อ อะ!! นี่ น้องนัท พี่ไม่รู้ว่าน้องนัทชอบอะไร แต่พี่ชอบกินอันนี้มากเลยนะ กุยช่ายขาว เคยกินป่าว ลองชิมดู ร้านนี้อร่อยย” พี่เก็ทตักอาหารมาใส่จานฉัน พร้อมทั้งบอกว่า ตัวเองชอบ มันอร่อย แล้วยังมีการยกนิ้วโป้งเป็นการการันตีอีก ง่อวววววว นั้ลล้าคคคคคคคคคคค แง่มมมม *///*
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ นัทเองก็ชอบค่ะ” ^///^ ยิ้มค่ะยิ้ม จำได้ว่า 10 นาทีก่อนยังดราม่าอยู่เลย = =
“เป็นไงอร่อยมั้ย? หือ” โอ้โห หน้าตาคุณพี่แก โคตรจะลุ้นเลยค่ะ ยื่นหน้ามาถาม แถมยังทำตาโตอีก แง่มม น่อวร็ออคคคค อีกแว่ววววววว
“คิคิ พี่ไม่ต้องลุ้นเหมือนตัวเองทำเองก็ได้นะคะ งั้มม อืม... อร่อยจริงๆค่ะ” ฉันหัวเราะและยิ้มให้ ใสๆไว้นะ นัท ใสไว้ๆ *0* แต่จะว่าไปอาหารจานนี้อร่อยจริงๆนะ มันกลมกล่อมมากเลย
“แหม๊!! หนูนัท จะไม่ให้เจ้าเก็ทมันลุ้นได้ไงล่ะ นี่ลงทุนไปทำเองอย่างที่หนูนัทว่าเลยนะ พอได้ยินว่าจะมีการดูตัวกับสาวนี่ รีบเข้าครัวเองเลย”
แค๊กๆๆๆ
ฉันถึงกับสำลักข้าวที่กำลังจะกลืนลงไปทันที คุณเคยเป็นไหม แบบ กำลังจะกลืนข้าวลงคอ แล้วมีอะไรให้ตกใจแล้วอยากจะพูดแต่ลืมว่ากำลังมีข้าวอยู่ตรงคอเลยทำให้สำลักจนขึ้นจมูกน่ะ ฉันนี่แหละที่เป็นตอนนี้ กระดกน้ำอย่างหนักเลยครับบบ โอ้ย !! จะเขิลก็เขิล จะตกใจก็ตกใจ จะแปลกใจก็แปลกใจ จะ.. จะ..... จะอะไรก็ไม่อะไร โว๊ะ เขิลครับ ตกใจครับ แปลกใจครับ เออ นั่นแหละ ทุกอารมณ์อยู่ตรงนี้ล่ะ รวมอยู่ที่จุดเดียวนี่แหละ ที่คอเนี่ยยยย แค้กๆๆ
“เห้ย !! ใจเย็นๆครับน้องนัท ดื่มน้ำเยอะๆนะ ถึงกับสำลักเลยหรอเนี่ย ใจเย็นๆนะ ใจเย็น หายใจเข้าช้าๆ ลึกๆนะ” พี่เก็ทหยิบทิชชู่มาเช็ดให้ฉันแหละ เอ๊ะ! ทำไมหน้าฉันมันร้อนๆนะ หูด้วย แหงะ เขิลสิเนี่ย เอ๊ะ! หรือสำลักจนหน้าแดง ก็เลยลามไปถึงหู เออนั่นแหละ ข้อนี้ใช่เลย สำลักจนเขิล เอ๊ะ !! อะไรว่ะ สำลักจนหน้าแดงดิ เอ้อ นั่นแหละๆ
“ดูดิ๊ เขิลจนหน้าแดงหมดละ หึหึ”
“แม่อ่า ไม่ได้เขิลนะ นัทแค่สำลักจนหน้าแดงน่ะเข้าใจมั้ย สำลักจนเขิล ไม่ได้เขิลเลยย” แม่นี่จริงๆเลย - -* เอ๊ะ ทำไมทุกคนมองหน้าฉันแปลกๆละเนี้ยยย โฮกกกก ไม่นะ มะกี้ฉันว่าอะไรนะ o0o
“จ้าๆ ไม่ได้เขิลๆ แค่สำลักจนเขิล ก็แค่สำลักจนเขิลล หึหึ” น่านงอยยยยยยย มาโน่นนนนแล้ววว คำพูดฉันใช่ไหม มะกี้ฉันพูดแบบนั้นหรอ ม่ายยย ฉันบอกว่า สำลักจนเขิลอ่า (สำลักจนหน้าแดง) ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจนัทเลยนะ T^T
“อะไรของแม่เนี่ย นัทไม่ได้พูดแบบนั้น นัทบอกว่า นัทแค่สำลักจนเขิลน่ะ(หมายถึง สำลักจนหน้าแดง) ไม่ใช่สำลักจนเขิลนะ แม่นี่ไม่เข้าใจที่นัทพูดเลย งื้ออ” งอล แม่ นั่งเบ้ปากหยิบทิชชู่เช็ดปากแล้วก็ดื่มน้ำ งื้อ แม่นะแม่ ละ ละ แล้ว... แล้วทำไมทุกคนถึงมองหน้าฉันแบบนั้น ไหนจะยิ้มแปลกๆอีก มันตลกตรงไหน ก็แค่สำลักจนเขิล คนเรานี่ ยังไง -0-*
“โอเคๆ ไม่ต้องเถียงกันแล้วครับ ตกลงน้องนัทแค่สำลักจนเขิลใช่ไหมครับ ไม่ได้เขิลจนสำลักใช่ไหม” เย้ พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแว้ววว พี่เก็ทนี่น่าร๊อกกชีๆเยอออ
“ใช่ค่ะ นัทสำลักจนเขิล ไม่ได้เขิลจนสะ.. สาม.. ลั..ก” ง้อวววววว นี่มันม้าขาวตรงไหนฟ่ะ นี่มันม้าดำ ม้ามืด ม้าขาหัก ม้าขาพิการชัดๆ ไอพี่เก็ทบ้า บ้าจริงๆเลย เขิลมาก อายมาก หน้าคงจะแดงมากกกก T///T
“ฮ่าๆๆๆ” โฮก หัวเราะคนเดียวผมก็เขิลอยู่แล้วนะครับ นี่เล่นหัวเราะกันทั้งโต๊ะเลยเร๊อะ บ้า มาก เลย ง่อววว แงงงงงงงง TTTTT^TTTTT
“ฮ่าๆ ไม่เอาละ ไม่แกล้งน้องแล้วครับ พ่อกับคุณน้า ทานกันต่อเถอะครับ แล้วตกลง อาหารอร่อยถูกปากนะครับ?” พี่เก็ทเป็นคนปิดกล่องและผูกริบบิ้นเรียบร้อย สำหรับเรื่องที่น่าอายนี้ แล้วหันมาถามฉันเรื่องอาหาร พร้อมรอยยิ้มละมุน -///-
“ค่ะ อร่อยค่ะ พี่ทำเองจริงๆหรอคะ?”
“ครับ พี่ทำเอง น้องนัทบอกว่าอร่อย แค่นี้พี่ก็สบายใจแล้วครับ ^^”
แค่นี้ก็สบายใจแล้วงั้นหรอ? 0.0
“แล้วพี่เข้าไปทำในครัวของร้านนี้หรอคะ หรือว่า ทำมาจากบ้าน? O_O?”
“เข้าไปทำในครัวครับ พอดีร้านนี้พี่มาบ่อย ก็เลยสนิทกับคนที่นี่ เลยขอเข้าไปทำได้น่ะ ทานเถอะ เดี๋ยวอาหารเย็นแล้วจะไม่อร่อยนะ :)” จบการสนทนาอีกครั้ง ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตากิน พี่เก็ทดูแลฉันตลอดเลย อาหารติดปากก็เช็ดให้ >///< ดูแลดีจริงๆ พี่สามี งุงิ
เมื่อทานอาหารกันเสร็จแล้ว คุณลุงกิตก็ให้พี่เก็ทพาฉันไปนั่งรถเล่น แบบเอ่อ.. แบบ ให้ทำความรู้จักกัน 2 ต่อ 2 ...... ในรถ
“เก็ท พาน้องไปนั่งรถเล่นสิ ไปทำความรู้จักกันให้มากขึ้น พ่อกับน้ามุกไม่อยากรบกวนหรือขัดจังหวะพวกเราน่ะ ไปสิ ไปอยู่กัน2 คน น่าจะดีกว่านะ ปะๆ ไป พาน้องไปได้แล้ว” ลุงกิตนี่ก็ไล่พี่เก็ทจัง ไม่ได้ถามความเห็นของอิฉันเลยว่า สภาพจิตใจพร้อมจะไปกับพี่แก 2 คน รึป่าว -_-!!
“เอ่อ...”
“น้องนัทครับ ไปกันเถอะครับ ปล่อยให้ผู้ใหญ่เขาคุยกันเถอะ เดี๋ยวเราไปนั่งรถเล่นกัน” ยังไม่ทันจะได้ประทักประท้วงอะไร พี่เก็ทก็รีบเร่งกันซะแล้ว
“ไปเถอะ ยัยนัท”
“ง่อว ก็ได้ งั้นไปก่อนนะคะ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ค่ะ สวัสดีค่ะ” ฉันเอ่ยขอบคุณพร้อมกล่าวลาเรียบร้อย ก็ถูกพี่เก็ทแกลากออกมา ลากจ่ะลาก ลากเลยยยยยย ลากกกกกก
“เอ่อ พี่เก็ทคะ ปล่อยนัทได้แล้วค่ะ ไม่ต้องลากแล้วก็ได้” ฉันเอ่ยเมื่อมาถึงลานจอดรถ และยืนอยู่หน้ารถออดี้สีดำ สวยชะมัดเลย นี่มันรถในฝันของฉันเลยนะ *0*
“อ่า ขอโทษครับ พอดีพี่ไม่อยากอยู่ในร้านอาหารนาน พี่อยากไปนั่งรถเล่นและ นัทอยากไปไหนเป็นพิเศษรึป่าว หืม?” พี่เก็ทกล่าวขอโทษแล้วยังทำหน้าตาเหลอหลาอีก แง่ะ น่าร็อกกก >_<
“แล้วแต่พี่เลยค่ะ”
“ไม่อยากไปไหนเป็นพิเศษหรอ อืมมม... ไปไหนกันดี อ่า งั้นขึ้นรถก่อนเถอะ ปะ” พี่แกพูดอยู่คนเดียว คนเดียวจริงๆนะ คือ พี่แกไม่ได้มองหน้าฉันแถมยังพูดเสียงเบาๆอีกต่างหาก แต่ฉันก็ได้ยินอ่านะ แล้วพี่แกก็มาจูงมือฉันไปที่รถออดี้สีดำคันนั้นน เปิดประตูให้ฉันด้วยยย เขิลล *//*
“ขอบคุณค่ะ”
“ด้วยความยินดีครับ เจ้าหญิง ^^” เย้ยยย บ้า มาเจ้ายงเจ้าหญิงอารายเล่า >///< วันนี้เขิลกี่รอบแล้วเนี่ย ขยันคารมดีจริงๆ
แล้วเราก็นั่งอยู่ในรถ ฉันสำรวจไปรอบๆภายในรถ เป็นระเบียบมาก เป็นระเบียบมากจริงๆ หอมด้วย หอมน้ำหอมแบบผู้ชายโฮโซ แต่ที่น่าแปลกคือ พี่เขามีลูกอมทุกที่เลย ทำไมละ??
“...........”
“...........” เงียบครับ หลังจากที่พี่เก็ทขับรถออกมา 5 นาทีได้แล้วมั้ง ไม่มีใครเอ่ยปากพูดอะไรเลย เงียบ ........... เงียบมาก เงียบจนได้ยินเสียงเครื่องยนต์ จนฉันอนุมานไปเองว่า เครื่องยนต์รถพี่นี่พูดมากเนอะ =…=
“ จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ” สะเดิดครับ เอ้ย สะดุ้งค่ะ สะดุ้ง คนกำลังนั่งฟังเสียงเครื่องยนต์มันคุยกันแล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่างเพลินๆ อยู่ๆพี่เก็ทแกก็พูดออกมาซะงั้น งานนี้มีตกใจสิครับ แหม่
“จะให้นัทพูดอะไรละคะ?” 0.0?
“อะไรก็ได้นะ มีอะไรจะถามก็ถามได้นะ พี่ไม่รำคาญ พี่เห็นนัทเอาแต่นั่งมองหน้าต่างรถ กลัวจะอึดอัด” พี่เก็ทแอบมองเราหรอเนี่ยย OoO
“นัทไม่ได้มองหน้าต่างรถค่ะ นัทมองความเป็นไปภายนอกหน้าต่างรถ” กวนตีนป่ะเนี่ย -0-
“ฮ่าๆ งั้นหรอ แล้วไม่มีอะไรจะคุยกับพี่หรอ ข้างนอกหน้าต่างรถน่าสนใจกว่าข้างหน้าพวงมาลัยรถใช่ไหมครับ หืม?” แหม เจอมุกนี้ถึงกับเขิลค่ะเขิล
“คิคิ ข้างหน้าพวงมาลัยรถกับข้างนอกหน้าต่างรถ ก็เหมือนกันแหละค่ะ นอกเสียจากว่า จะเป็นข้างหลังพวงมาลัยรถ >///< ” เย้ยย นี่ฉันเล่นไรว่ะเนี่ยย ฮ่าๆๆๆ หน้าพี่เก็ทแบบ ฮ่าๆๆๆ ขำจัง คุณเข้าใจฟีลลิ่งของคนที่จะหยอดมุกใส่สาวแต่เล่นมุกผิดป่ะ หน้านั้นเลยยย หน้างง แล้วแบบ อายง่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
“แสบจริงๆนะเราเนี่ยย” พี่เก็ทยื่นมือมาโยกหัวฉันเล่นแหละ เง้อออ เขิลล แถมยังมีการยิ้มละมุนแถมฟรีอีก งึ่ยยย เกิ๊ลล ลล *//*
“ตกลงนัทถามอะไรพี่ก็ได้หรอคะ?”
“ครับ อะไรก็ได้ครับ”
“พี่จะตอบใช่ไหมคะ? O..O?”
“ถ้าตอบได้นะ ^^!!”
“งั้นไม่ถามและ เดี๋ยวไม่ได้คำตอบ”
“อ้าว 0.0 !! อ่าๆ งั้นตอบก็ได้ครับ อยากถามอะไรล่ะ”
“อืมม... นัทอยากถามพี่อย่างนึงค่ะ”
“หลายๆอย่างก็ได้ครับ ^^” มาอีกแล้ว รอยยิ้มบาดใจนั่น
“^//^ อ่า ค่ะ หลายอย่างก็หลายอย่าง”
“วันนี้พี่จะได้ตอบไหมครับ น้องนัท ^^ ”
“เอ้า ไม่ปล่อยให้นัทถาม พี่จะได้ตอบหรอคะ? - -”
“เรานี่กวนจริงๆเลยน้า ชอบย้อนอยู่เรื่อยเลย ถามมาเลยครับๆ ไม่ขัดและ”
“คือ อาจจะละลาบละล้วงไปบ้าง แต่นัทอยากรู้ว่า พี่มีคนในใจรึยังคะ?” OoO คำถามนี้ คนกล้าเท่านั้นนะ ที่กล้าถาม ไม่กล้าพอ ไม่หน้าด้านพอ ไม่ถามค่ะ ไม่ถาม
“นัทอยากรู้ไปทำไมหรอ 0.0?”
“นัทไม่อยากมีปัญหาค่ะ”
“ยังครับ พี่ยังไม่มีใครในใจ
“ทำไมละคะ?”
“พี่ยังไม่อยากมีใครน่ะ”
“อ้าว!! แล้วที่พี่ ต้อง มีนัทละคะ?” ฉันเน้นคำว่า ต้อง อย่างชัดเจน พี่เก็ทหันหน้ามามองฉันแล้วก็หันกลับไปมองถนนต่อ
“พี่ก็ไม่ได้อะไรนะ”
“หือ???”
“หือ?” หันกลับมามองทำไม?
“หือ?” - -
“หือ?”
“หือ???? อะไรของพี่เนี่ย?” สุดจะทนแล้วนะ
“หือ?? ก็อะไรของนัทล่ะ”
“หือ อะไรของพี่ อะไรของนัท อะไร ยังไง งง =[]=”
“ก็นัท หือ ก่อนนิ๊”
“พี่เองก็ หือ เหมือนกันแหละ”
“ก็แล้วนัท หือ ทำไมละ นัทหือพี่ก็หือตามดิ นัทหือก่อนนะ”
“นัทหือก่อนแล้วทำไมพี่ต้องหือตามละ”
“ฮ่าๆ นี่เราทะเลาะกันหรอเนี่ย” แล้วพี่แกก็หัวเราะออกมา
“หือ?? ทะเลาะอะไร ป่าว ไม่ได้ทะเลาะ”
“ไม่ทะเลาะแล้วเขาเรียกอะไรครับ? หืมมมม” ยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก ใช่ซี้ ไฟแดงอยู่นิ๊ เดี๋ยวต่อยตาแตกเลย -0-
“เขาเรียกว่าทำความเข้าใจครับ พี่เก็ท เอาหน้าออกไปนะ ไฟเขียวละนั่นง่ะ” ฉันดันหน้าพี่แกออกไปเบาๆ เบาจริงๆนะ ไม่กล้าแตะ มือสั่ลลลล =[]=
“ค่ะๆ ทำความเข้าใจค่ะ น้องนัท” แหนะ มีดัดสงดัดเสียง มาทำเสียงวงเสียงหวานใส่ ต่อยซะบ้ออ น้อออ เป็นตาซังเอาห้ายยยย
“แล้วตกลง นัทหือทำไมครับ?”
“ตอนนั้นเราพูดถึงอะไรหรอคะ นัทลืมม O..O?”
“ห้ะ!! O0O นัท ฮ่าๆๆ เหลือเชื่อเลย เรานี่นะ เราพูดถึง พี่มีใครในใจรึยัง พี่ก็ตอบยัง แล้วนัทก็ถามอีกว่ะ.....”
“อ้ออออ จำได้และ” ยังไม่ทันที่พี่เก็ทจะพูดจบฉันก็อ่ออซะแล้ว ดูหน้าพี่แกดิ à OO? ตาโตเท่าไข่ห่านเลออออ คิคิ
“ที่นัทหืออ่านะ ก็เพราะพี่ตอบว่า ก็ไม่อะไรที่ต้องมีนัทไง ก็ไหนพี่บอกว่า ยังไม่อยากมีใคร แล้วที่มีนัทนี่ล่ะ จะไม่รู้สึกอะไรได้ยังไง? ”
“อ้ออ พี่หมายถึงว่า พี่ไม่ได้รู้สึกรำคาญ รู้สึกผูกมัด ไม่ได้รู้สึกเป็นเจ้าของ อะไรเทือกนั้นน่ะ”
ไม่ได้รู้สึกเป็นเจ้าของหรอ ทำไมใจมันหวิวๆนะ พอได้ยินคำนี้
“อ่อ”
“…….” มองหน้าฉันแล้วไม่พูดอะไรนี่หมายความว่าไง? แล้วก็หันกลับไปมองถนนดังเดิม
“…….” เงียบอีกแล้วครับ ฉันไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี มันรู้สึกแปลกๆกับคำพูดนั้น ไม่รู้สิ มันหวิวๆ โหวงๆ เจ็บหรอ ก็ไม่นะ เสียใจหรอ ก็... ไม่รู้สิ
“21 ปีค่ะ”
“เราเรียนคณะอะไรหรอ อยู่ปี 3 แล้วหรอ?”
“คณะโลจิสติกส์ค่ะ ตอนนี้ปี 4 ค่ะ”
“อ้ออ ดีจังนะ เรียนโลจิสติกส์ :) งี้ก็ใกล้จบแล้วสิ” พี่เก็ทหันมายิ้มให้ฉันด้วยสายตาที่ อืมม เจ้าเล่ห์อ่า
“ค่ะ ใกล้จบแล้ว” ยิ้มมาก็ยิ้มกลับสิคะ -0-
“แล้ว............. อืม แล้วนัทละมีใครในใจแล้วรึยัง?” แล้วพี่เก็ทก็เอ่ยคำถามนี้ขึ้นมา
“หืม?? ยังค่ะ” ตอบไปแบบงง ไม่คิดว่าจะมาย้อนคำถามกันแบบนี้
“ทำไมล่ะครับ” รู้สึกคุ้นๆมั้ย มันเหมือนคำพูดฉันเลยนะ - -
“นัทยังไม่อยากมีใครอ่าคะ” คุ้นๆอีกแมะ คำตอบเหมือนที่พี่เก็ทตอบฉันเลยเน๊าะ ฉันไม่รู้ว่า ฉันใช้น้ำเสียงแบบไหน พี่เก็ทฟังแล้วจะรู้สึกว่าฉันย้อนรึป่าว แต่นี่คือความคิดของฉันจริงๆนะ
“ทำไมล่ะ?”
“ไม่รู้สิคะ แค่ไม่อยากยุ่งหรือสุงสิงกับใคร รู้สึกไม่สนใจใคร”
“งั้นหรอ แล้ว.....”
“หือ?”
“^^ แล้วพี่ล่ะ นัทรู้สึกยังไง?”
=[]= เหวอยิ่งกว่าเหวออีก เมื่อพี่เก็ทจอดรถที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง มีคนพลุกพล่านแต่ไม่มาก เพราะนี่แค่พึ่งจะบ่ายโมงกว่าๆ แล้วหันหน้ามาถามฉันด้วยคำถามนั้น คำถามที่ฉันไม่คาดฝันมาก่อน คำถามที่ฉันไม่เคยคิดคำตอบไว้ คำถามที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากพี่เก็ท
“ว่าไง? นัทรู้สึกยังไงกับพี่หรอ?”
“=[]= เอ่อ... นัทไม่รู้อ่าค่ะ นัทพึ่งเจอพี่ นัทไม่รู้หรอก” สับสนจังแหะ เล่นถามปุ๊บปั๊บแบบนี้
“งั้นก็บอกความรู้สึกที่นัทรู้สึกตอนนี้มาสิ”
“ก็... เฉยๆอ่าค่ะ ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร” ฉันตอบไปตามความจริง ฉันยังไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรจริงๆ ก็แค่รู้สึกว่าพี่เขาน่ารักดี แต่ไม่ได้พิเศษอะไร พี่เก็ทมองหน้าฉันนิ่งๆแล้วก็เงียบไป
“ถามทำไมหรอคะ?”
***Get Part
“แล้วนัทล่ะ มีใครในใจรึยัง?” ผมถามเธอขึ้นมาขณะที่เรานั่งเงียบกัน
“หืม?? ยังค่ะ”
“ทำไมล่ะครับ” ผมย้อนคำพูดที่เธอใช้กับผม
“นัทยังไม่อยากมีใครอ่าคะ” เธอตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ผมรู้สึกว่า เหมือนเธอจะเหงา แต่คำตอบของเธอไม่น่าจะใช่ความเหงา ผมไม่เข้าใจ เธอตอบแบบนั้นออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหงาเนี่ยนะ
“ทำไมล่ะ?”
“ไม่รู้สิคะ แค่ไม่อยากยุ่งหรือสุงสิงกับใคร รู้สึกไม่สนใจใคร” แล้วน้ำเสียงที่เธอเปล่งออกมานั่นละ ไม่อยากสุงสิงกับใครจริงๆหรอ
“งั้นหรอ แล้ว.....”
“หือ?” เธอทำหน้างงปนลุ้น ผมอยากจะลองแกล้งเธอสักหน่อย
“^^ แล้วพี่ล่ะ นัทรู้สึกยังไง?” ผมถามเธอหลังจากที่ผมจอดรถที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
“ว่าไง? นัทรู้สึกยังไงกับพี่หรอ?” เธอฟังแล้วก็ทำหน้าเหวอใส่ผมเลย ฮ่าๆ ผมว่านัทก็น่ารักดีนะ ใสๆ แถมกวนๆ อยู่ด้วยแล้วได้หัวเราะได้ยิ้ม ได้อึ้งตลอดเลย ผมคิดว่าเธอจะเรียบร้อยๆซะอีก สงสัยต้องศึกษาเธออีกเยอะเลยสิเนี่ย
“=[]= เอ่อ.. นัทไม่รู้อ่าค่ะ นัทพึ่งเจอพี่ นัทไม่รู้หรอก” เธอตอบออกมาเหมือนกำลังสับสน ผมคงจะจู่โจมแรงไปหน่อย ฮ่าๆ
“งั้นก็บอกความรู้สึกที่นัทรู้สึกตอนนี้มาสิ” ผมแนะนำเธอ แล้วเธอก็เงียบไปสักพัก ผมนี่ลุ้นมากเลย ไม่อยากบอก
“ก็... เฉยๆอ่าค่ะ ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร” เธอตอบออกมาด้วยหน้าตาใสซื่อ ผมเชื่อเธอนะ แต่คำพูดของเธอ ผมฟังแล้วช็อคไปนิดหน่อย ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธผมแบบนี้ ผมก็เลยทำได้แค่เงียบ
“ถามทำไมหรอคะ?”
“ป่าวหรอก พี่ก็แค่ถามไปงั้นๆแหละ ปะ ลงมาเถอะ เดินเล่นกัน” ผมตอบปัดเธอไป และชวนเธอไปเดินเล่นกัน ขืนอยู่ในรถกันอีกคงได้อึดอัดกันทั้ง 2 ฝ่ายแน่
“ทำไมพี่พานัทมาที่นี่ละคะ?” เธอถามผมขณะที่ผมยืนอยู่ฝั่งคนขับ แล้วเธอก็เดินอ้อมมาหา
“กินอาหารกันมาละ ก็เดินย่อยหน่อยแล้วกัน เนอะ ^^”
ผมพาเธอเดินไปเรื่อยๆ ไม่ได้พูดอะไรกัน เธอเองก็เอาแต่มองผืนน้ำ เหมือนกำลังคิดอะไรเล่นๆอยู่ แล้วเธอก็พูดสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมชะงักและช็อคมากๆ
“ถ้าพี่จะคุยกับใคร ไปไหนกับใครตอนไหน รักใคร สนใจใคร หรือมีอะไรกับใคร ตอนที่เรายังคบกันอยู่ก็ได้นะคะ นัทไม่ว่า แต่ถ้าเราแต่งงานกันแล้ว พี่ช่วยให้เกียรตินัทด้วยนะคะ” คำพูดของเธอ ไม่ได้ปิดกั้นผม ไม่ได้ผูกมัดผม เธอพูดเหมือนเธอไม่ได้เป็นอะไรกับผม ทำเหมือนเธอไม่ได้แคร์หรือรู้สึกอะไรที่ผมจะคุยกับใคร ไปไหนกับใคร แถมที่ทำให้ผมแปลกใจที่สุด คือการที่เธอให้ผมไปมีอะไรกับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่เธอ มันทำให้ผมรู้สึกว่า ผมเองต่างหากที่เป็นฝ่ายผูกมัดเธอ ทั้งๆที่ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย
“ทำไมนัทถึงพูดแบบนั้นละ”
“ตอบนัทมาสิคะ ตอบมาว่า ถ้าเราแต่งงานกันแล้ว พี่ต้องให้เกียรตินัท แล้วคนพวกนั้นต้องไม่มารังควาน ไม่มาก่อกวน ไม่มาทำให้นัทเสียหาย สัญญาสิคะ พี่เก็ท” ผมทำอะไรไม่ถูกเลยกับสิ่งที่ผมได้ยิน ได้ฟัง สายตาเธอ มีแต่ความว่างเปล่า มันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรอยู่ในนั้นเลย แต่ผมแววตาที่สั่นไหวอยู่ในนั้น แต่มันไร้ความรู้สึก
“ครับ พี่สัญญา แต่พี่ไม่รับประกันนะ”
“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวนัทจัดการเอง”
“ทำไมนัทถึงให้พี่ไปทำอะไรกับใครก็ได้ ตอนที่เราคบกันล่ะ ทำไมนัทถึงยอมให้พี่ไปมีอะไรกับใครก็ได้ ทั้งที่เรายังคบกันอยู่”
รถของพระเอกเราค่ะ ><
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยจริงๆ
ช่วยเม้นให้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น