ตอนที่ 27 : Yeah! I'm A Man : 27
Yeah! I’m A Man
27
คำเตือน : ฟิคเรื่องนี้มีเนื้อหาชายรักชายและมีคำหยาบคายอยู่พอสมควร ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Himchan’s Part
“ไอ้เชี่ยเหงือก!! จะพากูไปไหนวะ!”
ผมโดนปลุกแต่เช้าและโดนแฟนที่เพิ่งจะตกลงคบกันได้หนึ่งวันลากออกมาจากบ้าน ผมง่วงนอนจะตายอยู่แล้วแต่เสือกมาปลุกให้ออกไปไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ! อยากจะถีบจริงๆเลย ให้ตายสิ!
“พามาประกาศชัยชนะ...”
ชัยชนะ? ชัยชนะอะไรของคุณมึงครับ แล้วกูเกี่ยวอะไรด้วย คนจะหลับจะนอนแถมวันนี้ก็ยังเป็นวันที่ไม่มีเรียนอีก ผมน่าจะนอนอยู่ที่เตียงอันแสนนุ่มนิ่มของผมสิ!
ดูเหมือนวันนี้ไอ้ยงกุกจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะ...แต่ผมรู้สึกสยองอยู่ไม่น้อยอะ อารมณ์ขึ้นๆลงๆยะมึงอะ เมื่อวานนี้ก็จะกดกูหลังจากขอคบกูไม่ถึงห้านาที วันนี้มาปลุกกูแต่เช้า นั่งในรถก็ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี คือ...มึงมีอารมณ์หลายหลายดีนะ- -*
พอมันจอดรถผมก็ถึงบางอ้อทันที...มันพาผมมาร้านของไอ้แดฮยอนหน้าหวานจอมกวนตีนที่เคยจะจีบผมแต่ตอนนี้มันกลับหายต๋อมไปเลย...ผมคิดว่ามันคงตัดใจจากผมแล้วละ หายไปนานขนาดนี้
กรุ๊งกริ๊งงงงงง
“ยินดีต้อนรับครับ...อ๊ะ!! พี่ยงกุกพี่ฮิมชาน สวัสดีครับ”
ผมและไอ้ยงกุกเดินเข้ามาในร้านก็เห็นจงออบยืนยิ้มแป้นให้กับพวกผม ตอนนี้ผันตัวมาเป็นพนักงานของร้านนี้แล้วหรอวะ?
“โอ๊ะ! ลมอะไรหอบมาถึงนี่ครับพี่ชายยยย”
เสียงของไอ้แดฮยอนดังออกมาจากหลังร้านก่อนจะเดินออกมาพร้อมชุดกันเปื้อน ไม่ต้องสงสัยหรอก มันคงกำลังทำเค้กอยู่แน่ๆละ ชุดกันเปื้อนเลอะแป้งซะขนาดนี้
“ลมแห่งชัยชนะ! กูชนะมึงแล้วจองแดฮยอน! ฮิมชานหน่ะของกู...!”
ไม่พูดเปล่า ไอ้ยงกุกดึงผมเข้ามาใกล้แถมยังจับเอวผมไม่ปล่อยอีก เหอะๆๆ กูแค่เป็นแฟนมึงครับ ไม่ได้เป็นของมึงสักหน่อย ไอ้ห้อยปากบานเอ้ย!
“จริงสิ!! ผมลืมบอกพี่ไปเลย ผมขอยอมแพ้ครับ! ตอนนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าผมรักใคร...ใช่ไหมที่รัก>3<”
ไม่พูดเปล่า ยังหันไปทำปากจู๋ใส่จงออบที่ยืนทำหน้าแดงอยู่ข้างๆตัวมันนี่แหละ อ้อออ จงออบไม่ได้ผันตัวมาเป็นพนักงานของร้านนี้แต่ผันตัวมาเป็นเมียของเจ้าของร้านเองสินะ ยินดีด้วยๆ
“ดีแล้วที่รู้ใจตัวเอง...กูขอไอซ์อเมริกาโน่”
ผมส่งยิ้มกลับไปให้คนทั้งสองก่อนจะเอ่ยปากสั่งกาแฟที่ผมชอบดื่มเป็นประจำและปลีกตัวออกไปนั่งที่โต๊ะภายในร้าน
“ก็แล้วไม่บอกกูนะมึง แต่ก็ดีแล้วที่มึงยอมถอนตัว จะได้ไม่เจ็บใจ โฮ๊ะๆๆๆ กูขอไอซ์อเมริกาโน่ด้วย”
แล้วไอ้ยงกุกก็เดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่ มันนั่งลงข้างๆผมก่อนจะเอนหัวมาซบที่ไหล่ของผม...อะไรของมึงอีกครับ? นับวันยิ่งทำตัวแปลกๆนะ
“ฮิมชาน...”
“อะไรอีก”
“กูรักมึงนะ...”
“กูรู้แล้ว!”
ไอ้บ้า...สาสสสส อย่ามาโรแมนติกตอนนี้ได้ไหม กูเตรียมตัวเตรียมใจไม่ทันจริงๆวะ หัวใจจะวายตาย!
“รักกูไหม?”
ถามเฉยก็ได้นะ แต่คุณมึงไม่ต้องมาทำตาแป๋วเหมือนเด็กน้อยรอคอยคำตอบได้ไหมวะ กูเขิน!!!
“อย่ามาถามน่า!”
“บอกหน่อยไม่ได้หรอ? ฮิมชานรักยงกุกไหมครับ?”
ไอ้บ้า!!! อย่าพูดสุภาพกับกูได้ไหม? หัวใจดวงน้อยๆของกูมันจะระเบิด ฮือๆๆๆ ไอ้บังยงกุก...มึงน่ารักสาสสส ฮิมชานนี่จะไม่ทนแล้วนะ!
“อะ...ไอ้บ้า!”
“รักไหม...รักรึเปล่า...”
“รัก! รักเว้ย!!! จะถามอะไรนักหนาวะ! ถ้าไม่รักจะคบกับมึงหรอไอ้เชี่ยเหงือก!-///-”
เอ่อ...สงสัยผมจะพูดเสียงดังเกินไป คนทั้งร้านหันมามองที่ผมกับไอ้เหงือกจนหมดแล้ว...ฮือๆๆๆ นี่ผมทำอะไรลงไป ผมรีบก้มหน้ามองพื้นด้วยความอายส่วนไอ้ที่นั่งข้างๆผมก็เอาแต่ยิ้มโชว์เหงือก เหอะ!! หน้าบานเลยนะมึง! ไอ้บ้าเอ้ย!!
“รักฮิมชานนี่ที่สุดเลยยย จุ๊บบบบบ”
ไอ้เลว!! นี่หลอกหอมแก้มกูใช่ไหม? แล้วผมก็ยอมให้มันหอมตลอดอะ! บ้าบอคอแตกมากกกกก ไอ้บังยงกุกมันกำลังทำให้ผมสูญเสียความเป็นตัวเอง! คิมฮิมชานคนเมื่อก่อนมันหายไปไหนหมดฮ๊ะ!!! ตอบ!!!!
...
“ฮิมชาน...วันนี้กูมีแข่งบาส...”
“กูรู้แล้ว กูต้องไปเชียร์มึงอย่างที่เคยๆทำใช่ไหมวะ?”
ผมนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ก็เงยหน้าขึ้นมามองไอ้คนที่เก็บของอย่างเร่งรีบอยู่ ไอ้ยงกุกพยักหน้าก่อนจะยิ้มโชว์เหงือกให้กับผม
“ใช่! การแข่งครั้งนี้สำคัญมากเลยนะ แข่งกับมหาลัยบลาบลาบลาเชียวนะ! ถ้ามึงไม่ไปดูกูแข่ง กูจะงอนมึง!”
เหอะ!! งอนหรอ...เข้ากันกับมึงตายแหละไอ้คำว่างอนเนี่ย... ผมส่ายหัวเบาๆก้มลงไปสนใจเกมส์ในมือถือต่อ
“งั้นกูไปซ้อมก่อนนะ บ่ายสามเจอกันที่สนาม! ถ้ากูไม่เจอมึงนั่งอยู่ข้างๆโค้ท มึงเจอดีแน่!”
คิดว่ากูกลัวมึงหรอครับ??? ไม่เคยกลัวหรอก!...แต่ไอ้คำว่าเจอดีของมันนี่คืออะไร...จับผมกดเร๊อะ! *คิดลามกตลอด*
“รีบๆไปซ้อมเหอะ! ยังไงกูก็ต้องไปอยู่แล้วนี่ กูแฟนมึงนี่นา...”
ผมรีบไล่ให้ไอ้ยงกุกไปซ้อมบาส ผมจะได้เล่นเกมส์อย่างสบายหูสักที ไอ้ยงกุกยิ้มก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผมแรงๆทีนึงและรีบวิ่งหนีออกจากห้องไป
ไอ้บ้า!!! หลอกหอมแก้มกูอีกแล้ว!
...
จะบ่ายสามแล้ว ไปหาไอ้ยงกุกที่สนามดีกว่า ผมเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าและเดินไปสนามบาสที่ตอนนี้คนเริ่มจะเยอะแล้ว แน่นอนละ ก็วันนี้เมะที่เซ็กซี่ที่สุดในมหาลัยลงแข่งบาสนี่นา *ลืมตำแหน่งนี้ไปรึยัง?* ใครๆก็อยากมาดูกันทั้งนั้นแหละ แต่เอ๊ะ!!! มหาลัยของผมมีผู้หญิงด้วยหรอวะ? ทำไมมันเยอะขนาดนี้!! มาทำไมวะ...
ผมเลิกสนใจพวกผู้หญิงแล้วตั้งหน้าตั้งตาเดินไปโรงยิมซึ่งเป็นที่จัดการแข่งขัน แต่ระหว่างทางนั้น...
“พี่ยงกุกคะ...วันนี้ทำให้เต็มที่นะคะ ฉันจะคอยเชียร์พี่...”
ผมเห็นไอ้เชี่ยเหงือกยืนคุยกับผู้หญิงที่ผมเองรู้สึกคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้ เหมือนเคยเห็นที่ไหนเลยอะ
“เอ่อ...ครับ ขอบใจนะจีอึน”
จีอึน...จีอึน...ใช่แล้ว!!! จีอึน! แฟนเก่าของผมที่บอกเลิกผมและไล่ให้ผมกลับไปคบกับผู้ชาย! เหอะ!!!!ยืนยิ้มหน้าระรื่นเชียวนะไอ้เหงือก น่าหมั่นไส้!
“ไอ้ยงกุก! มาทางนี้แปปดิวะ มัวแต่ม่อสาวอยู่ได้”
“เดี๋ยวพี่มานะจีอึน”
แล้วไอ้เหงือกก็วิ่งหายไปจากจีอึน ผมสังเกตเห็นจีอึนยืนยิ้มอย่างมีความสุขคนเดียวอย่างกับคนบ้า โอ้ยยย ยิ่งเห็นแล้วยิ่งเจ็บใจ พาลนึกถึงอดีตที่เคยโดนบอกเลิก แต่ตอนนี้ยัยบ้านี่กลับมาอยู่กับแฟนของตัวเองซะงั้น ฮึ่ย!!!
“อ้าว พี่ฮิมชาน...ไม่เจอกันนานนะคะ ตอนนี้หาแฟนได้รึยังคะ”
ผมเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าจีอึน ยัยบ้านั่นทักผมเสียงดังแถมยังส่งยิ้มที่ดูยังไงก็เยาะเย้ยกันชัดๆ
ไล่กูไปคบกับผู้ชายยังไม่พอนะ...ยังจะมาแย่งผู้ชายของกูอีก เดี๋ยวได้เจอดี!!
“ต้องขอบคุณจีอึนนะที่วันนั้นบอกเลิกพี่และไล่พี่ไปคบกับผู้ชาย...มันทำให้พี่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วคบกับผู้ชายเนี่ยมันเร้าใจกว่าผู้หญิงตั้งเยอะแหนะ”
ผมทำจีบปากจีบคอแต๋วแตกอย่างเห็นได้ชัด จีอึนมองผมก็จะเบ้ปากอย่างรังเกียจ ยัยบ้านี่! เดี๋ยวเจอฮิมชานแหกหน้าแล้วจะเบ้หน้าไม่ออกนะยะ!
“อ่อ...ดีใจด้วยนะคะ”
“แล้วจีอึนมาทำอะไรที่มหาลัยพี่หรอ?”
“จีอึนมาเชียร์พี่ยงกุกแข่งบาสคะ! ฉันชอบพี่ยงกุกมากๆเลย พี่รู้จักพี่ยงกุกรึเปล่า?”
เหอะ!!! ไม่ใช่แค่รู้จักหรอกนะ...นั่นมันผู้ชายของกูครับน้อง!!! *ออกตัวแรงมากกกก*
“ฮิมชาน!! กูตามหามึงตั้งนานแหนะ กูจะแข่งแล้วนะ มายืนทำอะไรตรงนี้”
จู่ๆไอ้ยงกุกก็วิ่งเข้ามาหาผมที่กำลังยืนคุยกับจีอึนอย่างออกรส(หรอ) ผมยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะคว้าแขนของไอ้ยงกุกมาคล้องแขนของผมส่งยิ้มหวานไปให้จีอึนอีกรอบ
“นี่ไงจีอึน บังยงกุก แฟนใหม่ของพี่เอง...ยงกุก นี่จีอึน...แฟนเก่าของฉันที่เคยไล่ให้ฉันมาชอบผู้ชายไง”
ผมแนะนำไอ้ยงกุกให้เธอได้รู้จัก ซึ่งเธอดูจะอึ้งเอามากๆที่ยงกุกเป็นแฟนของผม...เป็นไงละตัวเธอออ เงิบไหมละจ๊ะ!
“วะ...ว่าไงนะคะ พี่ยงกุกเป็น...”
เธอมองหน้าเราสองคนสลับกันไปมาอย่างไม่เชี่อ
“ต้องของคุณจีอึนนะที่วันนั้นบอกเลิกฮิมชาน ทำให้พี่และฮิมชานได้คบกัน”
ดูแค่นี้ก็รู้ว่าใครวิน!!
คิมฮิมชานวินครับ!!!
“ไปเถอะยงกุกอา จะแข่งแล้วไม่ใช่หรอ”
ผมส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ไอ้ยงกุกที่ยืนยิ้มกว้างให้กับผมก่อนจะออกแรงลากอีกคนให้เดินตามผมมา...
“ไม่จริง!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
บอกได้คำเดียวว่า...สะใจวะ!!!
พอเดินออกมาไกลจากสายตาของจีอึนแล้วผมก็ปล่อยมือของผมที่เกาะอยู่แขนของไอ้ยงกุกทันที มันมองผมอย่างงงๆก่อนจะดึงมือผมมากจับ ผมจะชักมือกลับแต่มันก็ยังคงจับมือผมไว้อย่างนั้น อะไรอีกเนี่ย!
“ปล่อยมือเลยนะมึง!”
ผมทำเสียงเข้มก่อนจะสะบัดมือแรงๆ แต่นอกจากไอ้ยงกุกจะไม่ยอมปล่อยมือผมแล้วมันยังเดินทำหน้าระรื่นอยู่ได้ น่าหมั่นไส้วะ!!
“จับมือแบบนี้แหละ คนอื่นจะได้รู้ไงว่ามึงเป็นของกู...”
ของกูเชี่ยอะไรละ! แค่จับมือใครจะไปรู้ว่ามึงกับกูอยู่ในสถานะอะไร ใครๆก็จับมือกันทั้งนั้นแหละไอ้บ้า! ว่าแต่...ผมหวังอะไรอยู่หรอ หวังให้มันทำอะไรอยู่หรอ? บ้าจริง!
“ประสาทวะบังยงกุก”
ผมและไอ้ยงกุกเดินเข้ามาภายในโรงยิมก็เห็นคนเกือบจะเต็มอัฒจรรย์แล้ว แข่งครั้งนี้ใหญ่จริงเว้ย!
“ถ้ากูชนะ...”
มึงจะมาขออะไรจากกูอีก คราวที่แล้วแม่งก็หอมแก้ม! คราวนี้มึงคงไม่ขอกดกูหรอกนะ!
“อะไรวะ!”
“ถ้ากูชนะ...กูขอกดมึงนะ!”
บ๊ะ!!!!
มึงกล้าหาญเกินไปแล้วสาสสสสส มาขอแบบนี้ได้ไงวะ! หน้าไม่อายฉิบหายเลย! แต่...ในเมื่อกล้าขอ...คิมฮิมชานก็กล้าให้ครับ แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อย
“ได้!! ถ้ามึงชนะ กูจะยอมให้มึงกด...แต่...”
“แต่อะไรวะ...”
“มึงต้องชนะด้วยคะแนนขาดลอย ห่างจากคู่แข่งห้าสิบแต้ม ถ้าทำไม่ได้...ก็อด!”
เป็นไงละ...ข้อเสนอของผม...ฮึ!! ไอ้ยงกุกมันทำไม่ได้หรอก...ทำไม่ได้หรอก....มั้ง...
ไอ้ยงกุกฉีกยิ้มอย่างพอใจ มึงอย่ายิ้มแบบนี้สิวะ กูชักจะหวั่นๆแล้วนะ!!
“ฮึฮึ...เตรียมตัวไว้เลยคิมฮิมชาน กูไม่แพ้แน่ๆ”
พูดจบมันก็วิ่งลงสนามไปและซุบซิบอะไรกับเพื่อนร่วมทีมของมันก็ไม่รู้ แล้วเพื่อนในทีมแม่งก็หันมามองผมและส่งเสียงโห่กันใหญ่...อย่านะมึง...อย่าบอกนะว่ามึงกำลังบอกให้เพื่อนในทีมตั้งใจเล่นเพื่อที่จะได้ชนะ...
ผมบ้าบิ่นเกินไปแล้ว!!!! กล้าเสนอแบบนั้นได้ยังไง ฮืออออออออออออออออออออออ
“คิมฮิมชาน...กูชนะแล้ว...เตรียมตัวไว้เถอะ! คืนนี้มึงไม่รอดแน่!!”
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันชนะได้ยังไง!!!!!
ฮือๆๆๆ ผมต้องเสียประตูหลังใช่ไหมครับ...
แล้วมันจะเจ็บไหมอะ T^T
TBC.
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โดนกด โดนกด โดนกด!!
คงไม่ต้องบอกนะว่าตอนหน้ามันคืออะไร... โฮกกกกกกกกกกก
#อยากไปมิวเวฟอะ...อยากไปเหมือนไรเตอร์ไหมรีดเดอร์ T^T
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รูปบังมองฮิมเเบบ เอิ่ม ลากกันเข้าห้องเห้อออ
คู่เหงือกกับเหยินน่ารักมากอ้ะ >////////////
ชอบรูปด้านล่างอ่ะฟินมาก5555555555
สมน้ำหน้าจีอึน 55555555
เสร็จเหงือกแน่ๆคิม ฮิม ชาน
เฮียบังช่างอาจหารมาก กล้าขอมาดามจับกด ><
งานเข้าแล้วมาดามเอ๊ย
โดนแนขา แมเคะนากดทสดในมหาลบ อ___อ
ร้ายแบบใสๆๆ
แต่เอิ่มเพื่อกดฮิม บังทำได้อ่ะ มีเตี้ยมกับเพื่อนด้วย
สุดท้ายเป็นไงล่ะ
55555 โดนแน่ๆ โดนแน่ๆๆ5555
จะได้กดกันแล้ว มาดามเตรียมใจเตรียมกาย(?)ไว้ให้ดี ;D
นี่มันผู้ชายของกุครับน้อง555555555555555555555555555//ขำยาวๆ
ฮิมชานเสร็จบังแน่ -..-
มาดามจะเสียตัวแล้วว..*จุดพลุฉลอง*
อะไรกันเนี่ยยยยยยยย!
ฮิมชานแกกล้าทำแบบนั้นได้งาย!!
แกกล้าเสนอแบบนั้นได้งาย!
ไม่ทันแล้วแก คะแนนขาดลอยไปนะ
โอ่ยยยยยตายแล้วฮิมช๊านนนน
แกทำอะไรลงป๊ายยยยยยยยยย
แกไม่รอดแล้วววววววววววววว