(fic b.a.p) : Yeah! I'm A Man! All x Himchan

ตอนที่ 25 : Yeah! I'm A Man : 25

Yeah! I’m A Man

25

คำเตือน : ฟิคเรื่องนี้มีเนื้อหาชายรักชายและมีคำหยาบคายอยู่พอสมควร ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

 
 

Jongup’s Part

ผมและแดฮยอนก็คบกันมาอาทิตย์นึงแล้ว และนี่ก็เป็นวันครบรอบหนึ่งอาทิตย์ของพวกเรา แดฮยอนก็เลยพาผมมาเดทครับ เดทของเราไม่มีอะไรมาก ก็แค่กินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง เดินเล่นในห้างไปเรื่อยเปื่อย ตอนแรกแดฮยอนจะทำชีสเค้กให้ผมแต่ผมนะเบื่อชีสเค้กจะแย่อยู่แล้ว ผมก็เลยบังคับให้แดฮยอนพาผมออกมาเปิดหูเปิดตาบ้าง หมกอยู่แต่ในร้านทั้งวัน บอกตรงๆนะครับ ผมเบื่อมากกกก

“แดฮยอนอา...อยากกินไอติมอะ”

ผมและแดฮยนอเดินจับมือกันจนมาถึงร้านไอศกรีมร้านหนึ่งที่ตกแต่งน่ารักมาก ผมเห็นแล้วอยากกินก็เลยขอแดฮยอนสักหน่อย

“อื้มมม กินมาหลายร้านแล้วนะจงออบ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก”

แดฮยอนพูดพร้อมกับขยี้ผมของผมจนฟู ผมอมลมไว้ในปากก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่น

“ถ้าฉันอ้วนแล้วแดฮยอนจะไม่รักใช่ไหมละ!”

ใช่สิ! คนอ้วนๆใครจะไปรักลง T T ตัวก็เตี้ยแถมยังอ้วน แดฮยอนคงไม่อยากเดินใกล้ผมสินะ...

“นี่! ฉันยังไม่ได้พูดแบบนั้นเลยนะ ชอบคิดไปเองอยู่เรื่อยเลย บ๊องจริงๆ”

แดฮยอนบีบจมูกผมเบาๆก่อนจะดึงมือผมเบาๆให้เดินตามเขาเข้าไปในร้าน ในที่สุดก็ต้องตามใจผมแหละ! อิอิ ผมแอบยิ้มเล็กๆด้วยความดีใจก่อนจะเดินตามแดฮยอนเข้าไปอย่างว่าง่าย

ในร้านคนเยอะมากเลย! ไม่มีที่ว่างสำหรับเราสองคน อา...ร้านนี้คงจะอร่อยสินะ คนถึงเข้าเยอะขนาดนี้ ตอนอยู่นอกร้านก็เห็นคนไม่เยอะเท่านี้นี่นา ผมและแดฮยอนมองหาโต๊ะที่ว่างพอสำหรับเรา แต่ก็ไม่มีเลยสักโต๊ะ เฮ้อออ ผมต้องอดกินหรอเนี่ย เสียดายจัง...

“อ๊ะ!! แดฮยอน! จงออบ!!”

เห๋?? ใครเรียกพวกเราอะ?

ผมและแดฮยอนพยายามมองหาคนที่เรียกพวกเราก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งโบกมือให้กับเราและเดินเข้ามาหาอย่างเร่งรีบ ผมเพ่งสายตาไปที่เธอก่อนจะร้องอ๋อทันที...

เธอคนนี้...คิมฮานึล...รักแรกของผมและแดฮยอน และเป็นแฟนคนแรกของแดฮยอนอีกด้วย

“ฮานึล...”

แดฮยอนเอ่ยชื่อของเธอออกมาเบาๆและมองอย่างอึ้งๆ ส่วนผมก็ได้แต่ส่งยิ้มกลับไปให้เธอเล็กน้อย

“ดีใจจังที่ได้เจอ กำลังมองหาที่นั่งอยู่ใช่ไหม? มานั่งกับฉันก็ได้นะ พอดีฉันมาคนเดียว”

ฮานึลไม่ปล่อยให้เราพูดอะไร เธอดึงมึงแดฮยอนให้เดินตามไปส่วนผมก็ได้แต่เดินตามหลังคนทั้งสองไป ตอนแรกแดฮยอนจับมือของผมไว้ไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมตอนนี้เขากลับปล่อยมือผมอย่างง่ายดายแล้วเดินไปกับเธอคนนั้นละ...

ผมเดินมาถึงตะที่คนทั้งสองเดินนำมาก่อนแล้วและนั่งลงตรงข้ามกับแดฮยอน ส่วนฮานึลก็นั่งข้างๆกับเขา ผมมองคนทั้งสองคุยกันอย่างออกรสอยู่เงียบๆโดยที่ไม่พูดอะไรและก็ดูเหมือนว่าเขาทั้งสองจะไม่เห็นว่าผมนั่งอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ

ปวดหนึบๆที่ใจยังไงไม่รู้แฮะ...

คิมฮานึลคนนี้เคยเป็นรักแรกของผมและแดฮยอน เธอเคยคบกันแดฮยอนและวันหนึ่งเธอก็บอกเลิกมันไป...เหตุผลเพราะเธอมีคนใหม่ที่ดีกว่า พอโดนบอกเลิก แดฮยอนเสียใจมากจนไม่เป็นอันทำอะไร และก็หนีไม่พ้นผมหรอกครับที่คอยนั่งปลอบใจมัน จนมันลืมฮานึลได้...

แต่ตอนนี้...ผมคิดว่าคนที่จะถูกลืมคงจะเป็นผมนะ...

“แดฮยอน...เรากลับมาคบกันได้รึเปล่า...”

ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนทั้งสองที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม ฮานึลกำลังกุมมือแดฮยอน ทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ ส่วนแดฮยอนก็ทำหน้านิ่งไม่พูดอะไร

“ฮานึล...”

“เขาทิ้งฉันไปแล้ว...แดฮยอนอา...ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว กลับมาคบกับฉันได้ไหม...นะ....”

บอกเธอไปสิแดฮยอน...บอกไปเลยว่าตอนนี้นายคบกับฉันอยู่...

ผมมองหน้าแดฮยอน มันเองก็จ้องหน้าผมกลับก่อนจะเป็นผมซะเองที่ผละสายตาออกมาไปมองที่อื่นแทน ถ้าหากแดฮยอนตอบตกลงกลับไปคบกับเธออีกครั้ง...ผมจะทำยังไงดี...

“คือ...”

โถ่เว้ย!! ทนไม่ไหวแล้ว!

ปัง!

“ฉันขอตัวก่อนนะ!”

ผมทุบโต๊ะเสียงดังทำลายบรรยากาศที่แสนอึดอัดนี้ก่อนจะวิ่งหนีออกมาจากนอกร้าน...บ้าที่สุดเลย!! ทำไมไม่ยอมพูดละวะว่าคบกับฉันอยู่!! ถ้าไม่กล้าพูดว่าตอนนี้เป็นแฟนกับฉันแล้วจะขอคบเพื่ออะไร? ไอ้บ้าแดฮยอน!!

...

Daehyun’s Part

“ว่าไงคะแดฮยอน...เรากลับมาคบกันเถอะนะ”

ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจผู้หญิงที่อยู่ข้างกายผมเลยแม้แต่น้อย ผมสนใจแค่ว่าตอนนี้จงออบจะไปที่ไหน เขาจะคิดยังไง จะน้อยใจรึเปล่าที่ผมไม่ยอมพูดว่าตอนนี้ผมรักจงออบ ตอนนี้ผมคบกับจงออบให้ฮานึลได้รู้

“แดฮยอน...”

“ไม่...ไม่!”

ผมพูดปฏิเสธเธอออกไปและแกะมือของเธอที่เอาแต่จับมือของผมไว้แน่น ผมทำท่าจะลุกออกไปจากโต๊ะแต่ก็โดนฮานึลดึงมือไว้ซะก่อนและดึงผมให้นั่งลงตามเดิม

“ทำไมละ...ฉันเป็นรักแรกของนายไม่ใช่รึไง นายรักฉันมากไม่ใช่หรอแดฮยอน?”

ก็แค่เคยรัก...คนอย่างผมคงไม่จมปลักอยู่กับอดีตคนรักที่เคยทิ้งตัวเองไปหรอกนะ!

“แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้รักเธอแล้ว ฉันรักจงออบ! ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะ จะไปง้อแฟน!”

ผมดึงมือเธอออกก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากร้าน มองหาคนตัวเล็กของผมไปทั่วแต่ก็ไม่เจอวี่แววเลยแม้แต่น้อย จงออบจะไปที่ไหนละเนี่ย...

ผมหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาจงออบ แต่เขากลับไม่รับโทรศัพท์ของผมแถมยังตัดสายทิ้งอีกด้วย...เฮ้อ...ทำไมขี้น้อยใจแบบนี้เนี่ย

งั้นไปรออยู่ที่ห้องของจงออบละกันนะ...

...

Jongup’s Part

ผมกลับมาถึงห้องของผมตอนดึกๆ ผมไปเป็นพระเอกเอ็มวีมาครับ ร้องไห้ซะตาบวมเลย T^T ป่านนี้แดฮยอนจะทำอะไรอยูนะ? จะตอบตกลงฮานึลไปรึเปล่า หรือว่าเขาจะเลือกผม? เฮ้อออ คิดแล้วก็ปวดใจอีกแล้ว

“ทำไมเพิ่งจะกลับ?”

เสียงของแดฮยอนดังออกมาจากในความมืด ผมรีบเปิดไฟก่อนจะเห็นแดฮยอนนั่งอยู่บนเตียงทำหน้านิ่งๆ เหอะ!! คิดว่าผมกลัวรึไง ตอนนี้ผมกำลังโกรธมันอยู่ เพราะฉะนั้นผมไม่ผิด

ผมทำเป็นไม่สนใจแดฮยอนที่นั่งทำหน้าโหดอยู่ ผมเดินผ่านหน้ามันไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา สภาพผมดูไม่จืดเลยวะ ตาบวมอย่างกะไข่เต่า ปกติตาผมนะเรียวเล็ก(?) แต่ตอนนี้มันกลับบวมเป่งเลยละครับ T T

พอผมล้างหน้าเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำก็ยังคงเห็นแดฮยอนนั่งอยู่ที่เตียงเหมือนเดิมไม่ไปไหน แล้วผมจะนอนยังไงเนี่ย มานั่งขวางแบบนี้!

“ถอยไป! จะนอน!!”

“ไม่! คุยกันก่อนสิจงออบอา...”

แดฮยอนดึงผมให้นั่งลงบนเตียงก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาใกล้ผม ส่วนผมก็เขยิบหนีไปอีกทาง ทำหน้าบึ้งตึงใส่มัน เชิดหน้าใส่ไม่สนใจ

“จะต้องคุยอะไรกันอีก!”

“คุยเรื่องของฮานึล...”

เหอะ!! ที่ไหนได้ ก็มาคุยเรื่องผู้หญิงนี่เอง โอ้ย!! เจ็บหัวใจอีกแล้ววะ มึงจะทำกูเจ็บหัวใจไปถึงไหนวะ!

“ทำไม! จะมาบอกเลิกกูรึไง จะบอกก็รีบๆบอกไปสิ...”

“ฟังก่อนสิจงออบ...กูเลือกมึง...กูรักมึงนะจงออบ”

“ฮึก...”

ทันทีที่ได้ยินคำว่ามันเลือกผมก็เหมือนกับว่าผมจะกลั้นน้ำตาของตัวเองต่อไปไม่ได้แล้ว...รักฉันจริงๆใช่ไหม...นายเลือกฉันจริงๆใช่ไหมแดฮยอนอา...

“อย่าร้องสิ...กูไม่ชอบน้ำตาของมึงเลยนะ อยู่กับกูต้องยิ้มสิจงออบอา”

แดอยอนพูดก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของผมอยู่ ผมยิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะโผเข้ากอดคนที่นั่งอยู่ข้างหน้าผมแน่น

“ก็มันดีใจนี่นา...กูดีใจนะที่มึงเลือกกู”

“ก็บอกแล้วไงว่าต่อจากนี้ไป จองแดฮยอนคนนี้จะมองแค่มุนจงออบคนเดียว...”

ผมผละออกจากอ้อมกอดของแดฮยอนก่อนจะเหนี่ยวคอของแดฮยอนเข้ามาใกล้กับหน้าของผมและจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากเขามันและผละออก ล้มตัวนอนห่มผ้าเรียบร้อย

“เฮ้!! จะนอนแบบนี้ไม่ได้นะจงออบ มายั่วกันแบบนี้ได้ยังไง”

เสียใจนะแดฮยอน...แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาวะ...

“ฝันดีนะแดฮยอนอา...”

ผมพูดเสียงแผ่วเบาก่อนจะหลับไปอย่างง่ายดาย ไม่สนใจคนที่นั่งกระฟัดกระเฟียดอยู่ข้างๆตัวเลย

“บ้าจริง! มาทำให้กูเกิดอารมณ์แล้วหนีไปนอนเนี่ยนะ! ร้ายจริงๆเลย!!”

 

TBC.

ฮ้าาาาาา อย่าเพิ่งฆ่าไรเตอร์น๊า!! ฟิคเรื่องนี้ใสๆ(?) *ไม่ใสตั้งแต่คำพูดละ) แด้ออบเต็มๆ
ต่อไปคู่ไหนดีน้อออ? 

THE★ FARRY