ตอนที่ 8 : Yeah! I'm A Man : 8
Yeah! I’m A Man
8
“เหยิน! วันนี้ไปเชียร์กูแข่งบาสด้วยนะ”
ไอ้ยงกุกสะกิดผมที่นั่งเล่นเกมส์ Subway Surf อย่างเมามันส์อยู่ละสายตาไปมองมันที่ตอนนี้อยู่ในชุดนักกีฬาบาสเก็ตบอลเรียบร้อยไปแล้ว
“ทำไมกูต้องไปวะ”
ผมหันกลับไปสนใจหน้าจอโทรศัพท์ของผมต่อ ถ้ามึงรบกวนกูไปมากกว่านี้แล้วทำให้เกมส์กูโอเวอร์นะ มึงเตรียมตัวตายได้เลย!
“เพราะมึงเป็นดาวคณะเราไง”
ดาวคณะพ่องงงงงงง!! ดาวคณะมันมีไว้ให้สำหรับผู้หญิงไม่ใช่เรอะ! อย่างกูต้องเป็นเดือนคณะเว้ยยย
“กูไปเป็นตอนไหนครับไอ้เหงือก! ถ้าจะให้กูเป็นกูต้องเป็นเดือนคณะเว้ย! เพราะกูแมน!”
“คนทั้งมหาลัยโหวตมึง(อีกละ) และก็ต้องขอโทษด้วยนะคิมฮิมชาน มึงคงจะเป็นเดือนคณะไม่ได้หรอก...”
คำพูดของไอ้เหงือกทำให้ผมหันไปสนใจมันอีกรอบ...ทำไมผมจะเป็นไม่ได้วะ! ผมออกจะหล่อซะขนาดนี้! เท่ก็เท่ แมนจะตายไป แล้วทำไมผมถึงเป็นไม่ได้อ่า!
“ทำไมวะ...”
“เพราะกูเป็นเดือนคณะไงวะ...ไปแล้วนะเบบี้! ตอนเย็นเจอกัน จุ๊บบบบบบ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! มัน...มัน...มัน...
ไอ้เชี่ยเหงือกมันหอมแก้มโผมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!
ตาย! ตาย! ขอลาตาย!! นี่กูแมนนะเนี่ย แต่เสือกมาหอมแก้มกูแบบนี้...สงสัยความแมนกูจะหายไปแล้วละมั้ง...ไอ้เชี่ยบังยงกุก! เอาความแมนของกูคืนมานะ!!!
“เชี่ย!!!!! ความแมนของกู...ตายไปพร้อมกับเกมส์แล้ว งือออออออออออ ไอ้เชี่ยเหงือก มึงต้องชดใช้!!”
Game over!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
...
สนามบาสของมหาวิทยาลัย
“ยงกุก! รอใครอยู่วะ จะแข่งแล้วนะเว้ย!”
เพื่อนร่วมทีมของบังยงกุกเดินเข้ามาถาม เมื่อเห็นร่างสูงของกัปตันทีมเอาแต่ชะเง้อคอมอหาใครสักคนอยู่นาน จนตอนนี้ก็ใกล้เวลาแข่งแล้วเขาก็ยังไม่หยุดมองหาสักที
“รอฮิมชานอยู่...”
“อ๊อออออ รอกำลังใจสินะ ฮึฮึ”
เพื่อนร่วมทีมอดไม่ได้ที่จะแซวร่างสูง ก่อนจะเดินหลบไปอีกทางปล่อยให้ยงกุกยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
“มาแล้ว...มาแล้ววววววไอ้เหงือกกกกก!”
ฮิมชานแหวกกลุ่มฝูงชนเข้ามาหาร่างสูงที่ยืนหน้างออยู่ก่อนจะหอบแฮกๆด้วยความเหนื่อย
“กูนึกว่ามึงจะไม่มาเชียร์กูซะอีก...”
“ตอนแรกก็กะว่าจะไม่มาอะนะ แต่ทำไงได้ละ...กูเพื่อนมึงนิ!”
ยงกุกแทบจะยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำตอบของร่างบางแต่ก็ยิ้มได้เพียงนิดเดียวก็ต้องหุบยิ้มลง เพราะคนรอบๆสนามเอาแต่จ้องมองมาทางพวกเขาไม่วางตา บ้างก็มองด้วยสายตาหื่นๆ บ้างกูกระซิบกระซาบคุยอะไรกันก็ไม่รู้ บ้างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปบ้างละ เขาพอจะรู้นะว่าเพื่อนของเขาคนนี้มันฮ๊อต แต่ก็ไม่คิดว่าจะฮ๊อตขนาดนี้!!!
“ไปเถอะ ไปนั่งกับโค้ชเลยไป”
ยงกุกดึงฮิมชานไปที่ข้างสนามและบังคับให้นั่งอยู่ตรงที่พักนักกีฬาข้างๆกับโค้ชของทีมที่เขาไว้วางใจ ขืนให้ยืนดูอยู่ที่อื่นมีหวังไม่ได้ดูแน่ๆและเขาก็คงไม่ได้แข่งบาสแน่ๆ คงจะแข่งมวยแทน...
“โค้ชครับ ผมฝากฮิมชานด้วยนะครับ”
“ได้ เดี๋ยวจะดูให้ รับรองว่าไอ้พวกแมลงวันพวกนั้นไม่กล้าเข้ามาใกล้แน่ๆ นายต้องมีสมาธิในการแข่ง เข้าใจไหมยงกุก ทุกๆคนด้วย”
“ครับโค้ช!!!”
ทุกคนตอบรับคำพูดของโค้ชก่อนจะรวมพลังกันและเดินเข้าสนามไป เหลือแต่ยงกุกที่ยังคงยืนจ้องหน้าฮิมชานอยู่
“จะจ้องกูอีกนานไหม?”
“ถ้ากูชนะมึงจะให้อะไรกู?”
“เอ่อ...กูไม่รู้วะ ถ้ามึงชนะแล้วเดี๋ยวกูค่อยคิดก็ได้ รีบไปแข่งได้แล้ว ไปเลย! ชิ้วๆๆ”
ฮิมชานผลักแผ่นหลังของร่างสูงให้เดินเข้าไปในสนาม ยงกุหันมายิ้มให้ร่างบางก่อนจะเดินเข้าไปยังสนามเตรียมที่จะแข่ง
...
ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ข้างสนาม นั่งดูไอ้เหงือกแข่งบาส! ตอนแรกผมกะว่าจะไม่มาแล้วนะ ผมกะว่าจะงอนไอ้เหงือกมัน! เพราะมันบังอาจมาหอมแก้มของผม แต่คิดไปคิดมาก็แอบสงสารมันอยู่ ผมคิดว่าถ้าผมไม่ไปดูมันแข่งมันคงต้องไม่ยอมลงแข่งแน่ๆ และถ้าทีมแพ้ผมนี่แหละที่จะซวย ก็เลยเลือกที่จะมาดูมันแข่งบาส!
จะว่าไปเพื่อนผมเนี่ยมันก็เก่งนะ...หน้าตาก็ไม่ได้หล่อมากอะไรถ้าเทียบกับผม(มั่นใจเหลือเกิน) การเรียนก็งั้นๆแหละ(สอบได้คะแนนเต็ม) การกีฬาก็พอถูๆไถๆ(เป็นตัวจริงทีมบาสของมหาลัย) ส่วนเรื่องความแมนนั้น...ผมมีมากกว่ามันหลายล้านเท่า!! (หรอออออออออออออออ)
เอ่อ...ยอมรับก็ได้วะว่าไอ้ยงกุกมันเก่ง! เก่งทุกอย่างนั่นแหละ! แต่ผมดันห่วยแตกทุกอย่าง! เก่งอยู่เรื่องเดียว คือผมเล่นดนตรีเป็นทุกอย่าง นี่แหละความสามารถของผม! (ไม่ๆ ฮิมชาน นายเก่งเรื่องยั่วให้เฮียบังมันของขึ้นด้วย) เอ๊ะ!!! ไอ้คำในวงเล็บนั่นมันอะไร? ความคิดใครครับ? ช่างมันเหอะ! ดูไอ้เหงือกแข่งบาสต่อดีกว่า
ผมนั่งดูมันแข่งบาสจนจบเกมส์ ผลออกมาว่าทีมของไอ้เหงือกชนะครับ!!! ผมยังไม่ได้คิดเลยว่าจะให้อะไรมันดี...เอ...ให้อะไรดีวะ?
“ไอ้เหยิน! ขอน้ำหน่อยดิ!”
ไอ้ยงกุกเดินเข้ามาหาผม ผมยื่นขวดน้ำให้มัน ท่าทางจะหิวน้ำจัดนะ กระดกเอาๆซะขนาดนั้น แน่นอนละเหงื่อออกเยอะนี่นา ฮู้วววว เพื่อนผมเซ็กซี่ชะมัด!!
เซ็กซี่!? นี่ผมมองผู้ชายเซ็กซี่หรอเนี่ย? แถมยังเป็นเพื่อนตัวเองอีกต่างหาก!!! ผมเพี้ยนไปแล้วววววว
“ร้อนวะ!”
ไอ้ยงกุกบ่นก่อนจะถอดเสื้อกีฬาออก เผยให้เห็นซิกแพคของมัน ก่อนจะเทน้ำที่เหลือในขวดใส่หัวตัวเอง
ว๊ากกกกกกกกกกกกกก ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผู้ชายเปียกน้ำ!!! เซ๊ะกูซี่มากกกกก
ฮือออออออออออออออออออ บังยงกุก! กูยอมมึงวะ! ยอมให้มึงเป็นปรมาจารย์เลย มึงเซ็กซี่ไม่ไหวแล้ว(สมกับตำแหน่งเมะที่เซ็กซี่ที่สุดไงจ๊ะ)
“เหยิน! กูชนะแล้ว ให้อะไรกู”
“อะ...เอ่อ...ไม่รู้วะ มึงอยากได้อะไรละ?”
ผมจ้องซิกแพคไอ้ยงกุกนานไปหน่อย สงสัยหกห่อมันจะติดความร้อนไว้มั้ง ผมรู้สึกหน้าผมร้อนๆนะ เหอะๆๆ (คิดได้ไงวะ)
“ขอหอมแก้มมึงทีนึงได้ปะ”
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ พ่นไฟ!!! ขออะไรไม่ขอ มาขอหอมแก้มกู! มึงบ้าปะวะ!
“เออ...ก็ได้ แค่หอมนะ”
แต่ก็ยอม...ทำไงได้ละ ก็สัญญากับมันไปแล้วนี่ และอีกอย่างนะ แค่หอมแก้มคงไม่เป็นอะไรหรอก เราผู้ชายด้วยกัน ไม่อายๆ
“โอเค ฟอดดดดดดดดด!”
พูดจบมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผมทันที ว๊ากกกกกกกกกกกกกก ให้กูได้ตั้งตัวก่อนดิวะ ไอ้เลววววว
แช๊ะ!
เอ๊ะ!! เสียงอะไรวะ
“ช็อตเด็ดกีฬามันส์วันนี้ดีจริงๆ ขอบคุณสำหรับโมเม้นต์นะครับ ผมขอเอาไปลงในบอร์ดแฟนคลับบังชานนะ บายยยยยย”
แล้วไอ้บ้านั่นที่ถ่ายรูปผมกับมันก็จากไป....ว่าแต่...อะไรนะ?
แฟนคลับบังชานคือ????
นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย!!!! ผมยังแมนอยู่(มั้ย)นะ!?!
TBC.
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!! แต่งสดๆเมื่อกี้ เห็นแพคเฮียบังแล้วบ้าทันทีเลย
กร๊าซซซซซ ตอนนี้สำหรับแม่ยกบังชาน 5555
ตอนหน้าคู่ไหนไม่รู้ อิอิ ติดตามตอนต่อไป เม้นด้วยนะ!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
5555
ไม่ไหวแล้วววพี่บังงงง -////////-
หมดไปแล้วความแมนน่ะ คิม ฮิม ชาน!!!
เขินแทนมาดามที่โดนบังหอมอ่ะ ><
บังชานๆ ชูป้าย ๆ >.<
พฮมกนารคก โอบโบนมคะ *บงชานปายไฟ*
ดีใจแทนเฮียอ่ะ ได้หอมแก้มด้วย ><
หอมกันไม่เกรงใจชาวบ้านเล้ยยยย คิคิคิคิ